ผมมีนามว่า ... ผมขอมาเล่าเรื่องในชีวิตที่ผมไม่เคยเจอ
เรื่องมีออยู่ว่า ผู้หญิง คนนี้อยู่ห้องเดียวกันกับผม 6 ปี ผมไม่รู้นะว่าผมแอบชอบ เธอความให้ความหวังผมมาตลอดทั้งๆที่มีแฟน แล้วก็มาถึงวันที่เธอบอกว่าเลิกกับแฟนแล้ว ผมก็ไม่ได้ดีใจนะ แต่ก็คิดๆอยู่ว่าเลิกจริงหรือเปล่า? เธอก็ยืนยันว่าเลิกจริง เรื่องก็เริ่มจากที่ผมได้ชอบเธอ เธอไม่สวยหรอกแต่น่ารัก ผมไม่รู้นะหลงเสน่ห์เธอได้ไง ผมชอบเธอผมก็บอกตรงๆ แต่เธอเริ่มแปลกๆ (ผมรู้ว่าแฟนเก่ามาขอคือดี) ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้ความหวังกัน ทั้งที่มันไม่โอกาส เธอเล่นคบสองคนเลย อยู่ที่ ร ร เป็นของผม พอกลับบ้านเป็นของแฟนเก่า เคยถามเธอ เธอเลือกแฟนเก่าแต่ร้องไห้ ให้ผม ผมก็งงนะว่าทำไมเธอถึงร้องอาจเป็นน้ำตามาจากมารยาก็ได้ เพื่อนก็บอกมาตลอดว่าหลายใจ...ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแต่ว่าจะเปลี่ยนแปลงเธอให้ได้ แต่ผมคิดผิด ผมคิดว่าชอบมากด้วยแล้วทุ่มเทใจไปทั้งๆที่ต้องเจ็บ ผมเริ่มตั้งคำถามต่างๆ ว่าทำไมเธอไม่เอาสถานะลง เธอก็เปลี่ยนเรื่องมาตลอด แต่ผมก็เข้าใจนะว่ามันพูดยาก ผมก็พยายามคิดบวกเสมอ แต่นานๆไปผมรู้สึกว่า ผมทำไปทำไมสิ้งที่ได้คือน้ำตา และเสียใจ ผมก็เลิกคุยไปได้นิดหน่อย ครั้งนี้เธอบอกว่าเลิกๆจริงๆอีก ผมเหมือนควายมากทุกที แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องกินน้ำใต้สอกด้วย เธอทำเหมือนเธอไม่มีแฟน ให้ความหวังอีก เราก็เตรียมใจไว้แล้วแหละ ครั้งนี้เจ็บมากที่สุดเกลียดที่สุด อธิบายง่ายๆเลย ผมเล่นโทรศัพท์เธอ แล้วเจอสิ่งที่ไม่อยากเห็น เธอไม่คิดเลยว่าผมจะรู้สึกอย่างไร เธอไม่รู้หรอกเราเจ็บปวดขนาดไหน ที่เห็นเธอไปเอาในห้องน้ำกับแฟนเก่า แล้วสิ่งที่รู้คือเธอกินยาคุมฉุกเฉินแต่เธอบอกเป็นยาอย่างอื่นหลอกกันแบบด่านๆ เธอทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา แล้วเธอให้ความหวังเราทำไม? คืนดีกับแฟนเก่าก็บอกเราตรงๆ อย่ามายุ่ง ผมจะได้ไม่เสียใจ แต่นี้เธอทำแบบว่าโกรธเรื่องอะไร ทำไมไม่คุยด้วย ตอนนี้ผมก็รับไม่ได้หรอกนะ ละอายแทนจริงๆ ไม่มีที่ดีๆ...กว่านี้แล้วหรอ ถ้าผมไม่เล่นโทรศัพท์ก็เป็นควายดีๆ นี้แหละ ตอนนี้ผมไม่ยุ่งกับเธออีกแล้ว คำว่าเพื่อนก็จะไม่ให้ ถึงจะจบแล้วก็ตาม ละอายจริงๆ ผมอยากถามคนที่อ่านนะครับ คุณว่าผมผิดที่ไปยุ่งหรือผิดทั้งสองฝ่าย ถ้าผมไม่ยุ่งก็ไม่มีเรื่องนี้ เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงโดนจริงร้องเจ็บจริง เกลียดจริง ตัดเพื่อนเลย (ถ้าผมพิมพ์อะไรตกไปขออภัยด้วย T_T )
