ทิ้งทวนส่งท้ายปี 2557 ก่อนเวลาที่กำลังจะผ่านไปอีก 1 ปี ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ตอนนี้อายุจะ 26 แล้วและยังไม่เคยมีแฟนสักคน
ขอโฆษณาสรรพคุณในตัวผมก่อนนะ 555 ตอนนี้ผมเป็นพนักงานออฟฟิส รูปร่างหน้าตาผมว่าไม่ขี้เหร่ ผิวขาว นิสัยอาจจะกวนเล็กๆ มีบ้าน มีคอนโด มีรถขับ(เงินพ่อแม่ทั้งนั้น) ก็ขอเล่าเรื่องราวและความคิดเกี่ยวกับที่ยังไม่เคยมีแฟนจนถึง ณ บัดนี้ละกัน
ผู้หญิงคนแรกที่ผมแอบชอบคือตอนสมัยมัธยม เธอเป็นคนหน้าตาน่ารัก นิสัยก็น่ารัก ก็เป็นเพื่อนร่วมห้องน่ะครับ ความคิดผมตอนแรกก็แค่เพื่อนกันแหระ แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันก็สนิทมีเรื่องทั้งคุยกันงอนกันต่างๆนาๆ จนในที่สุดท้ายๆผมเริ่มคิดว่าแบบเหมือนมีสัญญาณว่าเธอต้องชอบผมเหมือนกัน ก็เลยบอกชอบเธอไป(แต่ดันบอกทาง MSN ซะนี่ ในสมัยนั้นนะ) และแล้วเธอกลับเงียบไม่ตอบอะไรและพอมาเจอหน้ากันก็ไม่คุยกันซะงั้นเหมือนไม่รู้จักกันเลย ซึ่งพอมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่ก็มีนัดรวมห้องบ้าง นี่ก็ทักกันเล็กๆแต่ก็ไม่ได้คุยกัน แน่นอนความคิดผม ณ ตอนนี้คือ ตอนนั้นมันเด็กไป แต่ในใจเคยชอบใครไปแล้วมันก็ยังชอบอยู่ดี และเชื่อว่าไม่ว่าห่างกันขนาดไหนตอนนี้ถึงจะไม่ได้ชอบแล้ว แต่ถ้าได้ไปสนิทกับเธออีกก็คงชอบอยู่ดีคนแบบนี้
ต่อมาในช่วงมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นวัยที่มีเพื่อนเยอะมาก แต่บอกเลยว่าเป็นช่วงสี่ปีที่(อาจจะ)เสียเวลามากที่สุดในชีวิต เพราะว่าดันไปคิดแบบเด็กๆ แถมติดเกมส์ และแอบชอบผู้หญิงคนเดียวมา สามปีกว่าๆ! ซึ่งบอกเลยว่าได้แค่ "แอบ" เพราะเรียนจบตอนนี้ก็ยังคุยกับผู้หญิงคนนี้แบบเพื่อนอยู่ดี แล้วเขาก็มีแฟนไปละในช่วงราวๆปีสี่นั่นแหระ บางทีคนที่ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ และคนๆนี้บอกเลยว่าเลิกชอบแล้วเลิกชอบได้เลยไม่เหมือนคนแรก อารมณ์ช่วง 4 ปีมหาวิทยาลัยคือเหมือนแบบว่าติดเที่ยว ติดเล่น ติดเพื่อน ติดเกมส์ - -"
