สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เกี่ยวกับความรักที่เราไม่คิดว่าจะมีวันที่ได้มาตั้งถามอะไรแบบนี้ 5555555
เรากับแฟนคบกันมา 3 ปีกว่ากำลังจะเข้าปีที่ 4 ตอนนี้เราอยู่มหาลัยปี 1 คบกับเขาคนนั้นมาตั้งแต่ ม.4 เป็นแฟนคนแรกของกันและกัน
เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก สำหรับเรา เขาดูแลเราดีมาตลอด อาจจะมีข้อเสียบางอย่างที่ทำให้เราเซ็งๆ แต่ไม่ได้ถึงกับรับไม่ได้นะ
เขาเป็นคนชอบควบคุม เช่น เรื่องการแต่งตัว การเดิน เขาไม่ชอบให้เราเดินแบบโง่ๆ ยังว่ายังไงดีล่ะ เช่นเดินไม่ดูทางจนไปชนผู้ชายคนอื่น เขาหวงเรามาก จริงๆเราก็หน้าตาธรรมดาๆนะ -__-
ถามว่าเราไม่ชอบมั้ยกับสิ่งที่เขาเป็น เราชอบนะ เราแค่อาจจะเซ็งกับการแสดงออกของเขา แบบโกรธ โกรธเลย โกรธจริงจัง บางครั้งเราก็ขำนะ ว่ามันต้องโกรธขนาดนั้นเลยหรอ 5555 เรารักเขามากค่ะ ยอมรับว่าบางอย่างที่เขาห้ามเรา เราก็อึดอัดนะ แต่จริงๆเราก็เต็มใจทำเพื่อเขาทุกอย่างแหละ อาจจะมีเกิดคำพูดขัดแย้งออกมาบ้าง
เขาเป็นคนคิดมาก ขี้เหงา เขาทำให้เราอยากอยู่กับเขาไปนานๆ เลย อยู่เป็นคนที่ไม่ทิ้งเขาไปไหน เผื่อวันนึงเขาไม่เหลือใคร เขาชอบคิดปัญหานั่นนี่ เราเป็นห่วงเขานะ
" เข้าเรื่องดีกว่าพิมซะยาวเลย ฮ่ะๆ "
ช่วงหลังๆที่ผ่านมาคือช่วงก่อนเดือนธันวา เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เรา จะบอกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ติดเพื่อนนะ ติดมากก เราเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่มัธยม พอมหาลัยเรียนที่เดียวกันแต่คนละคณะ เขาไม่ว่างไปไหนมาไหนกับเรา เราเชื่อนะว่าเขาใช้เวลากับเพื่อนๆอยู่ แต่เราเป็นผู้หญิงติดแฟน เราอยากใช้เวลากับเขา จนล่าสุดเขาบอกว่าพ่อป่วย เราเข้าใจเขานะ แต่เราก็แอบนอย จนเอาไปคิดว่าโกหกเรารึเปล่านะ เลยเอาเพลงโพสลงเฟสประชด แบบว่า ฉันต้องการเวลาจากเธอ อะไรทำนองนี้ คือมันบ่อยจนบางครั้งเราก้ำกึ่งว่า เอ่ะ เขาไม่ได้โกหกเราใช่มั้ย ทำไมไม่มีเวลาให้กันเลย เราเป็นผู้หญิงง้องแง้งงี่เง่านะ ยอมรับเลยค่ะ T T
