เข้าเรื่องเลยละกันนะครับ
ผมเป็นลูกชายคนโตของบ้านนะครับ ตอนนี้อายุ 25 แล้ว แฟนผมอายุมากกว่าผม 3 ปี ผมกับแฟนทำงานที่เดียวกันครับ เราคบกันมาได้ 6-7 เดือนแล้วครับ
ผมเลยบอกแม่ผมว่าตอนนี้ผมกำลังคนกับเธอ ผมคุยกับแม่ผมจนรู้เรื่องแล้วไปแล้วนะครับ แม่ก็okให้เราได้คบกัน แต่เหตุการณ์มันก็เริ่มจากตรงนี้นั้นเอง
ตั้งแต่ผมได้บอกแม่ว่าผมคบอยู่กับเธอคนนี้ แม่โทรตามผมตลอดในช่วงเย็นว่าผมหายไปไหน คือ ผมกับแม่เราอยู่บ้านคนละหลังครับ แต่ตอนเย็นแม่จะเข้ามาหาบ้างครับ
ทำไมรถแฟนผมได้มาจอดที่บ้านบ้าง ทำไมไม่ให้แฟนเก็บเครื่องสำอางในตู้เย็นให้เรียบร้อยบ้าง จนกระทั้งล่าสุด ผมกับแฟนไปเที่ยวงานคอนเสริต์ที่หนึ่งนะครับ แม่เห็นรูปในเฟสที่ผมถ่าย
รูปคู่กับแฟน แล้วแม่ผมก็ว่า ไปไหน ไปที่ไหน ไปกับอินั้นช่ายมั้ย ความรู้สึกผมแย่ทันที และแฟนผมก็เช่นกัน จากที่แฟนผมยิ้มอย่างมีความสุข กลับต้องร้องไห้ตลอดทางตั้งแต่รู้เรื่องจนถึงบ้าน
แล้วก็ถามผมว่า เขาไม่ดีตรงไหน หรือเขายังดีไม่พอตรงไหน ที่จะทำให้แม่ยอมรับได้ ผมก็รู้สึกเสียใจเหมือนกันที่มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
พอถึงตอนเช้า ผมก็ได้ไปคุยกันกับแม่เรืองนี้ ว่าทำไมแม่ทำแบบนั้น มันดีหรอที่ทำแบบนั้นมันดีหรอที่ตัดสินใจแทนลูก หรือจะให้ลูกเลิกกับคนที่ลูกรักแบบนี้ หรือทำอะไรแบบนี้ลงไป
แม่ก็ว่าผมว่าทำไมเอาเรื่องผู้หญิงมาว่าแม่แบบนี้ (ผมอาจจะดูเลวในสายตาหลายๆแต่ผมรักแม่ผมและก็แฟนผมเช่นกัน) ก็เลยตอบแม่ว่า ไม่ได้ว่า เรื่องส่วนตัวผมเขาเป็นคนตัดสินใจได้มั้ยว่าอยากจะคบกับใคร
อยากจะอยู่กับใคร และอยากแต่งงานกับใคร และผมกะเจอแล้วคือเธอคนนี้ที่ผมอยากจะอยู่ด้วย และพ่อแม่ฐานะหน้าที่การงานของครอบครัวเราทั้งสองก็ฐานะพอกัน หรือทางแฟนผมจะดีกว่าด้วยซ้ำ แม่ก็เงียบไปสักพัก
แล้วแม่ก็บอกว่า งั้นอยากทำอะไรทำไป แม่ไม่ห้าม และผมก็อยากให้แม่เชื่อผม ว่าผมเลือกแฟนที่ดีจริงๆ (ผมเหมือนเลวมากเลยที่ทำแบบนี้)
ทางแฟนบ้าง แฟนผมร้องไห้และก็เงียบไม่พูดกับผมเลย จนเธอเก็บของกลับบ้าน พอถึงบ้าน เธอบอกเธอสงสารผมที่ผมต้องมาทะเลาะกันกับแม่เพราะเธอ เธอจะเป็นคนถอยมาเอง ซึ่งผมก็พยายามอธิบายให้เธอฟัง
ว่าแม่จะไม่ยุ่งเรื่องนี้แล้ว แต่เธอบอกว่า เธอเหนื่อยหลายรอบแล้วที่แม่ผมทำแบบนี้ เธอบอกว่าตอนนี้ความรู้สึกเธอติดลบมาก เธอพูดว่าตั้งแต่รู้ว่าคบกัน แม่พยายามกีดกันเราสองคนตลอด เธอพยายามบอกว่า เธอไม่ใช่คนดีอะไร หรือดีพอสำหรับผม ทำไมผมต้องเลือกเธอ (ที่จริงคำพูดนี้ผมควรพูดมากว่า เพราะแฟนผมน่ารักมาก แต่ผมอ้วนมาก)
