สวัสดีครับเพื่อนๆผมมีเรื่องจะเล่าเเละปรึกษาเพื่อนๆครับ
เรื่องมีอยู่ว่า... ผมมีความรู้สึกที่เรียกว่ารักกับผู้หญิงคนนึงมาเป็นเวลา6ปีแล้วครับ...
เรารู้จักกันในวันเเต่งงานของพี่สาวเขาครับ ในตอนแรกรู้ผืดว่าชอบผู้หญิงคนนี้ เลยให้เพื่อนติดต่อให้ พอได้คุยได้ทำความรู้จักกัน ผมก็รู้สึกดีกับเขาน่ะครับ
พอเวลาผ่านไป ได้ซักระยะนึง ผมเลยบอกความรู้สึกกับเขา เเล้วขอคบ เเต่คำตอบที่ได้จากเธอก็คือ เขาให้ผมได้เเค่เพื่อน (หน้าชาเลย) เเต่เขาให้เหตุผมกับผมว่า เขายังลืมรักเก่าไม่ได้ ผมเลยเคารพในการตัดสินใจของเขา หลังจากนั้นผมเเละเขาก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เท่าไหร่ จนเวลาผ่านไประยะนึง 1-2 ปี
เขาโทรมาหาผม (โคตรดีใจเลยครับ) พอรับสายเขากับเอาเเต่ร้องไห้ บอกว่าเลิกกับเเฟน เเล้วบอกให้ผมออกไปหา ยังไม่อยากกลับบ้าน รู้ตกใจเพราะไม่เคยเจอฟิวนี้ ซักพักเบยออกไปรับ เพราะผมเองกลัวเขาจะเตลิดไปใหนไกล เเล้วที่บ้านเขาจะเป็นห่วง พอเจอ เขาดูเเบบเเย่มากผมเลยนั่งคุยกับเขา ทำทุกอย่างให้เขาเลิกงอเเง แล้วพาไปส่งบ้าน (บ้านเราใกล้กัน) แต่พอเช้ามามันเหมือนกับเเบบว่าเมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาเลย.. ซึมครับผมถึงกับซึม คุยกับพี่พี่ชายก็บอกว่า ควายย ผมเองคิดก็จริง เเต่ตอนนั้นจะให้ผมลืมเขา ผมทำไมได้จริงๆ คือทำได้เเค่ คุยเขาอยากคุยก็ได้คุยนานหน่อย เเต่ผมก็ยอม บอกตรงๆก็คนมันรักอ่ะครับ ทำไงได้ ควายก็ควายครับ
ระยะเวลาผ่านไป2-3ปี ผมกับเขาก็ได้เจอกันอีก เพราะเธออยากสูบบารากู่ ซึ่ง ที่บ้านผมมีอุกปกรณ์ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากครับ นั่งกันอยู่สองคน หลังจากนั่นก็คุยกันมากขึ้น แต่ผมโดนทหาร เลยไม่ได้คุยกัน พักใหญ่ๆ เพราะฝึกเสร็จกับมาเขามีเเฟนเเล้ว เเล้วตัวผมเองก็มีแฟนเเล้วเช่นกัน พอผมเป็นทหารได้อยู่ ประมาณ 10กว่าเดือน ตัวเขาเองก็กับมาคุยกับผมมากขึ้น เป็นเพราะอะไรผมก็ไม่รู้ แต่กลับทำให้ความรู้สึกผมมันชัดขึ้นมา ผมรู้สึกดีเเละรักเขา มากๆ
แต่คนเราต้องอยู๋กับปัจจุบันใช่มั้ยครับ เพราะเเฟนผมเป็นคนที่ดีกับผมมาก พอผมปลดประจำการ ผมกับเเฟนเลิกกัน เหตุผลต้อง อนาคตเราทั้งคู่มันเดินไปด้วยกันต่อไปไม่ได้ ต่อมาหลังจากเลิกกับเเฟนได้ 5-6เดือน ผมกับเขา(ผู้หญิงที่เเอบรัก) มันเหมือนเราอยู่ในอารมเดียวกันรึป่าวผมไม่รู้ เลยชวนเขามากินเหล้าดูดบารากู่ที่บ้าน เขาก็มาครับ คุยกันก้บอกเขาว่าผมเลิกกับเเฟนเเล้ว เขาก็นิ่งๆ เเล้วก้เงียบๆ หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันต่อมา เรื่อยๆเเต่เขาเองก็ต้องทำการบ้านที่ในความรู้สึกผมบอกว่า
โคตรพ่อโคตรเเม่เยอะ เลยคุยกันน้อยลง เเต่ผมก็ช่วยเขาทำการบ้าน เท่าที่ผมจะทำได้(ก็รักอ่ะ ทำทุกอย่างให้เขาสนใจ) ไปรับหลังเขาเลิกเรียนก็มีบ้าง แต่กลัวเขาอึดอัด เพราะ เวลานั่งรถมาด้วยกันเขาเงียบๆ ก็เลยไม่ค่อยได้ไปรับ เเต่พยายามที่จะไปหาที่บ้าน โดนการซื้อของไปฝากบ้าง เอาไฟล์งานไปให้บ้าง มันเหมือนทุกอย่างกำลังดีขึ้น พอมาเมื่อ1-2 อาทิตย์ก่อน ผมสารภาพความรู้สึกกับเขาว่าตลอด6ปีที่ผ่านมา รู้สึกอย่างไง กับเขา เเละเเล้วคำตอบ ก็ออกมา ว่า เขาขอบคุณที่ผมรู้สึกเเบบนั่นกับเขา เเต่เขารับความรู้สึกที่ผมมีให้เขาไว้ไม่ได้ ผมเลยเซง เเต่ ความรู้สึกมันบอกว่า ได้เเค่นี้ ก็เอาเเล้ว......
