สวัสดีเพื่อนพ้องน้องพี่ชาวพันทิปทุกคน ณ ที่นี้
ช่วงเดือนธันวานี้ก็ใกล้เข้าปีใหม่แล้วหลายๆ คนก็วางแผนเตรียมหาสถานที่ท่องเที่ยวในช่วงวันหยุดยาว
จขกท. เลยเขียนกระทู้นี้ขึ้นเพื่อเป็นการบอกกล่าวไว้สำหรับนักท่องเที่ยวทุกๆ คนในช่วงวันหยุดยาว
แท็กสยามสแควร์เนื่องจากว่าวัยรุ่นมักจะสังสรรค์นอกสถานที่กับเพื่อนๆ บ่อย และขอแท็กศาลาประชาคมเพื่อเป็นการเตือนผู้บริโภค
หากแท็กผิดพลาดหรือข้อความผิดพลาดตรงไหนประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยเนื่องจากความมือใหม่ ยังไงขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ด้วยนะจ๊ะ อิอิ
สืบเนื่องจากเมื่อวันที่ 12-13-14 ธ.ค 2557 ที่ผ่านมา จขกท. ได้เดินทางไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เนื่องในโอกาสปิดภาคเรียนเลยหาสถานที่ท่องเที่ยวเพื่อสังสรรค์กับเพื่อนๆ ใช่เลย... จขกท. และเพื่อนๆ ยังคงเป็นนักศึกษากันอยู่ ซึ่งการเดินทางมากันในครั้งนี้พวกเราตั้งใจอย่างยิ่งที่จะผ่อนคลายและสนุกสนาน ชิวๆ แต่แล้วเรื่องราวกลับพลิกผันจากความรู้สึกประทับใจที่พวกเราคาดหวังจะได้กลับไป กลับกลายเป็นบทเรียนที่เราไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับ
ก่อนอื่น... ด้วยความสัตย์จริง เนื้อหาและข้อมูลทั้งหมดภายใต้กระทู้นี้คือความจริง เกิดขึ้นจริง ประสบพบเจอมาจริงๆ ไม่มีการเพิ่มเสริมเติมแต่งใดๆ
ปฐุมบทของทริปนี้ จขกท. และเพื่อนๆ อีกหลายชีวิต ได้ปรึกษากันถึงสถานที่ท่องเที่ยวที่เราจะเดินทางไปพักผ่อนกันในช่วงปิดภาคเรียนเนื่องจากเพื่อนแต่ละคนต่างผ่านช่วงสอบหนักๆ โปรเจคเน้นๆ มาอย่างจัดเต็มเลยคิดว่าอยากเที่ยวให้หายเหนื่อย คุยไปคุยมาสรุปความได้ว่า ‘ทะเล’ แต่จะเป็นทะเลไหนดีที่น้ำทะเลใสแจ๋ว หาดทรายสวยๆ และไม่ต้องลงไปถึงฝั่งอันดามันเพราะถ้ายิ่งเราลงไปไกลเท่าไหร่ค่าใช้จ่ายที่มากขึ้นก็จะตามมา คุยกันต่อไปจนมาจบลงที่ “เกาะเสม็ด” โป๊ะเช้ะ! “เกาะเสม็ด” อีกสักที “เกาะเสม็ด” ดูปากณัชชานะค้ะ “เกาะเสม็ด” ไม่พูดพร่ำทำเพลงจัดการจองห้องพักทันที เมื่อได้หลักแหล่งเรียบร้อย ตรงไหนขึ้นรถลงรถ ตรงไหนขึ้นเรือลงเรือ เราก็จัดการกำหนดวันและเกณฑ์ไพร่พลทันที รวม จขกท. แล้วมีคนร่วมทริปทั้งสิ้น 11 คน
วันที่เดินทาง จขกท. และเพื่อนๆ เดินทางโดยใช้รถตู้โดยสาร บขส. โดยขึ้นรถตู้ที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ราคาคนละ 200 บาท (เพิ่งมารู้ทีหลังในวันกลับว่าถ้าขึ้นฝั่ง รพ.ราชวิถี ราคา 160 บาท ซึ่งบอกตามตรงว่าเจ็บใจ -____-#)