เธอบอกว่าเราเลิกกันเถอะ ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่ทำงัยได้ละครับ ผมรักของผมนิ จะให้เลิกรักกันมันก็คงทำไม่ได้ ผมก็พยายามคุยกับเธอตั้งแต่เธอร้องไห้ ผมก็บอกเธอตลอดว่าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน และสักวันแม่ผมจะเข้าใจว่า
ทำไมผมถึงเลือกเธอ และสักวันหนึ่งแม่ผมจะรักเธอเช่นกัน (ส่วนพ่อผม ยังงัยก็ได้ พ่อผมไม่ได้บังคับเรื่องความรักเลย มีแต่บอกว่า อยากอุ้มหลานแล้ว เลยไม่มีปัญหา)
เธอพยายามตัดตัวเอง ว่า พอเถอะ เลิกกันเถอะ ฉ้านสงสารแก ที่ต้องมาเป็นแบบนี้ แกไปหาคนอื่นเถอะ ฉ้านไม่ใช่คนดีอะไร แต่ผมก็ยังยืนยันคำเดิม ว่าเธอคนผมที่ผมอยากอยู่ด้วยจริงๆ เธอก็เงียบ ไปเลย เบอร์ผมเธอก็บล็อคไว้แล้วทุกเบอร์
ผมรักทั้งสองคนมาก ไม่ว่าจะเป็นแม่หรือแฟน ทั้งสองคนนี้ไม่เคยเจอกันนะครับ ผมจะพาแฟนไปไหว้แม่ แต่ก็ไม่ว่างสักที และผมก็กลัวว่าแม่ผมจะทำสิ่งแย่ๆใส่เธออีก
ใครเคยเป็นบ้างครับ หรือมีวิธีแก้ปัญหาบ้าง โดยที่ ไม่ต้องเลิกกัน หรือต้องเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เพราะผมรักจริงๆ แบบว่ารักจริงหวังแต่งเลยก็ว่าได้
ใครเคยเป็นคนกลางระหว่างแม่กับแฟนแบบผมมั้ยครับ
ผมเป็นลูกชายคนโตของบ้านนะครับ ตอนนี้อายุ 25 แล้ว แฟนผมอายุมากกว่าผม 3 ปี ผมกับแฟนทำงานที่เดียวกันครับ เราคบกันมาได้ 6-7 เดือนแล้วครับ
ผมเลยบอกแม่ผมว่าตอนนี้ผมกำลังคนกับเธอ ผมคุยกับแม่ผมจนรู้เรื่องแล้วไปแล้วนะครับ แม่ก็okให้เราได้คบกัน แต่เหตุการณ์มันก็เริ่มจากตรงนี้นั้นเอง
ตั้งแต่ผมได้บอกแม่ว่าผมคบอยู่กับเธอคนนี้ แม่โทรตามผมตลอดในช่วงเย็นว่าผมหายไปไหน คือ ผมกับแม่เราอยู่บ้านคนละหลังครับ แต่ตอนเย็นแม่จะเข้ามาหาบ้างครับ
ทำไมรถแฟนผมได้มาจอดที่บ้านบ้าง ทำไมไม่ให้แฟนเก็บเครื่องสำอางในตู้เย็นให้เรียบร้อยบ้าง จนกระทั้งล่าสุด ผมกับแฟนไปเที่ยวงานคอนเสริต์ที่หนึ่งนะครับ แม่เห็นรูปในเฟสที่ผมถ่าย
รูปคู่กับแฟน แล้วแม่ผมก็ว่า ไปไหน ไปที่ไหน ไปกับอินั้นช่ายมั้ย ความรู้สึกผมแย่ทันที และแฟนผมก็เช่นกัน จากที่แฟนผมยิ้มอย่างมีความสุข กลับต้องร้องไห้ตลอดทางตั้งแต่รู้เรื่องจนถึงบ้าน
แล้วก็ถามผมว่า เขาไม่ดีตรงไหน หรือเขายังดีไม่พอตรงไหน ที่จะทำให้แม่ยอมรับได้ ผมก็รู้สึกเสียใจเหมือนกันที่มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
