สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9
ก็คุณคิดแบบนั้นไงครับ เลยเป็นแบบนั้น
ป.4-6 ผมเก็บขวดขายเพื่อหาเงินมาซื้อขนม ของเล่น (บ้านผมเป็นข้าราชการ ไม่ได้จน แต่ก็ไม่รวย พอมีกิน ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 5 บาท และผมไม่เคยปริปากขอเงินพ่อแม่เพื่อไปซื้อขนม หรือของเล่น เว้นแต่ว่าท่านจะให้เอง) เพื่อๆที่ฐานะแย่กว่าผม มีแต่หัวเราะผมว่าไม่มีเงินเลยต้องเก็บขวดขาย (ผมไม่สนใจ เพราะพวกนี้ก็ลูกค้าผม ซึ่งผมไปซื้อขนมเค้กชิ้นละ1บาท กล่องละ10บาท มี12ชิ้น ไปขายให้พวกมัน ได้กำไรวันละ5-6บาท) เดินไปเรียน
ม.1 ผมเรียนมัธยมประจำจังหวัด ได้เงินวันละ 10 บาท มีรถรับส่ง กินข้าว 8บาท ขนม2บาท วันไหนกลับไม่ทันรถรับส่ง ก็นอนมันตามสถานีรถไฟครับ เพราะที่บ้านไม่มีโทรศัพท์ ติดต่อทางบ้านไม่ได้
ปวช.-ปวส. ผมรับติดตั้งจานดาวเทียม ล้างแอร์ หาเงินเรียนครับ และได้รับจากทางบ้านเดือนละ 1500
ป.ตรี ผมเดินทางสาย Programmer รับงานเขียนเวบ เขียนโปรแกรมในจังหวัด หาค่าเทอม ใช้ จยย.เป็นพาหนะหลัก หารายได้จนสามารถออกรถยนต์ได้ + ซื้อบ้านข้างมหาวิทยาลัย 1หลัง
ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน ไม่เที่ยวกลางคืน หมกตัวอยู่กับหน้าคอมเกือบตลอดเวลา แฟนไม่มี
แต่ผมไม่เคยรอให้โอกาสวิ่งมาหาผมครับ ผมสร้างเองได้
ปัจจุบัน ผมก็ทำงานในตำแหน่งที่ซื้อรถราคา 2ล้าน+ กับบ้านราคา 4ล้าน+ พร้อมกันได้สบายๆ (ผ่อนนะครับ ไม่ใช่ซื้อสด 555+) แต่ผมก็ใช้รถราคา 6แสน และเช่าหอพักอยู่เดือนละ 5พัน บ้านที่เคยซื้อไว้ก็ปล่อยให้เช่า เพื่อนๆมักถามว่า ทำไมไม่ออกรถรุ่นโน้น นี้ นั้นให้สมฐานะ ผมก็บอกว่า ไอ้ Honda City นี่แหละ สมฐานะผมแล้ว เงินที่เหลือ(ส่วนที่จัดสรรไว้สำหรับให้รางวัลชีวิต 10%) เอาไปนอนรีสอร์ท เที่ยวป่า ทะเล หาความสุขให้ชีวิตดีกว่า (ผมไม่ชอบเที่ยวต่างประเทศ 555+)
โลกนี้ ไม่มีคำความยุติธรรมอย่างแท้จริงครับ มันเป็นนามธรรมเฉยๆ แต่ถ้าคุณรู้จักการใช้ความเสียเปรียบ มาสร้างโอกาส คุณก็จะพลิกสิ่งที่คุณเป็นได้
ป.4-6 ผมเก็บขวดขายเพื่อหาเงินมาซื้อขนม ของเล่น (บ้านผมเป็นข้าราชการ ไม่ได้จน แต่ก็ไม่รวย พอมีกิน ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 5 บาท และผมไม่เคยปริปากขอเงินพ่อแม่เพื่อไปซื้อขนม หรือของเล่น เว้นแต่ว่าท่านจะให้เอง) เพื่อๆที่ฐานะแย่กว่าผม มีแต่หัวเราะผมว่าไม่มีเงินเลยต้องเก็บขวดขาย (ผมไม่สนใจ เพราะพวกนี้ก็ลูกค้าผม ซึ่งผมไปซื้อขนมเค้กชิ้นละ1บาท กล่องละ10บาท มี12ชิ้น ไปขายให้พวกมัน ได้กำไรวันละ5-6บาท) เดินไปเรียน
ม.1 ผมเรียนมัธยมประจำจังหวัด ได้เงินวันละ 10 บาท มีรถรับส่ง กินข้าว 8บาท ขนม2บาท วันไหนกลับไม่ทันรถรับส่ง ก็นอนมันตามสถานีรถไฟครับ เพราะที่บ้านไม่มีโทรศัพท์ ติดต่อทางบ้านไม่ได้
ปวช.-ปวส. ผมรับติดตั้งจานดาวเทียม ล้างแอร์ หาเงินเรียนครับ และได้รับจากทางบ้านเดือนละ 1500
ป.ตรี ผมเดินทางสาย Programmer รับงานเขียนเวบ เขียนโปรแกรมในจังหวัด หาค่าเทอม ใช้ จยย.เป็นพาหนะหลัก หารายได้จนสามารถออกรถยนต์ได้ + ซื้อบ้านข้างมหาวิทยาลัย 1หลัง
ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน ไม่เที่ยวกลางคืน หมกตัวอยู่กับหน้าคอมเกือบตลอดเวลา แฟนไม่มี
แต่ผมไม่เคยรอให้โอกาสวิ่งมาหาผมครับ ผมสร้างเองได้
ปัจจุบัน ผมก็ทำงานในตำแหน่งที่ซื้อรถราคา 2ล้าน+ กับบ้านราคา 4ล้าน+ พร้อมกันได้สบายๆ (ผ่อนนะครับ ไม่ใช่ซื้อสด 555+) แต่ผมก็ใช้รถราคา 6แสน และเช่าหอพักอยู่เดือนละ 5พัน บ้านที่เคยซื้อไว้ก็ปล่อยให้เช่า เพื่อนๆมักถามว่า ทำไมไม่ออกรถรุ่นโน้น นี้ นั้นให้สมฐานะ ผมก็บอกว่า ไอ้ Honda City นี่แหละ สมฐานะผมแล้ว เงินที่เหลือ(ส่วนที่จัดสรรไว้สำหรับให้รางวัลชีวิต 10%) เอาไปนอนรีสอร์ท เที่ยวป่า ทะเล หาความสุขให้ชีวิตดีกว่า (ผมไม่ชอบเที่ยวต่างประเทศ 555+)
โลกนี้ ไม่มีคำความยุติธรรมอย่างแท้จริงครับ มันเป็นนามธรรมเฉยๆ แต่ถ้าคุณรู้จักการใช้ความเสียเปรียบ มาสร้างโอกาส คุณก็จะพลิกสิ่งที่คุณเป็นได้
สมาชิกหมายเลข 1516537 ถูกใจ, liverence ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1043627 ถูกใจ, Aek_United ถูกใจ, นะคะไม่ใช่นะค่ะ ถูกใจ, ม่ายรำพึง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1934634 หลงรัก, Foundry Man ถูกใจ, มิดชิด หลงรัก, Code Name Blue ถูกใจรวมถึงอีก 43 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 65
liverence ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1625598 ถูกใจ, สุกี้ไข่ดาว ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1380667 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 857799 ถูกใจ, ม่ายรำพึง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1934634 ถูกใจ, amonkawee ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 839139 ถูกใจ, papadonx ถูกใจรวมถึงอีก 24 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 5
ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ แล้วเงินที่ทำงาน 3 ปีไปไหนหมดครับ
ผมเรียนจบ ตอนเรียนนั่งรถเมล์ร้อน
ทำงานประมาณ 7 ปี ถึงซื้อรถขับครับ
แล้วก็ไม่เคยคิดจะขอเงินพ่อแม่ซื้อเลยสักนิด
เพราะผมมองว่ามันมีแล้วเราได้ประโยชน์จากมันเยอะสุดก็
ควรจะซื้อเองครับ
ปล.ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ยังใช้คำว่าคนดีไม่ได้ครับ ต้องเรียกว่าคนปกติ
ผมเรียนจบ ตอนเรียนนั่งรถเมล์ร้อน
ทำงานประมาณ 7 ปี ถึงซื้อรถขับครับ
แล้วก็ไม่เคยคิดจะขอเงินพ่อแม่ซื้อเลยสักนิด
เพราะผมมองว่ามันมีแล้วเราได้ประโยชน์จากมันเยอะสุดก็
ควรจะซื้อเองครับ
ปล.ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ยังใช้คำว่าคนดีไม่ได้ครับ ต้องเรียกว่าคนปกติ
liverence ถูกใจ, นนนาวา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1625598 ถูกใจ, my-kimber ถูกใจ, นะคะไม่ใช่นะค่ะ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1931501 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1198879 ถูกใจ, Rhapsodies ถูกใจ, Today Tomorrow ถูกใจ, RockCafe ถูกใจรวมถึงอีก 17 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 86
"เป็นคนดีใช้ว่าคุณจะได้รับความยุติธรรม"
- ใครเคยสอนหรือ ประโยคนี้ สงสัย?
