เริ่มเรื่องเลยนะครับ
ผมกับเธอคนนี้ได้เจอกันครั้งแรกเมื่อตอนอยู่ม.6 ก็คุยไปคุยมาจนชวนเธอไปดูหนัง เลี้ยงข้าว เที่ยวห้าง ตามภาษาวัยรุ่นยุคนี้ ผมก็ถูกใจเธอมากๆเลยล่ะครับ เธอเป็นคนดูแลเอาใจใส่ผมดี แบบตอนเช้า ผมก็ไปรอเธอหน้าโรงเรียน เพื่อไปกินข้าวเช้าพร้อมกัน บางวันเธอก็ทำข้าวเช้ามาให้กินด้วย 4 เดือนต่อมาผมก็ขอเธอเป็นแฟน (ผมไม่ใช่คนโรแมนติก แถม เป็นคนขี้อายอีก เลยขอเป็นแฟนตอนนั้นเลยแบบ ก่ำๆกึ่งๆ เออแบบก็ได้ ก็รู้ๆกันอยู่) ผมก็ว่ารักกันดีนะตอนนั้น
แต่ว่ามันก็มีอุปสรรคเข้ามาอย่างเลี่ยงไม่ได้นั่นก็คือการเข้ามหาลัย ผมสอบติด ม.รัฐ แห่งหนึ่งแล้ว แต่เธอยังไม่มีที่เรียนเลย ผมรู้สึกว่าเธอเครียดเรื่องนี้มาก ด้วยความยังแบบเป็นเด็กอยู่ ก็ไม่รู้จะช่วยเธอเรื่องเข้ามหาลัยยังไงได้
แล้วก็มีอยู่วันนึงเราทะเลาะกันหนักมาก เราไม่ยอมคุยกันตั้งอาทิตย์นึงได้ ด้วยที่ผมเป็นคนดื้อ ไม่ชอบง้อใครง่ายๆ ก็เลยปล่อยมันไปไม่ได้คิดอะไร แต่ผมว่ามันเป็นความผิดที่ร้ายแรงที่สุดของผมที่ทำกับเธอตั้งแต่คบกันมา แต่สุดท้ายแล้วผมก็ต้องง้อครับ แต่เธอก็เปลี่ยนไปมาก จากแบบที่ร่าเริง กลับกลายเป็นเงียบๆใส่ผม แล้วยังขี้วีน ชอบดุผมทุกครั้งที่ชวนไปเที่ยว ผมก็ถามนะครับว่าเป็นอะไรเขาก็เล่าว่า ตอนที่ทะเลาะครั้งนั้นมันทำให้เธอรู้สึกไม่เหลือใคร เธอเลยแบบชาเย็นไรประมาณนี้ ผมก็โอเค ขอโทษ ไป แล้วผมก็พยายามทำดีชดเชยครับหลังจากนั้นมา พยายามให้เธอลืมเรื่องนั้นไปให้ได้
จนในที่สุด ช่วงเวลาที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นก็มาถึง เธอไปเรียนมหาลัยครับ (ลืมบอกไปว่าเธอติดมหาลัยรัฐแห่งนึงเหมือนกัน แต่อยู่ ไกลมากกกก ส่วนผมก็เริ่มเปิดเทอมแล้ว) ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เรียนนะครับ แต่ว่า การที่อยู่ไกลกันนั้นทำให้ผมอดห่วงเธอไม่ได้ แบบ จะไปเจอใครต่อใครบ้าง เข้าไปใหม่ๆก็ ต้องรับน้อง เจอรุ่นพี่ ใหม่ๆ สังคมๆใหม่ ผมกลัวเธอจะเปลี่ยนไปครับ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
ช่วงที่เธอเตรียมตัวจะย้ายไปเรียนเนี้ย ผมก็บอกกับเธอว่า ไปอยู่ที่นั่นอ่ะ ทำตัวให้เหมือนคนมีแฟนนะ เปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปคู่ก็ได้ จะได้ไม่มีใครมาตามจีบ แต่เธอก็ไม่ฟังครับ
