สวัสดี ... ฉันอายุ 17 ปีอยู่ชั้นม.5 สายวิทย์คนิตค่ะ ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองอ่อนแอทางด้านจิตใจและความรู้สึกมาก ฉันเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยเฟรนลี่ แต่ฉันก็มีเพื่อนนะ หลายๆคนบอกว่าฉันโลกส่วนตัวสูง ฉันว่าฉันไม่ได้โลกส่วนตัวสูงนะ แต่ฉันไม่ชอบที่ๆคนเยอะๆเสียงดังวุ่นวาย ฉันชอบอยู่คนเดียวในห้องเงียบๆ มืดๆหน่อยๆเปิดโครมไฟตัวเดียวไว้อ่านหนังสือ ฉันเป็นคนไม่ค่อยชอบบอกปันหาของฉันให้ใครฟัง เพราะกลัวคนรอบข้างจะกังวล บางครั้งฉันก็แก้ปันหานั้นได้ แต่บางเรื่องก้แก้ไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องที่ฉันกำลังเครียดอยู่ตอนนี้ ฉันเป็นจริงจังกับชีวิตนิดหน่อย ฉันชอบกำหนดขอบเขตให้ตัวเอง นี่ก็เป็นม.5 เทอมสองแล้ว ฉันบอกกับตัวเองไว้ว่าก่อนจบม.6 ต้องมีสักเทอมที่ฉันจะได้เกรด4.00 (เทอมที่แล้วฉันได้3.84) เทอมสองนี้ฉันตั้งใจกว่าเดิม และเริ่มจิงจังกับชีวิตมากขึ้น เปิดเทอมแรกๆทุกอย่างลงตัวดี ฉันเรียนเข้าใจมากขึ้น แต่แล้วเมื่อ3อาทิตย์ก่อน ฉันปวดท้องไส้ติ่ง+กระเพราะปัสสาวะติดเชื้อฉันเลยต้องนอนรพ.หยุดเรียน1อาทิต ฉันร้องไห้ทันทีที่รู้ว่าตัวเองต้องหยุดเรียน ฉันกำลัเรียนเข้าใจ แล้วารสอบเก็บคะแนนก็เริ่มมากขึ้นหลายวิชา เมื่อออกจากรพ
ตอนี้ฉันต้การใครสักคนมากอดฉันไม่ใช่มาทำร้ายฉัน ฉันเป็นคนคิดมากกับทุกคำพูด ฉันควรทำยังไงดีค้ะ ฉันไม่กล่บอกใครฉันกลัว