"ยาวนิดหน่อย แต่ใครที่ชอบดราม่า มาอ่านละกัน"
- ชอบ
ก็อย่างที่เขียนกล่าวไปในหัวข้อแหละ
ผมอายุ 21 ปี เป็น นศ. ทั่วไป ผมหน้าตาธรรมดา สูง 178 หนัก 71 ชีวิตผมวันๆ ก็ ทำงาน(สอนดนตรีเด็ก) ทำเพลง
ผมไม่ดูดบุหรี่ กินเหล้า ไม่เล่นพนันทุกอย่าง ไม่เที่ยวกลางคืนนะครับ ย้ำเลย
แหม่ๆ ชีวิตเหมือนจะดี แต่ไม่ใช่เลย
- ยังไง?
รถยนต์
ในชีวิตของผม โน้ตบุคเครื่องเดียวและ สุดท้าย ที่พ่อแม่ผมบอกว่าซื้อให้และหลังจากนี้ไม่ต้องมาขออะไรอีกเลย
- จ๊ะ
นั้นแหละ ...
ตอนนี้คนรอบๆตัวผมมีรถยนต์ ส่วนตัวใช้กันเกือบทุกคนเลย
- อยากได้รถ ว่างั้น
แน่นอนแหละ ว่าพ่อแม่มักออกรถให้เพื่อเป็นของขวัญที่ลูกเริ่มทำงานหรือขับไปเรียนหนังสือ
- พ่อแม่เค้า
- เรื่องของเค้า
มันน่าเศร้าที่ผมต้องนั้งรถเมล์ต่อไป
- โถ....
ผมต้องทนมองดูคนรอบๆตัวผมเองที่เป็นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องมีชีวิตที่สุขสบาย
- ทุกข์อยู่คนเดียวทั้งโลก
- ลำบากที่สุดแล้วในกลุ่ม
ผมเอง ทั้งเรียนทำงาน ทำเพลงหนักแทบตาย
- ทำงานหนักก็มีเงินสิ
- ใช่มั้ย?
- ทำงานหนักแล้วไม่มีเงินนี่แปลกๆ แล้วนะ
- ทำงานผิด โง่ คิดไปเองว่าหนัก
- หรือเปล่า?
- ถ้าไม่มีเงินนะ
แต่คำขอร้องของผมเรื่องนี้ไม่เคยเป็นผล
"อยากได้ก็ซื้อเองสิ" นี้คือคำที่โดนตอกกลับมา
- ทำงานแล้วยังไปขอเงิน
- เฮ้ย!!!! จิตใจนายทำด้วยอะไร
- ตอบอย่างนั้นถูกแล้ว
แม่พ่อเคยบอกว่า " อยากให้หาเองจะได้เรียนรู้ความลำบาก"
แรกๆผมเชื่อแบบนั้น แต่ตั้งเด็กละ ขอไรไม่ค้อยจะได้ ได้โคตรยาก คอมกว่าจะได้ คุยกัน 3 วัน 7วัน
ส่วนตัวผมไม่เชื่อแบบนั้น ผมคิดว่ามาจากความ "ขี้งก"
- เนรคุณ
มากกว่า ขออภัยที่ต้องพูดตรงๆ มันไม่มีคำไหนแล้ว
- เนรคุณ
- ขออภัยที่ต้องพูดตรงๆ มันไม่มีคำไหนแล้ว
ผมเริ่มทำงานได้ 3 ปีแล้ว
- เงินเก็บเยอะเลย
เผื่อเป็นการพิสูจน์ต่อพ่อแม่ว่าผมคือคนที่เอาไหน ขยัน แต่นี้คือสิ่งที่ผมได้รับ
"นั้งรถเมล์ต่อไป"
- เงินไปไหน?
