เรื่องมันมีอยู่ว่าเรากับV(นามสมมุติ)รู้จักกันวันสงกรานต์ค่ะ แล้วทีนี้เหมือนแว๊บแรกเห็นกันก็มองก็จ้องกันอยู่สักพัก
พอเราตื่นเช้ามามาเช็คFacebook ปรากฏว่าVแอดเฟรนเรามาค่ะ ด้วยความที่เราก็เห็นว่าVเค้าน่ารักมาก เลยรับไป
จากวันนั้นเราก็เริ่มรู้จักกันค่ะ ที่เรารู้มาว่าVเค้าก็มีแฟนแล้วค่ะ เป็นรุ่นพี่ ตัวเราเองก็มีแฟนแล้วเพิ่งคบกันได้ไม่นานเป็นรุ่นน้อง
ช่วงนั้นคนกำลังฮิตเล่นBBเลยค่ะ เล่นไปเล่นมาก็ขอพินกันไป เราก็เริ่มคุยกันในบีบีเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนเราเริ่มรู้สึกว่าเราคงชอบVเข้าแล้วแหละ
แต่มันติดตรงที่Vเค้ามีแฟนแล้วหน่ะสิคะ เราก็ยังแอบคุยกันเพราะตอนนั้นมันรู้สึกดีไปแล้ว Vเองก็บอกว่าเค้าก็รู้สึกดีกับเราเหมือนกัน
ทุกครั้งที่เค้าทะเลาะกับแฟนเค้าจะมาคุยกับเราตลอด เค้าบอกว่าเราเข้าใจเค้าทุกๆอย่าง ก็เหมือนเพื่อนกันอ่ะค่ะเพราะเรามีคนของเราอยู่แล้วทั้งคู่
จนมาถึงวันเกิดเรา แฟนเรามาเบิร์ดเดย์ เราก็ไม่สนใจคือตอนนั้นกะว่ารอแค่Vคนเดียวค่ะ จนเช้าของอีกวันเราบอกเลิกแฟนเราค่ะ
เพราะเห็นว่าVก็เลิกกับแฟนเค้าแล้วเหมือนกัน บางทีเราอาจจะลองคบกันก็ได้ ณ ตอนนั้นความรู้สึกผิดมันไม่มีเลยค่ะเราคบกับแฟนได้ไม่ถึงสองเดือน
เราก็คุยกับVไปสักพัก จนเค้าขอเราเป็นแฟน เราก็คบกัน ไปดูหนังฟังเพลงด้วยกันตลอด จนมาวันนึงเราเริ่มรู้สึกว่าVเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ
สุดท้าย.. เค้าก็แอบคุยกับรุ่นพี่อีกคนหนึ่ง แล้วขอเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ? ค่ะตอนนั้นยอมรับว่าเราเสียใจมากเสียใจมากจริงๆ
แต่ทำยังไงได้คะ เราก็ยอมค่ะ ขอแค่ยังมีเค้าในชีวิตก็ยังดี แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้นสิคะ เรามารู้ทีหลังว่าเราคบกับVได้5เดือน (แบบไม่มีสิทธิ์เปิดตัว)
แต่Vคบกับพี่เค้าได้3เดือนค่ะ เรานี่รู้สึกว่าเรามาก่อนก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย จนเริ่มยอมรับความจริงว่าโอเค..อยากเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย ได้ ! เราจะเป็นให้
มันยากมากนะคะที่จะเป็นเพื่อนกับคนที่เรารู้สึกไปแล้ว จนเวลาเริ่มผ่านไปปีกว่าๆ เราก็ไม่ค่อยได้คุยกับเค้า แต่ก็ยังแอบดูเฟสดูทวิต
อารมณ์แบบเรายังอยากรับรู้ความเป็นไปในชีวิตของเค้าไงคะ เหมือนคอยอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆค่ะ
จนมีอยู่ช่วงหนึ่งVเค้ามีปัญหากับแฟนเค้า คือจะเลิกกันค่ะ เราก็อยู่ในฐานะเพื่อนไงคะ ก็ต้องรับฟังเค้า
ถามว่าตอนนั้นยังรู้สึกมั้ย ? เริ่มไม่ค่อยแล้วค่ะเริ่มทำใจได้ แต่รู้มั้ยคะเพื่อนกำแพงทั้งหมดมันจะพังลงมาตรงที่
เค้าจะเลิกกับแฟน แล้วคืนนั้นเรากำลังกลับจากกทม. เค้าชวนเราไปนั่งชิลกันที่ร้านค่ะ