ทุกอย่างดูปกติหมด เพื่อนๆ และ จขกท. ก็สนุกสนานเฮฮา รับมุข-ส่งมุขกันหัวเราะร่า หารู้ไม่ว่าหายนะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
นั่งรถสักพักจนกระทั่งเข้าสู่จังหวัดระยอง รถตู้ส่งพวกเราทุกคนลงสู่ ท่าเทียบเรือเทศบาลตำบลบ้านเพ ก่อนลงรถ จขกท. ก็บอกให้เพื่อนๆ เตรียมกระเป๋าให้เรียบร้อยของมีค่าอย่าลืมไว้ขณะที่เรากำลังเตือนเพื่อนคนอื่นๆ อยู่ ระหว่างนั้นก็มีเพื่อนที่เก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้วเดินมาเปิดประตูรถเตรียมลง ตัวเราเองก็สะพายกระเป๋าแล้ว ทันทีที่ประตูรถเปิดออก คนขายตั๋วเรือข้ามฝากก็ตีวงล้อมเลยเข้ามาทันที ประหนึ่งว่าจะบูมรับน้อง แต่ถามอยู่ประโยคเดียวซ้ำไปซ้ำมา “ไปไหน ไปไหน ขึ้นเรือมั้ย? กี่คน?” ในตอนนั้นมีเพื่อนในกลุ่มที่ถามไปว่าราคายังไง คนขายก็บอกมาว่า ไป-กลับ 100 บาท ซึ่ง ณ ตอนนั้นก็มีเพื่อนในกลุ่มเราอีกคนมีคนรู้จักเป็นเพื่อนของแม่เขาทำทัวร์อยู่เกาะเสม็ด ซึ่งราคาเรือข้ามฝากไปกลับ 70 บาทเอง ตัว จขกท.เองกับเพื่อนๆ เลยตัดสินใจเลือกที่จะไปกับเรือข้ามฝากซึ่งเป็นญาติเพื่อนเราก็เลยบอกปฏิเสธตั๋วเรือจากคนขายตั๋วไป โดยบอกเขาว่าเดี๋ยวมีเรือมารับตอนนี้รอเรืออยู่ ระหว่างที่เพื่อนเรากำลังติดต่อเรือข้ามฝากจากญาติอยู่นั้น คนขายตั๋วที่พวกเราปฏิเสธเขาไปเขาไม่จบง่ายๆ ถามต่อเรื่อยๆ ว่าไปไหน? ไปเรือไหน? เรือชื่ออะไร? ไม่ใช่แค่ถามอย่างเดียวแต่นั่งเฝ้าเรา 2-3 คนเลย คนแรกถามจบคนต่อไปก็ถามต่อและถามกันไปเรื่อยๆ วนไปวนมา ซึ่งมันน่ากลัว อารมณ์ตอนนั้นเหมือนโดนปล้น สักพักก็มีคนขายตั๋วจากบนศาลาขายตั๋วตะโกนลงมาถามกลุ่มคนขายตั๋วที่นั่งเฝ้าพวกเราว่า “รอเรืออะไรอ่ะ? จักรีนฤเบศรเหรอ ถามถึงบอกไม่ได้?” ซึ่งดูเหมือนถามแต่จริงๆ แล้วจงใจแขวะพวกเรา ขณะนั้น 11 ชีวิตไม่มีใครทราบหรือรู้ชื่อเรือใดๆ ทั้งสิ้น รวมถึงตัวเพื่อนเราที่โทรติดต่อญาติเขาอยู่ก็ไม่รู้ชื่อด้วยซ้ำว่าเรือชื่ออะไรเราเลยตัดสินใจไม่ขึ้นแล้ว ทีแรกคิดไว้ว่าถ้าเพื่อนติดต่อญาติไม่ได้จะขึ้นอยู่ แต่นี่ไม่ขึ้นแล้ว ตอนนั้นคิดในใจ ถ้าเรือที่รอเป็นเรือจักรีนฤเบศรจริงนะ จะยิงขึ้นบนศาลาก่อนเลย แค้น! ทำไรไม่ได้ ตัวสั่น! กำหมัดมองตาขวาง (นอกเรื่องล้ะ ฮ่าๆๆๆ ต่อดีกว่า) จากที่ตั้งใจไว้ว่าถ้าเพื่อนติดต่อทัวร์ของญาติไม่ได้แล้วจะขึ้น มาเป็นเดินออกจากที่นั่นโดยเร็วแล้วไปหาท่าเรืออื่นขึ้นดีกว่า เป็นตายร้ายดียังไงจะไม่กลับไปที่นั่นแล้ว จขกท.กับกลุ่มเพื่อนๆ เลยตัดสินใจเดินออกมาทันที เป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนสามารถติดต่อญาติเขาได้ เลยเดินมาอีกท่าเรือซึ่งอยู่ใกล้ๆ กัน นำเรามาสู่ตอนที่ 2....