บางคน ทั้งกินเหล้า ดุดบุหรี่ เที่ยว ไม่ตั้งใจทำงาน ไม่เอาห่าไรเลยในชีวิต
แต่ชีวิตๆ ดี๋ดี มีรถที่พ่อแม่ให้ขับฟรี
- เค้ารวย ฉลาด มีวาสนา
แถมบางคน เบิกค่าน้ำมันพ่อแม่ได้ด้วยนะ
- เค้ารวย ฉลาด มีวาสนา
ส่วนguละ
ทำงานเยอะ ขยันหางาน เหล้าเบียร์ ไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่เล่นพนัน แต่นั้งรถเมล์
โลก ยุติธรรม สัตว์ๆ
- เงินเก็บไปไหน?
ผมมักจะต้องอาศัยรถคนอื่นไปเสมอแหละ
- ภาระ
ครั้งนึงผมเคยมีแฟน เธอมีรถ ที่พ่อแม่ประทานให้ เธอไปไหนมาไหนกับผมเธอขับตลอด นั้นแหละ สุดท้ายเธอบอกเลิกผม และทิ้งผมไป ผมเหมือนสูญเสียอะไรหลายๆอย่างรวมกัน
- ทิ้งเพราะความคิดนายมันห่วย
ผมไม่มีรถเป็นทุนเดิม แต่ผมก็ต้องเสียคนที่ผมรักไปอีก
- โถ...
ด้วยสถานการ์ณแบบนี้
ผมเลยตัดสินใจ หยุดเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ทำงานแบบเต็มรูปแบบ เพราะผมเบื่อมหาลัยด้วย วันๆไปเรียน
สอนบางไม่สอนบาง ผมไม่เคยได้พัฒนาขึ้นจากการเรียนมหาลัยเลย ออกมาเจอโลกความจริงก่อนดีกว่า ค้อยกลับไปใหม่
- จ๊ะ
ส่วนตัวผมมั่นใจมาก ว่ากำลังเงินพ่อแม่ถึงแน่นอน ผมไม่ได้อยากได้แลมโบกินีคันละสิบๆล้าน ผมอยากได้แค่รถยนต์ธรรมดาสักคันไว้ใช้งาน แต่ผมก็ต้องผิดหวังอยู่เรื่อย
- พ่อแม่ก็ผิดหวัง ทำงานมา 3 ปี ไม่มีเงินเก็บ
"ผมรู้สึกโง่ที่เป็นคนแบบนี้ เหมือนคนแบบผมนี้ จะไม่ได้ห่านไรเลย ผมอยากเปลี่ยนเปนอีกคน ที่มันher หน่อย เที่ยวกลางคืน เสเพ ซะบ้าง พ่อแม่ ได้รู้ว่าเค้ามีลูกที่มีคุนค่าเพียงใด ... แต่ผมทำไม่เคยได้เลย"
- ทำเลย
ครั้งนึง
แม่เคยบอกให้ผมไปเรียนขับรถ ผมนี้ดีใจเลย
สุดท้าย...... แม่ก็ยกเลิกการออกรถอีก และบอกว่า" ไปเรียนเฉยๆ เรียนไว้ก่อน " ไม่ออกรถ แล้วเรียนทำไม??
- อืม...
สิ่งที่ผมเจอมันซ้ำเติมผมหนักเข้าไปอีก ... เรื่อง her มีอีกเพี้ยบ เดี่ยวมาเล่าใหม่
ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ คุณมีอะไรฝากถึงผมไหม??
- อ่านนะ
- อ่านช้าๆ
- ตั้งสติ
- แล้วตอบด้วย
- ใครเคยสอนหรือ ประโยคนี้ สงสัย?
"ยาวนิดหน่อย แต่ใครที่ชอบดราม่า มาอ่านละกัน"
- ชอบ
ก็อย่างที่เขียนกล่าวไปในหัวข้อแหละ
ผมอายุ 21 ปี เป็น นศ. ทั่วไป ผมหน้าตาธรรมดา สูง 178 หนัก 71 ชีวิตผมวันๆ ก็ ทำงาน(สอนดนตรีเด็ก) ทำเพลง
ผมไม่ดูดบุหรี่ กินเหล้า ไม่เล่นพนันทุกอย่าง ไม่เที่ยวกลางคืนนะครับ ย้ำเลย
แหม่ๆ ชีวิตเหมือนจะดี แต่ไม่ใช่เลย
- ยังไง?