ก็นั่งดื่มนั่งคุยกันไปสักพัก เค้าก็ถามเราว่า
V : เธอยังรู้สึกกับเราเหมือนเดิมรึเปล่า
เรา : อืม... รู้สึกสิ
V : (ยิ้ม)
เรา : ก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไง
เราไม่รู้นะคะว่าเราเข้าข้างตัวเองไปรึเปล่า เค้าทำหน้าเศร้ามากค่ะ เงียบไปเลย ที่เราไม่ตอบอะไรที่ตรงตามความรู้สึกเพราะว่า
เราคิดว่าVเค้าคงแค่ไม่มีใครรึเปล่าคะถึงถามอะไรแบบนี้
แล้วเรากับVก็หายกันไปสักพักค่ะ แต่ก็ยังมีติดต่อกันทุกเทศกาลสำคัญตลอด ไม่เคยขาดเลยค่ะ
เวลาผ่านไปเกือบปีเราก็มีแฟน เรากับVเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ เลยห่างๆกันไปค่ะ จนมาเมื่อปี56 เราเลิกกกับแฟนค่ะ
Vเค้าก็ห่างๆกับแฟน เราก็ติดต่อกันบ้างคุยเหมือนเพื่อนกัน จนช่วงประมาณต้นปี57เราก็ต้องไปเรียนShort Termที่จีนค่ะ
เราก็ห่างๆกับV ไปเลย ไม่ได้ติดต่อกันเลยค่ะ จนตอนที่เราอยู่จีนVเค้าไลน์มาหาเรา
V : ไปจีนไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะ
เรา : เอ้า.. ก็เราหนีแกไง 55555
V : โหย ไม่คิดถึงเราเลยใช่ป่ะ
เรา : คิดถึงสิ.. แต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวแฟนแกมาว่าเราไม่คุ้มนะ
V : บ้า เราโสดตั้งนานแล้ว .. เปิดกล้องคุยกันมั้ย
เรา : อื้มได้ดิ
..แล้วเราก็เปิดกล้องคุยกันค่ะ คุยทุกเรื่องจริงๆ ความรู้สึกเก่าๆเริ่มกลับมาค่ะ ตอนนั้นรู้อย่างเดียวว่ามันมีความสุขมาก
แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะ จนถึงวันที่เรากลับมาไทย Vเค้ารีบโทรหาเราคนแรกเลยทันทีที่เราลงเครื่อง
เราก็ดีใจนะที่เค้าอยากให้เรากลับ จนเรานัดเจอกันค่ะ ไปออกกำลังกายไปไหนมาไหนด้วยกัน คือตอนนั้นทุกอย่างเหมือนแฟนกันมากค่ะ
แต่ติดตรงที่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เค้ามาช่วยที่บ้านเราตลอด คือตตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกแล้วว่าอืม..กำแพงที่เราสร้างไปทั้งหมดมันพังลงมาแล้วค่ะ
พังแบบไม่เหลืออะไรเลย ตอนนั้นเราก็คิดว่าอื้ม..คราวนี้เราคงอยู่ด้วยกันนานกว่าครั้งที่แล้วเนอะ
จนเราจะเปิดเทอมค่ะ เค้าตามเราไปอยู่ที่หอ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวัน ยอมรับนะคะว่าตอนนั้นมีความสุขมาก ทุกๆอย่างมันคือการที่คนเป็นแฟนกันเค้าทำ
จนเราเปิดเทอมค่ะ Vก็ต้องกลับบ้านเค้า ช่วงนี้แหละค่ะที่ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป
Vเริ่มคุยกับคนอื่นเยอะขึ้น ทั้งที่เรียนที่เดียวกัน และคนละที่.. ตอนนั้นเรารู้นะคะรู้ทุกอย่างแต่เราไม่พูด เพราะทุกวันเค้าก็ยังโทรมาคุยด้วยเหมือนทุกครั้ง
นอนพร้อมกันเหมือนทุกวัน เราเลยคิดว่าช่างเถอะคงไม่มีอะไร แต่สุดท้ายเราคิดผิดค่ะ