หลังจากที่เธอเข้าไปเรียนแล้ว ก็มีกกิจกรรมให้เธอทำเยอะมากตามภาษาเฟรชชี่ จนต้องกลับหอดึกทุกคืน ผมก็ไม่ค่อยอยากรบกวนเธอ เพราะเห็นว่าเธอคงเหนื่อยพอแล้ว แต่ก็ยังส่งไลน์ถามสารทุกข์สุขดิบกันอยู่ปกติ แต่ที่ไม่ปกตินี่คือ เธอคุยกับผมแบบ ถามคำ ตอบคำ ครับ ผมก็คิดในใจว่าคงเหนื่อยรึอะไรถึงขี้เกียจตอบ เลยปล่อยไป หลังจากนั้นไม่นานเธอก็มาถามผมว่า “ถ้าเธอจะไปลองคบกับคนอื่นดูแล้วถ้าไม่ใช่แล้ว ผมจะรอเธอไหม” (อะไรประมาณนี้แหละครับจำไม่ได้) ผมก็ยัง ยังไม่คิดอะไรมากอีก ก็เลยตอบเล่นๆไปว่า ถ้าเธอคบกับคนอื่น ผมก็จะคบกับคนอื่นประชด (แต่ลึกๆแล้วไม่หรอกครับ)
แล้วหลังจากนั้นสอง – สามวันต่อมา คืนนั้นผมโทรไปหาเธอ ถามว่ามีปัญหาไรไหม เพราะไลน์ไปแล้วไม่ตอบ เธอก็บอกว่ามีปัญหากับรุ่นพี่อยู่ คุยกะรุ่นพี่อยู่ แล้วก็วางสายไป ซักพักผมก็โทรไปอีก ปรากฏว่าเธอก็เล่าทุกอย่างให้ฟังว่า เธออยากคบกับรุ่นพี่คนนั้นมาก เธอบอกพี่เขาดูแลเธอดี แล้วบอกว่าผมไม่ดีอย่างนู้นไม่ได้อย่างนี้ แล้วคำสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่ผมบอกเลิกเธอไปเลยก็คือคำว่า (ขออนุญาติใช้คำหยาบหน่อยนะครับ เป็นคำที่ติดหูจริงๆ) “กูไม่คิดจะคบกลับไปยาวๆอยู่แล้วแหละ” ฟังจบปุ๊บ ผมบ่อน้ำตาแตกเลยครับ (ผมเป็นคนที่คบกับใครแล้วอยากคบไปตลอดเลยอ่ะครับ มันเลยเจ็บจี๊ด) แล้วผมก็วางสายไป จำได้ว่าตัวเองตอนนั้น ช็อค + สตั๊น ไปหลายชั่วโมง ถึงกับทำอะไรไม่ถูก เหมือนคนเอาไม้หน้าสามมาฟาดหัวผม (ไม่เคยโดนหรอกอันที่จริง) อารมณ์แบบ โดนหักหลัง แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร โกหกกันมาตลอดเลยอย่างงั้นหรอ ก่อนหน้านี้ที่จะมาเรียนอยู่นี่ยังบอกรักกันอยู่เลย แล้วไหงมาเจอคนอื่นไม่ถึงเดือนถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ (หลายๆคนคงเคยเจอเหมือนกันแหละมั้ง) แล้วผมก็นอนจมกองน้ำตามาคืนนึง พอมาอีกวันผมแค้นมาก เลยพิมพ์ด่าเธอไปในไลน์ แบบ เกลียดมาก ทำไมถึงต้องทำกับชั้นอย่างนี้ ระบายอารมณ์โกรธใส่เธอ แล้วพออารมณ์โกรธหมดแล้ว ผมก็ยังจะมาขอเธอคืนดีอีก เธอก็บอกว่าไม่แล้ว (ก็เล่นด่าเธอไปสะเยอะขนาดนี้ )
ผ่านไปเดือนกว่าผมก็ยังไม่ลืมเธอครับ อึดอัดนะครับที่ไม่มีคนคุยด้วยเหมือนเมื่อก่อน ผมก็พยายามแล้วที่จะไม่ทักเธอไป ต้องตัดใจให้ได้ แต่ใจเจ้ากรรมมันก็ยังดื้อดึงครับ ทักไปว่าเป็นไงมั่ง เธอก็คุยแบบ ถามคำตอบคำ เหมือนเดิม แล้วผมก็ไปดราม่าใส่เธออีก เธอก็ตอบกลับมาว่าเหนื่อยไม่อยากคิดเรื่องแฟนไรตอนนี้ อยากมุ่งเรื่องเรียนกับเพื่อนมากกว่า แต่ที่นี้ไม่รู้เป็นอะไร เหมือนในโลกนีผมไม่อยากเจอใครอีกแล้ว ผมเลยบอกไปว่า ผมจะรอนะ (เพลงแสตมป์ ลอยเข้ามาในหัวเลยครับ ผมจะรอ~)
