นี่เป็นกระทู้แรกในนี้นะคะ อ่านกระทู้มาก็เยอะแต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้
เราอายุ 35 ปีไม่เมื่อไม่นานนี้ ในสายตาคนทั่วไปแปลกมั้ยที่ยังไม่มีแฟน
แต่สำหรับเรา รู้สึกเฉยๆ นะคะ อาจจะมีเหงาบ้างแต่ก็ไม่นานหรอก
ถามว่าอยากมีแฟนมั้ย..บางอารมณ์ที่เหงาๆ ก็อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ
แต่คงจะหาคนที่ "คลิก" กันได้ค่อนข้างยากสักหน่อยเพราะนิสัยเราเองหล่ะมั้ง
แฟนรึ..เคยมีค่ะ แต่ไม่มีคนคุยด้วย คบด้วย หรือมีแนวโน้มว่าจะสานสัมพันธ์
มาเกือบ 6-7 ปีแล้วค่ะ แล้วก็ไม่ได้ไขว่คว้า ค้นหา หรือรู้สึกว่าจะต้องมีสักเท่าไหร่
แต่คนรอบข้างมักจะถามและสงสัยว่าทำไมไม่มีแฟนไม่มีครอบครัวสักที
ทั้งๆ ที่หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่ขี้ริ้วอะไรสักกะนิดเดียว 5555
บางทีอาจจะเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวที่ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายจนเกินไป
ติดนิสัยที่อยากจะไปไหนก็ไปอยากจะทำอะไรก็ทำไม่ต้องปรึกษาใคร
ตอนที่มีคนคบหาด้วยก็จะมีบางเวลาที่ต้องการ "พื้นที่ส่วนตัว" บ้างหน่ะค่ะ
หลายๆ คนบอกว่านิสัยเหมือนผู้ชาย คือ ง่ายๆ ไม่ค่อยจะเรื่องมาก
(แต่จะมากเรื่องในบางเรื่อง งงป่าวคะ 5555)
ไม่ชอบให้ใครมาจุกจิกเซ้าซี้ คือ ถามแล้วตอบ ไปไหนก็บอกแค่นั้นเอง
จะไม่เคยโทรจิกโทรตามพร่ำเพรื่อ แล้วก็ไม่ชอบให้ใครทำกับเราแบบนั้นด้วย
ถือคติว่าเราไม่ชอบแบบไหนก็จะไม่ทำกับคนอื่นแบบนั้นถือเป็นการให้เกียรติกันค่ะ
ด้วยความที่ส่วนใหญ่จะดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็กที่บ้านให้โอกาสในการตัดสินใจเรื่องต่างๆ ด้วยตัวเอง
เลี้ยงแบบให้คิดเองตัวสินใจเองเป็นหลักไม่เคยบังคับว่าจะต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้
ทำให้เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองค่อนข้างสูง และแยกห้องนอนคนเดียวตั้งแต่ ม.1
ทำงานหาเงินเองตั้งแต่ ปี1 (ทำงานด้วยเรียนด้วย ดูแลกิจการแทนคุณป้าที่อายุมากแล้วต้องการพักผ่อน)
โดยที่ทางบ้านไม่ได้บังคับว่าจะต้องมาทำงานนะ แต่เราอยากหาประสบการณ์มากกว่าที่จะเรียนอย่างเดียว
เพราะถ้าทำงานด้วยเรียนด้วยก็จะได้สังคมคนทำงานมีสาขาอาชีพต่างๆ (เรียนภาคเสาร์-อาทิตย์)
ขอเงินจากทางบ้านแค่ค่าลงทะเบียนเรียนแค่นั้นเองค่ะ
จากการเลี้ยงดูแบบให้อิสระทางความคิดอาจจะมีผลให้เราคิดว่าดูแลตัวเองได้
