เพิ่งไปดูมาวันนี้ เพื่อนๆไม่ค่อยมีใครดูหนังแนวนี้กันสักคน
ความรู้สึกหลังดูจบเป็นยังไงกันบ้างคะ?
ส่วนตัวเราเป็นแฟน studio Ghibli อยู่แล้ว ขอบอกว่าอินมากค่ะ รู้สึกหน่วงๆตั้งแต่กลางเรื่อง พบตอนจบบ่อน้ำตาแตกกลางโรง (อินจัด 555)
ชอบทั้งลายเส้น ดนตรีประกอบ และเนื้อเรื่องเลยค่ะ
โดยเฉพาะลายเส้นนี่สะดุดตาเราตั้งแต่แรกเห็นตัวอย่างเมื่อปีที่แล้ว กระตุ้นต่อมอยากดูมาก แต่เพิ่งได้ดูวันนี้ หลังผ่านไปปีกว่า
บางคนอาจจะไม่ชอบลายเส้นแนวนี้ แล้วแต่รสนิยมของแต่ละคน แต่เราว่าคลาสสิกดี แถมบางตอนที่ดูเหมือนวาดชุ่ยๆแต่พอดูประกอบกับเนื้อเรื่องแล้วมันทำให้เกิดอารมณ์ร่วมตาม (ตอนคางุยะวิ่งหนีออกมาจากในคฤหาสถ์แล้วทิ้งเสื้อผ้าตามทางน่ะค่ะ ลายเส้นปัดๆดูเหมือนวาดชุ่ยๆมาก แต่พอดูๆไปถึงเข้าใจว่าวาดตามอารมณ์ตัวละคร)
ด้านเพลง ลุงโจก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง เราชอบทุกเพลงในเรื่องเลย เพลงยืนเรื่องอย่าง わらべ唄 ~ 天女の唄 นี่ตอนแรกฟังก็เฉยๆ เหมือนเพลงพื้นบ้านร้องเล่นธรรมดา แต่พอฟังมากๆเข้า หนังเริ่มอธิบายความหมายเพลงตอนท้าย เรารู้สึกว่ามันเรียบง่ายแต่ลึกซึ้งนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ลิ้งเพลงค่ะ หาจากยูทูปไม่เจอ http://www.nicovideo.jp/watch/sm22356819
ส่วนเพลงปิดนี่พีคมาก เหมือนรวมทุกอย่างในเรื่องไว้ในเพลงเดียว จริงๆเราฟังในตัวอย่างก่อนไปก็น้ำตาซึมละอะ พอฟังตอนปิดท้ายเรื่องยิ่งซึ้งหนักเข้าไปใหญ่เลยค่ะ
ด้านเนื้อเรื่อง เราชอบที่ผกก.ใส่รายละเอียดเข้าไปในหนัง ทำให้คางุยะในนิทานกลายเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ ให้เรามีอารมณ์ร่วมไปกับเธอในทุกๆฉาก อิซาโอะซังเก่งมากที่ทำให้เนื้อเรื่องแอนนิเมเป็นแฟนตาซีโบราณ แต่อารมณ์หนังซับซ้อนมาก หลากหลายเหมือนชีวิตมนุษย์ที่มีทั้งความสุข ความทุกข์ ความรัก ความกดดัน ฯลฯ เราว่ามันสอดคล้องกับเพลงปิดมากๆ(อย่างที่กล่าวไปข้างต้น) หนังให้อารมณ์เหมือนชื่อเพลงจริงๆค่ะ 命の記憶 (ความทรงจำของชีวิต)
ร้องสด
ส่วนนี้สปอยล์นิดนะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่คางุยะใส่เสื้อคลุมเดินทางกลับดวงจันทร์แล้วหันหลังกลับไปมองโลก พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมานี่เราว่าเป็นตอนจบที่ปิดพีคมากเลยนะ เหมือนตอนต้นเรื่องที่เธอร้องเพลงกับเด็กๆแล้วร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมถึงร้อง
แม้จะไม่มีความทรงจำเหลืออยู่อีกแล้วแต่ยังมีความรู้สึกหลงเหลืออยู่ในจิตวิญญาณ โฮๆ จะร้องไห้ตาม
อ้อ แต่มีอยู่เรื่องนึงที่แอบขัดใจ สุเตมารุนี่ตอนจบยอมทิ้งลูกกับเมียเฉยเลยนะ รู้สึกว่าดีละที่หนังไม่ได้โฟกัสเรื่องความรัก ไม่งั้นคงหมั่นไส้พระเอกมากกว่านี้แน่นอน -*-
ใครไปดู Kaguya hime no monogatari มาแล้วบ้างคะ มาคุยกันเถอะ
ความรู้สึกหลังดูจบเป็นยังไงกันบ้างคะ?
ส่วนตัวเราเป็นแฟน studio Ghibli อยู่แล้ว ขอบอกว่าอินมากค่ะ รู้สึกหน่วงๆตั้งแต่กลางเรื่อง พบตอนจบบ่อน้ำตาแตกกลางโรง (อินจัด 555)
ชอบทั้งลายเส้น ดนตรีประกอบ และเนื้อเรื่องเลยค่ะ
โดยเฉพาะลายเส้นนี่สะดุดตาเราตั้งแต่แรกเห็นตัวอย่างเมื่อปีที่แล้ว กระตุ้นต่อมอยากดูมาก แต่เพิ่งได้ดูวันนี้ หลังผ่านไปปีกว่า
บางคนอาจจะไม่ชอบลายเส้นแนวนี้ แล้วแต่รสนิยมของแต่ละคน แต่เราว่าคลาสสิกดี แถมบางตอนที่ดูเหมือนวาดชุ่ยๆแต่พอดูประกอบกับเนื้อเรื่องแล้วมันทำให้เกิดอารมณ์ร่วมตาม (ตอนคางุยะวิ่งหนีออกมาจากในคฤหาสถ์แล้วทิ้งเสื้อผ้าตามทางน่ะค่ะ ลายเส้นปัดๆดูเหมือนวาดชุ่ยๆมาก แต่พอดูๆไปถึงเข้าใจว่าวาดตามอารมณ์ตัวละคร)
ด้านเพลง ลุงโจก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง เราชอบทุกเพลงในเรื่องเลย เพลงยืนเรื่องอย่าง わらべ唄 ~ 天女の唄 นี่ตอนแรกฟังก็เฉยๆ เหมือนเพลงพื้นบ้านร้องเล่นธรรมดา แต่พอฟังมากๆเข้า หนังเริ่มอธิบายความหมายเพลงตอนท้าย เรารู้สึกว่ามันเรียบง่ายแต่ลึกซึ้งนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ส่วนเพลงปิดนี่พีคมาก เหมือนรวมทุกอย่างในเรื่องไว้ในเพลงเดียว จริงๆเราฟังในตัวอย่างก่อนไปก็น้ำตาซึมละอะ พอฟังตอนปิดท้ายเรื่องยิ่งซึ้งหนักเข้าไปใหญ่เลยค่ะ
ด้านเนื้อเรื่อง เราชอบที่ผกก.ใส่รายละเอียดเข้าไปในหนัง ทำให้คางุยะในนิทานกลายเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ ให้เรามีอารมณ์ร่วมไปกับเธอในทุกๆฉาก อิซาโอะซังเก่งมากที่ทำให้เนื้อเรื่องแอนนิเมเป็นแฟนตาซีโบราณ แต่อารมณ์หนังซับซ้อนมาก หลากหลายเหมือนชีวิตมนุษย์ที่มีทั้งความสุข ความทุกข์ ความรัก ความกดดัน ฯลฯ เราว่ามันสอดคล้องกับเพลงปิดมากๆ(อย่างที่กล่าวไปข้างต้น) หนังให้อารมณ์เหมือนชื่อเพลงจริงๆค่ะ 命の記憶 (ความทรงจำของชีวิต)
ร้องสด
ส่วนนี้สปอยล์นิดนะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้