สวัสดีคับเพื่อนๆพันทิปนี่เป็นกระทู้แรกของผม
คือผมเลิกกันแฟนเก่ามาหลายเดือนแล้ว แต่ผมเองก็ยังเป็นห่วงเธอเลยตามดูอยู่ห่างๆ แต่เหมือนยิ่งนานวันไปผมยิ่งสัมผัสได้ว่าผมเหมือนไม่ได้มีค่าอะไรกับเธอแล้ว สังเกตจากเวลาที่เราได้ไปไหนด้วยกันซึ่งมันก็แค่ กินข้าว ดูหนังสั้นๆ ชั่วโมง-2ชั่วโมงก็แยกย้าย เธอดูเย็นชามากจริงๆทั้งที่ที่ตั้งแต่เลิกกันมาเราได้เจอกันแค่2-3ครั้งเอง ทั้งที่เรียนอยู่ม.เดียวกัน ไลน์หรือเฟสอะไรก็แทบไม่ได้คุยกันเลย คือผมคิดว่าเลิกกันแล้วน่าจะเป็นเพื่อนกันได้นานๆเจอกันก็ใส่ใจทำให้อีกคนมีควาามสุข อย่างน้อยเราก็เคยรักกัน แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้เป็นแบบนั้น วันนี้ผมเลยตัดสินใจแล้วว่าคงจะถึงเวลาที่ผมต้องออกห่างจากชีวิตเธอจริงๆ ทำแค่ว่าเธอก็แค่คนที่ผ่านทางมา เลยอยากจะถามเพื่อนๆหน่อยว่าที่ผมเล่ามาเธอคิดอะไรอยู่หรือเป็นอะไร คือผมไม่เข้าใจจริงๆ แบบตอนที่มีโอกาสได้ไปไหนด้วยกันผมมีคำพูดดีๆที่จะพูดกับเธอนะแต่คือพออยู่ในสถานการณ์นั้นผมนี่พูดอะไรไม่ออกเลยแบบเหมือนเธอมาเพราะมันเป็นหน้าที่อ่ะแบบดูเฉยชาและจะรีบกลับตลอดซึ่งกว่าผมจะชวนเธอได้ก็ยากเย็น คือผมก็ไม่ได้ตื้ออะไรนะชวนเธอ เธอตอบไม่ว่างหรือมีเหตุผลอื่นผมก็โอเคร หลายวันผ่านไปผมลองชวนใหม่เธอก็ตอบมาแบบเดิมๆ อยากให้ช่วยกันอธิบายผมหน่อยคับตามที่เล่ามามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ปล.ตัดประเด็นว่าเลิกกันแล้วเธอจะเป็นเพื่อนกับผมไม่ได้ออกนะคับ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคุยกับแฟนเก่า(คนก่อน)ของเธอได้ดีอยู่เลย
ความสัมพันธ์กับแฟนเก่า ผมควรจะตัดจากเธอจริงๆใช่ไหม ผู้หญิงเข้ามาตอบกันหน่อยคับ
คือผมเลิกกันแฟนเก่ามาหลายเดือนแล้ว แต่ผมเองก็ยังเป็นห่วงเธอเลยตามดูอยู่ห่างๆ แต่เหมือนยิ่งนานวันไปผมยิ่งสัมผัสได้ว่าผมเหมือนไม่ได้มีค่าอะไรกับเธอแล้ว สังเกตจากเวลาที่เราได้ไปไหนด้วยกันซึ่งมันก็แค่ กินข้าว ดูหนังสั้นๆ ชั่วโมง-2ชั่วโมงก็แยกย้าย เธอดูเย็นชามากจริงๆทั้งที่ที่ตั้งแต่เลิกกันมาเราได้เจอกันแค่2-3ครั้งเอง ทั้งที่เรียนอยู่ม.เดียวกัน ไลน์หรือเฟสอะไรก็แทบไม่ได้คุยกันเลย คือผมคิดว่าเลิกกันแล้วน่าจะเป็นเพื่อนกันได้นานๆเจอกันก็ใส่ใจทำให้อีกคนมีควาามสุข อย่างน้อยเราก็เคยรักกัน แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้เป็นแบบนั้น วันนี้ผมเลยตัดสินใจแล้วว่าคงจะถึงเวลาที่ผมต้องออกห่างจากชีวิตเธอจริงๆ ทำแค่ว่าเธอก็แค่คนที่ผ่านทางมา เลยอยากจะถามเพื่อนๆหน่อยว่าที่ผมเล่ามาเธอคิดอะไรอยู่หรือเป็นอะไร คือผมไม่เข้าใจจริงๆ แบบตอนที่มีโอกาสได้ไปไหนด้วยกันผมมีคำพูดดีๆที่จะพูดกับเธอนะแต่คือพออยู่ในสถานการณ์นั้นผมนี่พูดอะไรไม่ออกเลยแบบเหมือนเธอมาเพราะมันเป็นหน้าที่อ่ะแบบดูเฉยชาและจะรีบกลับตลอดซึ่งกว่าผมจะชวนเธอได้ก็ยากเย็น คือผมก็ไม่ได้ตื้ออะไรนะชวนเธอ เธอตอบไม่ว่างหรือมีเหตุผลอื่นผมก็โอเคร หลายวันผ่านไปผมลองชวนใหม่เธอก็ตอบมาแบบเดิมๆ อยากให้ช่วยกันอธิบายผมหน่อยคับตามที่เล่ามามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ปล.ตัดประเด็นว่าเลิกกันแล้วเธอจะเป็นเพื่อนกับผมไม่ได้ออกนะคับ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคุยกับแฟนเก่า(คนก่อน)ของเธอได้ดีอยู่เลย