เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผม ผมคบกับแฟนมาจะคบ 3ปีแล้ว ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมอยู่ปีหนึ่งกิจกรรมเยอะ แฟนอยู่ม6 เราไม่ไว้ใจกัน ทะเลาะกันมากขึ้น
จนทำให้ผมรับไม่ได้ในสิ่งที่เป็นอยู่ มันทำให้ช่วงนั้นผมไม่มีความสุขเลย และก็อยู่ช่วงที่ผมสอบ แฟนผมก็เตรียมสอบ ผมไม่อยากให้เราทะเลาะกัน กลัวอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง สุดท้ายผมก็บอกเลิกกับเธอไปด้วยความคิดโง่ๆ ผมเด็ดขาดกับเธอมากทำให้เธอต้องมีน้ำตาทรมานเอามากๆ เธอพยายามง้อผมแต่ผมไม่สนใจเธอเลย เธอง้อผมมาสองเดือนติดผมก็ไม่สนจะพูดคุยแค่คนรู้จักไม่หวานเหมือนตอนรักกัน เธอรอผม2เดือนร่วม3 เดือน เธอเพ้อถึงผมทุกวัน ติดตามข่าวผมว่าสบายดีไหมทำอะไรอยู่ที่ไหนกับเพื่อนผมตลอด เธอรู้ทุกอย่างที่ผมแกล้งทำเพื่อจะให้เธอเกลียดผม แต่เธอรู้ว่าผมโกหก อยากให้เธอไปตั้งใจเรียนดีกว่าเรามาทะเลาะกัน
ส่วนตัวผมพอเลิกกับเธอ ผมทำตัวเหมือนลั้นลานะ ผมก็ไปคุยกับผู้หญฺิงอื่นบ้างนะ แต่สุดท้ายก็ไม่คดิอะไร ผมมองผู้หญิงในมหาลัย ก็ได้แต่มอง ลึกๆในใจผมคิดถึงแฟนเก่าหวะ แต่กลัว่ากลับไปจะทะเลาะกันเสียการเรียน และเธอก็จะต้องเตรียมสอบมหาลัยอีก ผมพยายามห่างจากเธอ และเธอก็หายไป สักพักใหญ่ๆ แต่ในใจผมชักเริ่มคิดถึงเธอ แต่ก็ลังเลใจว่าจะกลับคบกันอีกได้ไหมจะมีความสุขไหม ตลอดเวลาที่เลิกกันผมไม่เคยลืมเธอเลย ภาพเก่าสองเรา ของใช้ที่เธอซื้อให้ ตุ๊กตาที่ผมกอดหอมทุกคืน ทุกสิ่งทุกอย่างผมทำเหมือนเธออยู่กับผมทุกวัน ทั้งที่เธอก็มาง้อผม แต่ผมก็ใจแข็งใส่เธอ
ผมคิดถึงเธอผมเข้าเฟสเธอไปดูข้อความที่เธอเพ่อถึงผมเธอรักผมเอามากๆ เธอจำทุกเรื่องราวที่เรามีให้กัน เธอเพ้อเหมือนคนทรมานผมเป็นรักครั้งแรกของเธอด้วย แล้วเธอก็อกหักครั้งแรก ผทอ่านทุกข้อความที่เธอพิมพ์เพ้อถึงผม มันทำให้ใจผมเริ่มมีไฟลุกขึ้นมาอีกครั้ง เธอน่าสงสารมาก ทั้งที่รักผมรอผมร่วมสองเดือน แต่ผมกลับไม่สนใจเลย
