สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ในพันทิปค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟน ที่ก่อนจะเป็นแฟนเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ไม่สนิท ไม่สนใจ ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เราก็เคยมองเขาอยู่นะคะ แบบว่า เออมันเท่ดีเนอะ แต่ไม่ได้คิดไรเลยค่ะ จนวันนึง เราต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน เราเลยต้องคุยกันบ่อย เขาก็ชอบคุยกับเรานะ เขาชอบแซวเรา เราก็ว่าตลกดีนะ เมื่องานกลุ่มผ่านไป เราก็ยังคุยกันทุกวันอยู่ดี เขาทักเรามาทุกเช้า จนวันนึงเริ่มใช้ศัพท์แปลกๆ แบบว่า มันน่ารักดีค่ะ เรารู้แล้วแหละว่าเขาต้องคิดไรกับเราแน่ๆอะ แต่เรามีคนที่ค้างคาอยู่ เลยไม่ได้ถามอะไรเขา จนวันนึง เขามาบอกว่าชอบเราเรารู้ตั้งแต่ยังไม่บอกละ เราตอบเขาไปว่า "เค้าไม่ใช่คนดีหรอกนะ แกอย่ามาชอบเค้าเลย อย่าหวังอะไรมาก เค้ายังลืมคนเก่าไม่ได้นะ" ประมาณเนี้ยค่ะ แต่เขาบอกว่า "ไม่เป็นไร ตามสบายเลย" แต่เราก็ยังคุยกับเขาทุกวัน จนเราเริ่มรู้สึกดีๆ เราสองคนเริ่มคุยกันเหมือนคนคบกันแต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน จนวันนึงเขาขอเราเป็นแฟนค่ะ แต่เคาไม่ตกลง เราแค่เล่นตัวเฉยๆ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร เราก็บอกเขาคำเดิมค่ะว่า " เค้าไม่ใช่คนดีนะ " เขาตอบเราว่า "ไม่ว่าแกจะเป็นยังไง เค้าก็พร้อมปรับตัวเข้าหา ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น" เรานี่รีบแคปเลยค่ะ พอวันต่อมา เราสองคนก็คุยกะนปกติเหมือนทุกวัน จนถัดมาอีกสองสามอาทิตย์ เขาขอเราเป็นแฟนอีกครั้ง เราตอบตกลงค่ะ เขาขอบคุณเรา แล้วเขาดูดีใจมากๆ เราก็เขินค่ะ มีความสุข แล้วเราก็เป็นแฟนกัน ตอนแรกๆ เราไม่ได้รักเขามากเท่าไหร่ พอยิ่งคบ ก็ยิ่งรักมากขึ้น มากขึ้นทุกวัน เราชอบงอนงี่เง่าก็แค่อยากให้ง้อ ช่วงแรกๆเขายอมเรา ทนได้ไม่ถึงครึ่งวันเขาก็ต้องมาง้อ ช่วงหลังๆเขาเริ่มบอกว่าเบื่อที่เรางี่เง่า จนทะเลาะกันหนักแล้วเลิกกัน เราตามง้อ เรานั่งร้องไห้เวลาที่ง้อเขา จนรู้สึกได้เลย ว่ารักเขามากไปแล้ว มากจนไม่อยากทำอะไรถ้าไม่มีเขา แต่สุดท้ายเราก็ดีกันค่ะ แต่หลังจากเราดีกัน ก็ทะเลาะกันบ่อย อะไรนิดหน่อยเขาก็โมโห บอกเลิกเรา จนเรานี่ไม่กล้าทำอะไรเลย จะงอนก็ไม่ได้เขาก็ไม่ง้อ ความเห็นเราเริ่มต่างกัน ทุกอย่าที่เราคิด เขามองว่ามันไร้สาระ ไม่มีเหตุผลเสมอ แต่ทำไมยิ่งรักเค้ามากขึ้นก็ไม่รู้ค่ะ ยิ่งรักมากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกไร้ค่า เราพยายามคิดในแง่ดีนะ ว่าเรารู้สึกไปเองว่าเขาไม่สนใจ แต่มันอดรู้สึกไม่ได้
เข้าคำถามนะคะ เรารักเขามาก คิดถึงเขาทุกวัน ก่อนนอน แล้วก็หลังตื่นนอน แล้วก็เวลาว่างๆ เวลาสนุก เวลาที่มีความสุข คิดถึงอนาคตที่มีเราแล้วก็เขาอยู่ด้วยกัน แต่เหมือนเราคิดแค่ฝ่ายเดียว เวลาคิดถึงหน้าเขา คิดเสมอเลยว่านี่แฟนเราจริงหรอ ใช่หรอ มันเป็นแฟนกับคนแบบเราได้ไง รู้สึกเหมือนเขาเป็นแค่เพื่อนหลังห้อง ที่ดูเกเร แต่เราก็รักเขามากๆเลยนะ ใครเข้าใจความรู้สึกเราช่วยบอกที ว่ามันคืออะไร