และประกอบกับเห็นญาติหลายๆ คนที่มีครอบครัวแล้วมักจะมีปัญหาเรื่องมือที่ 3,4,5 บลาๆๆๆ
เลยอดที่จะเบื่อไม่ได้ด้วยหล่ะค่ะ (แอบนอยด์เล็กๆ)
เมื่อไม่นานมานี้มีญาติ (ป้ากะพี่สาว) มาขอพักที่คอนโดด้วยคืนนึงเพื่อเดินทางไปต่างจังหวัดในวันรุ่งขึ้น
เท่านั้นแหละค่ะ..ได้คำตอบเลย..สงสัยเราจะต้องอยู่คนเดียวไปจนวันตาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
มันรู้สึกอึดอัด ขาดความเป็นส่วนตัว ทำอะไรไม่สะดวก นอนหลับไม่สนิท ทั้งๆ ที่ก็สนิทกับป้าและพี่สาวมากๆ
เพราะเป็นคนเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กๆ อ่ะค่ะ (ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เกิดโตมาได้เพราะยายและลุงป้าน้าอาค่ะ)
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..แค่อยากรู้ว่ามีสาวๆ คิดเหมือนเราบ้างมั้ย รึว่าเราจะเป็นคนประหลาด เป็นคนส่วนน้อยกันแน่
เข้ามาแชร์ความคิดเห็นกันค่ะ เผื่อมีโอกาสตั้งสมาคมสาวโสดที่ (เต็มใจ) ขึ้นคานค่ะ
ปล. ใครมีข้อเสนอแนะ ชี้แนะได้เลยนะคะ แลกเปลี่ยนความเห็นกันค่ะ ไม่มีผิดไม่มีถูก เพราะแต่ละคนก็ต่างความคิดค่ะ
ปล. 2 ต้องแทกห้องไหนบ้างไม่รู้อ่ะค่ะ ขอแทกชานเรื่องเรื่องครอบครัวละกันนะคะ แทกมั่ว ผิดถูกอย่างไรแจ้งได้ค่ะ หุหุหุ
แปลกมั้ยที่อายุ 35 แล้วยังไม่มีแฟน
เราอายุ 35 ปีไม่เมื่อไม่นานนี้ ในสายตาคนทั่วไปแปลกมั้ยที่ยังไม่มีแฟน
แต่สำหรับเรา รู้สึกเฉยๆ นะคะ อาจจะมีเหงาบ้างแต่ก็ไม่นานหรอก
ถามว่าอยากมีแฟนมั้ย..บางอารมณ์ที่เหงาๆ ก็อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ
แต่คงจะหาคนที่ "คลิก" กันได้ค่อนข้างยากสักหน่อยเพราะนิสัยเราเองหล่ะมั้ง
แฟนรึ..เคยมีค่ะ แต่ไม่มีคนคุยด้วย คบด้วย หรือมีแนวโน้มว่าจะสานสัมพันธ์
มาเกือบ 6-7 ปีแล้วค่ะ แล้วก็ไม่ได้ไขว่คว้า ค้นหา หรือรู้สึกว่าจะต้องมีสักเท่าไหร่
แต่คนรอบข้างมักจะถามและสงสัยว่าทำไมไม่มีแฟนไม่มีครอบครัวสักที
ทั้งๆ ที่หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่ขี้ริ้วอะไรสักกะนิดเดียว 5555
บางทีอาจจะเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวที่ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายจนเกินไป
ติดนิสัยที่อยากจะไปไหนก็ไปอยากจะทำอะไรก็ทำไม่ต้องปรึกษาใคร
ตอนที่มีคนคบหาด้วยก็จะมีบางเวลาที่ต้องการ "พื้นที่ส่วนตัว" บ้างหน่ะค่ะ
หลายๆ คนบอกว่านิสัยเหมือนผู้ชาย คือ ง่ายๆ ไม่ค่อยจะเรื่องมาก