ภาพท่าเทียบเรือเทศบาลตำบลบ้านเพ
### เตือนนักท่องเที่ยว ที่มาของคำว่า เกาะเสม็ด... เสร็จทุกราย !!! ###
ช่วงเดือนธันวานี้ก็ใกล้เข้าปีใหม่แล้วหลายๆ คนก็วางแผนเตรียมหาสถานที่ท่องเที่ยวในช่วงวันหยุดยาว
จขกท. เลยเขียนกระทู้นี้ขึ้นเพื่อเป็นการบอกกล่าวไว้สำหรับนักท่องเที่ยวทุกๆ คนในช่วงวันหยุดยาว
แท็กสยามสแควร์เนื่องจากว่าวัยรุ่นมักจะสังสรรค์นอกสถานที่กับเพื่อนๆ บ่อย และขอแท็กศาลาประชาคมเพื่อเป็นการเตือนผู้บริโภค
หากแท็กผิดพลาดหรือข้อความผิดพลาดตรงไหนประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยเนื่องจากความมือใหม่ ยังไงขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ด้วยนะจ๊ะ อิอิ
สืบเนื่องจากเมื่อวันที่ 12-13-14 ธ.ค 2557 ที่ผ่านมา จขกท. ได้เดินทางไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เนื่องในโอกาสปิดภาคเรียนเลยหาสถานที่ท่องเที่ยวเพื่อสังสรรค์กับเพื่อนๆ ใช่เลย... จขกท. และเพื่อนๆ ยังคงเป็นนักศึกษากันอยู่ ซึ่งการเดินทางมากันในครั้งนี้พวกเราตั้งใจอย่างยิ่งที่จะผ่อนคลายและสนุกสนาน ชิวๆ แต่แล้วเรื่องราวกลับพลิกผันจากความรู้สึกประทับใจที่พวกเราคาดหวังจะได้กลับไป กลับกลายเป็นบทเรียนที่เราไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับ
ก่อนอื่น... ด้วยความสัตย์จริง เนื้อหาและข้อมูลทั้งหมดภายใต้กระทู้นี้คือความจริง เกิดขึ้นจริง ประสบพบเจอมาจริงๆ ไม่มีการเพิ่มเสริมเติมแต่งใดๆ
ปฐุมบทของทริปนี้ จขกท. และเพื่อนๆ อีกหลายชีวิต ได้ปรึกษากันถึงสถานที่ท่องเที่ยวที่เราจะเดินทางไปพักผ่อนกันในช่วงปิดภาคเรียนเนื่องจากเพื่อนแต่ละคนต่างผ่านช่วงสอบหนักๆ โปรเจคเน้นๆ มาอย่างจัดเต็มเลยคิดว่าอยากเที่ยวให้หายเหนื่อย คุยไปคุยมาสรุปความได้ว่า ‘ทะเล’ แต่จะเป็นทะเลไหนดีที่น้ำทะเลใสแจ๋ว หาดทรายสวยๆ และไม่ต้องลงไปถึงฝั่งอันดามันเพราะถ้ายิ่งเราลงไปไกลเท่าไหร่ค่าใช้จ่ายที่มากขึ้นก็จะตามมา คุยกันต่อไปจนมาจบลงที่ “เกาะเสม็ด” โป๊ะเช้ะ! “เกาะเสม็ด” อีกสักที “เกาะเสม็ด” ดูปากณัชชานะค้ะ “เกาะเสม็ด” ไม่พูดพร่ำทำเพลงจัดการจองห้องพักทันที เมื่อได้หลักแหล่งเรียบร้อย ตรงไหนขึ้นรถลงรถ ตรงไหนขึ้นเรือลงเรือ เราก็จัดการกำหนดวันและเกณฑ์ไพร่พลทันที รวม จขกท. แล้วมีคนร่วมทริปทั้งสิ้น 11 คน
วันที่เดินทาง จขกท. และเพื่อนๆ เดินทางโดยใช้รถตู้โดยสาร บขส. โดยขึ้นรถตู้ที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ราคาคนละ 200 บาท (เพิ่งมารู้ทีหลังในวันกลับว่าถ้าขึ้นฝั่ง รพ.ราชวิถี ราคา 160 บาท ซึ่งบอกตามตรงว่าเจ็บใจ -____-#)