Vบอกว่าVไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น สิ่งที่Vพูดกับสิ่งที่เราเห็นมันไม่ตรงกันเลยค่ะ เค้าไปรับไปส่งน้องคนนั้นทุกๆเย็น
จนเราเริ่มไม่ไหว เพราะตอนนั้นมันห่างกันแล้ว ที่ดีๆมาทั้งหมดเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ
จนสุดท้าย..เค้าก็ขอเรากลับมาเป็นเพื่อนกันแบบเดิมค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกว่า..เราคงทำไม่ได้จริงๆ แต่เราจะทำให้ได้เพราะเราไม่อยากเจ็บซ้ำซากแล้วค่ะ
เราเลยตัดสินใจลบเฟส ลบไลน์ เปลี่ยนเบอร์ คือลบทุกอย่างจริงๆค่ะ ไม่ไปเจอ ไม่อะไรกับVอีกเลย
แล้วเราก็เริ่มคบกับคนใหม่ค่ะ ตอนนั้นเราแค่คิดว่าอยากเปิดใจไม่อยากจมอยู่กับคนๆนี้แล้วค่ะ
ในระยะเวลาที่เราคบกับแฟนใหม่ Vก็มาหาที่ร้านเราค่ะ เค้ามากับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเราก็ไม่ถามเค้านะคะว่าใคร
เค้ายังบอกว่าคิดถึงเรา ยังเป็นห่วงเราตลอด จนเราเริ่มรู้สึกว่าเห้ย ! เราอยากเลิกกับคนที่เราคบอ่ะ
เพราะว่าเรายังรักVอยู่ เราเลยตัดสินใจเลิกอย่างไม่ลังเลเลยค่ะ แต่สุดท้ายVก็ไม่เลือกเราอีกเหมือนเดิมค่ะ
แต่ก็ยังคุยกันเหมือนเดิมทุกวัน จนเรารู้สึกว่าเราคงคบใครไม่ได้แน่ๆถ้าเรายังรู้สึกกับV ตลอดเวลาที่คุยกันมาก็คุยกันในฐานะเพื่อนนะคะ
คุยมาตลอดรับรู้เค้าทุกอย่าง
(เดี๋ยวมาต่อนะคะ)
มีใครเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าตัวเองได้บ้างคะ ?
พอเราตื่นเช้ามามาเช็คFacebook ปรากฏว่าVแอดเฟรนเรามาค่ะ ด้วยความที่เราก็เห็นว่าVเค้าน่ารักมาก เลยรับไป
จากวันนั้นเราก็เริ่มรู้จักกันค่ะ ที่เรารู้มาว่าVเค้าก็มีแฟนแล้วค่ะ เป็นรุ่นพี่ ตัวเราเองก็มีแฟนแล้วเพิ่งคบกันได้ไม่นานเป็นรุ่นน้อง
ช่วงนั้นคนกำลังฮิตเล่นBBเลยค่ะ เล่นไปเล่นมาก็ขอพินกันไป เราก็เริ่มคุยกันในบีบีเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนเราเริ่มรู้สึกว่าเราคงชอบVเข้าแล้วแหละ
แต่มันติดตรงที่Vเค้ามีแฟนแล้วหน่ะสิคะ เราก็ยังแอบคุยกันเพราะตอนนั้นมันรู้สึกดีไปแล้ว Vเองก็บอกว่าเค้าก็รู้สึกดีกับเราเหมือนกัน
ทุกครั้งที่เค้าทะเลาะกับแฟนเค้าจะมาคุยกับเราตลอด เค้าบอกว่าเราเข้าใจเค้าทุกๆอย่าง ก็เหมือนเพื่อนกันอ่ะค่ะเพราะเรามีคนของเราอยู่แล้วทั้งคู่
จนมาถึงวันเกิดเรา แฟนเรามาเบิร์ดเดย์ เราก็ไม่สนใจคือตอนนั้นกะว่ารอแค่Vคนเดียวค่ะ จนเช้าของอีกวันเราบอกเลิกแฟนเราค่ะ
เพราะเห็นว่าVก็เลิกกับแฟนเค้าแล้วเหมือนกัน บางทีเราอาจจะลองคบกันก็ได้ ณ ตอนนั้นความรู้สึกผิดมันไม่มีเลยค่ะเราคบกับแฟนได้ไม่ถึงสองเดือน
เราก็คุยกับVไปสักพัก จนเค้าขอเราเป็นแฟน เราก็คบกัน ไปดูหนังฟังเพลงด้วยกันตลอด จนมาวันนึงเราเริ่มรู้สึกว่าVเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ
สุดท้าย.. เค้าก็แอบคุยกับรุ่นพี่อีกคนหนึ่ง แล้วขอเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ? ค่ะตอนนั้นยอมรับว่าเราเสียใจมากเสียใจมากจริงๆ
แต่ทำยังไงได้คะ เราก็ยอมค่ะ ขอแค่ยังมีเค้าในชีวิตก็ยังดี แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้นสิคะ เรามารู้ทีหลังว่าเราคบกับVได้5เดือน (แบบไม่มีสิทธิ์เปิดตัว)
แต่Vคบกับพี่เค้าได้3เดือนค่ะ เรานี่รู้สึกว่าเรามาก่อนก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย จนเริ่มยอมรับความจริงว่าโอเค..อยากเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย ได้ ! เราจะเป็นให้
มันยากมากนะคะที่จะเป็นเพื่อนกับคนที่เรารู้สึกไปแล้ว จนเวลาเริ่มผ่านไปปีกว่าๆ เราก็ไม่ค่อยได้คุยกับเค้า แต่ก็ยังแอบดูเฟสดูทวิต
อารมณ์แบบเรายังอยากรับรู้ความเป็นไปในชีวิตของเค้าไงคะ เหมือนคอยอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆค่ะ
จนมีอยู่ช่วงหนึ่งVเค้ามีปัญหากับแฟนเค้า คือจะเลิกกันค่ะ เราก็อยู่ในฐานะเพื่อนไงคะ ก็ต้องรับฟังเค้า
ถามว่าตอนนั้นยังรู้สึกมั้ย ? เริ่มไม่ค่อยแล้วค่ะเริ่มทำใจได้ แต่รู้มั้ยคะเพื่อนกำแพงทั้งหมดมันจะพังลงมาตรงที่
เค้าจะเลิกกับแฟน แล้วคืนนั้นเรากำลังกลับจากกทม. เค้าชวนเราไปนั่งชิลกันที่ร้านค่ะ
ก็นั่งดื่มนั่งคุยกันไปสักพัก เค้าก็ถามเราว่า
V : เธอยังรู้สึกกับเราเหมือนเดิมรึเปล่า
เรา : อืม... รู้สึกสิ
V : (ยิ้ม)
เรา : ก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไง
เราไม่รู้นะคะว่าเราเข้าข้างตัวเองไปรึเปล่า เค้าทำหน้าเศร้ามากค่ะ เงียบไปเลย ที่เราไม่ตอบอะไรที่ตรงตามความรู้สึกเพราะว่า
เราคิดว่าVเค้าคงแค่ไม่มีใครรึเปล่าคะถึงถามอะไรแบบนี้
แล้วเรากับVก็หายกันไปสักพักค่ะ แต่ก็ยังมีติดต่อกันทุกเทศกาลสำคัญตลอด ไม่เคยขาดเลยค่ะ
เวลาผ่านไปเกือบปีเราก็มีแฟน เรากับVเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ เลยห่างๆกันไปค่ะ จนมาเมื่อปี56 เราเลิกกกับแฟนค่ะ
Vเค้าก็ห่างๆกับแฟน เราก็ติดต่อกันบ้างคุยเหมือนเพื่อนกัน จนช่วงประมาณต้นปี57เราก็ต้องไปเรียนShort Termที่จีนค่ะ
เราก็ห่างๆกับV ไปเลย ไม่ได้ติดต่อกันเลยค่ะ จนตอนที่เราอยู่จีนVเค้าไลน์มาหาเรา
V : ไปจีนไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะ
เรา : เอ้า.. ก็เราหนีแกไง 55555
V : โหย ไม่คิดถึงเราเลยใช่ป่ะ
เรา : คิดถึงสิ.. แต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวแฟนแกมาว่าเราไม่คุ้มนะ
V : บ้า เราโสดตั้งนานแล้ว .. เปิดกล้องคุยกันมั้ย
เรา : อื้มได้ดิ
