ทำไม? เมื่อก่อนตอนข้าพเจ้าเป็นเด็ก เวลาไทยแข่งฟุตบอลหากถูกนำไปก่อน ข้าพเจ้าจะรู้สึกในใจขึ้นมาทันทีว่า"ยากแล้วที่จะชนะ"

ขอแปะอีกทีนะคะ เคย post  ไว้ในอีกกระทู้นึงแล้ว บทสัมภาษณ์   "อย่าดูถูกศรัทธาของแฟนบอลไทย"  โดยเกียรติศักดิ์เสนาเมือง

เด็กวัยแค่นี้ กับเกมส์ที่บีบหัวใจขนาดนี้ ไม่เทรนมาอย่างดี ไม่อัดทัศนคติดีๆ มาอย่างดีไม่มีวันชนะ
เทียบกับบอลไทยสมัยก่อน ถูกนำ 3-0 ต่อให้เหลืออีกครึ่งเกมส์ก็เดินทอดน่องเตะหญ้าเล่นกันแล้ว นี่คือสิ่งที่ซิโก้พูดให้เห็น ถ้ายังไม่เป่านักหวีดหมดเวลาต่อให้ 4-0 คุณก็มีโอกาส

อย่าไปดูถูกแฟนบอลไทยให้มากนัก เขาไม่ได้เลิกเชียร์คุณ เพราะผลออกมา "แพ้" ที่เขาเลิกเชียร์เพราะคุณไม่เคยทำให้เขาเห็นว่าคุณสู้เต็มที่แล้ว ผลแพ้ชนะ มันแค่ปลายทาง

อย่าไปสนว่ากรรมการจะเข้าข้างใคร อย่าไปสนว่ากรรมการเขาเห็นยังไง จงเล่นบอล หน้าที่ตัดสินผิดถูก ไม่ใช่เรื่องของนักเตะ นั่นเป็นเรื่องของผู้ตัดสิน จะตัดสินผิดบ้างถูกบ้าง ไม่ถูกใจเราบ้าง ตอนในสนามเขาอาจจะยังไม่รู้ไม่เห็น จบการแข่งขันกรรมการทุกท่านนั่งดูเทปการแข่งขันย้อนหลังกันทุกคน ทำให้เขาเห็นว่าเรา เล่นบอล วงการผู้ตัดสิน นั้นมันแคบ วันนี้เขาอาจตัดสินว่าเราพุ่ง เราแกล้งล้ม เราสำออย ก็ทำให้เขาเห็นว่ามันไม่ใช่ เมื่อวันเวลาผ่านไป สิ่งที่เราทำมันจะเป็นสิ่งการันตีเราเองว่า เรามาเพื่อเอาประตูจากการยิง ไม่ใช่มาเอาประตูจากวิธีการสกปรก วันนึงเขาก็จะเข้าใจว่า "วิธีการนั้น" ไม่ใช่จากทีมนี้ แล้ววันนึงเขาจะเป่าให้เราในจังหวะที่เราโดนกระทำ เพียงแต่ว่า ณ วันนี้เกมส์ในภูมิภาคนี้ มันยังหาการเล่นแบบ สุภาพบุรุษ ยังไม่มี เขาเลยตีความว่า "เรายังเป็นแบบนั้นอยู่ เขาเลยไม่กล้าเป่าให้"

เขาอยากเตะเรา ปล่อยเขาไป ทำให้เขารู้ว่าเรามาเล่นบอล ไม่ใช่มาเล่นคน ที่เขาเตะเรา เพราะเขาเตะบอลไม่ได้ดังใจเขา เขาเลยหันมาเตะเราแทน และเมื่อถึงจุดหนึ่ง ที่เขาเตะเราจนน่วมแล้ว โดยที่เราไม่พูดอะไรเลย แต่ผลออกมาเราก็ยังชนะ หรือต่อให้เราแพ้ เมื่อนาทีที่เขาหันมองกลับมา เขาก็จะละอายใจ ทั้งๆ ที่โดนเตะน่วมขนาดนั้นยังชนะ เขาก็จะละอายใจ หรือ เตะจนน่วมขนาดนั้นยังยืนหยัดเล่นจบเกมส์แต่ผลสกอร์แพ้ เขาก็ยิ่งละอายใจ

"ดรีมทีม" ไม่ใช่ทีมที่สร้างมาเพื่อคำว่า "ชนะ" เท่านั้น แต่สร้างมาเพื่อ รองรับภาพในฝันที่แฟนบอลเขาอยากเห็น เขาดูทีมยุโรป อังกฤษ แฟนบอลแบ่งกันคนละครึ่งของสนาม ทำไมเขาไม่ตีกันเลย ก็เพราะว่าจุดเริ่มต้นคือนักบอลเขาไม่นำทัพตีกันก่อน ถ้าเราแค่ทำสิ่งนี้ได้ นี่แหละดรีมทีม
ทำไมทีมเขาแพ้แล้วแพ้อีก แพ้จนอยู่ท้ายตารางของลีคทัวร์นาเม้นนั้น เขาก็ยังตามเชียร์ เชียร์ทั้งๆ ที่แพ้ แพ้ขนาดสะกดคำว่า ชนะไม่เป็น ด้วยซ้ำ แต่เชียร์กันอยู่ได้เป็น สิบๆ ปี เพราะอะไร อย่างที่บอกเขาไม่ได้เชียร์หรือเลิกเชียร์เรา เพราะแค่คำว่า "แพ้ ชนะ" แต่เขาเชียร์ต่อเพราะเขาคิดว่า ด้วยความไม่ยอมแพ้ ใจสู้ขนาดนี้ สู้จนนาทีสุดท้าย "วันนึงมันต้องชนะ" นี่ต่างหากคือศรัทธาแท้จริงของแฟนบอล

มอบให้ ผู้สร้าง "ดรีมทีม สุภาพบุรุษนักเตะ ชุดสอง"

คัดมาจากส่วนนึงของบทสัมภาษณ์ ซิโก้ เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง