ผมมีความจำเป็นจะต้องไปขออาจารย์ที่คณะมุนษย์ฯม.เก่าแก่แห่งหนึ่ง เพื่อให้ท่านอนุญาตให้ผมเข้าเรียนวิชาของท่านเพราะวิชานี้ผมไม่ได้ลงเรียนตอนปีหนึ่ง ซึ่งท่านก็ไม่อยากจะรับผม พยายามพูดทุกอย่างให้ผมไปเรียนเซ็คอ.ท่านอื่น จนผมทนไม่ไหว เลยบอกท่านไปว่าผมเป็นออทิสติก และมีปัญหาทางด้านจิตเวช พอท่านได้ยินยังงั้นเลยยิ่งกลัวผมมากขึ้น ทั้งๆที่ผมพยายามจะขอความเห็นใจเนื่องจากผมจำเป็นจะต้องไปพบแพทย์เป็นประจำ  และตอนนี้ก็ยิ่งนัดถี่มากๆ แต่อาจารย์ท่านกลับหาว่าผมเรื่องเยอะ  ต้องมาต่อรองนู่นนี่ ซึ่งใจจริงผมไม่ได้ต้องการสิทธิพิเศษอะไมากมาย แค่อยากให้ช่วยเข้าใจว่าการสอนผมมันอาจจะทำให้ท่านหงุดหงิดใจหลายๆอย่าง ไม่อยากให้ท่านถือสาเท่านั้น

ผมอยากบอกอาจารย์ว่า ผมไม่ได้อยากที่จะเรียนวิชาบ้าบออะไรนี่จริงๆ ตอนสอบเข้าผมก็ไม่ได้สอบวิชานี้เลยไม่รู้ว่าต้องเรียนด้วย และก็ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องเรียนไอ้วิชาบ้าบอที่อ.สอนด้วย แต่มันดันเป็นวิชาบังคับ ไม่เรียนก็ไม่ได้ และเมื่อเลี่ยงไม่ได้ ผมและอาจารย์ก็เลยจำเป็นต้องมาพบกันอย่างสุดวิสัย ถ้าเลือกวิชาอื่นได้แทนผมก็ไม่อยากจะมารกหน้าให้อาจารย์เห็นหรอก ที่ผมยอมกลับมาเรียนเนี่ยก็แค่อย่างเดียว ผมอยากจะเอาใบปริญญาไปให้แม่ผม และอีกทางนึงมันช่วยให้หางานได้ดีกว่าวุฒิม.6

และที่อาจารย์ทำเหมือนรำคาญว่าคนที่ป่วยเป็นออทิสติกเรื่องเยอะนั้น ผมยอมรับว่าผมเสียใจจริงๆที่เกิดมาเป็นแบบนี้ ผมอยากจะปกติเหมือนคนอื่น แต่มันเป็นไม่ได้ไง ความสามารถผมได้แค่นี้  และไอ้โรคออทิสติกเนี่ย มันรักษาให้หายขาดไม่ได้ ขนาดคนทั่วๆไปยังรู้เลย แต่อาจารย์ดันบอกให้ผมไปรักษาให้หายก่อน เอายังงี้นะครับ ผมขออวยพรให้อาจารย์หรือคนในครอบครัวอาจาย์ทั้งเอกนี้ มีลูกมีหลานเป็นออทิสติก รึไม่ก็ดาวน์ซินโดรม เผื่อมันอาจจะทำให้อาจารย์เข้าใจสภาวะของคนที่ต้องเกี่ยวข้องกับโรคแบบนี้ได้ดีขึ้นบ้าง ขอบคุณอาจารย์ครับ