คนไทยใจดี สมัยนี้ก็ยังมีนะครับ!!
เนื่องด้วยจาก เมื่อคืน... "เมา เละครับ"
ถึงขั้นแบบ ถ้าไม่เจอคนไทยใจดีเนี่ย
กลับไม่ถึงหอแน่นอนครับ ใจดียังไง... ไปดูครับ
คนแรกเลยครับ แท๊กซี่ครับ ตอนนั้นผมเมามากแล้ว
แล้วผมต้องนั่งแท๊กซี่เพื่อที่จะไปขึ้นรถเมล์ให้ทัน
ปรากฏว่า พอไปถึงรถเมล์กำลังจะออกไปพอดีครับ
ผมเลยวิ่งตามไป แต่ไม่ทัน... (ซึ่งถ้าหมดรอบนี้ไปต้องรออีกเป็น ชม.)
ผมได้แต่มองดูภาพรถเมล์ ที่กำลังออกไปอย่างช้าๆ
สักพัก แท๊กซี่คันเดิม ก็ขับมาข้างๆผมแล้วเปิดกระจกบอก
"น้องขึ้นมา เดี๋ยวพี่ไปส่ง" คุณพี่แท๊กซี่ก็ขับระเบิดตามรถเมล์
คันนั้น ก็ไปทันจนได้ครับ โดยไม่เก็บตังสักบาท
พี่
โคตรใจ ถ้าตอนนั้นผมไม่เมาผมคงถ่ายรูปพี่เก็บไว้แล้ว
พอขึ้นรถเมล์ เดี๋ยวความที่มันเป็นรถเมล์เนี่ยแหละครับ
มันทั้งโยก ทั้งสูง ชวนอ้วกมาก... และจากผมที่นอนๆอยู่
ผมก็ทนไม่ไหวครับ ผมบอกพี่กระเป๋า พี่ผมไม่ไหวละ
ผมพยายามคานไปที่ถังขยะของรถเมล์ครับ พี่กระเป๋าบอกผมว่า
"อ้วกตรงบันไดเลยน้อง เดี๋ยวพี่ล้างเอง" ด้วยความเกรงใจครับ
ผมจึงอ้วกไม่ออก สักพักพี่เค้าก็หยุดรถให้ครับ ผมเลยรีบลงไปอ้วก
ข้างล่างสะพาน แต่มันไม่ค่อยออกเท่าไร พี่กระเป๋าตะโกนมาจาก
"บนรถเมล์ว่า ลวงเข้าไปในคอเลยน้อง" พอทำเท่านั้นแหละครับ
รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย พอเสร็จปั๊ปผมก็คานขึ้นรถไปครับ พร้อมกับ
บอกพี่เค้าว่า พี่
โคตรใจเลยพี่ จอดรอผมด้วย
และพี่เค้าก็ถามว่าลงไหน เดี๋ยวพี่ปลุกเองนอนไปๆ
เมื่อถึงที่ เค้าก็มาปลุกครับ ผมก็ถึงป้ายอย่างปลอดภัย
แต่พอผมลงรถมาเท่านั้นแหละครับ เหมือนร่างกายมันปรับสภาพไม่ทัน
ผมนั่งมึนอยู่พักนึง สักพักก็จัดชุดใหญ่ออกมาเลยครับ ข้าวอะไรเนี่ย
ออกมาหมดเลย พอเสร็จกิจผมก็รีบเช็ดปาก เดินเข้า7-11เพื่อหาน้ำครับ
เดี๋ยวความที่ผมเมาครับ แม้แต่การที่จะเปิดฝาขวดน้ำที่มีพลาสติกหุ้ม
มันยังยากสำหรับผมเลยครับ พี่พนักงานเซเว่น ก็เลยเปิดให้ผมครับ
ผมก็เลยเอาน้ำไป กิน ล้าง เสร็จสับ จากนั้นก็รู้สึกโอเคขึ้นเยอะครับ
มันรู้สึกส่างๆแล้ว เหลือเพียงความเพลียของร่างกาย
ด้วยความที่หอของผมเนี่ย อยู่ไกลจากป้ายรถเมล์สมควร คือถ้า
ปกติมันก็เดินกลับได้แหละครับ แต่นี้เละครับ ผมเลยตัดสินใจ
ลากสังขารตัวเอง ไปหาพี่วินมอไซค์คนหนึ่ง ซึ่งผมไม่รู้หรอก
ว่าเค้าวิ่งหรือป่าว เพราะตอนนั้นก็ดึกมากๆๆๆ แล้ว ผมเลยบอก
"พี่ผมไม่ไหวละ ไปส่งผมหน่อยครับ" เค้าก็ทำการไปส่งเราที่หอครับ
โดยระหว่างทางเค้าก็ให้คำแนะนำเกี่ยวกับ ทริกการกินเหล้าว่าเราต้อง
ควรทำยังไงๆ พอถึงที่หอครับ ผมก็เลยให้ค่าวินเข้าไป 20 เลยครับ
(ปกติ 10 บาท)เพราะว่าตอนนั้น... เมาครับ
และผมก็ลากสังขารตัวเองมาถึงเตียงได้สำเร็จ เฮ้!!