เขาโกรธเรามาก เลยบอกเลิกเรา ด้วยความที่ว่าทุกครั้งที่เราสองคนเลิกกันก็จะกลับมาดีกัน พอวันต่อมาเจอกันที่มอ เราก็ขอให้เขาไปส่งเรา เขาก็ไป วันนั้นเขาบอกขอทำงานเก่าส่งก่อนไฟนอล เราไปนั่งรอในห้องสมุด เราได้ยินเสียงเพื่อนเขาเลยเดินไปดู ก็เจอเขานั่งทำงานกับกลุ่มผู้หญิงและกลุ่มเพื่อนเขาในห้องสมุด เราบอกตรงๆว่าตอนนั้นเราหึงมาก อย่าด่าน้าา ฟังดูงี่เง่า ไม่ดิ งี่เง่าเลย เพราะเราคบกันมาเกือบ 4 ปี ไม่ค่อยได้มีสังคมภายนอก ปกติมัธยมก็เพื่อนห้องเดียวกัน เราเลยแบบเดินออกมา นั่งที่โซฟา เขาโทรมาหาบอกว่าเดี๋ยวทำงานเสร็จจะไปส่ง เราก็แบบ ไม่ต้อง กลับเองได้ เขาก็บอกว่าตามใจละกัน เราก็ยิ่งน้อยใจมากขึ้น เราก็ทักไลน์ไปประชดกับเขา คือต้องบอกก่อนว่าทั้งเราและเขาขี้หึงพอกัน เราพยายามทำทุกอย่างให้เขาสบายใจ เช่นไม่สุงสิงกับเพื่อนผู้ชายในคณะ หลีกเลี่ยงไปหมด มันผิดนะ คนเราควรมีสังคมแต่เราจริงจังมากไป เราแคร์ว่าแฟนเราจะรู้สึกไม่สบายใจ แต่พอมาเจอแบบนั้นเราเลยแบบ เห้ย ทำไมเราพยายามอยู่คนเดียว คือเขานั่งทำงานกันในห้องคาราโอเกะที่มอ สนุกสนานมีความสุข เราก็นอยนะแต่ก็นั่งรอ ปากบอกว่ากลับเองแต่เรารอ เขาก็ไม่ออกมา เราเลยไปเข้าห้องน้ำ สักพักเราก็กลับ แต่เรารอเขานานมาก เรานั่งรถตู้กลับ แล้วลองแกล้งหายไปเกือบๆ 4 วัน เราอยากให้เขาง้อเฉยๆ แค่คำว่า ดีกันนะ เราหายเลย 555555 แต่เขาก็ไม่ง้อ จนเขาทักมาหาเราช่วงสอบว่าสอบไม่ทันทำไงดี เราก็คุยไปส่งๆแบบถามคำตอบคำ คือยังแกล้งงอนอยู่ จนแบบอีกวันเราทนไม่ไหวอยากให้เขาง้อ เราเลยบอกว่างั้นก็ตามที่เธอเคยบอกละกัน คือเลิก เราบอกให้เขาลบทุกอย่างออก เราเปลี่ยนไลน์ เอาจริงๆเราแค่อยากให้ดูเด็ดขาดเฉยๆ แต่เรารู้นะว่าเราทำไม่ถูก และรู้สึกผิดเราพูดกับเขาไปว่า เรามาเรียนนี่เพื่อเขาเลยนะ แล้วก็หลายอย่างซึ่งมันแย่มาก
เราลืมตัวไปว่าเขาเป็นคนคิดมาก แล้วก็เสียความรู้สึกง่ายอยู่แล้ว เราพูดไปแล้วก็เปลี่ยนไลส์เลย พออีกวันนึง เราเห็นเขาไมง้อ เราก็เอาละ ทักไปง้อ ทักไปคุย คือแบบ นี่ไม่คิดจะง้อหน่อยหรอ เขาก็เหมือนเสียใจกับที่เราพูด บางครั้งเราก็คิดนะ เขาเป็นผู้ชายพูดแรง ตรง ขวานผ่าซาก คำพูดเขาเคยทำเราเจ็บมาหลายครั้ง แต่เราไม่ได้โกรธ เราลืมแต่ทำไมเขาถึงแบบ โกรธเราขนาดนี้ พอเราย้อนถาม เขาก็แบบเหมือนอยากพอละ เหนื่อยกับที่เราเป็น บวกๆกับเราดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ ทำไรไม่เป็น เอาจริงๆ เราดูแลได้ แต่เราเคยคิดว่าเขาชอบที่จะดูแลเรา เราเลยปล่อยให้เขาดูแลเราอยู่แบบนั้น หลังจากนั้นเราตามง้อเขามาตลอด โอเค บางครั้งก็เถียงกัน ย้อนกัน แบบทีเธอว่าเราล่ะ และดูเหมือนเขาจะเหนื่อยเอาการ เขาเลยแบบ.. พอเถอะ เราง้อเขามาตลอด 28 วัน