ถ้าพูดง่ายๆ เราดูเป็นคนที่ไม่เคยสมหวังกับความรักเลยคือรักใครชอบใครก็ไม่เคยสมหวังย้อนกลับไปสามปีที่แล้ว เราคบกับนาย ก ตอนแรกเลยคือเราไม่ได้ชอบผชคนนี้ แต่เราก็ไม่ปิดกั้นตัวเอง ก็ลองคุยก่อนพอลองคุยกันเกือบๆเดือนเราก็เป็นแฟนกัน เค้าก็เป็นคนดีนะ ดูแลเราดีในช่วงแรกเราก็มีความสุขก็รักกันดี แต่พอนานๆไป ทุกอย่างๆมันเริ่มมากเกินไป คือเราเป้นรักแรกของผชคนนี้อันนี้เราเข้าใจว่ามันต้องรักมากเป็นธรรมดา ดังนั้นเวลาเราจะไปไหนเราก็จะคอยบอกเค้าคือเราไม่อยากให้เค้าห่วงเรามาก โทรหากันทุกวัน โทรจนบางทีไม่รู้จะคุยไรกัน คือเราสองคนอายุเท่ากัน แต่เวลาเราคุยกับเค้าเราไม่เคยรู้สึกสนุกในแบบเพื่อนเลย คือเราอยากมีแฟนที่เป็นทุกอย่าง แต่เค้าก็ออกแนวแบบแฟนนจ๋าอ่ะ พอนานๆไป เราเริ่มรู้สึกทนไม่ไหว คือเค้าจะงอลเราตลอด เวลาบางทีเราอามร์ไม่ดี เค้าจะพูดให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิมอ่ะ แบบไม่เคยทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเลยตั้งแต่คบกันมาเวลาเรามีปัญหาเค้าไม่เคยช่วยเราเลย มันทำให้เราแอบหงุดหงิดอยู่เหมือนกัน เพราะเวลาเค้ามีปัญหาเราจะคอยช่วยตลอด แต่เค้าไม่เคยให้คำปรึกษาเราเลย บางทีเรามีแบบอารมณ์ไม่ดีจากที่บ้านเราก็จะเงียบๆนะ เวลาเค้าถามเราก็จะบอกแค่ว่าเราอารมณ์ไม่ดีอยู่ เค้าก็ถามอยุ่นั้นและ จนเราระเบิดอ่ะ เผลอตะคอกไป คุณพระ แฟนเราร้องไห้ และคือเป็นผชที่ร้องไห้เก่งมาก แล้วคือไม่ได้ร้องธรรมดาร้องแบบเหมือนเด็กอ่ะ บางทีเรานั่งปลอบนานมากไม่ยอมหยุด คือมันป็นไรที่เป็นมาเรื่อยๆ เรื่องบางเรื่องเราไม่ชอบเราพูดตรงๆ เค้าก็ไม่เคยเปลี่ยนแต่เวลาที่เค้าไม่ชอบเราเปลี่ยนให้ จนเราคบมาสองปี ไม่ไหวจริงๆ เราขอเลิก แต่มันไม่ใช่เพราะแค่เราเข้ากันไม่ได้ตอนหลังเราก็เห็นเค้าไปเที่ยวกับผญคนอื่น บวกกับทนไม่ไหว เราเลยคิดว่าโอเคเลิกดีกว่า
พอเวลาผ่านมาประมาณ เกือบๆ ห้าเดือนเราก็เริ่มต้นใหม่กับนาย ข เรากับผชคนนี้อยู่ห่างกัน ตอนเราคบนาย ก ก็อยู่ห่างกัน คือเราไม่เคยมีแฟนอยู่ใกล้เลย แต่เราหาเวลาไปเจอได้ตลอดนะ พอมานาย ข ส่วนมากก็คุยแชทกัน เค้าไม่ค่อยโทรหาเราเราก็แอบน้อยใจนะ แต่เราพก็พยาายามเข้าใจเค้า บางทีเราคุยกันในวอทแอปเราเห็นเค้าเข้ามาแต่ไม่ตอบเราเราก็มีแอบน้อยใจนะ ว่าแบบเค้าคุยกับใคร เราก็พยายามถามเค้า เค้าก็จะชอบหงุดหงิดใส่เรา บางทีเราก็เสียใจนะ แบบทำไรไม่ถูก แล้วแบบบางทีวันครบรอบไม่มีแม้แต่จะพูด เราก็แบบเริ่มรู้สึก