รถยนต์
ในชีวิตของผม โน้ตบุคเครื่องเดียวและ สุดท้าย ที่พ่อแม่ผมบอกว่าซื้อให้และหลังจากนี้ไม่ต้องมาขออะไรอีกเลย
- จ๊ะ
นั้นแหละ ...
ตอนนี้คนรอบๆตัวผมมีรถยนต์ ส่วนตัวใช้กันเกือบทุกคนเลย
- อยากได้รถ ว่างั้น
แน่นอนแหละ ว่าพ่อแม่มักออกรถให้เพื่อเป็นของขวัญที่ลูกเริ่มทำงานหรือขับไปเรียนหนังสือ
- พ่อแม่เค้า
- เรื่องของเค้า
มันน่าเศร้าที่ผมต้องนั้งรถเมล์ต่อไป
- โถ....
ผมต้องทนมองดูคนรอบๆตัวผมเองที่เป็นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องมีชีวิตที่สุขสบาย
- ทุกข์อยู่คนเดียวทั้งโลก
- ลำบากที่สุดแล้วในกลุ่ม
ผมเอง ทั้งเรียนทำงาน ทำเพลงหนักแทบตาย
- ทำงานหนักก็มีเงินสิ
- ใช่มั้ย?
- ทำงานหนักแล้วไม่มีเงินนี่แปลกๆ แล้วนะ
- ทำงานผิด โง่ คิดไปเองว่าหนัก
- หรือเปล่า?
- ถ้าไม่มีเงินนะ
แต่คำขอร้องของผมเรื่องนี้ไม่เคยเป็นผล
"อยากได้ก็ซื้อเองสิ" นี้คือคำที่โดนตอกกลับมา
- ทำงานแล้วยังไปขอเงิน
- เฮ้ย!!!! จิตใจนายทำด้วยอะไร
- ตอบอย่างนั้นถูกแล้ว
แม่พ่อเคยบอกว่า " อยากให้หาเองจะได้เรียนรู้ความลำบาก"
แรกๆผมเชื่อแบบนั้น แต่ตั้งเด็กละ ขอไรไม่ค้อยจะได้ ได้โคตรยาก คอมกว่าจะได้ คุยกัน 3 วัน 7วัน
ส่วนตัวผมไม่เชื่อแบบนั้น ผมคิดว่ามาจากความ "ขี้งก"
- เนรคุณ
มากกว่า ขออภัยที่ต้องพูดตรงๆ มันไม่มีคำไหนแล้ว
- เนรคุณ
- ขออภัยที่ต้องพูดตรงๆ มันไม่มีคำไหนแล้ว
ผมเริ่มทำงานได้ 3 ปีแล้ว
- เงินเก็บเยอะเลย
เผื่อเป็นการพิสูจน์ต่อพ่อแม่ว่าผมคือคนที่เอาไหน ขยัน แต่นี้คือสิ่งที่ผมได้รับ
"นั้งรถเมล์ต่อไป"
- เงินไปไหน?
บางคน ทั้งกินเหล้า ดุดบุหรี่ เที่ยว ไม่ตั้งใจทำงาน ไม่เอาห่าไรเลยในชีวิต
แต่ชีวิตๆ ดี๋ดี มีรถที่พ่อแม่ให้ขับฟรี
- เค้ารวย ฉลาด มีวาสนา
แถมบางคน เบิกค่าน้ำมันพ่อแม่ได้ด้วยนะ
- เค้ารวย ฉลาด มีวาสนา
ส่วนguละ
ทำงานเยอะ ขยันหางาน เหล้าเบียร์ ไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่เล่นพนัน แต่นั้งรถเมล์
โลก ยุติธรรม สัตว์ๆ
- เงินเก็บไปไหน?