ทีนี้เราจะบอกว่า ผู้หญิงนี่เซ้นแรงมากนะ เราเคยรู้สึกแปลกๆกับผู้หญิงคนนึงในคณะเขา เรารู้สึกว่า คนๆนี้ต้องมาเป็นคนที่ทำให้เราเสียใจหรือมีบทบาทในชีวิตเราแน่ๆ แล้วมันก็ใช่ เราเห็นรูปในไอจีของผู้หญิงคนนี้มีรูปที่มีผู้ชายข้างๆ นั่งหันข้าง ซึ่งเราบอกตรงๆว่าคุ้นมาก เราจำแฟนเราได้ คือตอนนั้นเราไม่รู้ว่าใช่รึเปล่า แต่เราว่าใช่ มือไม้สั่นไปหมด แฟนเราเขาเป็นผู้ชายขี้อายนะ เราเลยคิดว่า เห้ย เขาจะมีคนใหม่ไวขนาดนั้นเชียว. แล้วอีกรูปบนเตียง เราเห็นแค่ขอบคอ เรายังรู้ว่าแฟนเรา เราไม่แน่ใจ เราถามเขา เขาบอก เขาเอง เราไม่อยากเชื่อ เราเลยไปหาเขาที่บ้านแต่ไม่ได้เจอ เขาก็พูดยืนยันแต่พูดกึ่งๆด่ากึ่งไล่ เราเลยไม่แน่ใจว่า เห้ย เอาจริงดิ ? ก่อนหน้านี้เราไปง้อเขาที่บ้าน เขาก็พาเรากลับมาส่งตลอด เรารอเขาด้วยความหวังนะ น้อยใจด้วยว่าแค่งอนเอง ง้อก็หายแล้ว
จนมาถึงเมื่อวันก่อน เราชวนเขาไปเที่ยว เขายอมไปหลังจากที่หนีหน้าเรามาตลอดหลายวัน เรามีความสุขมาก คิดว่าเขาคงใจอ่อนละ
เราสัญญากับตัวเองเลยนะ ถ้าเขากลับมาเราจะเป็นคนใหม่ ไม่งี่เง่า ให้เขาทำอะไรที่มีความสุข ดูแลเขา เทคแคร์เขา คือเรารู้แล้วว่าเขาสำคัญมากสำหรับเรา เราไปเดินเล่นด้วยกัน ไปกินข้าว สักพักเราร้องไห้ เราคิดถึงเขามาก เขาเช็ดน้ำตาให้เรา ป้อนข้าวเรา ลูบหัวเรา เราเงยหน้าไป เขาร้องไห้ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ทีนี้เราก็ชวนเขาไม่เล่นเกม เราบอกเขาว่าเมื่อยมือ เขายื่นมือเขามาบีบให้เรา เราเลยจับมือกัน ทำทุกอย่างแบบที่เคยทำใน 3-4 ปีที่ผ่านมา
จนกลับบ้านเขามาส่งเรา เราร้องไห้ไม่อยากแยกกัน แยกคงไม่ได้มีโอกาสแล้ว เขาร้องไห้เหมือนกัน ร้องหนักมาก ตอนนั้นเรายังโอ๋ อยากปลอบเขามาก เราไม่ชอบเห็นเขาร้องไห้ ต่างคนต่างร้อง
หลังจากนั้นเขาไล่ให้เรากลับบ้านไป เขาบอกเขามีคนใหม่แล้ว เราก็ไม่เชื่อ เราเลยกลับบ้านมา ทักเฟสผู้หญิงคนนั้นไปถาม ได้เรื่องคุยกัน เขาโทรคุยกับเรา จนรู้ว่าคือแฟนเราจริงๆ เขาเคยไปบ้านกันมาแล้ว บ้านแฟนเรา เคยกอด เคยจูบกัน เราบอกตรงๆเราเจ็บมาก ช่วงที่เลิกกันเหมือนเราบังตัวเอง ใครทักมาเราไม่คุย แต่เขาล่ะ.. เขาทำแบบนั้นทั้งๆที่เมื่อ 2 วันก่อน บอกว่า ไม่ได้ไม่รักเรา แต่เหนื่อย อยากพอ อยากกอดเรานะ แต่พอดีกว่า เรารู้สึกตกใจมาก เขาไปเที่ยวบ้านกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