ละ พอนานๆไป จนกระทั่งหกเดือน เราจับได้ว่าจริงๆเค้ามีแฟนอยู่แล้ว แล้วคือเราก็คุยกับเค้าเรื่งอนี้นะแต่ก็ยังโกหกหน้าตายอยู่จนตอนหลังเราพอละ เลยเลิก
หลังจากนั้นเราทำไรไปไม่ถูกเลย โดนโกหก มันเหมือนเจอช่วงมรสุมแต่เราก็พยายามให้กำลังใจตัวเองคนไม่ดีก็ควรปล่อยไป เราได้ลองพักใจเกือบครึ่งปี จนกระทั่งเรามาเจอผชคนนึงเป็นฝรั่ง แต่เราเจอกันออนไลน์ คือเราก็รู้นะว่ามันเอาอะไรกับของพวกนี้ไม่ได้ มันไม่แน่นอนมีเรื่องการหลอกลวงเข้ามาเยอะ คือตอนเล่นเราจะยังไม่รู้ว่าคนที่เราคุยมาจากไหน ถ้าเค้าไม่ได้เขียนไว้ ไม่มีรูป เราก็กด end chat ไปหลายคนมาก จนเราเจอคนนี้ตอนแรกเราก็จะกดปิดแล้วละ แต่ก็เปลี่ยนใจไม่ดีกว่า พอเราคุยเค้าอายุเท่าเรา เราก็ดีใจนะมีเพื่อนเพิ่ม เค้าอยู่อเมริกา แล้วคือในช่วงจังหวะนั้นเรากำลังสอบไปเรียนต่ออเมริกาพอดี เราเลยดีใจที่อย่างน้อยเรามีคนรู้จักมีเพื่อนเพิ่ม เราก็ลุ้นผล คือเราก็คุยกับเค้ามาตลอด ส่วนมากจะสไกป์ ตอนแรกเค้าก็ไม่มีสไกป์หรอกแต่ว่าเราอยากเล่นอยากเห้็นลักษณะท่าทางไว้ใจได้ไม เค้าก็สมัครให้เรา ตอนแรก ที่เราเล่น คุยกันสนุกมาก เข้ากันดี เค้าไม่ใช่ผชที่หล่อ ไม่ใช่สเป็คเราเลยแม้แต่นิดเดว แต่พอนานๆไป เวลาเรามีปัญหาเค้าคอยช่วย ไม่ว่าจะเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เพื่อน เค้าคอยให้คำปรึกษาชอบเล่นมุขกากๆ แต่คือเราก็ขำได้ตลอดอยู่ดี พอนานๆไป เราก็ดันชอบเค้าไปแล้ว เวลาเราได้ยินเสียงเค้าใจมันเต้นเร็วมาก แค่คิดเราก็มีความสุข คือเราก็เคยชอบผชคนอื่นๆมาก่อน แต่ทุกๆคนไม่เหมือนผชคนนี้ พอคุยกันนานๆ เค้าก็เหมือนพูดว่า "มันคงจะดีนะถ้าเทออยู่ตรงนี้" เราก็บอกว่า เราก็คิดเหมือนกัน เค้าก็บอกว่าเราจะได้เดทกัน เราก็คิดแบบขำๆ ก็ไม่ได้ไร เค้าก็บอกว่า "เราชอบเทอนะ" เราก็ได้แต่เงิบ เพราะเราก็ชอบเค้าเหมือนกัน แต่คือเค้าก็ไม่ได้ขอเราเป็นแฟน เราเข้าใจในส่วนนี้ว่า เพราะมันไกลและตอนนั้นผลคะแนนเรายังไม่ออก จนกระทั่งผลคะแนนเราออก เราได้มหาลัยที่นู้น เราก็รีบบอกเค้าก่อยเป็นคนแรก เค้าก็ดีใจมาก