ผมควรจะไงต่อไปดีหยุด หรือ ดันต่อไป ดีครับ
อยากถามความรู้สึก ของคุณผู้หญิงเเละคุณ ว่า คิดไงกับเรื่องราว นี้ ครับ (ผมไม่รู้จะไปพูดกับใครเเล้วครับเรื่องนี้)
ขอโทษด้วยน่ะครับ ถ้าทำอะไรผิด เพราะโพสครั้งเเรกครับ
แอบรักผู้หญิงคนนึงมา 6 ปีเเล้วครับ
เรื่องมีอยู่ว่า... ผมมีความรู้สึกที่เรียกว่ารักกับผู้หญิงคนนึงมาเป็นเวลา6ปีแล้วครับ...
เรารู้จักกันในวันเเต่งงานของพี่สาวเขาครับ ในตอนแรกรู้ผืดว่าชอบผู้หญิงคนนี้ เลยให้เพื่อนติดต่อให้ พอได้คุยได้ทำความรู้จักกัน ผมก็รู้สึกดีกับเขาน่ะครับ
พอเวลาผ่านไป ได้ซักระยะนึง ผมเลยบอกความรู้สึกกับเขา เเล้วขอคบ เเต่คำตอบที่ได้จากเธอก็คือ เขาให้ผมได้เเค่เพื่อน (หน้าชาเลย) เเต่เขาให้เหตุผมกับผมว่า เขายังลืมรักเก่าไม่ได้ ผมเลยเคารพในการตัดสินใจของเขา หลังจากนั้นผมเเละเขาก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เท่าไหร่ จนเวลาผ่านไประยะนึง 1-2 ปี
เขาโทรมาหาผม (โคตรดีใจเลยครับ) พอรับสายเขากับเอาเเต่ร้องไห้ บอกว่าเลิกกับเเฟน เเล้วบอกให้ผมออกไปหา ยังไม่อยากกลับบ้าน รู้ตกใจเพราะไม่เคยเจอฟิวนี้ ซักพักเบยออกไปรับ เพราะผมเองกลัวเขาจะเตลิดไปใหนไกล เเล้วที่บ้านเขาจะเป็นห่วง พอเจอ เขาดูเเบบเเย่มากผมเลยนั่งคุยกับเขา ทำทุกอย่างให้เขาเลิกงอเเง แล้วพาไปส่งบ้าน (บ้านเราใกล้กัน) แต่พอเช้ามามันเหมือนกับเเบบว่าเมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาเลย.. ซึมครับผมถึงกับซึม คุยกับพี่พี่ชายก็บอกว่า ควายย ผมเองคิดก็จริง เเต่ตอนนั้นจะให้ผมลืมเขา ผมทำไมได้จริงๆ คือทำได้เเค่ คุยเขาอยากคุยก็ได้คุยนานหน่อย เเต่ผมก็ยอม บอกตรงๆก็คนมันรักอ่ะครับ ทำไงได้ ควายก็ควายครับ
ระยะเวลาผ่านไป2-3ปี ผมกับเขาก็ได้เจอกันอีก เพราะเธออยากสูบบารากู่ ซึ่ง ที่บ้านผมมีอุกปกรณ์ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากครับ นั่งกันอยู่สองคน หลังจากนั่นก็คุยกันมากขึ้น แต่ผมโดนทหาร เลยไม่ได้คุยกัน พักใหญ่ๆ เพราะฝึกเสร็จกับมาเขามีเเฟนเเล้ว เเล้วตัวผมเองก็มีแฟนเเล้วเช่นกัน พอผมเป็นทหารได้อยู่ ประมาณ 10กว่าเดือน ตัวเขาเองก็กับมาคุยกับผมมากขึ้น เป็นเพราะอะไรผมก็ไม่รู้ แต่กลับทำให้ความรู้สึกผมมันชัดขึ้นมา ผมรู้สึกดีเเละรักเขา มากๆ
แต่คนเราต้องอยู๋กับปัจจุบันใช่มั้ยครับ เพราะเเฟนผมเป็นคนที่ดีกับผมมาก พอผมปลดประจำการ ผมกับเเฟนเลิกกัน เหตุผลต้อง อนาคตเราทั้งคู่มันเดินไปด้วยกันต่อไปไม่ได้ ต่อมาหลังจากเลิกกับเเฟนได้ 5-6เดือน ผมกับเขา(ผู้หญิงที่เเอบรัก) มันเหมือนเราอยู่ในอารมเดียวกันรึป่าวผมไม่รู้ เลยชวนเขามากินเหล้าดูดบารากู่ที่บ้าน เขาก็มาครับ คุยกันก้บอกเขาว่าผมเลิกกับเเฟนเเล้ว เขาก็นิ่งๆ เเล้วก้เงียบๆ หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันต่อมา เรื่อยๆเเต่เขาเองก็ต้องทำการบ้านที่ในความรู้สึกผมบอกว่า
ผมควรจะไงต่อไปดีหยุด หรือ ดันต่อไป ดีครับ
อยากถามความรู้สึก ของคุณผู้หญิงเเละคุณ ว่า คิดไงกับเรื่องราว นี้ ครับ (ผมไม่รู้จะไปพูดกับใครเเล้วครับเรื่องนี้)
ขอโทษด้วยน่ะครับ ถ้าทำอะไรผิด เพราะโพสครั้งเเรกครับ