ผมมักจะต้องอาศัยรถคนอื่นไปเสมอแหละ
- ภาระ
ครั้งนึงผมเคยมีแฟน เธอมีรถ ที่พ่อแม่ประทานให้ เธอไปไหนมาไหนกับผมเธอขับตลอด นั้นแหละ สุดท้ายเธอบอกเลิกผม และทิ้งผมไป ผมเหมือนสูญเสียอะไรหลายๆอย่างรวมกัน
- ทิ้งเพราะความคิดนายมันห่วย
ผมไม่มีรถเป็นทุนเดิม แต่ผมก็ต้องเสียคนที่ผมรักไปอีก
- โถ...
ด้วยสถานการ์ณแบบนี้
ผมเลยตัดสินใจ หยุดเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ทำงานแบบเต็มรูปแบบ เพราะผมเบื่อมหาลัยด้วย วันๆไปเรียน
สอนบางไม่สอนบาง ผมไม่เคยได้พัฒนาขึ้นจากการเรียนมหาลัยเลย ออกมาเจอโลกความจริงก่อนดีกว่า ค้อยกลับไปใหม่
- จ๊ะ
ส่วนตัวผมมั่นใจมาก ว่ากำลังเงินพ่อแม่ถึงแน่นอน ผมไม่ได้อยากได้แลมโบกินีคันละสิบๆล้าน ผมอยากได้แค่รถยนต์ธรรมดาสักคันไว้ใช้งาน แต่ผมก็ต้องผิดหวังอยู่เรื่อย
- พ่อแม่ก็ผิดหวัง ทำงานมา 3 ปี ไม่มีเงินเก็บ
"ผมรู้สึกโง่ที่เป็นคนแบบนี้ เหมือนคนแบบผมนี้ จะไม่ได้ห่านไรเลย ผมอยากเปลี่ยนเปนอีกคน ที่มันher หน่อย เที่ยวกลางคืน เสเพ ซะบ้าง พ่อแม่ ได้รู้ว่าเค้ามีลูกที่มีคุนค่าเพียงใด ... แต่ผมทำไม่เคยได้เลย"
- ทำเลย
ครั้งนึง
แม่เคยบอกให้ผมไปเรียนขับรถ ผมนี้ดีใจเลย
สุดท้าย...... แม่ก็ยกเลิกการออกรถอีก และบอกว่า" ไปเรียนเฉยๆ เรียนไว้ก่อน " ไม่ออกรถ แล้วเรียนทำไม??
- อืม...
สิ่งที่ผมเจอมันซ้ำเติมผมหนักเข้าไปอีก ... เรื่อง her มีอีกเพี้ยบ เดี่ยวมาเล่าใหม่
ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ คุณมีอะไรฝากถึงผมไหม??
- อ่านนะ
- อ่านช้าๆ
- ตั้งสติ
- แล้วตอบด้วย
STAND BACK ขำกลิ้ง, ช้างยิ้ม ถูกใจ, liverence ถูกใจ, LifeForLearn ขำกลิ้ง, RockCafe ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 704929 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1027305 ถูกใจ, บานาน่าทุตตี้ฟรุตตี้ ถูกใจ, meaw_devil ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1478739 ขำกลิ้งรวมถึงอีก 2 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ผช 100% ไม่กินเหล้า ดูดบุหรี่ เที่ยวกลางคืน กับเรื่อง Her:) ที่ต้องเจอ (part 1รถยนต์)
"ยาวนิดหน่อย แต่ใครที่ชอบดราม่า มาอ่านละกัน"
ก็อย่างที่เขียนกล่าวไปในหัวข้อแหละ
ผมอายุ 21 ปี เป็น นศ. ทั่วไป ผมหน้าตาธรรมดา สูง 178 หนัก 71 ชีวิตผมวันๆ ก็ ทำงาน(สอนดนตรีเด็ก) ทำเพลง
ผมไม่ดูดบุหรี่ กินเหล้า ไม่เล่นพนันทุกอย่าง ไม่เที่ยวกลางคืนนะครับ ย้ำเลย
แหม่ๆ ชีวิตเหมือนจะดี แต่ไม่ใช่เลย
-รถยนต์
ในชีวิตของผม โน้ตบุคเครื่องเดียวและ สุดท้าย ที่พ่อแม่ผมบอกว่าซื้อให้และหลังจากนี้ไม่ต้องมาขออะไรอีกเลย
นั้นแหละ ...