หลังจากนั้นเราก็ต้องวางแผนไปเมกา เพราะเราต้องดูพื้นที่แถวนั้นที่เราจะอยู่แล้วก็มหาลัย แล้วคือ รัฐที่เราจะไปแต่แค่ไปเที่ยวแล้วก็อยู่กับอาจารย์ฝรั่งเราก่อน เป็นรัฐเดวกับที่เค้าอยู่แล้วเมืองอยู่ใกล้กันทำให้เราเจอเค้าได้ เค้าก็ดีใจมากคือลุ้นกันตั้งแต่ผลคะแนน
ผชที่เราคุยคนนี้เค้าเรียน military school แล้วคือเราก็ถามเค้านะว่า มหาลัยเทอจะต่อไหน เค้าก็บอกว่าเราอาจจะไม่ อาจจะสมัครเป็นทหารสองปี จะโดนไปอยู่ที่ไหนมันก็ขึ้นอยู่กับดวง เราก็บอกว่าโอเค แต่คือรัฐที่เราจะไปอยู่ไม่ได้อยู่เมืองเดวกับที่เราจะไปพักบ้านอาจารย์ เราก็เลยไม่ได้หวังอะไรมาก เค้าก็บอกว่าเทอเรียนรัฐนั้นดีแล้วมันน่าอยู่นะ อีกอย่างเราน่าจะสุ่มได้แถวนั้น มันจะงา่ยที่เราจะไปหาเทอ เราก็บอกว่าโอเคจะรอนะ
จนกระทั่งผลเค้าออกเค้าได้อยู่รัฐเดวกับที่เราเรียนเราก็แอบตกใจนะว่าแบบเห้ยบังเอิญอ่ะ ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดไรมาก จนกระทั่งอาจารย์ฝรั่งเราเค้าพูดว่า มันเหมือนพรมลิขิตเลยเนอะ อยู่ดีๆ ก็มาเจอมาคุยกัน แล้วนี่ไปยังอยู่รัฐเดวกันอีก แล้วคือปกติอาจารย์เราเค้าจะสอนมหาลัยมาเก้าปี แล้วเค้าลาออกปีนี้ ทำให้ต้องหางานใหม่เพราะงานที่เก่ามีปัญหาเยอะ แล้วพอเค้าได้งานที่ใหม่ เค้าก็ไปเมกากับเราได้ในช่วงนี้ แล้วเป็นช่วงที่ รร เค้าจะมีงานพรอม พอเค้ารู้ว่าเราจะไปช่วงนั้น เค้าก็ขอเราไปงานพรอม เราก็ตกลงไป เราเรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันเสี่ยงแต่พอเราคุยกับเค้าเล่นสไกป์เหนเค้า เวลาเค้ามีปัญหาเค้ามาคุยกับเรามันทำให้เราอยากรูจักเค้ามากกว่านี้ เราอยากลองเสี่ยงที่จะเจอ แต่เราคงไม่ไปคนเดวในตอนแรก
เราเล่าให้เค้าฟังเรื่องแฟนเก่าเรา เค้าก็เล่าเรื่องของเค้าให้ฟัง ก็แนวเดวกับเราคือนอกใจ เค้าก็โสดมาปี กว่าๆ เราก็ถามนะว่า รอเราได้ไม? เค้าก็บอกว่ารอได้อยู่แล้ว อยู่รัฐเดวกันก็จะได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น
เราก็ยังกลัวที่จะเจ็บอยู่นะ คือมันไม่มีไรแน่นอน เราเคยไม่เชื่อจนเรามาเจอคนนี้มันเหมือนทำให้เราอยากกลับไปเริ่มต้นใหม่อีกรอบ เราก็หวังไว้นะว่าทุกอย่างต้องดีขึ้น มันเหมือนฟ้าหลังฝน เราหวังว่าฟ้าจะเข้าข้างเราบ้าง เพื่อนๆว่าเราเดินหน้าให้สุดเลยดีไม หรือว่าหยุด แบบเจ็บก็คือเจ็บดีใจก็ดีใจให้สุด เราควรจะทำไงกับรักครั้งนี้ดี ?