(แต่จะมากเรื่องในบางเรื่อง งงป่าวคะ 5555)
ไม่ชอบให้ใครมาจุกจิกเซ้าซี้ คือ ถามแล้วตอบ ไปไหนก็บอกแค่นั้นเอง
จะไม่เคยโทรจิกโทรตามพร่ำเพรื่อ แล้วก็ไม่ชอบให้ใครทำกับเราแบบนั้นด้วย
ถือคติว่าเราไม่ชอบแบบไหนก็จะไม่ทำกับคนอื่นแบบนั้นถือเป็นการให้เกียรติกันค่ะ
ด้วยความที่ส่วนใหญ่จะดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็กที่บ้านให้โอกาสในการตัดสินใจเรื่องต่างๆ ด้วยตัวเอง
เลี้ยงแบบให้คิดเองตัวสินใจเองเป็นหลักไม่เคยบังคับว่าจะต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้
ทำให้เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองค่อนข้างสูง และแยกห้องนอนคนเดียวตั้งแต่ ม.1
ทำงานหาเงินเองตั้งแต่ ปี1 (ทำงานด้วยเรียนด้วย ดูแลกิจการแทนคุณป้าที่อายุมากแล้วต้องการพักผ่อน)
โดยที่ทางบ้านไม่ได้บังคับว่าจะต้องมาทำงานนะ แต่เราอยากหาประสบการณ์มากกว่าที่จะเรียนอย่างเดียว
เพราะถ้าทำงานด้วยเรียนด้วยก็จะได้สังคมคนทำงานมีสาขาอาชีพต่างๆ (เรียนภาคเสาร์-อาทิตย์)
ขอเงินจากทางบ้านแค่ค่าลงทะเบียนเรียนแค่นั้นเองค่ะ
จากการเลี้ยงดูแบบให้อิสระทางความคิดอาจจะมีผลให้เราคิดว่าดูแลตัวเองได้
และประกอบกับเห็นญาติหลายๆ คนที่มีครอบครัวแล้วมักจะมีปัญหาเรื่องมือที่ 3,4,5 บลาๆๆๆ
เลยอดที่จะเบื่อไม่ได้ด้วยหล่ะค่ะ (แอบนอยด์เล็กๆ)
เมื่อไม่นานมานี้มีญาติ (ป้ากะพี่สาว) มาขอพักที่คอนโดด้วยคืนนึงเพื่อเดินทางไปต่างจังหวัดในวันรุ่งขึ้น
เท่านั้นแหละค่ะ..ได้คำตอบเลย..สงสัยเราจะต้องอยู่คนเดียวไปจนวันตาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
มันรู้สึกอึดอัด ขาดความเป็นส่วนตัว ทำอะไรไม่สะดวก นอนหลับไม่สนิท ทั้งๆ ที่ก็สนิทกับป้าและพี่สาวมากๆ
เพราะเป็นคนเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กๆ อ่ะค่ะ (ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เกิดโตมาได้เพราะยายและลุงป้าน้าอาค่ะ)
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..แค่อยากรู้ว่ามีสาวๆ คิดเหมือนเราบ้างมั้ย รึว่าเราจะเป็นคนประหลาด เป็นคนส่วนน้อยกันแน่
เข้ามาแชร์ความคิดเห็นกันค่ะ เผื่อมีโอกาสตั้งสมาคมสาวโสดที่ (เต็มใจ) ขึ้นคานค่ะ
ปล. ใครมีข้อเสนอแนะ ชี้แนะได้เลยนะคะ แลกเปลี่ยนความเห็นกันค่ะ ไม่มีผิดไม่มีถูก เพราะแต่ละคนก็ต่างความคิดค่ะ
ปล. 2 ต้องแทกห้องไหนบ้างไม่รู้อ่ะค่ะ ขอแทกชานเรื่องเรื่องครอบครัวละกันนะคะ แทกมั่ว ผิดถูกอย่างไรแจ้งได้ค่ะ หุหุหุ