พอถึงตอนเช้า ผมก็ได้ไปคุยกันกับแม่เรืองนี้ ว่าทำไมแม่ทำแบบนั้น มันดีหรอที่ทำแบบนั้นมันดีหรอที่ตัดสินใจแทนลูก หรือจะให้ลูกเลิกกับคนที่ลูกรักแบบนี้ หรือทำอะไรแบบนี้ลงไป
แม่ก็ว่าผมว่าทำไมเอาเรื่องผู้หญิงมาว่าแม่แบบนี้ (ผมอาจจะดูเลวในสายตาหลายๆแต่ผมรักแม่ผมและก็แฟนผมเช่นกัน) ก็เลยตอบแม่ว่า ไม่ได้ว่า เรื่องส่วนตัวผมเขาเป็นคนตัดสินใจได้มั้ยว่าอยากจะคบกับใคร
อยากจะอยู่กับใคร และอยากแต่งงานกับใคร และผมกะเจอแล้วคือเธอคนนี้ที่ผมอยากจะอยู่ด้วย และพ่อแม่ฐานะหน้าที่การงานของครอบครัวเราทั้งสองก็ฐานะพอกัน หรือทางแฟนผมจะดีกว่าด้วยซ้ำ แม่ก็เงียบไปสักพัก
แล้วแม่ก็บอกว่า งั้นอยากทำอะไรทำไป แม่ไม่ห้าม และผมก็อยากให้แม่เชื่อผม ว่าผมเลือกแฟนที่ดีจริงๆ (ผมเหมือนเลวมากเลยที่ทำแบบนี้)
ทางแฟนบ้าง แฟนผมร้องไห้และก็เงียบไม่พูดกับผมเลย จนเธอเก็บของกลับบ้าน พอถึงบ้าน เธอบอกเธอสงสารผมที่ผมต้องมาทะเลาะกันกับแม่เพราะเธอ เธอจะเป็นคนถอยมาเอง ซึ่งผมก็พยายามอธิบายให้เธอฟัง
ว่าแม่จะไม่ยุ่งเรื่องนี้แล้ว แต่เธอบอกว่า เธอเหนื่อยหลายรอบแล้วที่แม่ผมทำแบบนี้ เธอบอกว่าตอนนี้ความรู้สึกเธอติดลบมาก เธอพูดว่าตั้งแต่รู้ว่าคบกัน แม่พยายามกีดกันเราสองคนตลอด เธอพยายามบอกว่า เธอไม่ใช่คนดีอะไร หรือดีพอสำหรับผม ทำไมผมต้องเลือกเธอ (ที่จริงคำพูดนี้ผมควรพูดมากว่า เพราะแฟนผมน่ารักมาก แต่ผมอ้วนมาก)
เธอบอกว่าเราเลิกกันเถอะ ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่ทำงัยได้ละครับ ผมรักของผมนิ จะให้เลิกรักกันมันก็คงทำไม่ได้ ผมก็พยายามคุยกับเธอตั้งแต่เธอร้องไห้ ผมก็บอกเธอตลอดว่าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน และสักวันแม่ผมจะเข้าใจว่า
ทำไมผมถึงเลือกเธอ และสักวันหนึ่งแม่ผมจะรักเธอเช่นกัน (ส่วนพ่อผม ยังงัยก็ได้ พ่อผมไม่ได้บังคับเรื่องความรักเลย มีแต่บอกว่า อยากอุ้มหลานแล้ว เลยไม่มีปัญหา)
เธอพยายามตัดตัวเอง ว่า พอเถอะ เลิกกันเถอะ ฉ้านสงสารแก ที่ต้องมาเป็นแบบนี้ แกไปหาคนอื่นเถอะ ฉ้านไม่ใช่คนดีอะไร แต่ผมก็ยังยืนยันคำเดิม ว่าเธอคนผมที่ผมอยากอยู่ด้วยจริงๆ เธอก็เงียบ ไปเลย เบอร์ผมเธอก็บล็อคไว้แล้วทุกเบอร์
ผมรักทั้งสองคนมาก ไม่ว่าจะเป็นแม่หรือแฟน ทั้งสองคนนี้ไม่เคยเจอกันนะครับ ผมจะพาแฟนไปไหว้แม่ แต่ก็ไม่ว่างสักที และผมก็กลัวว่าแม่ผมจะทำสิ่งแย่ๆใส่เธออีก
ใครเคยเป็นบ้างครับ หรือมีวิธีแก้ปัญหาบ้าง โดยที่ ไม่ต้องเลิกกัน หรือต้องเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เพราะผมรักจริงๆ แบบว่ารักจริงหวังแต่งเลยก็ว่าได้