เริ่มต้นใหม่ดีไม ? ฟ้าเล่นไรกับความรักของเราอยู่
พอเวลาผ่านมาประมาณ เกือบๆ ห้าเดือนเราก็เริ่มต้นใหม่กับนาย ข เรากับผชคนนี้อยู่ห่างกัน ตอนเราคบนาย ก ก็อยู่ห่างกัน คือเราไม่เคยมีแฟนอยู่ใกล้เลย แต่เราหาเวลาไปเจอได้ตลอดนะ พอมานาย ข ส่วนมากก็คุยแชทกัน เค้าไม่ค่อยโทรหาเราเราก็แอบน้อยใจนะ แต่เราพก็พยาายามเข้าใจเค้า บางทีเราคุยกันในวอทแอปเราเห็นเค้าเข้ามาแต่ไม่ตอบเราเราก็มีแอบน้อยใจนะ ว่าแบบเค้าคุยกับใคร เราก็พยายามถามเค้า เค้าก็จะชอบหงุดหงิดใส่เรา บางทีเราก็เสียใจนะ แบบทำไรไม่ถูก แล้วแบบบางทีวันครบรอบไม่มีแม้แต่จะพูด เราก็แบบเริ่มรู้สึก
หลังจากนั้นเราทำไรไปไม่ถูกเลย โดนโกหก มันเหมือนเจอช่วงมรสุมแต่เราก็พยายามให้กำลังใจตัวเองคนไม่ดีก็ควรปล่อยไป เราได้ลองพักใจเกือบครึ่งปี จนกระทั่งเรามาเจอผชคนนึงเป็นฝรั่ง แต่เราเจอกันออนไลน์ คือเราก็รู้นะว่ามันเอาอะไรกับของพวกนี้ไม่ได้ มันไม่แน่นอนมีเรื่องการหลอกลวงเข้ามาเยอะ คือตอนเล่นเราจะยังไม่รู้ว่าคนที่เราคุยมาจากไหน ถ้าเค้าไม่ได้เขียนไว้ ไม่มีรูป เราก็กด end chat ไปหลายคนมาก จนเราเจอคนนี้ตอนแรกเราก็จะกดปิดแล้วละ แต่ก็เปลี่ยนใจไม่ดีกว่า พอเราคุยเค้าอายุเท่าเรา เราก็ดีใจนะมีเพื่อนเพิ่ม เค้าอยู่อเมริกา แล้วคือในช่วงจังหวะนั้นเรากำลังสอบไปเรียนต่ออเมริกาพอดี เราเลยดีใจที่อย่างน้อยเรามีคนรู้จักมีเพื่อนเพิ่ม เราก็ลุ้นผล คือเราก็คุยกับเค้ามาตลอด ส่วนมากจะสไกป์ ตอนแรกเค้าก็ไม่มีสไกป์หรอกแต่ว่าเราอยากเล่นอยากเห้็นลักษณะท่าทางไว้ใจได้ไม เค้าก็สมัครให้เรา ตอนแรก ที่เราเล่น คุยกันสนุกมาก เข้ากันดี เค้าไม่ใช่ผชที่หล่อ ไม่ใช่สเป็คเราเลยแม้แต่นิดเดว แต่พอนานๆไป เวลาเรามีปัญหาเค้าคอยช่วย ไม่ว่าจะเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เพื่อน เค้าคอยให้คำปรึกษาชอบเล่นมุขกากๆ แต่คือเราก็ขำได้ตลอดอยู่ดี พอนานๆไป เราก็ดันชอบเค้าไปแล้ว เวลาเราได้ยินเสียงเค้าใจมันเต้นเร็วมาก แค่คิดเราก็มีความสุข คือเราก็เคยชอบผชคนอื่นๆมาก่อน แต่ทุกๆคนไม่เหมือนผชคนนี้ พอคุยกันนานๆ เค้าก็เหมือนพูดว่า "มันคงจะดีนะถ้าเทออยู่ตรงนี้" เราก็บอกว่า เราก็คิดเหมือนกัน เค้าก็บอกว่าเราจะได้เดทกัน เราก็คิดแบบขำๆ ก็ไม่ได้ไร เค้าก็บอกว่า "เราชอบเทอนะ" เราก็ได้แต่เงิบ เพราะเราก็ชอบเค้าเหมือนกัน แต่คือเค้าก็ไม่ได้ขอเราเป็นแฟน เราเข้าใจในส่วนนี้ว่า เพราะมันไกลและตอนนั้นผลคะแนนเรายังไม่ออก จนกระทั่งผลคะแนนเราออก เราได้มหาลัยที่นู้น เราก็รีบบอกเค้าก่อยเป็นคนแรก เค้าก็ดีใจมาก
