รัตนากรค้าา ทำไมไม่เตะปืนทิ้งซะ ละถีบแม้งซะ อีวีริกิจสู้เทอไม่ได้หรอก

สุดท้ายแล้วจุดประสงค์ของพวกพระเอก คือ จะเอาเนตรนาคราชไปคืน นาคราช หรือจะเอามาเป็นสมบัติของชาติเนี่ย มีหลายบทหลายตอน ดูแล้วยัง งงๆ อยู่ดีๆ พรานโก๊ะอะไรนั่นก็หายไป มีอยู่ฉากหนึ่ง พรานฝ่ายพระเอก พูดกับชา

คือก่อนเบรกสุดท้าย โจซิงสู้กับอิท วิน อยู่ และ โจซิงชนประตูทางเฃ้าโรงงาน เสียง ปัง และเงียบไป เหมือนฉากนี้ มันหายไปนะ เพราะ โจชิง เดินออกมา ตายังฃยับได้และนอนตายตาเปิด ตรงฃมับซ้ายเหมือนมีรอยปืร ยิอยู่

น้ำตาไหลปลื้มปริ่ม กับ บอลไทยไปแล้ว มาไหลต่อ กับ พี่ชาติ ที่ เนตรนาคราช ต่ออีกแหละ โถ...พี่ชาติ เจ็บที่ต้องทนเก็บ น้ำตา พี่ชาติ ไหลพรากๆเลยอ่ะ น่าสงสาร แต่เท่โคตรๆ ส่วน ไอ้วีรกิจ ลอยหน้าลอยตา โอบสาว

สู้กันในเมืองนะจ๊ะ ไม่ต้องไปไกล อยากเห็นใส่ชุดเท่ๆ สู้กันอ่า เบื่อชุดเข้าป่า

ตอนยิงฝุ่นแดงๆคืออะไรค่ะ...ใช่บีบีกันไหม

ตอนนี้ชอบละครเรื่อง "เนตรนาคราช" มากเลย ภาพสวยดี..แล้วชอบการแต่งตัวของชุดตำรวจอะ..ดูสากลมากกแล้วเมื่อกี้ ทึ่งกับฉากที่หน่วยตำรวจมา ช่วยพ่อนางเอก ตอนยิงปืน..แล้วมีภาพกระสุนร่วง(เรียกไม่ถูก) ล

บางเช้า… เราเดินเข้าออฟฟิศด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เจ้านายไม่เห็นค่า เพื่อนร่วมงานทำเหมือนไม่รู้จักเรา ทุกโต๊ะทำงานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของคนอื่น… แต่เก้าอี้ของเราเงียบจนเหมือนห้องว่าง หาง

ตามหัวข้อเลย