และแล้วมันก็ถึงวัยทำงานจนได้ช่วงปีแรกยังไม่มีอะไร เบื่อๆกับเรื่องพวกนี้ไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่ชอบใครอยู่ แต่แล้วทำงานไป 1 ปีอยู่ดีดีก็ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งจริงๆก็เป็นเพื่อนเก่าเรานั่นแหระจากสมัยมหาวิทยาลัยนะคนละห้อง แต่ไม่ได้สนิทมากตอนนั้น ดันมาทำงานใกล้ๆกัน ก็เริ่มคุยกัน ทำความรู้จักกันมากขึ้นปุ๊บๆก็มีกินข้าวสองคนบ้าง ยุคนี้เป็นคุยไลน์ละ จะคุยกันทุกวันตอนกลางคืน แต่ยังไม่เคยขอเป็นแฟนนะ แต่อันนี้ก็พอรู้นะว่าจริงๆแล้วผู้หญิงคนนี้ไม่ได้คุยกับเราคนเดียว คุยๆไปมาๆ เราเป็นคนเข้าหา ทักไปก่อนตลอดก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยๆ เบื่อๆบ้าง ก็เลยหยุดคุยไปได้พักนึง(หยุดนี่ก็ไม่ใช่หายเลยนะ คุยบ้างแต่น้อยลง) ประมาณเดือนนึงมั้ง คือแค่นี้เธอก็ไปเลือกอีกคนไปแล้ว แบบว่าพับบริคสเตตัสบนเฟซอะ พอถามก็บอกว่าเราเลือกแล้ว จบๆไปอีกคน คือบางทีการจะเป็นแฟนกันมันต้องมองอนาคตแล้วต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตปะ ยังไงมันก็ต้องมีเยอะบ้าง น้อยบ้าง ถ้าแบบว่าเข้าหาปุ๊บฝ่ายหนึ่งให้ไปเต็ม รักกันหวานเจี๊ยบ สักวันหนึ่งอะไรๆมันน้อยลง เดี๋ยวก็ต้องเริ่มจะเกิดปัญหาจนเลิกกันปะ โอ่ยยยรีบจัง -.-"
ดังนั้นคนนี้ทำให้รู้สึกเฟลเลยจนต่อมา ย้ายที่ทำงานตอนนี้ก็มีเรียนปริญญาโทอยู่ด้วยแหระ ซึ่งบอกเลยคือคนปัจจุบันล่าสุดละ คือแอบๆดูผู้หญิงอยู่คนหนึ่งที่เรียนด้วยกัน อันนี้ก็แบบคนที่แล้วแหระคุยๆ แต่คนนี้ประมาณว่ายังอยากทำความรู้จักให้มากกว่านี้ก่อน แต่ก็มีคุยกันบ้าง กลับบ้านด้วยกันบ้าง(ทาง bts) อะไรบ้างก็ยังดูๆอยู่ถึงปัจจุบัน ซึ่งคนนี้ยังไม่ได้บอกเค๊าว่าชอบเลย ฮ่าๆๆ คุยแบบเหมือนเพื่อนอะ แต่กลับไปส่งบ้านทาง bts แบบสองต่อสองนี่มันก็ยังไงอยู่นิดนึงแหระ ไม่รู้ถ้าบอกไปเขาจะตอบว่ายังไง ยังรู้สึกอึดอัดนิดนึงที่ยังต้องวางระยะห่างให้เป็นแค่นี้ก่อน
ประเด็นไม่ใช่เท่านี้สิ คือเรื่องมันดันมีอยู่ว่า ไอ้คุณเธอคนแรกที่เคยชอบกลับเข้ามาในชีวิต!!! อธิบายไม่ถูกเหมือนกันแต่อยู่ดีดีก็คือมีโอกาสได้เจออีกอะ ประมาณว่าไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มนึงแล้ว คนในกลุ่มดันชวนเธอคนนี้มาด้วยคือบอกเป็นเพื่อนกัน เอ๊าาา คือพิมพ์บอกข้างบนถ้าได้เจออีกคงชอบอีกอะคนนี้ แล้วประเด็นนะ พอมาก็เริ่มได้คุยกันนิดๆใหม่แบบเพื่อนอะแหระ คือเธอยังไม่มีแฟน!!! แล้วเผลอไปรู้จากเพื่อนเก่าๆอีกว่า จริงๆหลายๆคนเคยบอกชอบเธอคนนี้แล้วเธอก็นิ่งเหมือนตอนสมัยเรา ไม่ก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่าอะไรประมาณนี้ แล้วดันมีโอกาสได้เจอหลังจากนี้อีกไง เพื่อนมันก็ชวนมาเรื่อยๆบ้าง