สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ก่อนอื่นเราอยากจะบอกว่านี้เป็นกระทู้เเรกเเละเราจะระบายเกี่ยวกับความรู้สึกเเละความคิดเห็นส่วนตัว หากมีใครไม่เห็นด้วยหรืออยากจะเเนะนำบอกอะไรเราก็บอกได้ เรายอมรับทุกความคิดเห็นน่ะ ^^
โอเคมาเริ่มกัน คือว่าเราจะมาพูดถึงสองเรื่องหลักๆ เข้าเรื่องเเรกคือเรื่องรักในวัยเรียน เนื่องจากเราเรียนอยู่ในสังคมโรงเรียนอินเตอร์ ซึ่งตามระบบฝรั่งทำให้เราค่อนข้างที่จะเจอเเละได้เผชิญกับเรื่องนี้เยอะอยู่พอสมควร เเละคนส่วนใหญ่ในสังคมของเราก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องปกติ เเต่เพราะโรงเรียนเราคนน้อย จึงไม่ค่อยมีเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ มีอยู่ก็เเค่สองสามคู่ เท่าที่เราเห็นพวกผู้ใหญ่ในสังคมนี้ก็มีอยู่สามเเบบ คือ หนึ่งเเบบพวกหัวโบราณ(เเอนตี้เรื่องนี้สุดๆ) สอง ปล่อยเเละไม่สนใจ สาม สนับสนุนเรื่องเเบบนี้(เพราะถือว่าเป็นการให้ประสบการณ์เด็ก) ทีนี้เเบบที่หนึ่งเราก็คิดว่าทุกคนน่าจะคุ้นๆอยู่ คือผู้ใหญ่พวกนี้จะไม่สนับสนุน เเละห้ามไม่ให้เด็กๆมีเเฟนหรือรักในวัยเรียน ซึ่งในสังคมโรงเรียนเราพวกผู้ใหญ่พวกนี้ถือเป็นกลุ่มใหญ่อยู่กลุ่มหนึ่ง ส่วนกลุ่มที่สอง อันนี้จะมีส่วนน้อย กลุ่มนี้จะเป็นผู้ปกครองของเด็กต่างชาติเป็นส่วนใหญ่(ก็เขาไม่ใช่คนไทยอ่ะน่ะ) กลุ่มที่สาม ก็มีอยู่เเต่ไม่เยอะมาก กลุ่มนี้ก็ประมาณว่า ไม่ห้ามเเละก็ปล่อยเด็กให้ทำตามใจ ถือว่าให้ประสบการณ์สอนพวกเขาเอง ส่วนตัวเราเองเราว่าเรื่องเเบบนี้ไม่ผิดน่ะ เเต่เราก็เข้าใจหากใครจะบอกว่ามันไม่เหมาะไม่สมควรเเละไม่ควรมี เราเเค่คิดว่าถ้าเรามีเเล้ว เรารู้จักเเยกเเยะ ใช้สติ เเละไม่ทำให้ตัวเองเสีย เราก็สามารถมีเรื่องเเบบนี้ได้ ด้วยความคิดเเบบนี้เราเองก็มีเเฟน เเต่เดี๋ยวๆๆ อย่าพึ่งว่าหรือเเอนตี้อะไรเราอ่านให้จบก่อนเเล้วค่อยด่าค่อยว่าเรา ผู้ใหญ่หลายคนอาจคิดว่าการมีรักในวัยเรียน จะสร้างปัญหา มันจะทำให้เราเสียนู่นนี้นั้นเเละก็ไม่ดี เเต่จริงเราอยากจะบอกข้อดีของการมีรักในวัยเรียนให้ทุกคนทราบ คือออ ในเมื่อเรามีความรักเรารักคนอื่นได้เราก็ไม่ควรลืมที่จะ "รักตัวเราเองด้วย" เเล้วถ้าคนที่เรารักเขารักเราจริงเขาก็คงไม่อยากให้เราเสียใช่ม๊ะะ เพราะฉะนั้นเราก็เลยใช้ความรักตรงนี้มาเป็นพลัง กำลังใจ เเละเเรงผลักดันให้เราเป็นคนดี ชวนกันตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ เเละช่วยผลักดันกันเเละกันขึ้น ดีกว่าชวนกันเที่ยว เล่น สนุก โดดเรียน เเละพากันเสียคน ถ้าเรามีรักเเละรู้จักใช้มันในทางที่ดี ที่สร้างสรรคมันก็ไม่ใช่พิษภัยอะไร จริงมั้ย? ตราบใดที่การเรียนเราไม่เสีย มันไม่กระทบตรงชีวิตส่วนอื่นของเรา เราก็มีได้ ในกรณีของเรา เราเป็นคนที่ เรียน เราว่าก็เก่งอยู่พอสมควร เกรดก็ 80%-90% ขึ้นทุกวิชา เเล้วพอเราเริ่มมีเรื่องนี้มันเราก็รักษาให้มันอยู่เท่าเดิมได้ อาจเป็นเพราะเเนวคิดของเราที่เราคิดว่า ในเมื่อเรารักตัวเอง เรารักเเฟน เรารักพ่อเเละเเม่ไม่อยากทำให้พวกท่านเสียใจ เราก็อยากทำให้ตัวเองดีขึ้นอยากทำให้พ่อเเม่เราภูมิใจ อยากทำให้ตัวเองมีค่า อยากดีให้ได้ เราอยากพิสูจน์ให้คนอื่นเห็นว่า เรามีเเฟน เราเป็นวัยรุ่น มีรักในวัยเรียนเเต่เราก็ดีได้ เเน่นอนอยู่เเล้วต้องมีคนว่าเรา เเรด เเก่เเดด นู่นนี้นั้น เเต่เราใช้คำว่า คำด่าพวกนั้นมาเป็นพลัง เเละเราจะได้ถามพวกนั้นกลับไปว่า "ว่าเราด่าเราอ่ะ ดีได้เท่าเราป่ะ" เเค่นั้นเเหละ
ทีนี้ใครมีความคิดเห็น อยากบอกอะไรเราก็เม้นเอาหรือจะเมลมาหาเราก็ได้น่ะ นี้อีเมลเรา doremiredofaso@gmail.com
ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านกระทู้นี้จนจบน่ะ เเหะๆ XD
รักในวัยเรียน
โอเคมาเริ่มกัน คือว่าเราจะมาพูดถึงสองเรื่องหลักๆ เข้าเรื่องเเรกคือเรื่องรักในวัยเรียน เนื่องจากเราเรียนอยู่ในสังคมโรงเรียนอินเตอร์ ซึ่งตามระบบฝรั่งทำให้เราค่อนข้างที่จะเจอเเละได้เผชิญกับเรื่องนี้เยอะอยู่พอสมควร เเละคนส่วนใหญ่ในสังคมของเราก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องปกติ เเต่เพราะโรงเรียนเราคนน้อย จึงไม่ค่อยมีเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ มีอยู่ก็เเค่สองสามคู่ เท่าที่เราเห็นพวกผู้ใหญ่ในสังคมนี้ก็มีอยู่สามเเบบ คือ หนึ่งเเบบพวกหัวโบราณ(เเอนตี้เรื่องนี้สุดๆ) สอง ปล่อยเเละไม่สนใจ สาม สนับสนุนเรื่องเเบบนี้(เพราะถือว่าเป็นการให้ประสบการณ์เด็ก) ทีนี้เเบบที่หนึ่งเราก็คิดว่าทุกคนน่าจะคุ้นๆอยู่ คือผู้ใหญ่พวกนี้จะไม่สนับสนุน เเละห้ามไม่ให้เด็กๆมีเเฟนหรือรักในวัยเรียน ซึ่งในสังคมโรงเรียนเราพวกผู้ใหญ่พวกนี้ถือเป็นกลุ่มใหญ่อยู่กลุ่มหนึ่ง ส่วนกลุ่มที่สอง อันนี้จะมีส่วนน้อย