ทุกอย่างดูปกติหมด เพื่อนๆ และ จขกท. ก็สนุกสนานเฮฮา รับมุข-ส่งมุขกันหัวเราะร่า หารู้ไม่ว่าหายนะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
นั่งรถสักพักจนกระทั่งเข้าสู่จังหวัดระยอง รถตู้ส่งพวกเราทุกคนลงสู่ ท่าเทียบเรือเทศบาลตำบลบ้านเพ ก่อนลงรถ จขกท. ก็บอกให้เพื่อนๆ เตรียมกระเป๋าให้เรียบร้อยของมีค่าอย่าลืมไว้ขณะที่เรากำลังเตือนเพื่อนคนอื่นๆ อยู่ ระหว่างนั้นก็มีเพื่อนที่เก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้วเดินมาเปิดประตูรถเตรียมลง ตัวเราเองก็สะพายกระเป๋าแล้ว ทันทีที่ประตูรถเปิดออก คนขายตั๋วเรือข้ามฝากก็ตีวงล้อมเลยเข้ามาทันที ประหนึ่งว่าจะบูมรับน้อง แต่ถามอยู่ประโยคเดียวซ้ำไปซ้ำมา “ไปไหน ไปไหน ขึ้นเรือมั้ย? กี่คน?” ในตอนนั้นมีเพื่อนในกลุ่มที่ถามไปว่าราคายังไง คนขายก็บอกมาว่า ไป-กลับ 100 บาท ซึ่ง ณ ตอนนั้นก็มีเพื่อนในกลุ่มเราอีกคนมีคนรู้จักเป็นเพื่อนของแม่เขาทำทัวร์อยู่เกาะเสม็ด ซึ่งราคาเรือข้ามฝากไปกลับ 70 บาทเอง ตัว จขกท.เองกับเพื่อนๆ เลยตัดสินใจเลือกที่จะไปกับเรือข้ามฝากซึ่งเป็นญาติเพื่อนเราก็เลยบอกปฏิเสธตั๋วเรือจากคนขายตั๋วไป โดยบอกเขาว่าเดี๋ยวมีเรือมารับตอนนี้รอเรืออยู่ ระหว่างที่เพื่อนเรากำลังติดต่อเรือข้ามฝากจากญาติอยู่นั้น คนขายตั๋วที่พวกเราปฏิเสธเขาไปเขาไม่จบง่ายๆ ถามต่อเรื่อยๆ ว่าไปไหน? ไปเรือไหน? เรือชื่ออะไร? ไม่ใช่แค่ถามอย่างเดียวแต่นั่งเฝ้าเรา 2-3 คนเลย คนแรกถามจบคนต่อไปก็ถามต่อและถามกันไปเรื่อยๆ วนไปวนมา ซึ่งมันน่ากลัว อารมณ์ตอนนั้นเหมือนโดนปล้น สักพักก็มีคนขายตั๋วจากบนศาลาขายตั๋วตะโกนลงมาถามกลุ่มคนขายตั๋วที่นั่งเฝ้าพวกเราว่า “รอเรืออะไรอ่ะ? จักรีนฤเบศรเหรอ ถามถึงบอกไม่ได้?” ซึ่งดูเหมือนถามแต่จริงๆ แล้วจงใจแขวะพวกเรา ขณะนั้น 11 ชีวิตไม่มีใครทราบหรือรู้ชื่อเรือใดๆ ทั้งสิ้น รวมถึงตัวเพื่อนเราที่โทรติดต่อญาติเขาอยู่ก็ไม่รู้ชื่อด้วยซ้ำว่าเรือชื่ออะไรเราเลยตัดสินใจไม่ขึ้นแล้ว ทีแรกคิดไว้ว่าถ้าเพื่อนติดต่อญาติไม่ได้จะขึ้นอยู่ แต่นี่ไม่ขึ้นแล้ว ตอนนั้นคิดในใจ ถ้าเรือที่รอเป็นเรือจักรีนฤเบศรจริงนะ จะยิงขึ้นบนศาลาก่อนเลย แค้น! ทำไรไม่ได้ ตัวสั่น! กำหมัดมองตาขวาง (นอกเรื่องล้ะ ฮ่าๆๆๆ ต่อดีกว่า) จากที่ตั้งใจไว้ว่าถ้าเพื่อนติดต่อทัวร์ของญาติไม่ได้แล้วจะขึ้น มาเป็นเดินออกจากที่นั่นโดยเร็วแล้วไปหาท่าเรืออื่นขึ้นดีกว่า เป็นตายร้ายดียังไงจะไม่กลับไปที่นั่นแล้ว จขกท.กับกลุ่มเพื่อนๆ เลยตัดสินใจเดินออกมาทันที เป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนสามารถติดต่อญาติเขาได้ เลยเดินมาอีกท่าเรือซึ่งอยู่ใกล้ๆ กัน นำเรามาสู่ตอนที่ 2....
ภาพท่าเทียบเรือเทศบาลตำบลบ้านเพ