เมื่อรู้ความจริง
เรื่องมีออยู่ว่า ผู้หญิง คนนี้อยู่ห้องเดียวกันกับผม 6 ปี ผมไม่รู้นะว่าผมแอบชอบ เธอความให้ความหวังผมมาตลอดทั้งๆที่มีแฟน แล้วก็มาถึงวันที่เธอบอกว่าเลิกกับแฟนแล้ว ผมก็ไม่ได้ดีใจนะ แต่ก็คิดๆอยู่ว่าเลิกจริงหรือเปล่า? เธอก็ยืนยันว่าเลิกจริง เรื่องก็เริ่มจากที่ผมได้ชอบเธอ เธอไม่สวยหรอกแต่น่ารัก ผมไม่รู้นะหลงเสน่ห์เธอได้ไง ผมชอบเธอผมก็บอกตรงๆ แต่เธอเริ่มแปลกๆ (ผมรู้ว่าแฟนเก่ามาขอคือดี) ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้ความหวังกัน ทั้งที่มันไม่โอกาส เธอเล่นคบสองคนเลย อยู่ที่ ร ร เป็นของผม พอกลับบ้านเป็นของแฟนเก่า เคยถามเธอ เธอเลือกแฟนเก่าแต่ร้องไห้ ให้ผม ผมก็งงนะว่าทำไมเธอถึงร้องอาจเป็นน้ำตามาจากมารยาก็ได้ เพื่อนก็บอกมาตลอดว่าหลายใจ...ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแต่ว่าจะเปลี่ยนแปลงเธอให้ได้ แต่ผมคิดผิด ผมคิดว่าชอบมากด้วยแล้วทุ่มเทใจไปทั้งๆที่ต้องเจ็บ ผมเริ่มตั้งคำถามต่างๆ ว่าทำไมเธอไม่เอาสถานะลง เธอก็เปลี่ยนเรื่องมาตลอด แต่ผมก็เข้าใจนะว่ามันพูดยาก ผมก็พยายามคิดบวกเสมอ แต่นานๆไปผมรู้สึกว่า ผมทำไปทำไมสิ้งที่ได้คือน้ำตา และเสียใจ ผมก็เลิกคุยไปได้นิดหน่อย ครั้งนี้เธอบอกว่าเลิกๆจริงๆอีก ผมเหมือนควายมากทุกที แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องกินน้ำใต้สอกด้วย เธอทำเหมือนเธอไม่มีแฟน ให้ความหวังอีก เราก็เตรียมใจไว้แล้วแหละ ครั้งนี้เจ็บมากที่สุดเกลียดที่สุด อธิบายง่ายๆเลย ผมเล่นโทรศัพท์เธอ แล้วเจอสิ่งที่ไม่อยากเห็น เธอไม่คิดเลยว่าผมจะรู้สึกอย่างไร เธอไม่รู้หรอกเราเจ็บปวดขนาดไหน ที่เห็นเธอไปเอาในห้องน้ำกับแฟนเก่า แล้วสิ่งที่รู้คือเธอกินยาคุมฉุกเฉินแต่เธอบอกเป็นยาอย่างอื่นหลอกกันแบบด่านๆ เธอทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา แล้วเธอให้ความหวังเราทำไม? คืนดีกับแฟนเก่าก็บอกเราตรงๆ อย่ามายุ่ง ผมจะได้ไม่เสียใจ แต่นี้เธอทำแบบว่าโกรธเรื่องอะไร ทำไมไม่คุยด้วย ตอนนี้ผมก็รับไม่ได้หรอกนะ ละอายแทนจริงๆ ไม่มีที่ดีๆ...กว่านี้แล้วหรอ ถ้าผมไม่เล่นโทรศัพท์ก็เป็นควายดีๆ นี้แหละ ตอนนี้ผมไม่ยุ่งกับเธออีกแล้ว คำว่าเพื่อนก็จะไม่ให้ ถึงจะจบแล้วก็ตาม ละอายจริงๆ ผมอยากถามคนที่อ่านนะครับ คุณว่าผมผิดที่ไปยุ่งหรือผิดทั้งสองฝ่าย ถ้าผมไม่ยุ่งก็ไม่มีเรื่องนี้ เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงโดนจริงร้องเจ็บจริง เกลียดจริง ตัดเพื่อนเลย (ถ้าผมพิมพ์อะไรตกไปขออภัยด้วย T_T )