ครอบครัวเรา แตกแยกค่ะ พ่อกับแม่แยกทาง
แม่เราแบกรับภาระหนักมาก เลี้ยงเรา น้องเรา และหลานอีกคน(ซึ่งเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด)
พ่อส่งเงินให้แม่อยุ่ประจำในช่วงตอนแรกที่แยกทาง
ตอนนั้นเราอยุ่มอ1 น้องเราป.1 หลานเราป.4
ตอนนั้นก็ไม่ถือว่าไม่ลำบากค่ะ เพราะเงินพอใช้ พ่อให้แม่เดือนละ6พัน (เมื่อห้าปีที่แล้ว)
สามปีต่อมา
พี่สาวของแม่ก็มาอยุ่ด้วย แกลาออกจากงาน
พร้อมกับท้องอ่อนๆมาอยุ่บ้าน
พ่อของเด็กมีลูกมีเมียแล้ว เค้าไม่รับผิดชอบอะไรเลย
หลังจากวันนั้น อะไรก็เปลี่ยนไป
ตังเริ่มไม่พอใช้ ค่าน้ำค่าไฟแพงขึ้น ข้าวเริ่มไม่พอกิน
หลังจากที่แม่ไม่เคยทำงาน แกก็ต้องทำงาน แม่มีผุ้ชายเข้ามาอยุ่ด้วย
ผุ้ชายของแม่เราเรียกว่าน้า แกดีมากแกทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเราอีกแรง
เราก็ทำงานหาเงินส่งตัวเองและน้องเรียน บางเดือนหาค่าน้ำค่าไฟช่วยแม่ ข้าวไม่มีเราก็ต้องหามา
พ่อก็เริ่มไม่ส่งตังเหมือนเดิมเพราะแม่มีคนใหม่ และพ่อก็รายจ่ายเพิ่มขึ้น
แต่พ่อกับแม่ยังให้ความสำคัญกับลูกเหมือนเดิม เราเข้าใจปัญหาพ่อกับแม่
แต่สิ่งที่เราไม่เข้าใจคือ ทำไมคนหาตังเยอะขึ้นตังยังไม่พอใช้ เราเลิกขอตังแม่ตั้งแต่มอสี่
ปัจจุบันจะจบมอหกแล้ว เรายังต้องทำงานหาเงินเอง
ทั้งๆที่แม่ก็ทำงาน แต่เราเกิดคำถามว่า แม่ทำงานหาตังให้ใคร
เราต้องทนลำบาก แต่ลำบากกายไม่เท่าไหร่ ลำบากใจนี่สิ่ แทบตาย
นิสัยป้าเรา ค่อนข้างเห็นแก่ตัว รักสบาย พูดให้คนทะเลาะกัน
หลังจากเด็กในท้องป้าเกิด
ทุกคนต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้เด็กคนนั้น
ถ้าไม่หาให้ก็จะโดนแขวะและโดนป้าโกรธ
เรา แม่เรา น้องเรา เป็นคนไม่ชอบให้ใครไม่พอใจ ไม่ชอบใครมาเวี่ยงใส่ก็เลยทำตามใจป้า
แม่เราทำงานแทบตาย เพื่อซื้อนมให้เด็กคนนั้น
ป้าก็ยังบ่นว่า ซื้อนมอะไรมา ไม่มีประโยชน์นั้นนุ้นนี้
ทั้งๆที่สุดความสามารถของแม่เราแล้ว ป้าเราไม่ทำงาน วันๆก็แต่งตัว ทาเล็บ (แต่แกทำงานบ้านทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆเพราะแกรักสะอาด)
นมแก ก็ไม่ให้ลูกดูดกินเพราะกลัวนมดำ
หนำซ้ำแกยังให้ลูกแกเรียกแม่เราว่าแม่
เดี๋ยวมาต่อนะคะ
ทำงานแปป..
ปัญหาชีวิตครอบครัวของเด็กมอปลาย
แม่เราแบกรับภาระหนักมาก เลี้ยงเรา น้องเรา และหลานอีกคน(ซึ่งเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด)
พ่อส่งเงินให้แม่อยุ่ประจำในช่วงตอนแรกที่แยกทาง
ตอนนั้นเราอยุ่มอ1 น้องเราป.1 หลานเราป.4
ตอนนั้นก็ไม่ถือว่าไม่ลำบากค่ะ เพราะเงินพอใช้ พ่อให้แม่เดือนละ6พัน (เมื่อห้าปีที่แล้ว)
สามปีต่อมา
พี่สาวของแม่ก็มาอยุ่ด้วย แกลาออกจากงาน
พร้อมกับท้องอ่อนๆมาอยุ่บ้าน
พ่อของเด็กมีลูกมีเมียแล้ว เค้าไม่รับผิดชอบอะไรเลย
หลังจากวันนั้น อะไรก็เปลี่ยนไป
ตังเริ่มไม่พอใช้ ค่าน้ำค่าไฟแพงขึ้น ข้าวเริ่มไม่พอกิน
หลังจากที่แม่ไม่เคยทำงาน แกก็ต้องทำงาน แม่มีผุ้ชายเข้ามาอยุ่ด้วย
ผุ้ชายของแม่เราเรียกว่าน้า แกดีมากแกทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเราอีกแรง
เราก็ทำงานหาเงินส่งตัวเองและน้องเรียน บางเดือนหาค่าน้ำค่าไฟช่วยแม่ ข้าวไม่มีเราก็ต้องหามา
พ่อก็เริ่มไม่ส่งตังเหมือนเดิมเพราะแม่มีคนใหม่ และพ่อก็รายจ่ายเพิ่มขึ้น
แต่พ่อกับแม่ยังให้ความสำคัญกับลูกเหมือนเดิม เราเข้าใจปัญหาพ่อกับแม่
แต่สิ่งที่เราไม่เข้าใจคือ ทำไมคนหาตังเยอะขึ้นตังยังไม่พอใช้ เราเลิกขอตังแม่ตั้งแต่มอสี่
ปัจจุบันจะจบมอหกแล้ว เรายังต้องทำงานหาเงินเอง
ทั้งๆที่แม่ก็ทำงาน แต่เราเกิดคำถามว่า แม่ทำงานหาตังให้ใคร
เราต้องทนลำบาก แต่ลำบากกายไม่เท่าไหร่ ลำบากใจนี่สิ่ แทบตาย
นิสัยป้าเรา ค่อนข้างเห็นแก่ตัว รักสบาย พูดให้คนทะเลาะกัน
หลังจากเด็กในท้องป้าเกิด
ทุกคนต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้เด็กคนนั้น
ถ้าไม่หาให้ก็จะโดนแขวะและโดนป้าโกรธ
เรา แม่เรา น้องเรา เป็นคนไม่ชอบให้ใครไม่พอใจ ไม่ชอบใครมาเวี่ยงใส่ก็เลยทำตามใจป้า
แม่เราทำงานแทบตาย เพื่อซื้อนมให้เด็กคนนั้น
ป้าก็ยังบ่นว่า ซื้อนมอะไรมา ไม่มีประโยชน์นั้นนุ้นนี้
ทั้งๆที่สุดความสามารถของแม่เราแล้ว ป้าเราไม่ทำงาน วันๆก็แต่งตัว ทาเล็บ (แต่แกทำงานบ้านทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆเพราะแกรักสะอาด)
นมแก ก็ไม่ให้ลูกดูดกินเพราะกลัวนมดำ
หนำซ้ำแกยังให้ลูกแกเรียกแม่เราว่าแม่
เดี๋ยวมาต่อนะคะ
ทำงานแปป..