ขอโทษนะครับที่มาระบายความทุกข์
คือผมมีแฟนคนหนึ่งเป็นรุ่นน้องต่างโรงเรียนเขาเข้ามาจีบผมเพราะเขาจำผมได้จากการเข้าค่าย รด ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าน้องเขาเรียน รด ด้วยเพราะผมไม่ได้สนใจจนน้องเขามาทักและได้คุยกันจึงรู้ว่าน้องเรียน รด และขอผมเป็นแฟน แต่เขามาเขาถามโน่นถามนี้จนน้องเขาบอกว่า อยากจะขออะไรผมได้ไหม ไอ้ผมก็ไม่คิดอะไรผมเลยบอกไปว่า ให้แต่น้องกล้าขอพี่ก็กล้าให้ น้องเขาเลยขอผมเป็นแฟน ไอ้ผมก็ไม่ใช่อะไรเพราะขอแค่คุยถูกใจเข้าใจกันเรื่องเพศผมไม่เกี่ยงอยู่แล้วแล้วผมก็ได้สัญญาไปแล้วด้วย ผมเลยตกลงเป็นแฟนกับน้องเขา แต่เขาบอกผมว่า เรื่องนี้ยังไม่อยากให้ครูกับเพื่อนรู้เพราะไม่มีคนชอบแบบนี้ ผมก็สัญญาไปเพราะผมก็ไม่ได้อะไรมาก เวลาผ่านไปพวกเราก็เจอกับบ้างเพราะอยู่ต่างโรงเรียนไม่ก็พาเขาไปขึ้นรถกลับบ้านบ้างพอเรามีเวลาตรงกันผมก็จะชวนเขาไปทุบุญไหว้พระเพราะเราชอบทำบุญเหมือนกันเวลาผ่านไปด้วยดีผมก็เริ่มรักเขาจริงๆรักอย่างที่ไม่เคยรักให้ใครแบบนี้มาก่อน แม้แต่ของที่ผมรักผมก็ได้ให้เขาไปเพราะผมเชื่อว่าเราคงจะอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆและผมก็รักเขาเราใช้ชีวิตโดยที่ฝั่งเขาไม่มีใครรู้ว่าคบกับใครส่วนผมก็มีเพื่อนที่สนิทกันสองสามคนที่รู้ (ที่ไม่ได้บอกใครเยอะและเขาไม่ได้บอกใครเพราะสถานะของเราในโรงเรียนเป็นสถานะที่สำคัญจนครูสั่งห้ามมีแฟนเด็ดขาด)ความรักของเราไปด้วยดีจนวันหนึ่งเพื่อนของเขาได้มาทักผมและถามเรื่องต่างๆของผมกับเขาผมก็ไม่ได้บอกอะไรไปแต่ที่มากกว่านั้นคือเพื่อนของเขาได้เอาเฟสของเขาไปอ่านข้อความและเอาไปบอกครู แล้ววันนั้นที่ผมก็รู้ว่ามันต้องมาถึงแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้ คือเขามาบอกเลิกผม บอกเลิกโดยไม่มีเยื้อใย แม้แต่คำถามสุดท้ายที่ผมถามไปว่า ที่ผ่านมาเคยรักกันบ้างไหม เขากับตอบมาว่า ไม่เคยคิดอะไรและเขาก็ทำแบบนี้กับทุกคนเหมือนกับผม แม้แต่พี่น้องก็ไม่เคยคิดด้วย จนเมื่อไม่นานมานี้เขาส่งข้อความมาบอกประมาณว่า ยังรอเขาอยู่ไหม (ผมเคยบอกเขาว่าผมจะรอเขาจนกว่าเขากลับมาและพร้อมที่จะเดินไปข้างกัน) แต่ผมก็ตอบไปว่า รออะไร จนวันนี้เขาโพส ประมาณว่าให้เป็นได้แค่พี่น้องก็ดีขนาดไปแล้ว และเพื่อนเขาก็ส่งข้อความมาบอกว่าให้หยุดยุ่งกับเพื่อนเขาซักที จนผมเริ่มจับ พิรุจ ได้ว่าที่ส่งข้อความมาไม่ใช่เขาเป็นเพื่อนเขาที่ส่งมาตอบผมตลอดถึงจะอย่างงั้นก็นะถ้าไม่สนิทและเขาไม่ให้คงไม่ให้เพื่อนส่งข้อความมาหรอกผมควรทำยังไงดีควรรอเขาหรือเลิกแล้วตั้งต้นใหม่ดีแล้วเพื่อเขายังบอกอีกว่าถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับเพื่อนของเขาเดียวจะเจอดี ผมก็ไม่ใช่อะไรนะครับผมไม่เท่าไหร่แต่ผมเป็นห่วงเขากลัวเขาจะผิดใจกับเพื่อนผมเลยเลิกคุยกับเขาไปจนเขาทักมา ผมเลยบอกเขาไปว่า ข้อความที่ส่งมาให้ลบออกซะเดียวเพื่อนมาเห็นแล้วจะมีปัญหากันไอ้ผมไม่เป็นไหร่หรอก แล้วเขาก็เงียบหายไป ผมอะครับยังรักเขาอยู่และไม่เคยลืมเขาได้เลย พรุ่งนี้ก็ครบรอบอีกเดือนที่ผมกับเขาคบกันและเกือบสองอาทิตย์แล้วที่เราเลิกกัน ผมควรทำยังไงดีครับ ตอนนี้ผมรอโดยที่ไม่ร็ว่ามันจะต้องรอไปอีกนานแค่ไหนแต่ทำไมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรอได้ขนาดนี้ ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ
รอต่อไปหรือหยุดเเล้วเดินต่อ
คือผมมีแฟนคนหนึ่งเป็นรุ่นน้องต่างโรงเรียนเขาเข้ามาจีบผมเพราะเขาจำผมได้จากการเข้าค่าย รด ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าน้องเขาเรียน รด ด้วยเพราะผมไม่ได้สนใจจนน้องเขามาทักและได้คุยกันจึงรู้ว่าน้องเรียน รด และขอผมเป็นแฟน แต่เขามาเขาถามโน่นถามนี้จนน้องเขาบอกว่า อยากจะขออะไรผมได้ไหม ไอ้ผมก็ไม่คิดอะไรผมเลยบอกไปว่า ให้แต่น้องกล้าขอพี่ก็กล้าให้ น้องเขาเลยขอผมเป็นแฟน ไอ้ผมก็ไม่ใช่อะไรเพราะขอแค่คุยถูกใจเข้าใจกันเรื่องเพศผมไม่เกี่ยงอยู่แล้วแล้วผมก็ได้สัญญาไปแล้วด้วย ผมเลยตกลงเป็นแฟนกับน้องเขา แต่เขาบอกผมว่า เรื่องนี้ยังไม่อยากให้ครูกับเพื่อนรู้เพราะไม่มีคนชอบแบบนี้ ผมก็สัญญาไปเพราะผมก็ไม่ได้อะไรมาก เวลาผ่านไปพวกเราก็เจอกับบ้างเพราะอยู่ต่างโรงเรียนไม่ก็พาเขาไปขึ้นรถกลับบ้านบ้างพอเรามีเวลาตรงกันผมก็จะชวนเขาไปทุบุญไหว้พระเพราะเราชอบทำบุญเหมือนกันเวลาผ่านไปด้วยดีผมก็เริ่มรักเขาจริงๆรักอย่างที่ไม่เคยรักให้ใครแบบนี้มาก่อน แม้แต่ของที่ผมรักผมก็ได้ให้เขาไปเพราะผมเชื่อว่าเราคงจะอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆและผมก็รักเขาเราใช้ชีวิตโดยที่ฝั่งเขาไม่มีใครรู้ว่าคบกับใครส่วนผมก็มีเพื่อนที่สนิทกันสองสามคนที่รู้ (ที่ไม่ได้บอกใครเยอะและเขาไม่ได้บอกใครเพราะสถานะของเราในโรงเรียนเป็นสถานะที่สำคัญจนครูสั่งห้ามมีแฟนเด็ดขาด)ความรักของเราไปด้วยดีจนวันหนึ่งเพื่อนของเขาได้มาทักผมและถามเรื่องต่างๆของผมกับเขาผมก็ไม่ได้บอกอะไรไปแต่ที่มากกว่านั้นคือเพื่อนของเขาได้เอาเฟสของเขาไปอ่านข้อความและเอาไปบอกครู แล้ววันนั้นที่ผมก็รู้ว่ามันต้องมาถึงแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้ คือเขามาบอกเลิกผม บอกเลิกโดยไม่มีเยื้อใย แม้แต่คำถามสุดท้ายที่ผมถามไปว่า ที่ผ่านมาเคยรักกันบ้างไหม เขากับตอบมาว่า ไม่เคยคิดอะไรและเขาก็ทำแบบนี้กับทุกคนเหมือนกับผม แม้แต่พี่น้องก็ไม่เคยคิดด้วย จนเมื่อไม่นานมานี้เขาส่งข้อความมาบอกประมาณว่า ยังรอเขาอยู่ไหม (ผมเคยบอกเขาว่าผมจะรอเขาจนกว่าเขากลับมาและพร้อมที่จะเดินไปข้างกัน) แต่ผมก็ตอบไปว่า รออะไร จนวันนี้เขาโพส ประมาณว่าให้เป็นได้แค่พี่น้องก็ดีขนาดไปแล้ว และเพื่อนเขาก็ส่งข้อความมาบอกว่าให้หยุดยุ่งกับเพื่อนเขาซักที จนผมเริ่มจับ พิรุจ ได้ว่าที่ส่งข้อความมาไม่ใช่เขาเป็นเพื่อนเขาที่ส่งมาตอบผมตลอดถึงจะอย่างงั้นก็นะถ้าไม่สนิทและเขาไม่ให้คงไม่ให้เพื่อนส่งข้อความมาหรอกผมควรทำยังไงดีควรรอเขาหรือเลิกแล้วตั้งต้นใหม่ดีแล้วเพื่อเขายังบอกอีกว่าถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับเพื่อนของเขาเดียวจะเจอดี ผมก็ไม่ใช่อะไรนะครับผมไม่เท่าไหร่แต่ผมเป็นห่วงเขากลัวเขาจะผิดใจกับเพื่อนผมเลยเลิกคุยกับเขาไปจนเขาทักมา ผมเลยบอกเขาไปว่า ข้อความที่ส่งมาให้ลบออกซะเดียวเพื่อนมาเห็นแล้วจะมีปัญหากันไอ้ผมไม่เป็นไหร่หรอก แล้วเขาก็เงียบหายไป ผมอะครับยังรักเขาอยู่และไม่เคยลืมเขาได้เลย พรุ่งนี้ก็ครบรอบอีกเดือนที่ผมกับเขาคบกันและเกือบสองอาทิตย์แล้วที่เราเลิกกัน ผมควรทำยังไงดีครับ ตอนนี้ผมรอโดยที่ไม่ร็ว่ามันจะต้องรอไปอีกนานแค่ไหนแต่ทำไมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรอได้ขนาดนี้ ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