มาถึงวันนี้ผมเริ่มทนไม่ไหว ผมไปหาเธอเดินคุยกับเธอเรื่องทั่วไป ผมอยากไปจะขอคืนดีแต่ปากผมแข็งไม่กล้าพูด กะว่ากลับบ้านไปจะไปทักเฟสขอคืนดี แต่สายเกินไปแล้วครับ เธอบอกผมว่า ถ้าผมไปง้อเธอตั้งแต่ตอนที่เจอตอนกลางวัน เธอตอบตกลงกับผมแน่นอน เพราะสิบนาทีก่อนหน้าผมจะมา เธอมีคนคุยด้วยไว้ระบายอารมณ์เหงาตอนที่ผมเลิกกับเธอไปคุยกันมาระยะหนึ่ง เธอสับสนใจคนที่เธอคุยปัจจุบันทำให้เธอรู้สึกดีทั้งที่เธอยังรักผมอยู่ สดท้ายผู้ชายคนนั้นก็ขอเธอเป็นแฟนเธอก็ตกลงไปแล้ว ผมมาช้าไปเธอบอกเธอไม่อยากทำร้ายหัวใจใคร แต่เธอก็บอกผมวาเธอยังรักและยังรู้สึกดีกับผมมาตลอดเวลาที่รอ และเธอยังว่าผมอีกทำไมไม่มาให้ไวกว่านี้ เธอขอโทษผม ผมก็ขอโทษเธอ และผมก็เข้าใจในสิ่งที่เธอตัดสินใจ ตลอดเวลาที่เลิกกันผมไม่สนใจเธอเลย ตอนนี้ผมก็ อกหักไปแล้ว เธอบอกผมขอเวลาเธอคบกับคนอื่นดูบ้าง ผมก็บอกเธอไปว่า ผมรอเธออยู่นะ ไม่ว่าเธอจะมีแฟนใหม่หรือไม่มีก็ตาม
มันทรมานมากกว่าอกหักอีกครับ เป็นคนบอกเลิกเอง ทั้งที่ยังรักเธอ กลับมาง้อเธอ แต่มันคงไม่ทันไปแล้วครับ
เหตุการณ์แบบนี้ทำให้ผมจำเป็นบทเรียนเลยจริงๆ ทุกวันนี้ผมก็เพ้อถึงเธออยู่ รอสักวันที่เธอจะกลับมาเหมือนที่เธอเคยรอผม
ผิดเองที่รู้ตัวช้าไปใช่ไหม
จนทำให้ผมรับไม่ได้ในสิ่งที่เป็นอยู่ มันทำให้ช่วงนั้นผมไม่มีความสุขเลย และก็อยู่ช่วงที่ผมสอบ แฟนผมก็เตรียมสอบ ผมไม่อยากให้เราทะเลาะกัน กลัวอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง สุดท้ายผมก็บอกเลิกกับเธอไปด้วยความคิดโง่ๆ ผมเด็ดขาดกับเธอมากทำให้เธอต้องมีน้ำตาทรมานเอามากๆ เธอพยายามง้อผมแต่ผมไม่สนใจเธอเลย เธอง้อผมมาสองเดือนติดผมก็ไม่สนจะพูดคุยแค่คนรู้จักไม่หวานเหมือนตอนรักกัน เธอรอผม2เดือนร่วม3 เดือน เธอเพ้อถึงผมทุกวัน ติดตามข่าวผมว่าสบายดีไหมทำอะไรอยู่ที่ไหนกับเพื่อนผมตลอด เธอรู้ทุกอย่างที่ผมแกล้งทำเพื่อจะให้เธอเกลียดผม แต่เธอรู้ว่าผมโกหก อยากให้เธอไปตั้งใจเรียนดีกว่าเรามาทะเลาะกัน
ส่วนตัวผมพอเลิกกับเธอ ผมทำตัวเหมือนลั้นลานะ ผมก็ไปคุยกับผู้หญฺิงอื่นบ้างนะ แต่สุดท้ายก็ไม่คดิอะไร ผมมองผู้หญิงในมหาลัย ก็ได้แต่มอง ลึกๆในใจผมคิดถึงแฟนเก่าหวะ แต่กลัว่ากลับไปจะทะเลาะกันเสียการเรียน และเธอก็จะต้องเตรียมสอบมหาลัยอีก ผมพยายามห่างจากเธอ และเธอก็หายไป สักพักใหญ่ๆ แต่ในใจผมชักเริ่มคิดถึงเธอ แต่ก็ลังเลใจว่าจะกลับคบกันอีกได้ไหมจะมีความสุขไหม ตลอดเวลาที่เลิกกันผมไม่เคยลืมเธอเลย ภาพเก่าสองเรา ของใช้ที่เธอซื้อให้ ตุ๊กตาที่ผมกอดหอมทุกคืน ทุกสิ่งทุกอย่างผมทำเหมือนเธออยู่กับผมทุกวัน ทั้งที่เธอก็มาง้อผม แต่ผมก็ใจแข็งใส่เธอ
ผมคิดถึงเธอผมเข้าเฟสเธอไปดูข้อความที่เธอเพ่อถึงผมเธอรักผมเอามากๆ เธอจำทุกเรื่องราวที่เรามีให้กัน เธอเพ้อเหมือนคนทรมานผมเป็นรักครั้งแรกของเธอด้วย แล้วเธอก็อกหักครั้งแรก ผทอ่านทุกข้อความที่เธอพิมพ์เพ้อถึงผม มันทำให้ใจผมเริ่มมีไฟลุกขึ้นมาอีกครั้ง เธอน่าสงสารมาก ทั้งที่รักผมรอผมร่วมสองเดือน แต่ผมกลับไม่สนใจเลย
มาถึงวันนี้ผมเริ่มทนไม่ไหว ผมไปหาเธอเดินคุยกับเธอเรื่องทั่วไป ผมอยากไปจะขอคืนดีแต่ปากผมแข็งไม่กล้าพูด กะว่ากลับบ้านไปจะไปทักเฟสขอคืนดี แต่สายเกินไปแล้วครับ เธอบอกผมว่า ถ้าผมไปง้อเธอตั้งแต่ตอนที่เจอตอนกลางวัน เธอตอบตกลงกับผมแน่นอน เพราะสิบนาทีก่อนหน้าผมจะมา เธอมีคนคุยด้วยไว้ระบายอารมณ์เหงาตอนที่ผมเลิกกับเธอไปคุยกันมาระยะหนึ่ง เธอสับสนใจคนที่เธอคุยปัจจุบันทำให้เธอรู้สึกดีทั้งที่เธอยังรักผมอยู่ สดท้ายผู้ชายคนนั้นก็ขอเธอเป็นแฟนเธอก็ตกลงไปแล้ว ผมมาช้าไปเธอบอกเธอไม่อยากทำร้ายหัวใจใคร แต่เธอก็บอกผมวาเธอยังรักและยังรู้สึกดีกับผมมาตลอดเวลาที่รอ และเธอยังว่าผมอีกทำไมไม่มาให้ไวกว่านี้ เธอขอโทษผม ผมก็ขอโทษเธอ และผมก็เข้าใจในสิ่งที่เธอตัดสินใจ ตลอดเวลาที่เลิกกันผมไม่สนใจเธอเลย ตอนนี้ผมก็ อกหักไปแล้ว เธอบอกผมขอเวลาเธอคบกับคนอื่นดูบ้าง ผมก็บอกเธอไปว่า ผมรอเธออยู่นะ ไม่ว่าเธอจะมีแฟนใหม่หรือไม่มีก็ตาม
มันทรมานมากกว่าอกหักอีกครับ เป็นคนบอกเลิกเอง ทั้งที่ยังรักเธอ กลับมาง้อเธอ แต่มันคงไม่ทันไปแล้วครับ
เหตุการณ์แบบนี้ทำให้ผมจำเป็นบทเรียนเลยจริงๆ ทุกวันนี้ผมก็เพ้อถึงเธออยู่ รอสักวันที่เธอจะกลับมาเหมือนที่เธอเคยรอผม