ผ่านไปสองเดือนได้ ผมก็ถามเธอว่า ลืมกันยั้ง เธอก็ตอบว่ายัง ด้วยตัวหนังสือที่เย็นชาอย่างที่สัมผัสได้ (ก็คุยผ่านทางไลน์นี่เนาะ) ผมก็ถามเธอว่า จะต้องคุยยังไงถึงเธอจะยอมคุยแบบปกติ ร่าเริงเหมือนเดิม เธอก็ตอบมาว่า ก็คุยเหมือนเดิมนี่แหละ(เหมือนเดิมของผมคิดว่าตอนยังคบกันอยู่) ผมก้เลยบอกเธอไปว่า รัก(ชื่อเธอ) เหมือนเดิมนะ แล้วผมก็ไปนอน แล้วตื่นเช้ามาก็เห็นข้อความเธอว่า “กูขอโทษว่ะ”
หลังจากนั้นผมก็พยายามคุยกับเธอแบบถามคำตอบคำ แล้วมีบางครั้งที่เธอกลับมาบ้านด้วย ผมก็ไปรอรับเธอที่ท่ารถแล้วก็พาไปกินข้าวนู้นนี่ แต่เธอก็แบบทำผมเป็นอากาศครับ ไม่มองหน้าสบตากันเลย จนในใจผมรู้สึกว่ามันเหนื่อยมากไม่ไหวแล้ว ผมเลยหยุด พอแค่นี้ พอเดือนต่อมา อารมณ์เหงาๆได้ที่เลยลองถามเธอไปว่า ยังจำกันได้ไหม แต่เธอกลับตอบมาว่า “(ชื่อผม)ควรจะตัด(ชื่อเธอ)ไปได้นานแล้วนะ” ผมนี่สะอื้นเลย(ไม่ร้องแล้ว) ให้ผมรอทำไมกันวะครับ แล้วผมก็พยายามลืมเธอให้ได้อีกรอบ
สองเดือนต่อมาให้หลัง ผมเกือบลืมเธอได้แล้ว กำลังใช้ชีวิตแบบเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนฝูงอยู่(แนะนำสำหรับคนอกหัก ควรหันไปใช้ชีวิตกับเพื่อนให้ซะเยอะๆแทนที่จะมานั่งเงียบเหงาอยู่คนเดียว) มีไลน์เด้งขึ้นมาว่า คิดถึงนะ ผมตกใจมากครับ ใครมาบอกคิดถึงผมกันได้ ที่ตกใจมากกว่านั้นคือ เธอส่งมาครับ ผมก็เลยทำฟอร์มตาม อือ ไป แต่ในใจนี่ ลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเลย จำได้แต่ช่วงเวลาดีๆที่คบกันเท่านั้น วันต่อมาผมก็ทักเธอไปครับ ถามว่าหายคิดถึงรึยัง เธอก็บอกว่าเรื่อยๆ คุยไปคุยมา สามอาทิตย์ต่อมาก็เลยขอคืนดี พอเธอกลับมาเธอก็ทำตัวร่าเริงเหมือนก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย
ตอนนี้ผมก็คุยกับเธอปกติดีแล้วครับ.....ไม่รู้ต่อไปจะเป็นยังไง ผมไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ กลัวว่าต่อไปเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วเธอจะไปอีก แล้วผมก็ต้องรออีกต่อไปหรือป่าว อยากได้ความเชื่อใจคืนมาครับตอนนี้