คือดันกลับมาในชีวิตตอนกำลังชอบผู้หญิงอีกคนอยู่ แถมไม่ใช่อะไรบางทีเพื่อนมันก็วานให้ไปรับด้วย อยู่ในรถสองต่อสองกะเธอคนที่เราเคยชอบคนแรกอีก แต่ก็ยังคุยกันแบบเพื่อนนะ ใจเริ่มหวั่นไหวอะกลายเป็นว่าใจให้ได้ไม่เต็มร้อยทั้งคู่เลยตอนนี้ ยังกะไอ้เรื่องฮอร์โมนคู่ต้า-เต้ย-ขนมปัง ก็ไม่รู้ยังไงดี แต่ก็นะ คิดแบบเพ้อฝันอะ แต่ก็คงเหมือนเดิมแห้วทั้งคู่ คิดๆไว้ก่อน แต่ตอนนี้ก็ยังคุยๆอยู่แหระ(คุยคู่เลยไง ดูไม่ดีเอาเสียเลย)
แค่นี้แหระเรื่องราวเกี่ยวกะหญิงชายของผม ซึ่งตอนนี้ก็บอกเลยยังไม่มีแฟนสักคน คือมองว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตต้องคุยกันนานๆอะ จนโคดจะแน่ใจ แล้วก็การคุยกันรู้จักกันอะต้องไม่ใช่แค่โลกออนไลน์ ผู้หญิงทุกคนที่ผมชอบยังไงก็ต้องได้เจอ ได้ใกล้ชิดในชีวิตจริงทั้งนั้น คนจะรักกันอยู่ไกลกัน ไม่ได้เจอกันก็จบๆไม่เวิร์คทั้งนั้นอะ ถ้าไม่รักกันจริง คือจริงเป็นคนที่ไม่ได้รีบจะมีแฟนเท่าไหร่ ได้ไม่ดีก็ไม่รู้จะมีไปทำไม แค่มีไว้ "แก้เหงา" หรอ? บางที่เราก็ชวนเธอคนล่าสุดไปดูหนังกินข้าวบ้างสองต่อสองนะ แต่เธอคนนี้ก็ดันไม่ไป เราก็ต้องไปคนเดียว คือไม่ใช่คนที่อยากไปด้วยก็ไม่รู้จะชวนไปทำไม ไปคนเดียวก็ได้ อยู่คนเดียวก็ได้
ตอนหลังๆเริ่มเวิ่นเว้อ เหมือนพวกโรคจิตมาปลดปล่อยความในใจอะไรไม่รู้ ตอนนี้ควรทำยังไงดีกับสองคนนี้ แต่บอกเลยผู้หญิงที่เราคุยด้วยที่เล่าๆไป 1 Option สำคัญ คือ "ยังไม่มีแฟน" แถมทุกคนที่เล่าอะ รุ่นเดียวกับเราหมด(เพื่อนนั่นเอง)
เอ่อ...ท้ายๆก็ขอคอมเม้นกระทู้นึงเรื่องที่ผู้ชายอยากให้ผู้หญิงจีบก่อนแล้วบอกว่าไม่ "แรด" ก็จริงครับ ผมคิดว่าไม่แรด และผมเป็นคนที่ยินดีมากที่จะคุยกับผู้หญิงที่เข้าหาก่อน แต่สำหรับตัวผมแล้วก็เป็นการที่แค่คุยกัน โอกาสอาจจะไม่เยอะหรอกครับที่ผมจะชอบ ถ้า ณ เวลานั้นตัวผมไม่มีคนที่มองๆอยู่ แต่ถ้าบังเอิ๊นนเข้ามาตอนที่พึ่งรู้สึกเฟลจากคนที่ชอบอยู่พอดีนะ โอกาสที่ผมจะชอบผู้หญิงที่เข้าหาก่อนอาจจะเยอะขึ้นก็ได้ ^^
ไม่รู้พิมพ์ๆไปยิ่งไม่ค่อยรู้เรื่อง เอายังไงดีกับชีวิตนะ อยู่กะพ่อกะแม่ต่อไปดีกว่าปะ 555
ถ้าคนที่มันใช่มันก็จะใช่เอง บางทียังคิดอีกนะว่าเธอคนแรกที่เราชอบกลับเข้ามาในชีวิตอีกได้ยังไง หายไปตั้ง 5-6 ปีไม่ได้ติดต่อกัน
เห้ออออออ โสดต่อไป หนุ่มน้อยอายุ 26 ปีอย่างเรา
เปิดใจผู้ชายคนหนึ่ง 26 ปียังไม่เคยมีแฟน!!!
ขอโฆษณาสรรพคุณในตัวผมก่อนนะ 555 ตอนนี้ผมเป็นพนักงานออฟฟิส รูปร่างหน้าตาผมว่าไม่ขี้เหร่ ผิวขาว นิสัยอาจจะกวนเล็กๆ มีบ้าน มีคอนโด มีรถขับ(เงินพ่อแม่ทั้งนั้น) ก็ขอเล่าเรื่องราวและความคิดเกี่ยวกับที่ยังไม่เคยมีแฟนจนถึง ณ บัดนี้ละกัน
ผู้หญิงคนแรกที่ผมแอบชอบคือตอนสมัยมัธยม เธอเป็นคนหน้าตาน่ารัก นิสัยก็น่ารัก ก็เป็นเพื่อนร่วมห้องน่ะครับ ความคิดผมตอนแรกก็แค่เพื่อนกันแหระ แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันก็สนิทมีเรื่องทั้งคุยกันงอนกันต่างๆนาๆ จนในที่สุดท้ายๆผมเริ่มคิดว่าแบบเหมือนมีสัญญาณว่าเธอต้องชอบผมเหมือนกัน ก็เลยบอกชอบเธอไป(แต่ดันบอกทาง MSN ซะนี่ ในสมัยนั้นนะ) และแล้วเธอกลับเงียบไม่ตอบอะไรและพอมาเจอหน้ากันก็ไม่คุยกันซะงั้นเหมือนไม่รู้จักกันเลย ซึ่งพอมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่ก็มีนัดรวมห้องบ้าง นี่ก็ทักกันเล็กๆแต่ก็ไม่ได้คุยกัน แน่นอนความคิดผม ณ ตอนนี้คือ ตอนนั้นมันเด็กไป แต่ในใจเคยชอบใครไปแล้วมันก็ยังชอบอยู่ดี และเชื่อว่าไม่ว่าห่างกันขนาดไหนตอนนี้ถึงจะไม่ได้ชอบแล้ว แต่ถ้าได้ไปสนิทกับเธออีกก็คงชอบอยู่ดีคนแบบนี้
ต่อมาในช่วงมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นวัยที่มีเพื่อนเยอะมาก แต่บอกเลยว่าเป็นช่วงสี่ปีที่(อาจจะ)เสียเวลามากที่สุดในชีวิต เพราะว่าดันไปคิดแบบเด็กๆ แถมติดเกมส์ และแอบชอบผู้หญิงคนเดียวมา สามปีกว่าๆ! ซึ่งบอกเลยว่าได้แค่ "แอบ" เพราะเรียนจบตอนนี้ก็ยังคุยกับผู้หญิงคนนี้แบบเพื่อนอยู่ดี แล้วเขาก็มีแฟนไปละในช่วงราวๆปีสี่นั่นแหระ บางทีคนที่ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ และคนๆนี้บอกเลยว่าเลิกชอบแล้วเลิกชอบได้เลยไม่เหมือนคนแรก อารมณ์ช่วง 4 ปีมหาวิทยาลัยคือเหมือนแบบว่าติดเที่ยว ติดเล่น ติดเพื่อน ติดเกมส์ - -"
และแล้วมันก็ถึงวัยทำงานจนได้ช่วงปีแรกยังไม่มีอะไร เบื่อๆกับเรื่องพวกนี้ไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่ชอบใครอยู่ แต่แล้วทำงานไป 1 ปีอยู่ดีดีก็ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งจริงๆก็เป็นเพื่อนเก่าเรานั่นแหระจากสมัยมหาวิทยาลัยนะคนละห้อง แต่ไม่ได้สนิทมากตอนนั้น ดันมาทำงานใกล้ๆกัน ก็เริ่มคุยกัน ทำความรู้จักกันมากขึ้นปุ๊บๆก็มีกินข้าวสองคนบ้าง