คือเลิกกันประมาณ 28 วัน ไปเที่ยวด้วยกัน อาทิตย์ที่แล้วเอง บอกว่าคุยกันสักพักแล้ว แสดงว่าไปบ้านกันตั้งแต่เลิกกับเราไปแค่ 10 กว่าวัน ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า อยากลับไปคบกันก็ได้ ไงก็ได้ ส่วนเรื่องที่เขากอดจูบกันอย่าไปคิดมาก เพราะเขามองว่าเป็นอารมณ์ผู้ชาย ไม่อะไรอยู่แล้ว เขายังไม่ได้คบกันแค่คุยๆกันเฉยๆ คือเราตกใจนะ เพิ่งเลิกกับเรา ไป 10 กว่าวัน ไปบ้านกันเลยหรอ
เขาทำแบบนั้นทำไม ทำเพื่ออะไร เราไม่รู้จะทำไงดี เรารักเขานะ แต่เราคงไม่อยากให้อภัยกับสิ่งที่เขาทำเลย ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า เขารายงานตลอดว่าเราไปง้อที่บ้าน คอยปรึกษา และเรากับตัวผู้หญิงคนนี้ต่างกันมาก เขาเที่ยวกลางคืนนะ กินเหล้านะ แต่เราตรงข้าม เราไม่ได้มองว่าเขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีนะ เขาอาจจะดูแลแฟนเราได้ดีกว่าเราก็ได้ บอกก่อนว่าเราไม่ได้คิดว่าการกินเหล้าเที่ยวกลางคืนคือคนไม่ดีนะคะ เราไม่กินไม่เที่ยวเพราะเราแค่ห่วงตัวเอง หมายถึงเรื่องสุขภาพมากกว่า แต่ที่ว่าต่างนี่ ผู้หญิงคนนั้นบอกเราเอง ว่าแฟนเราบอกมาว่าต่างกัน แต่บางทีเราก็แอบเสียใจนะ ว่าเราพร้อมปรับปรุงเพื่อแฟนเราได้ทุกอย่าง ขอแค่หันมาคุยกันด้วยเหตุผล ให้เกียรติซึ่งกันและกัน แต่เราต่างหนีปัญหากันมาตลอด เปลี่ยนเหตุผลเป็นการออกคำสั่ง มันเลยสร้างความอึดอัดทั้งสองฝ่าย
เรากำลังใช้เวลาเพื่อลืมเขา อยู่กับพ่อแม่ เพื่อน แต่บางครั้งความทรงจำหลายๆปีไม่ใช่ว่าลืมง่าย เราควรคิด หรือทำยังไงกับเรื่องนี้ดี และทำไมเขาถึงทำแบบนี้ เราไม่เข้าใจ เราเบื่อตัวเองนะที่โกรธใครไม่ได้ เราซื่อสัตย์กับเขามากนะ เราไม่เคยนอกใจ ไม่เคยอะไรกับใคร เราคิดว่าเขาจะเป็นผู้ชายในฐานะแฟนที่เราจะรักไปตลอด เรารู้ว่าที่ผ่านมาเขาก็ไม่ได้มีใคร แต่ทำไมวันนี้ ไม่ถึง 10 กว่าวันเขาเลือกเดินทางนั้น เขาคิดอะไร เราสับสนมาก แต่เราผิดหวังกับสิ่งที่เขาคิดและทำไปมากๆ เราควรจะทำไงดีคะ .__. อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นบอกเราว่า เขาไม่ได้ตามใจหรือยอมแฟนแบบที่เราทำ ซึ่งแฟนเราก็ดูรับได้ทุกอย่าง ต่างจากกับเรา ทำไมตอนคบกับเราถึงไม่เลือกจะเข้าใจเราบ้าง คือมันกลับกันไปหมด จนเรางงนะ เขาทำหลายอย่างจนมันดูง่ายดายไปหมด เราง้อเขา เขาง้อคนอื่น เราวิ่งไล่ตามเขา เขากลับเลือกที่จะยอมรับ ปรับเปลี่ยนความคิดตัวเองใหม่กับใคนอีกคน.
