มันไม่เคยถูกเริ่มต้นหรือเปล่านะ เลยหาจุดจบไม่ได้

เช้าวันนี้ เริ่มต้นวันใหม่ที่บ้านนอกบ้านเรา กับครอบครัว อากาศดีจัง 11องศา สดชื่นที่สุด

ได้ข่าวว่า ที่ๆเราจะไปอยู่ในไม่นานนี้ ก็อากาศปกติแบบนี้ ถ้าไม่หนาว..คืออากาศปกติ 10องศาประมาณนี้ บรื๋อๆๆๆ

เมื่อคืนได้มีโอกาส อีกแล้ว คุยกับบางคน ที่คุยกันน้อยมากๆ

บางทีเราก็จับต้นชนปลายไม่ถูกว่า เขาอยากคุยหรือไม่อยากคุยกับเรากันแน่

ไม่รู้ว่าเขาจะเอายังไง ไม่คุยแต่ส่งสติ๊กเกอร์มา หรือเป็นเพราะเรานะที่ทักทายไปนานแล้วจำไม่ได้..

แต่ข้อความสนทนากันเมื่อคืน ข้อความสั้นๆ ทำเราอึ้ง อึ้ง อึ้ง เหมือนโดนฮุกซ้ายจนสลบ

ถึงกับต้องปิดมือถือข่มตาให้หลับไปโดยไม่คิดอะไรอีก

ข้อความหลายอย่างที่เตรียมจะส่ง จะบอก ยังคงถูกเก็บไว้เงียบงั้น โดยไม่รู้ว่า

เราควรจะส่งข้อความเหล่านั้น ควรจะคุยกับคุณอีกไหม

ทุกครั้งที่ได้คุยกับคุณ ทำไมเรารู้สึกจุก เหมือนถูกชกทุกครั้ง

ใกล้วันเดินทางเข้าไปทุกที เวลาเราแทบจะไม่มีแล้วด้วยซ้ำ

เราควรจะทำยังไงดี จม.ฉบับสุดท้ายควรจะถูกส่งไหม..

หรือฉันเองที่โง่ตลอดมา โง่ไม่ลืมหูลืมตา

เราที่คิดเข้าข้างตัวเอง หรือสุดท้ายคุณไม่เคยรู้สึกและคิดอะไรเลย

สิ่งที่คุณทำมันตรงกับใจใช่ไหม นี่อาจเป็นข้อความสุดท้ายสำหรับloginนี้

เราอาจไม่เข้ามาใช้มันอีก หรือเรากับคุณควรจะจากกันตลอดไป

หรือคำสัญญามันไม่มีจริง มิตรภาพสำหรับเรามันไม่เคยมี ไม่เคยเริ่มต้น มันเลยไม่จางหายไป

จดหมาย.ที่เตรียมจะส่งมันควรจะถูกเผา แล้วปล่อยให้เป็นขี้เถ้าลอยไป โดยที่ไม่มีใครต้องรับรู้อะไรอีกเลย

เราควรทำยังไง .. ถามใจไม่มีคำตอบเลย ตอนนี้ รู้สึกแค่ยังจุกอยู่ หมัดหนักมากๆ