ยุคนี้เป็นคุยไลน์ละ จะคุยกันทุกวันตอนกลางคืน แต่ยังไม่เคยขอเป็นแฟนนะ แต่อันนี้ก็พอรู้นะว่าจริงๆแล้วผู้หญิงคนนี้ไม่ได้คุยกับเราคนเดียว คุยๆไปมาๆ เราเป็นคนเข้าหา ทักไปก่อนตลอดก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยๆ เบื่อๆบ้าง ก็เลยหยุดคุยไปได้พักนึง(หยุดนี่ก็ไม่ใช่หายเลยนะ คุยบ้างแต่น้อยลง) ประมาณเดือนนึงมั้ง คือแค่นี้เธอก็ไปเลือกอีกคนไปแล้ว แบบว่าพับบริคสเตตัสบนเฟซอะ พอถามก็บอกว่าเราเลือกแล้ว จบๆไปอีกคน คือบางทีการจะเป็นแฟนกันมันต้องมองอนาคตแล้วต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตปะ ยังไงมันก็ต้องมีเยอะบ้าง น้อยบ้าง ถ้าแบบว่าเข้าหาปุ๊บฝ่ายหนึ่งให้ไปเต็ม รักกันหวานเจี๊ยบ สักวันหนึ่งอะไรๆมันน้อยลง เดี๋ยวก็ต้องเริ่มจะเกิดปัญหาจนเลิกกันปะ โอ่ยยยรีบจัง -.-"
ดังนั้นคนนี้ทำให้รู้สึกเฟลเลยจนต่อมา ย้ายที่ทำงานตอนนี้ก็มีเรียนปริญญาโทอยู่ด้วยแหระ ซึ่งบอกเลยคือคนปัจจุบันล่าสุดละ คือแอบๆดูผู้หญิงอยู่คนหนึ่งที่เรียนด้วยกัน อันนี้ก็แบบคนที่แล้วแหระคุยๆ แต่คนนี้ประมาณว่ายังอยากทำความรู้จักให้มากกว่านี้ก่อน แต่ก็มีคุยกันบ้าง กลับบ้านด้วยกันบ้าง(ทาง bts) อะไรบ้างก็ยังดูๆอยู่ถึงปัจจุบัน ซึ่งคนนี้ยังไม่ได้บอกเค๊าว่าชอบเลย ฮ่าๆๆ คุยแบบเหมือนเพื่อนอะ แต่กลับไปส่งบ้านทาง bts แบบสองต่อสองนี่มันก็ยังไงอยู่นิดนึงแหระ ไม่รู้ถ้าบอกไปเขาจะตอบว่ายังไง ยังรู้สึกอึดอัดนิดนึงที่ยังต้องวางระยะห่างให้เป็นแค่นี้ก่อน
ประเด็นไม่ใช่เท่านี้สิ คือเรื่องมันดันมีอยู่ว่า ไอ้คุณเธอคนแรกที่เคยชอบกลับเข้ามาในชีวิต!!! อธิบายไม่ถูกเหมือนกันแต่อยู่ดีดีก็คือมีโอกาสได้เจออีกอะ ประมาณว่าไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มนึงแล้ว คนในกลุ่มดันชวนเธอคนนี้มาด้วยคือบอกเป็นเพื่อนกัน เอ๊าาา คือพิมพ์บอกข้างบนถ้าได้เจออีกคงชอบอีกอะคนนี้ แล้วประเด็นนะ พอมาก็เริ่มได้คุยกันนิดๆใหม่แบบเพื่อนอะแหระ คือเธอยังไม่มีแฟน!!! แล้วเผลอไปรู้จากเพื่อนเก่าๆอีกว่า จริงๆหลายๆคนเคยบอกชอบเธอคนนี้แล้วเธอก็นิ่งเหมือนตอนสมัยเรา ไม่ก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่าอะไรประมาณนี้ แล้วดันมีโอกาสได้เจอหลังจากนี้อีกไง เพื่อนมันก็ชวนมาเรื่อยๆบ้าง