เกือบ 4 ปีกับไม่กี่วัน ทำไมเขาทำได้ง่ายดายจัง
เรากับแฟนคบกันมา 3 ปีกว่ากำลังจะเข้าปีที่ 4 ตอนนี้เราอยู่มหาลัยปี 1 คบกับเขาคนนั้นมาตั้งแต่ ม.4 เป็นแฟนคนแรกของกันและกัน
เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก สำหรับเรา เขาดูแลเราดีมาตลอด อาจจะมีข้อเสียบางอย่างที่ทำให้เราเซ็งๆ แต่ไม่ได้ถึงกับรับไม่ได้นะ
เขาเป็นคนชอบควบคุม เช่น เรื่องการแต่งตัว การเดิน เขาไม่ชอบให้เราเดินแบบโง่ๆ ยังว่ายังไงดีล่ะ เช่นเดินไม่ดูทางจนไปชนผู้ชายคนอื่น เขาหวงเรามาก จริงๆเราก็หน้าตาธรรมดาๆนะ -__-
ถามว่าเราไม่ชอบมั้ยกับสิ่งที่เขาเป็น เราชอบนะ เราแค่อาจจะเซ็งกับการแสดงออกของเขา แบบโกรธ โกรธเลย โกรธจริงจัง บางครั้งเราก็ขำนะ ว่ามันต้องโกรธขนาดนั้นเลยหรอ 5555 เรารักเขามากค่ะ ยอมรับว่าบางอย่างที่เขาห้ามเรา เราก็อึดอัดนะ แต่จริงๆเราก็เต็มใจทำเพื่อเขาทุกอย่างแหละ อาจจะมีเกิดคำพูดขัดแย้งออกมาบ้าง
เขาเป็นคนคิดมาก ขี้เหงา เขาทำให้เราอยากอยู่กับเขาไปนานๆ เลย อยู่เป็นคนที่ไม่ทิ้งเขาไปไหน เผื่อวันนึงเขาไม่เหลือใคร เขาชอบคิดปัญหานั่นนี่ เราเป็นห่วงเขานะ
" เข้าเรื่องดีกว่าพิมซะยาวเลย ฮ่ะๆ "
ช่วงหลังๆที่ผ่านมาคือช่วงก่อนเดือนธันวา เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เรา จะบอกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ติดเพื่อนนะ ติดมากก เราเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่มัธยม พอมหาลัยเรียนที่เดียวกันแต่คนละคณะ เขาไม่ว่างไปไหนมาไหนกับเรา เราเชื่อนะว่าเขาใช้เวลากับเพื่อนๆอยู่ แต่เราเป็นผู้หญิงติดแฟน เราอยากใช้เวลากับเขา จนล่าสุดเขาบอกว่าพ่อป่วย เราเข้าใจเขานะ แต่เราก็แอบนอย จนเอาไปคิดว่าโกหกเรารึเปล่านะ เลยเอาเพลงโพสลงเฟสประชด แบบว่า ฉันต้องการเวลาจากเธอ อะไรทำนองนี้ คือมันบ่อยจนบางครั้งเราก้ำกึ่งว่า เอ่ะ เขาไม่ได้โกหกเราใช่มั้ย ทำไมไม่มีเวลาให้กันเลย เราเป็นผู้หญิงง้องแง้งงี่เง่านะ ยอมรับเลยค่ะ T T
เขาโกรธเรามาก เลยบอกเลิกเรา ด้วยความที่ว่าทุกครั้งที่เราสองคนเลิกกันก็จะกลับมาดีกัน พอวันต่อมาเจอกันที่มอ เราก็ขอให้เขาไปส่งเรา เขาก็ไป วันนั้นเขาบอกขอทำงานเก่าส่งก่อนไฟนอล เราไปนั่งรอในห้องสมุด เราได้ยินเสียงเพื่อนเขาเลยเดินไปดู ก็เจอเขานั่งทำงานกับกลุ่มผู้หญิงและกลุ่มเพื่อนเขาในห้องสมุด เราบอกตรงๆว่าตอนนั้นเราหึงมาก