ผู้หญิงคนนี้เธอคิดอะไรอยู่กันเเน่ (แชร์ประสบการณ์ + คำถาม)
ผมกับเธอคนนี้ได้เจอกันครั้งแรกเมื่อตอนอยู่ม.6 ก็คุยไปคุยมาจนชวนเธอไปดูหนัง เลี้ยงข้าว เที่ยวห้าง ตามภาษาวัยรุ่นยุคนี้ ผมก็ถูกใจเธอมากๆเลยล่ะครับ เธอเป็นคนดูแลเอาใจใส่ผมดี แบบตอนเช้า ผมก็ไปรอเธอหน้าโรงเรียน เพื่อไปกินข้าวเช้าพร้อมกัน บางวันเธอก็ทำข้าวเช้ามาให้กินด้วย 4 เดือนต่อมาผมก็ขอเธอเป็นแฟน (ผมไม่ใช่คนโรแมนติก แถม เป็นคนขี้อายอีก เลยขอเป็นแฟนตอนนั้นเลยแบบ ก่ำๆกึ่งๆ เออแบบก็ได้ ก็รู้ๆกันอยู่) ผมก็ว่ารักกันดีนะตอนนั้น
แต่ว่ามันก็มีอุปสรรคเข้ามาอย่างเลี่ยงไม่ได้นั่นก็คือการเข้ามหาลัย ผมสอบติด ม.รัฐ แห่งหนึ่งแล้ว แต่เธอยังไม่มีที่เรียนเลย ผมรู้สึกว่าเธอเครียดเรื่องนี้มาก ด้วยความยังแบบเป็นเด็กอยู่ ก็ไม่รู้จะช่วยเธอเรื่องเข้ามหาลัยยังไงได้
แล้วก็มีอยู่วันนึงเราทะเลาะกันหนักมาก เราไม่ยอมคุยกันตั้งอาทิตย์นึงได้ ด้วยที่ผมเป็นคนดื้อ ไม่ชอบง้อใครง่ายๆ ก็เลยปล่อยมันไปไม่ได้คิดอะไร แต่ผมว่ามันเป็นความผิดที่ร้ายแรงที่สุดของผมที่ทำกับเธอตั้งแต่คบกันมา แต่สุดท้ายแล้วผมก็ต้องง้อครับ แต่เธอก็เปลี่ยนไปมาก จากแบบที่ร่าเริง กลับกลายเป็นเงียบๆใส่ผม แล้วยังขี้วีน ชอบดุผมทุกครั้งที่ชวนไปเที่ยว ผมก็ถามนะครับว่าเป็นอะไรเขาก็เล่าว่า ตอนที่ทะเลาะครั้งนั้นมันทำให้เธอรู้สึกไม่เหลือใคร เธอเลยแบบชาเย็นไรประมาณนี้ ผมก็โอเค ขอโทษ ไป แล้วผมก็พยายามทำดีชดเชยครับหลังจากนั้นมา พยายามให้เธอลืมเรื่องนั้นไปให้ได้
จนในที่สุด ช่วงเวลาที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นก็มาถึง เธอไปเรียนมหาลัยครับ (ลืมบอกไปว่าเธอติดมหาลัยรัฐแห่งนึงเหมือนกัน แต่อยู่ ไกลมากกกก ส่วนผมก็เริ่มเปิดเทอมแล้ว) ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เรียนนะครับ แต่ว่า การที่อยู่ไกลกันนั้นทำให้ผมอดห่วงเธอไม่ได้ แบบ จะไปเจอใครต่อใครบ้าง เข้าไปใหม่ๆก็ ต้องรับน้อง เจอรุ่นพี่ ใหม่ๆ สังคมๆใหม่ ผมกลัวเธอจะเปลี่ยนไปครับ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
ช่วงที่เธอเตรียมตัวจะย้ายไปเรียนเนี้ย ผมก็บอกกับเธอว่า ไปอยู่ที่นั่นอ่ะ ทำตัวให้เหมือนคนมีแฟนนะ เปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปคู่ก็ได้ จะได้ไม่มีใครมาตามจีบ แต่เธอก็ไม่ฟังครับ