..แล้วเราก็เปิดกล้องคุยกันค่ะ คุยทุกเรื่องจริงๆ ความรู้สึกเก่าๆเริ่มกลับมาค่ะ ตอนนั้นรู้อย่างเดียวว่ามันมีความสุขมาก
แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะ จนถึงวันที่เรากลับมาไทย Vเค้ารีบโทรหาเราคนแรกเลยทันทีที่เราลงเครื่อง
เราก็ดีใจนะที่เค้าอยากให้เรากลับ จนเรานัดเจอกันค่ะ ไปออกกำลังกายไปไหนมาไหนด้วยกัน คือตอนนั้นทุกอย่างเหมือนแฟนกันมากค่ะ
แต่ติดตรงที่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เค้ามาช่วยที่บ้านเราตลอด คือตตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกแล้วว่าอืม..กำแพงที่เราสร้างไปทั้งหมดมันพังลงมาแล้วค่ะ
พังแบบไม่เหลืออะไรเลย ตอนนั้นเราก็คิดว่าอื้ม..คราวนี้เราคงอยู่ด้วยกันนานกว่าครั้งที่แล้วเนอะ
จนเราจะเปิดเทอมค่ะ เค้าตามเราไปอยู่ที่หอ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวัน ยอมรับนะคะว่าตอนนั้นมีความสุขมาก ทุกๆอย่างมันคือการที่คนเป็นแฟนกันเค้าทำ
จนเราเปิดเทอมค่ะ Vก็ต้องกลับบ้านเค้า ช่วงนี้แหละค่ะที่ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป
Vเริ่มคุยกับคนอื่นเยอะขึ้น ทั้งที่เรียนที่เดียวกัน และคนละที่.. ตอนนั้นเรารู้นะคะรู้ทุกอย่างแต่เราไม่พูด เพราะทุกวันเค้าก็ยังโทรมาคุยด้วยเหมือนทุกครั้ง
นอนพร้อมกันเหมือนทุกวัน เราเลยคิดว่าช่างเถอะคงไม่มีอะไร แต่สุดท้ายเราคิดผิดค่ะ
Vบอกว่าVไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น สิ่งที่Vพูดกับสิ่งที่เราเห็นมันไม่ตรงกันเลยค่ะ เค้าไปรับไปส่งน้องคนนั้นทุกๆเย็น
จนเราเริ่มไม่ไหว เพราะตอนนั้นมันห่างกันแล้ว ที่ดีๆมาทั้งหมดเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ
จนสุดท้าย..เค้าก็ขอเรากลับมาเป็นเพื่อนกันแบบเดิมค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกว่า..เราคงทำไม่ได้จริงๆ แต่เราจะทำให้ได้เพราะเราไม่อยากเจ็บซ้ำซากแล้วค่ะ
เราเลยตัดสินใจลบเฟส ลบไลน์ เปลี่ยนเบอร์ คือลบทุกอย่างจริงๆค่ะ ไม่ไปเจอ ไม่อะไรกับVอีกเลย
แล้วเราก็เริ่มคบกับคนใหม่ค่ะ ตอนนั้นเราแค่คิดว่าอยากเปิดใจไม่อยากจมอยู่กับคนๆนี้แล้วค่ะ
ในระยะเวลาที่เราคบกับแฟนใหม่ Vก็มาหาที่ร้านเราค่ะ เค้ามากับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเราก็ไม่ถามเค้านะคะว่าใคร
เค้ายังบอกว่าคิดถึงเรา ยังเป็นห่วงเราตลอด จนเราเริ่มรู้สึกว่าเห้ย ! เราอยากเลิกกับคนที่เราคบอ่ะ
เพราะว่าเรายังรักVอยู่ เราเลยตัดสินใจเลิกอย่างไม่ลังเลเลยค่ะ แต่สุดท้ายVก็ไม่เลือกเราอีกเหมือนเดิมค่ะ
แต่ก็ยังคุยกันเหมือนเดิมทุกวัน จนเรารู้สึกว่าเราคงคบใครไม่ได้แน่ๆถ้าเรายังรู้สึกกับV ตลอดเวลาที่คุยกันมาก็คุยกันในฐานะเพื่อนนะคะ
คุยมาตลอดรับรู้เค้าทุกอย่าง
(เดี๋ยวมาต่อนะคะ)