ขอพื้นที่ตรงนี้ระบาย พ่อกับแม่คะหนูขอโทษที่อ่อนแอและร้องไห้อีกแล้ว.

แม่...หนูขอโทษที่โทรหาแม่เมื่อกี้หนูร้องไห้ให้แม่ฟัง หนูรู้ดีว่าแม่มีเรื่องที่ต้องคิดมากมายอยู่แล้วแต่หนูอดไม่ไหวที่จะร้องจริงๆ

         หนูเรียนเลิกเกือบแทบทุ่มนึงทุกวัน กลับมาอยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว นอนคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว  หนูอยากจะโทรหาแม่เล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง  
        ว่าแต่ละวันหนูเจออะไรที่โรงเรียนบ้าง ที่ร้านกินข้าวบ้าง แต่หนูก็รู้ดีว่าแม่ทำงานมาคงเหนื่อยมากแล้ว คงคุยสั้นๆ ได้แค่ไม่กี่นาที

        เลิกเรียนเพื่อนคนอื่นมีพ่อกับแม่มารับ แต่หนูต้องขับมอไซค์แบบหนาวๆกลับห้องคนเดียว หนูไม่ได้อยากเรียกร้องให้พ่อกับแม่มารับ แต่หนูอยากได้

           พ่อกับแม่มาอยู่กับหนูทุกวัน  หนูไม่อยากกินข้าวคนเดียวแบบนี้เลยแม่ แต่อย่างที่บอกหนูเข้าใจดีเหตุผลที่หนูต้องมาอยู่แบบนี้ เพราะครอบครัวเรา

ลำบาก พ่อกับแม่ก็ต้องทำงานส่งหนูเรียน หนูจะได้มีงานดีๆทำ  ครอบครัวเราจะได้ไม่ลำบากอีกแล้ว แม่หนูสัญญานะ วันที่หนูมีเงินเยอะๆ หนูจะพาพ่อกับ

แม่ไปร้านที่เราเคยเดินผ่านแล้วมองคนอื่นกินกัน หนูจะสั่งทุกอย่างที่อยากกินมาให้พ่อกับแม่ไปเลย  แม่ไม่ต้องห่วงหนูนะแล้วก็ขอโทษด้วยที่หนูร้องไห้ให้

แม่ฟังหนูพยายามเข้มแข็งแล้ว แต่น้ำตามันล้นจริงๆ แล้วหนูก็คงเล่าไม่ได้ว่าหนูรู้สึกยังไง เพราะแม่คงเป็นห่วงแล้วคงมาอยู่กับหนู พ่อก็จะต้องทำงานคน

เดียว หนูสงสารพ่อ  แม่ไม่ต้องห่วงนะลูกสาวคนนี้อยู่คนเดียวได้ ปีหน้าหนูจะต้องสอบติดหมอตามที่พ่อหวังให้ได้ หนูจะสู้ให้ถึงที่สุด เพื่อครอบครัวของเรา

จะได้ กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างมีความสุข  พ่อกับแม่ทนเหนื่อยอีกนิดนะอีกไม่นานหนูจะเลี้ยงพ่อกับแม่เอง รักพ่อกับแม่มากๆๆๆๆๆๆนะคะ.