หลังจากที่เธอเข้าไปเรียนแล้ว ก็มีกกิจกรรมให้เธอทำเยอะมากตามภาษาเฟรชชี่ จนต้องกลับหอดึกทุกคืน ผมก็ไม่ค่อยอยากรบกวนเธอ เพราะเห็นว่าเธอคงเหนื่อยพอแล้ว แต่ก็ยังส่งไลน์ถามสารทุกข์สุขดิบกันอยู่ปกติ แต่ที่ไม่ปกตินี่คือ เธอคุยกับผมแบบ ถามคำ ตอบคำ ครับ ผมก็คิดในใจว่าคงเหนื่อยรึอะไรถึงขี้เกียจตอบ เลยปล่อยไป หลังจากนั้นไม่นานเธอก็มาถามผมว่า “ถ้าเธอจะไปลองคบกับคนอื่นดูแล้วถ้าไม่ใช่แล้ว ผมจะรอเธอไหม” (อะไรประมาณนี้แหละครับจำไม่ได้) ผมก็ยัง ยังไม่คิดอะไรมากอีก ก็เลยตอบเล่นๆไปว่า ถ้าเธอคบกับคนอื่น ผมก็จะคบกับคนอื่นประชด (แต่ลึกๆแล้วไม่หรอกครับ)
แล้วหลังจากนั้นสอง – สามวันต่อมา คืนนั้นผมโทรไปหาเธอ ถามว่ามีปัญหาไรไหม เพราะไลน์ไปแล้วไม่ตอบ เธอก็บอกว่ามีปัญหากับรุ่นพี่อยู่ คุยกะรุ่นพี่อยู่ แล้วก็วางสายไป ซักพักผมก็โทรไปอีก ปรากฏว่าเธอก็เล่าทุกอย่างให้ฟังว่า เธออยากคบกับรุ่นพี่คนนั้นมาก เธอบอกพี่เขาดูแลเธอดี แล้วบอกว่าผมไม่ดีอย่างนู้นไม่ได้อย่างนี้ แล้วคำสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่ผมบอกเลิกเธอไปเลยก็คือคำว่า (ขออนุญาติใช้คำหยาบหน่อยนะครับ เป็นคำที่ติดหูจริงๆ) “กูไม่คิดจะคบกลับไปยาวๆอยู่แล้วแหละ” ฟังจบปุ๊บ ผมบ่อน้ำตาแตกเลยครับ (ผมเป็นคนที่คบกับใครแล้วอยากคบไปตลอดเลยอ่ะครับ มันเลยเจ็บจี๊ด) แล้วผมก็วางสายไป จำได้ว่าตัวเองตอนนั้น ช็อค + สตั๊น ไปหลายชั่วโมง ถึงกับทำอะไรไม่ถูก เหมือนคนเอาไม้หน้าสามมาฟาดหัวผม (ไม่เคยโดนหรอกอันที่จริง) อารมณ์แบบ โดนหักหลัง แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร โกหกกันมาตลอดเลยอย่างงั้นหรอ ก่อนหน้านี้ที่จะมาเรียนอยู่นี่ยังบอกรักกันอยู่เลย แล้วไหงมาเจอคนอื่นไม่ถึงเดือนถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ (หลายๆคนคงเคยเจอเหมือนกันแหละมั้ง) แล้วผมก็นอนจมกองน้ำตามาคืนนึง พอมาอีกวันผมแค้นมาก เลยพิมพ์ด่าเธอไปในไลน์ แบบ เกลียดมาก ทำไมถึงต้องทำกับชั้นอย่างนี้ ระบายอารมณ์โกรธใส่เธอ แล้วพออารมณ์โกรธหมดแล้ว ผมก็ยังจะมาขอเธอคืนดีอีก เธอก็บอกว่าไม่แล้ว (ก็เล่นด่าเธอไปสะเยอะขนาดนี้ )