ขอบคุณคนไทยใจดีทุกคนมากครับ
ปล. พิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยนะครับ ตอนนี้ยังมึนๆเลย
คนไทยใจดี สมัยนี้ก็ยังมีนะครับ!!
เนื่องด้วยจาก เมื่อคืน... "เมา เละครับ"
ถึงขั้นแบบ ถ้าไม่เจอคนไทยใจดีเนี่ย
กลับไม่ถึงหอแน่นอนครับ ใจดียังไง... ไปดูครับ
คนแรกเลยครับ แท๊กซี่ครับ ตอนนั้นผมเมามากแล้ว
แล้วผมต้องนั่งแท๊กซี่เพื่อที่จะไปขึ้นรถเมล์ให้ทัน
ปรากฏว่า พอไปถึงรถเมล์กำลังจะออกไปพอดีครับ
ผมเลยวิ่งตามไป แต่ไม่ทัน... (ซึ่งถ้าหมดรอบนี้ไปต้องรออีกเป็น ชม.)
ผมได้แต่มองดูภาพรถเมล์ ที่กำลังออกไปอย่างช้าๆ
สักพัก แท๊กซี่คันเดิม ก็ขับมาข้างๆผมแล้วเปิดกระจกบอก
"น้องขึ้นมา เดี๋ยวพี่ไปส่ง" คุณพี่แท๊กซี่ก็ขับระเบิดตามรถเมล์
คันนั้น ก็ไปทันจนได้ครับ โดยไม่เก็บตังสักบาท
พี่
พอขึ้นรถเมล์ เดี๋ยวความที่มันเป็นรถเมล์เนี่ยแหละครับ
มันทั้งโยก ทั้งสูง ชวนอ้วกมาก... และจากผมที่นอนๆอยู่
ผมก็ทนไม่ไหวครับ ผมบอกพี่กระเป๋า พี่ผมไม่ไหวละ
ผมพยายามคานไปที่ถังขยะของรถเมล์ครับ พี่กระเป๋าบอกผมว่า
"อ้วกตรงบันไดเลยน้อง เดี๋ยวพี่ล้างเอง" ด้วยความเกรงใจครับ
ผมจึงอ้วกไม่ออก สักพักพี่เค้าก็หยุดรถให้ครับ ผมเลยรีบลงไปอ้วก
ข้างล่างสะพาน แต่มันไม่ค่อยออกเท่าไร พี่กระเป๋าตะโกนมาจาก
"บนรถเมล์ว่า ลวงเข้าไปในคอเลยน้อง" พอทำเท่านั้นแหละครับ
รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย พอเสร็จปั๊ปผมก็คานขึ้นรถไปครับ พร้อมกับ
บอกพี่เค้าว่า พี่
และพี่เค้าก็ถามว่าลงไหน เดี๋ยวพี่ปลุกเองนอนไปๆ
เมื่อถึงที่ เค้าก็มาปลุกครับ ผมก็ถึงป้ายอย่างปลอดภัย
แต่พอผมลงรถมาเท่านั้นแหละครับ เหมือนร่างกายมันปรับสภาพไม่ทัน
ผมนั่งมึนอยู่พักนึง สักพักก็จัดชุดใหญ่ออกมาเลยครับ ข้าวอะไรเนี่ย
ออกมาหมดเลย พอเสร็จกิจผมก็รีบเช็ดปาก เดินเข้า7-11เพื่อหาน้ำครับ
เดี๋ยวความที่ผมเมาครับ แม้แต่การที่จะเปิดฝาขวดน้ำที่มีพลาสติกหุ้ม
มันยังยากสำหรับผมเลยครับ พี่พนักงานเซเว่น ก็เลยเปิดให้ผมครับ
ผมก็เลยเอาน้ำไป กิน ล้าง เสร็จสับ จากนั้นก็รู้สึกโอเคขึ้นเยอะครับ
มันรู้สึกส่างๆแล้ว เหลือเพียงความเพลียของร่างกาย
ด้วยความที่หอของผมเนี่ย อยู่ไกลจากป้ายรถเมล์สมควร คือถ้า
ปกติมันก็เดินกลับได้แหละครับ แต่นี้เละครับ ผมเลยตัดสินใจ
ลากสังขารตัวเอง ไปหาพี่วินมอไซค์คนหนึ่ง ซึ่งผมไม่รู้หรอก
ว่าเค้าวิ่งหรือป่าว เพราะตอนนั้นก็ดึกมากๆๆๆ แล้ว ผมเลยบอก
"พี่ผมไม่ไหวละ ไปส่งผมหน่อยครับ" เค้าก็ทำการไปส่งเราที่หอครับ
โดยระหว่างทางเค้าก็ให้คำแนะนำเกี่ยวกับ ทริกการกินเหล้าว่าเราต้อง
ควรทำยังไงๆ พอถึงที่หอครับ ผมก็เลยให้ค่าวินเข้าไป 20 เลยครับ
(ปกติ 10 บาท)เพราะว่าตอนนั้น... เมาครับ
และผมก็ลากสังขารตัวเองมาถึงเตียงได้สำเร็จ เฮ้!!
ขอบคุณคนไทยใจดีทุกคนมากครับ
ปล. พิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยนะครับ ตอนนี้ยังมึนๆเลย