กลุ่มนี้จะเป็นผู้ปกครองของเด็กต่างชาติเป็นส่วนใหญ่(ก็เขาไม่ใช่คนไทยอ่ะน่ะ) กลุ่มที่สาม ก็มีอยู่เเต่ไม่เยอะมาก กลุ่มนี้ก็ประมาณว่า ไม่ห้ามเเละก็ปล่อยเด็กให้ทำตามใจ ถือว่าให้ประสบการณ์สอนพวกเขาเอง ส่วนตัวเราเองเราว่าเรื่องเเบบนี้ไม่ผิดน่ะ เเต่เราก็เข้าใจหากใครจะบอกว่ามันไม่เหมาะไม่สมควรเเละไม่ควรมี เราเเค่คิดว่าถ้าเรามีเเล้ว เรารู้จักเเยกเเยะ ใช้สติ เเละไม่ทำให้ตัวเองเสีย เราก็สามารถมีเรื่องเเบบนี้ได้ ด้วยความคิดเเบบนี้เราเองก็มีเเฟน เเต่เดี๋ยวๆๆ อย่าพึ่งว่าหรือเเอนตี้อะไรเราอ่านให้จบก่อนเเล้วค่อยด่าค่อยว่าเรา ผู้ใหญ่หลายคนอาจคิดว่าการมีรักในวัยเรียน จะสร้างปัญหา มันจะทำให้เราเสียนู่นนี้นั้นเเละก็ไม่ดี เเต่จริงเราอยากจะบอกข้อดีของการมีรักในวัยเรียนให้ทุกคนทราบ คือออ ในเมื่อเรามีความรักเรารักคนอื่นได้เราก็ไม่ควรลืมที่จะ "รักตัวเราเองด้วย" เเล้วถ้าคนที่เรารักเขารักเราจริงเขาก็คงไม่อยากให้เราเสียใช่ม๊ะะ เพราะฉะนั้นเราก็เลยใช้ความรักตรงนี้มาเป็นพลัง กำลังใจ เเละเเรงผลักดันให้เราเป็นคนดี ชวนกันตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ เเละช่วยผลักดันกันเเละกันขึ้น ดีกว่าชวนกันเที่ยว เล่น สนุก โดดเรียน เเละพากันเสียคน ถ้าเรามีรักเเละรู้จักใช้มันในทางที่ดี ที่สร้างสรรคมันก็ไม่ใช่พิษภัยอะไร จริงมั้ย? ตราบใดที่การเรียนเราไม่เสีย มันไม่กระทบตรงชีวิตส่วนอื่นของเรา เราก็มีได้ ในกรณีของเรา เราเป็นคนที่ เรียน เราว่าก็เก่งอยู่พอสมควร เกรดก็ 80%-90% ขึ้นทุกวิชา เเล้วพอเราเริ่มมีเรื่องนี้มันเราก็รักษาให้มันอยู่เท่าเดิมได้ อาจเป็นเพราะเเนวคิดของเราที่เราคิดว่า ในเมื่อเรารักตัวเอง เรารักเเฟน เรารักพ่อเเละเเม่ไม่อยากทำให้พวกท่านเสียใจ เราก็อยากทำให้ตัวเองดีขึ้นอยากทำให้พ่อเเม่เราภูมิใจ อยากทำให้ตัวเองมีค่า อยากดีให้ได้ เราอยากพิสูจน์ให้คนอื่นเห็นว่า เรามีเเฟน เราเป็นวัยรุ่น มีรักในวัยเรียนเเต่เราก็ดีได้ เเน่นอนอยู่เเล้วต้องมีคนว่าเรา เเรด เเก่เเดด นู่นนี้นั้น เเต่เราใช้คำว่า คำด่าพวกนั้นมาเป็นพลัง เเละเราจะได้ถามพวกนั้นกลับไปว่า "ว่าเราด่าเราอ่ะ ดีได้เท่าเราป่ะ" เเค่นั้นเเหละ
ทีนี้ใครมีความคิดเห็น อยากบอกอะไรเราก็เม้นเอาหรือจะเมลมาหาเราก็ได้น่ะ นี้อีเมลเรา doremiredofaso@gmail.com
ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านกระทู้นี้จนจบน่ะ เเหะๆ XD