อย่าด่าน้าา ฟังดูงี่เง่า ไม่ดิ งี่เง่าเลย เพราะเราคบกันมาเกือบ 4 ปี ไม่ค่อยได้มีสังคมภายนอก ปกติมัธยมก็เพื่อนห้องเดียวกัน เราเลยแบบเดินออกมา นั่งที่โซฟา เขาโทรมาหาบอกว่าเดี๋ยวทำงานเสร็จจะไปส่ง เราก็แบบ ไม่ต้อง กลับเองได้ เขาก็บอกว่าตามใจละกัน เราก็ยิ่งน้อยใจมากขึ้น เราก็ทักไลน์ไปประชดกับเขา คือต้องบอกก่อนว่าทั้งเราและเขาขี้หึงพอกัน เราพยายามทำทุกอย่างให้เขาสบายใจ เช่นไม่สุงสิงกับเพื่อนผู้ชายในคณะ หลีกเลี่ยงไปหมด มันผิดนะ คนเราควรมีสังคมแต่เราจริงจังมากไป เราแคร์ว่าแฟนเราจะรู้สึกไม่สบายใจ แต่พอมาเจอแบบนั้นเราเลยแบบ เห้ย ทำไมเราพยายามอยู่คนเดียว คือเขานั่งทำงานกันในห้องคาราโอเกะที่มอ สนุกสนานมีความสุข เราก็นอยนะแต่ก็นั่งรอ ปากบอกว่ากลับเองแต่เรารอ เขาก็ไม่ออกมา เราเลยไปเข้าห้องน้ำ สักพักเราก็กลับ แต่เรารอเขานานมาก เรานั่งรถตู้กลับ แล้วลองแกล้งหายไปเกือบๆ 4 วัน เราอยากให้เขาง้อเฉยๆ แค่คำว่า ดีกันนะ เราหายเลย 555555 แต่เขาก็ไม่ง้อ จนเขาทักมาหาเราช่วงสอบว่าสอบไม่ทันทำไงดี เราก็คุยไปส่งๆแบบถามคำตอบคำ คือยังแกล้งงอนอยู่ จนแบบอีกวันเราทนไม่ไหวอยากให้เขาง้อ เราเลยบอกว่างั้นก็ตามที่เธอเคยบอกละกัน คือเลิก เราบอกให้เขาลบทุกอย่างออก เราเปลี่ยนไลน์ เอาจริงๆเราแค่อยากให้ดูเด็ดขาดเฉยๆ แต่เรารู้นะว่าเราทำไม่ถูก และรู้สึกผิดเราพูดกับเขาไปว่า เรามาเรียนนี่เพื่อเขาเลยนะ แล้วก็หลายอย่างซึ่งมันแย่มาก
เราลืมตัวไปว่าเขาเป็นคนคิดมาก แล้วก็เสียความรู้สึกง่ายอยู่แล้ว เราพูดไปแล้วก็เปลี่ยนไลส์เลย พออีกวันนึง เราเห็นเขาไมง้อ เราก็เอาละ ทักไปง้อ ทักไปคุย คือแบบ นี่ไม่คิดจะง้อหน่อยหรอ เขาก็เหมือนเสียใจกับที่เราพูด บางครั้งเราก็คิดนะ เขาเป็นผู้ชายพูดแรง ตรง ขวานผ่าซาก คำพูดเขาเคยทำเราเจ็บมาหลายครั้ง แต่เราไม่ได้โกรธ เราลืมแต่ทำไมเขาถึงแบบ โกรธเราขนาดนี้ พอเราย้อนถาม เขาก็แบบเหมือนอยากพอละ เหนื่อยกับที่เราเป็น บวกๆกับเราดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ ทำไรไม่เป็น เอาจริงๆ เราดูแลได้ แต่เราเคยคิดว่าเขาชอบที่จะดูแลเรา เราเลยปล่อยให้เขาดูแลเราอยู่แบบนั้น หลังจากนั้นเราตามง้อเขามาตลอด โอเค บางครั้งก็เถียงกัน ย้อนกัน แบบทีเธอว่าเราล่ะ และดูเหมือนเขาจะเหนื่อยเอาการ เขาเลยแบบ.. พอเถอะ เราง้อเขามาตลอด 28 วัน ทีนี้เราจะบอกว่า ผู้หญิงนี่เซ้นแรงมากนะ เราเคยรู้สึกแปลกๆกับผู้หญิงคนนึงในคณะเขา เรารู้สึกว่า คนๆนี้ต้องมาเป็นคนที่ทำให้เราเสียใจหรือมีบทบาทในชีวิตเราแน่ๆ แล้วมันก็ใช่ เราเห็นรูปในไอจีของผู้หญิงคนนี้มีรูปที่มีผู้ชายข้างๆ นั่งหันข้าง ซึ่งเราบอกตรงๆว่าคุ้นมาก เราจำแฟนเราได้ คือตอนนั้นเราไม่รู้ว่าใช่รึเปล่า แต่เราว่าใช่ มือไม้สั่นไปหมด แฟนเราเขาเป็นผู้ชายขี้อายนะ เราเลยคิดว่า เห้ย เขาจะมีคนใหม่ไวขนาดนั้นเชียว. แล้วอีกรูปบนเตียง เราเห็นแค่ขอบคอ เรายังรู้ว่าแฟนเรา เราไม่แน่ใจ เราถามเขา เขาบอก เขาเอง เราไม่อยากเชื่อ เราเลยไปหาเขาที่บ้านแต่ไม่ได้เจอ เขาก็พูดยืนยันแต่พูดกึ่งๆด่ากึ่งไล่ เราเลยไม่แน่ใจว่า เห้ย เอาจริงดิ ? ก่อนหน้านี้เราไปง้อเขาที่บ้าน เขาก็พาเรากลับมาส่งตลอด เรารอเขาด้วยความหวังนะ น้อยใจด้วยว่าแค่งอนเอง ง้อก็หายแล้ว
จนมาถึงเมื่อวันก่อน เราชวนเขาไปเที่ยว เขายอมไปหลังจากที่หนีหน้าเรามาตลอดหลายวัน เรามีความสุขมาก คิดว่าเขาคงใจอ่อนละ
เราสัญญากับตัวเองเลยนะ ถ้าเขากลับมาเราจะเป็นคนใหม่ ไม่งี่เง่า ให้เขาทำอะไรที่มีความสุข ดูแลเขา เทคแคร์เขา คือเรารู้แล้วว่าเขาสำคัญมากสำหรับเรา เราไปเดินเล่นด้วยกัน ไปกินข้าว สักพักเราร้องไห้ เราคิดถึงเขามาก เขาเช็ดน้ำตาให้เรา ป้อนข้าวเรา ลูบหัวเรา เราเงยหน้าไป เขาร้องไห้ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ทีนี้เราก็ชวนเขาไม่เล่นเกม เราบอกเขาว่าเมื่อยมือ เขายื่นมือเขามาบีบให้เรา เราเลยจับมือกัน ทำทุกอย่างแบบที่เคยทำใน 3-4 ปีที่ผ่านมา
จนกลับบ้านเขามาส่งเรา เราร้องไห้ไม่อยากแยกกัน แยกคงไม่ได้มีโอกาสแล้ว เขาร้องไห้เหมือนกัน ร้องหนักมาก ตอนนั้นเรายังโอ๋ อยากปลอบเขามาก เราไม่ชอบเห็นเขาร้องไห้ ต่างคนต่างร้อง
หลังจากนั้นเขาไล่ให้เรากลับบ้านไป เขาบอกเขามีคนใหม่แล้ว เราก็ไม่เชื่อ เราเลยกลับบ้านมา ทักเฟสผู้หญิงคนนั้นไปถาม ได้เรื่องคุยกัน เขาโทรคุยกับเรา จนรู้ว่าคือแฟนเราจริงๆ เขาเคยไปบ้านกันมาแล้ว บ้านแฟนเรา เคยกอด เคยจูบกัน เราบอกตรงๆเราเจ็บมาก ช่วงที่เลิกกันเหมือนเราบังตัวเอง ใครทักมาเราไม่คุย แต่เขาล่ะ.. เขาทำแบบนั้นทั้งๆที่เมื่อ 2 วันก่อน บอกว่า ไม่ได้ไม่รักเรา แต่เหนื่อย อยากพอ อยากกอดเรานะ แต่พอดีกว่า เรารู้สึกตกใจมาก เขาไปเที่ยวบ้านกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