คือดันกลับมาในชีวิตตอนกำลังชอบผู้หญิงอีกคนอยู่ แถมไม่ใช่อะไรบางทีเพื่อนมันก็วานให้ไปรับด้วย อยู่ในรถสองต่อสองกะเธอคนที่เราเคยชอบคนแรกอีก แต่ก็ยังคุยกันแบบเพื่อนนะ ใจเริ่มหวั่นไหวอะกลายเป็นว่าใจให้ได้ไม่เต็มร้อยทั้งคู่เลยตอนนี้ ยังกะไอ้เรื่องฮอร์โมนคู่ต้า-เต้ย-ขนมปัง ก็ไม่รู้ยังไงดี แต่ก็นะ คิดแบบเพ้อฝันอะ แต่ก็คงเหมือนเดิมแห้วทั้งคู่ คิดๆไว้ก่อน แต่ตอนนี้ก็ยังคุยๆอยู่แหระ(คุยคู่เลยไง ดูไม่ดีเอาเสียเลย)
แค่นี้แหระเรื่องราวเกี่ยวกะหญิงชายของผม ซึ่งตอนนี้ก็บอกเลยยังไม่มีแฟนสักคน คือมองว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตต้องคุยกันนานๆอะ จนโคดจะแน่ใจ แล้วก็การคุยกันรู้จักกันอะต้องไม่ใช่แค่โลกออนไลน์ ผู้หญิงทุกคนที่ผมชอบยังไงก็ต้องได้เจอ ได้ใกล้ชิดในชีวิตจริงทั้งนั้น คนจะรักกันอยู่ไกลกัน ไม่ได้เจอกันก็จบๆไม่เวิร์คทั้งนั้นอะ ถ้าไม่รักกันจริง คือจริงเป็นคนที่ไม่ได้รีบจะมีแฟนเท่าไหร่ ได้ไม่ดีก็ไม่รู้จะมีไปทำไม แค่มีไว้ "แก้เหงา" หรอ? บางที่เราก็ชวนเธอคนล่าสุดไปดูหนังกินข้าวบ้างสองต่อสองนะ แต่เธอคนนี้ก็ดันไม่ไป เราก็ต้องไปคนเดียว คือไม่ใช่คนที่อยากไปด้วยก็ไม่รู้จะชวนไปทำไม ไปคนเดียวก็ได้ อยู่คนเดียวก็ได้
ตอนหลังๆเริ่มเวิ่นเว้อ เหมือนพวกโรคจิตมาปลดปล่อยความในใจอะไรไม่รู้ ตอนนี้ควรทำยังไงดีกับสองคนนี้ แต่บอกเลยผู้หญิงที่เราคุยด้วยที่เล่าๆไป 1 Option สำคัญ คือ "ยังไม่มีแฟน" แถมทุกคนที่เล่าอะ รุ่นเดียวกับเราหมด(เพื่อนนั่นเอง)
เอ่อ...ท้ายๆก็ขอคอมเม้นกระทู้นึงเรื่องที่ผู้ชายอยากให้ผู้หญิงจีบก่อนแล้วบอกว่าไม่ "แรด" ก็จริงครับ ผมคิดว่าไม่แรด และผมเป็นคนที่ยินดีมากที่จะคุยกับผู้หญิงที่เข้าหาก่อน แต่สำหรับตัวผมแล้วก็เป็นการที่แค่คุยกัน โอกาสอาจจะไม่เยอะหรอกครับที่ผมจะชอบ ถ้า ณ เวลานั้นตัวผมไม่มีคนที่มองๆอยู่ แต่ถ้าบังเอิ๊นนเข้ามาตอนที่พึ่งรู้สึกเฟลจากคนที่ชอบอยู่พอดีนะ โอกาสที่ผมจะชอบผู้หญิงที่เข้าหาก่อนอาจจะเยอะขึ้นก็ได้ ^^
ไม่รู้พิมพ์ๆไปยิ่งไม่ค่อยรู้เรื่อง เอายังไงดีกับชีวิตนะ อยู่กะพ่อกะแม่ต่อไปดีกว่าปะ 555
ถ้าคนที่มันใช่มันก็จะใช่เอง บางทียังคิดอีกนะว่าเธอคนแรกที่เราชอบกลับเข้ามาในชีวิตอีกได้ยังไง หายไปตั้ง 5-6 ปีไม่ได้ติดต่อกัน
เห้ออออออ โสดต่อไป หนุ่มน้อยอายุ 26 ปีอย่างเรา