ตอนนี้คนรอบๆตัวผมมีรถยนต์ ส่วนตัวใช้กันเกือบทุกคนเลย แน่นอนแหละ ว่าพ่อแม่มักออกรถให้เพื่อเป็นของขวัญที่ลูกเริ่มทำงานหรือขับไปเรียนหนังสือ
มันน่าเศร้าที่ผมต้องนั้งรถเมล์ต่อไป ผมต้องทนมองดูคนรอบๆตัวผมเองที่เป็นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องมีชีวิตที่สุขสบาย
ผมเอง ทั้งเรียนทำงาน ทำเพลงหนักแทบตาย แต่คำขอร้องของผมเรื่องนี้ไม่เคยเป็นผล
"อยากได้ก็ซื้อเองสิ" นี้คือคำที่โดนตอกกลับมา
แม่พ่อเคยบอกว่า " อยากให้หาเองจะได้เรียนรู้ความลำบาก"
แรกๆผมเชื่อแบบนั้น แต่ตั้งเด็กละ ขอไรไม่ค้อยจะได้ ได้โคตรยาก คอมกว่าจะได้ คุยกัน 3 วัน 7วัน
ส่วนตัวผมไม่เชื่อแบบนั้น ผมคิดว่ามาจากความ "ขี้งก" มากกว่า ขออภัยที่ต้องพูดตรงๆ มันไม่มีคำไหนแล้ว
ผมเริ่มทำงานได้ 3 ปีแล้ว เผื่อเป็นการพิสูจน์ต่อพ่อแม่ว่าผมคือคนที่เอาไหน ขยัน แต่นี้คือสิ่งที่ผมได้รับ
"นั้งรถเมล์ต่อไป"
บางคน ทั้งกินเหล้า ดุดบุหรี่ เที่ยว ไม่ตั้งใจทำงาน ไม่เอาห่าไรเลยในชีวิต
แต่ชีวิตๆ ดี๋ดี มีรถที่พ่อแม่ให้ขับฟรี แถมบางคน เบิกค่าน้ำมันพ่อแม่ได้ด้วยนะ
ส่วนguละ
ทำงานเยอะ ขยันหางาน เหล้าเบียร์ ไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่เล่นพนัน แต่นั้งรถเมล์
โลก ยุติธรรม สัตว์ๆ
ผมมักจะต้องอาศัยรถคนอื่นไปเสมอแหละ
ครั้งนึงผมเคยมีแฟน เธอมีรถ ที่พ่อแม่ประทานให้ เธอไปไหนมาไหนกับผมเธอขับตลอด นั้นแหละ สุดท้ายเธอบอกเลิกผม และทิ้งผมไป ผมเหมือนสูญเสียอะไรหลายๆอย่างรวมกัน ผมไม่มีรถเป็นทุนเดิม แต่ผมก็ต้องเสียคนที่ผมรักไปอีก
ด้วยสถานการ์ณแบบนี้
ผมเลยตัดสินใจ หยุดเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ทำงานแบบเต็มรูปแบบ เพราะผมเบื่อมหาลัยด้วย วันๆไปเรียน
สอนบางไม่สอนบาง ผมไม่เคยได้พัฒนาขึ้นจากการเรียนมหาลัยเลย ออกมาเจอโลกความจริงก่อนดีกว่า ค้อยกลับไปใหม่
ส่วนตัวผมมั่นใจมาก ว่ากำลังเงินพ่อแม่ถึงแน่นอน ผมไม่ได้อยากได้แลมโบกินีคันละสิบๆล้าน ผมอยากได้แค่รถยนต์ธรรมดาสักคันไว้ใช้งาน แต่ผมก็ต้องผิดหวังอยู่เรื่อย
"ผมรู้สึกโง่ที่เป็นคนแบบนี้ เหมือนคนแบบผมนี้ จะไม่ได้ห่านไรเลย ผมอยากเปลี่ยนเปนอีกคน ที่มันher
ครั้งนึง
แม่เคยบอกให้ผมไปเรียนขับรถ ผมนี้ดีใจเลย
สุดท้าย...... แม่ก็ยกเลิกการออกรถอีก และบอกว่า" ไปเรียนเฉยๆ เรียนไว้ก่อน " ไม่ออกรถ แล้วเรียนทำไม??
สิ่งที่ผมเจอมันซ้ำเติมผมหนักเข้าไปอีก ... เรื่อง her
ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ คุณมีอะไรฝากถึงผมไหม??