คือเลิกกันประมาณ 28 วัน ไปเที่ยวด้วยกัน อาทิตย์ที่แล้วเอง บอกว่าคุยกันสักพักแล้ว แสดงว่าไปบ้านกันตั้งแต่เลิกกับเราไปแค่ 10 กว่าวัน ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า อยากลับไปคบกันก็ได้ ไงก็ได้ ส่วนเรื่องที่เขากอดจูบกันอย่าไปคิดมาก เพราะเขามองว่าเป็นอารมณ์ผู้ชาย ไม่อะไรอยู่แล้ว เขายังไม่ได้คบกันแค่คุยๆกันเฉยๆ คือเราตกใจนะ เพิ่งเลิกกับเรา ไป 10 กว่าวัน ไปบ้านกันเลยหรอ
เขาทำแบบนั้นทำไม ทำเพื่ออะไร เราไม่รู้จะทำไงดี เรารักเขานะ แต่เราคงไม่อยากให้อภัยกับสิ่งที่เขาทำเลย ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า เขารายงานตลอดว่าเราไปง้อที่บ้าน คอยปรึกษา และเรากับตัวผู้หญิงคนนี้ต่างกันมาก เขาเที่ยวกลางคืนนะ กินเหล้านะ แต่เราตรงข้าม เราไม่ได้มองว่าเขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีนะ เขาอาจจะดูแลแฟนเราได้ดีกว่าเราก็ได้ บอกก่อนว่าเราไม่ได้คิดว่าการกินเหล้าเที่ยวกลางคืนคือคนไม่ดีนะคะ เราไม่กินไม่เที่ยวเพราะเราแค่ห่วงตัวเอง หมายถึงเรื่องสุขภาพมากกว่า แต่ที่ว่าต่างนี่ ผู้หญิงคนนั้นบอกเราเอง ว่าแฟนเราบอกมาว่าต่างกัน แต่บางทีเราก็แอบเสียใจนะ ว่าเราพร้อมปรับปรุงเพื่อแฟนเราได้ทุกอย่าง ขอแค่หันมาคุยกันด้วยเหตุผล ให้เกียรติซึ่งกันและกัน แต่เราต่างหนีปัญหากันมาตลอด เปลี่ยนเหตุผลเป็นการออกคำสั่ง มันเลยสร้างความอึดอัดทั้งสองฝ่าย
เรากำลังใช้เวลาเพื่อลืมเขา อยู่กับพ่อแม่ เพื่อน แต่บางครั้งความทรงจำหลายๆปีไม่ใช่ว่าลืมง่าย เราควรคิด หรือทำยังไงกับเรื่องนี้ดี และทำไมเขาถึงทำแบบนี้ เราไม่เข้าใจ เราเบื่อตัวเองนะที่โกรธใครไม่ได้ เราซื่อสัตย์กับเขามากนะ เราไม่เคยนอกใจ ไม่เคยอะไรกับใคร เราคิดว่าเขาจะเป็นผู้ชายในฐานะแฟนที่เราจะรักไปตลอด เรารู้ว่าที่ผ่านมาเขาก็ไม่ได้มีใคร แต่ทำไมวันนี้ ไม่ถึง 10 กว่าวันเขาเลือกเดินทางนั้น เขาคิดอะไร เราสับสนมาก แต่เราผิดหวังกับสิ่งที่เขาคิดและทำไปมากๆ เราควรจะทำไงดีคะ .__. อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นบอกเราว่า เขาไม่ได้ตามใจหรือยอมแฟนแบบที่เราทำ ซึ่งแฟนเราก็ดูรับได้ทุกอย่าง ต่างจากกับเรา ทำไมตอนคบกับเราถึงไม่เลือกจะเข้าใจเราบ้าง คือมันกลับกันไปหมด จนเรางงนะ เขาทำหลายอย่างจนมันดูง่ายดายไปหมด เราง้อเขา เขาง้อคนอื่น เราวิ่งไล่ตามเขา เขากลับเลือกที่จะยอมรับ ปรับเปลี่ยนความคิดตัวเองใหม่กับใคนอีกคน.