ผ่านไปเดือนกว่าผมก็ยังไม่ลืมเธอครับ อึดอัดนะครับที่ไม่มีคนคุยด้วยเหมือนเมื่อก่อน ผมก็พยายามแล้วที่จะไม่ทักเธอไป ต้องตัดใจให้ได้ แต่ใจเจ้ากรรมมันก็ยังดื้อดึงครับ ทักไปว่าเป็นไงมั่ง เธอก็คุยแบบ ถามคำตอบคำ เหมือนเดิม แล้วผมก็ไปดราม่าใส่เธออีก เธอก็ตอบกลับมาว่าเหนื่อยไม่อยากคิดเรื่องแฟนไรตอนนี้ อยากมุ่งเรื่องเรียนกับเพื่อนมากกว่า แต่ที่นี้ไม่รู้เป็นอะไร เหมือนในโลกนีผมไม่อยากเจอใครอีกแล้ว ผมเลยบอกไปว่า ผมจะรอนะ (เพลงแสตมป์ ลอยเข้ามาในหัวเลยครับ ผมจะรอ~)
ผ่านไปสองเดือนได้ ผมก็ถามเธอว่า ลืมกันยั้ง เธอก็ตอบว่ายัง ด้วยตัวหนังสือที่เย็นชาอย่างที่สัมผัสได้ (ก็คุยผ่านทางไลน์นี่เนาะ) ผมก็ถามเธอว่า จะต้องคุยยังไงถึงเธอจะยอมคุยแบบปกติ ร่าเริงเหมือนเดิม เธอก็ตอบมาว่า ก็คุยเหมือนเดิมนี่แหละ(เหมือนเดิมของผมคิดว่าตอนยังคบกันอยู่) ผมก้เลยบอกเธอไปว่า รัก(ชื่อเธอ) เหมือนเดิมนะ แล้วผมก็ไปนอน แล้วตื่นเช้ามาก็เห็นข้อความเธอว่า “กูขอโทษว่ะ”
หลังจากนั้นผมก็พยายามคุยกับเธอแบบถามคำตอบคำ แล้วมีบางครั้งที่เธอกลับมาบ้านด้วย ผมก็ไปรอรับเธอที่ท่ารถแล้วก็พาไปกินข้าวนู้นนี่ แต่เธอก็แบบทำผมเป็นอากาศครับ ไม่มองหน้าสบตากันเลย จนในใจผมรู้สึกว่ามันเหนื่อยมากไม่ไหวแล้ว ผมเลยหยุด พอแค่นี้ พอเดือนต่อมา อารมณ์เหงาๆได้ที่เลยลองถามเธอไปว่า ยังจำกันได้ไหม แต่เธอกลับตอบมาว่า “(ชื่อผม)ควรจะตัด(ชื่อเธอ)ไปได้นานแล้วนะ” ผมนี่สะอื้นเลย(ไม่ร้องแล้ว) ให้ผมรอทำไมกันวะครับ แล้วผมก็พยายามลืมเธอให้ได้อีกรอบ
สองเดือนต่อมาให้หลัง ผมเกือบลืมเธอได้แล้ว กำลังใช้ชีวิตแบบเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนฝูงอยู่(แนะนำสำหรับคนอกหัก ควรหันไปใช้ชีวิตกับเพื่อนให้ซะเยอะๆแทนที่จะมานั่งเงียบเหงาอยู่คนเดียว) มีไลน์เด้งขึ้นมาว่า คิดถึงนะ ผมตกใจมากครับ ใครมาบอกคิดถึงผมกันได้ ที่ตกใจมากกว่านั้นคือ เธอส่งมาครับ ผมก็เลยทำฟอร์มตาม อือ ไป แต่ในใจนี่ ลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเลย จำได้แต่ช่วงเวลาดีๆที่คบกันเท่านั้น วันต่อมาผมก็ทักเธอไปครับ ถามว่าหายคิดถึงรึยัง เธอก็บอกว่าเรื่อยๆ คุยไปคุยมา สามอาทิตย์ต่อมาก็เลยขอคืนดี พอเธอกลับมาเธอก็ทำตัวร่าเริงเหมือนก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย
ตอนนี้ผมก็คุยกับเธอปกติดีแล้วครับ.....ไม่รู้ต่อไปจะเป็นยังไง ผมไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ กลัวว่าต่อไปเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วเธอจะไปอีก แล้วผมก็ต้องรออีกต่อไปหรือป่าว อยากได้ความเชื่อใจคืนมาครับตอนนี้