รู้สึกเหมือนแฟนไม่ใช่แฟนเรา
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟน ที่ก่อนจะเป็นแฟนเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ไม่สนิท ไม่สนใจ ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เราก็เคยมองเขาอยู่นะคะ แบบว่า เออมันเท่ดีเนอะ แต่ไม่ได้คิดไรเลยค่ะ จนวันนึง เราต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน เราเลยต้องคุยกันบ่อย เขาก็ชอบคุยกับเรานะ เขาชอบแซวเรา เราก็ว่าตลกดีนะ เมื่องานกลุ่มผ่านไป เราก็ยังคุยกันทุกวันอยู่ดี เขาทักเรามาทุกเช้า จนวันนึงเริ่มใช้ศัพท์แปลกๆ แบบว่า มันน่ารักดีค่ะ เรารู้แล้วแหละว่าเขาต้องคิดไรกับเราแน่ๆอะ แต่เรามีคนที่ค้างคาอยู่ เลยไม่ได้ถามอะไรเขา จนวันนึง เขามาบอกว่าชอบเราเรารู้ตั้งแต่ยังไม่บอกละ เราตอบเขาไปว่า "เค้าไม่ใช่คนดีหรอกนะ แกอย่ามาชอบเค้าเลย อย่าหวังอะไรมาก เค้ายังลืมคนเก่าไม่ได้นะ" ประมาณเนี้ยค่ะ แต่เขาบอกว่า "ไม่เป็นไร ตามสบายเลย" แต่เราก็ยังคุยกับเขาทุกวัน จนเราเริ่มรู้สึกดีๆ เราสองคนเริ่มคุยกันเหมือนคนคบกันแต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน จนวันนึงเขาขอเราเป็นแฟนค่ะ แต่เคาไม่ตกลง เราแค่เล่นตัวเฉยๆ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร เราก็บอกเขาคำเดิมค่ะว่า " เค้าไม่ใช่คนดีนะ " เขาตอบเราว่า "ไม่ว่าแกจะเป็นยังไง เค้าก็พร้อมปรับตัวเข้าหา ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น" เรานี่รีบแคปเลยค่ะ พอวันต่อมา เราสองคนก็คุยกะนปกติเหมือนทุกวัน จนถัดมาอีกสองสามอาทิตย์ เขาขอเราเป็นแฟนอีกครั้ง เราตอบตกลงค่ะ เขาขอบคุณเรา แล้วเขาดูดีใจมากๆ เราก็เขินค่ะ มีความสุข แล้วเราก็เป็นแฟนกัน ตอนแรกๆ เราไม่ได้รักเขามากเท่าไหร่ พอยิ่งคบ ก็ยิ่งรักมากขึ้น มากขึ้นทุกวัน เราชอบงอนงี่เง่าก็แค่อยากให้ง้อ ช่วงแรกๆเขายอมเรา ทนได้ไม่ถึงครึ่งวันเขาก็ต้องมาง้อ ช่วงหลังๆเขาเริ่มบอกว่าเบื่อที่เรางี่เง่า จนทะเลาะกันหนักแล้วเลิกกัน เราตามง้อ เรานั่งร้องไห้เวลาที่ง้อเขา จนรู้สึกได้เลย ว่ารักเขามากไปแล้ว มากจนไม่อยากทำอะไรถ้าไม่มีเขา แต่สุดท้ายเราก็ดีกันค่ะ แต่หลังจากเราดีกัน ก็ทะเลาะกันบ่อย อะไรนิดหน่อยเขาก็โมโห บอกเลิกเรา จนเรานี่ไม่กล้าทำอะไรเลย จะงอนก็ไม่ได้เขาก็ไม่ง้อ ความเห็นเราเริ่มต่างกัน ทุกอย่าที่เราคิด เขามองว่ามันไร้สาระ ไม่มีเหตุผลเสมอ แต่ทำไมยิ่งรักเค้ามากขึ้นก็ไม่รู้ค่ะ ยิ่งรักมากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกไร้ค่า เราพยายามคิดในแง่ดีนะ ว่าเรารู้สึกไปเองว่าเขาไม่สนใจ แต่มันอดรู้สึกไม่ได้
เข้าคำถามนะคะ เรารักเขามาก คิดถึงเขาทุกวัน ก่อนนอน แล้วก็หลังตื่นนอน แล้วก็เวลาว่างๆ เวลาสนุก เวลาที่มีความสุข คิดถึงอนาคตที่มีเราแล้วก็เขาอยู่ด้วยกัน แต่เหมือนเราคิดแค่ฝ่ายเดียว เวลาคิดถึงหน้าเขา คิดเสมอเลยว่านี่แฟนเราจริงหรอ ใช่หรอ มันเป็นแฟนกับคนแบบเราได้ไง รู้สึกเหมือนเขาเป็นแค่เพื่อนหลังห้อง ที่ดูเกเร แต่เราก็รักเขามากๆเลยนะ ใครเข้าใจความรู้สึกเราช่วยบอกที ว่ามันคืออะไร