หลังจากนั้นเราก็ต้องวางแผนไปเมกา เพราะเราต้องดูพื้นที่แถวนั้นที่เราจะอยู่แล้วก็มหาลัย แล้วคือ รัฐที่เราจะไปแต่แค่ไปเที่ยวแล้วก็อยู่กับอาจารย์ฝรั่งเราก่อน เป็นรัฐเดวกับที่เค้าอยู่แล้วเมืองอยู่ใกล้กันทำให้เราเจอเค้าได้ เค้าก็ดีใจมากคือลุ้นกันตั้งแต่ผลคะแนน
ผชที่เราคุยคนนี้เค้าเรียน military school แล้วคือเราก็ถามเค้านะว่า มหาลัยเทอจะต่อไหน เค้าก็บอกว่าเราอาจจะไม่ อาจจะสมัครเป็นทหารสองปี จะโดนไปอยู่ที่ไหนมันก็ขึ้นอยู่กับดวง เราก็บอกว่าโอเค แต่คือรัฐที่เราจะไปอยู่ไม่ได้อยู่เมืองเดวกับที่เราจะไปพักบ้านอาจารย์ เราก็เลยไม่ได้หวังอะไรมาก เค้าก็บอกว่าเทอเรียนรัฐนั้นดีแล้วมันน่าอยู่นะ อีกอย่างเราน่าจะสุ่มได้แถวนั้น มันจะงา่ยที่เราจะไปหาเทอ เราก็บอกว่าโอเคจะรอนะ
จนกระทั่งผลเค้าออกเค้าได้อยู่รัฐเดวกับที่เราเรียนเราก็แอบตกใจนะว่าแบบเห้ยบังเอิญอ่ะ ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดไรมาก จนกระทั่งอาจารย์ฝรั่งเราเค้าพูดว่า มันเหมือนพรมลิขิตเลยเนอะ อยู่ดีๆ ก็มาเจอมาคุยกัน แล้วนี่ไปยังอยู่รัฐเดวกันอีก แล้วคือปกติอาจารย์เราเค้าจะสอนมหาลัยมาเก้าปี แล้วเค้าลาออกปีนี้ ทำให้ต้องหางานใหม่เพราะงานที่เก่ามีปัญหาเยอะ แล้วพอเค้าได้งานที่ใหม่ เค้าก็ไปเมกากับเราได้ในช่วงนี้ แล้วเป็นช่วงที่ รร เค้าจะมีงานพรอม พอเค้ารู้ว่าเราจะไปช่วงนั้น เค้าก็ขอเราไปงานพรอม เราก็ตกลงไป เราเรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันเสี่ยงแต่พอเราคุยกับเค้าเล่นสไกป์เหนเค้า เวลาเค้ามีปัญหาเค้ามาคุยกับเรามันทำให้เราอยากรูจักเค้ามากกว่านี้ เราอยากลองเสี่ยงที่จะเจอ แต่เราคงไม่ไปคนเดวในตอนแรก
เราเล่าให้เค้าฟังเรื่องแฟนเก่าเรา เค้าก็เล่าเรื่องของเค้าให้ฟัง ก็แนวเดวกับเราคือนอกใจ เค้าก็โสดมาปี กว่าๆ เราก็ถามนะว่า รอเราได้ไม? เค้าก็บอกว่ารอได้อยู่แล้ว อยู่รัฐเดวกันก็จะได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น
เราก็ยังกลัวที่จะเจ็บอยู่นะ คือมันไม่มีไรแน่นอน เราเคยไม่เชื่อจนเรามาเจอคนนี้มันเหมือนทำให้เราอยากกลับไปเริ่มต้นใหม่อีกรอบ เราก็หวังไว้นะว่าทุกอย่างต้องดีขึ้น มันเหมือนฟ้าหลังฝน เราหวังว่าฟ้าจะเข้าข้างเราบ้าง เพื่อนๆว่าเราเดินหน้าให้สุดเลยดีไม หรือว่าหยุด แบบเจ็บก็คือเจ็บดีใจก็ดีใจให้สุด เราควรจะทำไงกับรักครั้งนี้ดี ?