วันนึ้นัดแฟนมาอ่านหนังสือด้วยกันครับ
ตอนสายๆเจอกัน เค้ามีเรื่องอะไรจะเมาส์ให้ผมฟัง ผมก็บอกว่าเดี๋ยวเก็บไว้เล่าต่อในห้องนะ แต่เหมือนแฟนอยากเล่า ผมก็เลยไม่ขัด งั้นเล่ามา
แต่ผมสังเกตขอบตาเธอดำมาก ผมเลยถามสวนว่า เมื่ิอคืนนอนดึกเหรอ เธอบอกกลับมาว่า นอนปกติ เที่ยงคืน
ผมเองก็รู้ว่าเธอเป็นภูมิแพ้ แต่สังเกตขอบตาเธอแล้วมันดำมาก
ผมเลยถามเธอว่า เมื่อคืนนอนดึกป่ะนี่
เธอบอกกลับด้วยเสียงกระโชก ว่าไม่ได้นอนดึก จะถามทำไม !!
ผมไม่รู้เธอจะตะวาดผมทำไม แค่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอ แต่เธอเหมือนจะหงุดหงิด เดินหนีห่างผม ไม่คุยกับผมเลย
จนมาอ่านหนังสือในห้อง เธอก็นั่งเงียบ อ่านหนังสือ ไม่คุยกับผม
พอผมถามมีอะไรหงุดหงิดเปล่า เธอก็ไม่ตอบ ผมพยายามชวนคุยเธอก็ไม่คุย บอกจะอ่านหนังสือ
ผมก็ไม่กวน พอเธออ่านหนังสือเสร็จ เธอบอกจะกลับบ้าน แต่ผมบอก เดี๋ยวคุยกันก่อน มีอะไรหรือเปล่า ไม่พอใจอะไรกัน ซึ่งตั้งแต่เข้ามาในห้องไม่ได้คุยอะไรกันเลย
เธอก็บอกวา่หงุดหงิด รำคาญ ว่าผมเซ้าซี้ ผมก็งง ถามคำถามแค่นี้เอง ทำไมไม่บอกกันดีๆ พูดดีๆ แล้วมาอึมครึมกันทำไม
เธอบอกว่าที่จอบตาดำก็รู้อยู่ว่าเป็นภูมิแพ้จะถามทำไม เธอบอกไม่ชอบวิธีการถามของผม ซึ่งมันไม่ข่วยอะไรเธอมันดูเหมือนว่าเธออ่อนแอ ผมเลยคิดว่าเพราะเรื่องนี้ทำไมถึงต้องเงียย อึมครึม ไม่พูดจา แล้วงานเสร็จก็จะกลับ ทำไมต้องมาประขดกันด้วย คุยไปคุยมาสุดท้ายเหมือนตรึงใส่กัน ตอนเธอกลับไปแล้วส่งข้อความมาบอกว่า แฟนหาง่ายแต่แฟนที่เข้าใจกันหายาก ผมนี่งงเลย
อาการเงียบ ไม่คุย เดินหนี อย่างนี้ประชดไหมครับ
ตอนสายๆเจอกัน เค้ามีเรื่องอะไรจะเมาส์ให้ผมฟัง ผมก็บอกว่าเดี๋ยวเก็บไว้เล่าต่อในห้องนะ แต่เหมือนแฟนอยากเล่า ผมก็เลยไม่ขัด งั้นเล่ามา
แต่ผมสังเกตขอบตาเธอดำมาก ผมเลยถามสวนว่า เมื่ิอคืนนอนดึกเหรอ เธอบอกกลับมาว่า นอนปกติ เที่ยงคืน
ผมเองก็รู้ว่าเธอเป็นภูมิแพ้ แต่สังเกตขอบตาเธอแล้วมันดำมาก
ผมเลยถามเธอว่า เมื่อคืนนอนดึกป่ะนี่
เธอบอกกลับด้วยเสียงกระโชก ว่าไม่ได้นอนดึก จะถามทำไม !!
ผมไม่รู้เธอจะตะวาดผมทำไม แค่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอ แต่เธอเหมือนจะหงุดหงิด เดินหนีห่างผม ไม่คุยกับผมเลย
จนมาอ่านหนังสือในห้อง เธอก็นั่งเงียบ อ่านหนังสือ ไม่คุยกับผม
พอผมถามมีอะไรหงุดหงิดเปล่า เธอก็ไม่ตอบ ผมพยายามชวนคุยเธอก็ไม่คุย บอกจะอ่านหนังสือ
ผมก็ไม่กวน พอเธออ่านหนังสือเสร็จ เธอบอกจะกลับบ้าน แต่ผมบอก เดี๋ยวคุยกันก่อน มีอะไรหรือเปล่า ไม่พอใจอะไรกัน ซึ่งตั้งแต่เข้ามาในห้องไม่ได้คุยอะไรกันเลย
เธอก็บอกวา่หงุดหงิด รำคาญ ว่าผมเซ้าซี้ ผมก็งง ถามคำถามแค่นี้เอง ทำไมไม่บอกกันดีๆ พูดดีๆ แล้วมาอึมครึมกันทำไม
เธอบอกว่าที่จอบตาดำก็รู้อยู่ว่าเป็นภูมิแพ้จะถามทำไม เธอบอกไม่ชอบวิธีการถามของผม ซึ่งมันไม่ข่วยอะไรเธอมันดูเหมือนว่าเธออ่อนแอ ผมเลยคิดว่าเพราะเรื่องนี้ทำไมถึงต้องเงียย อึมครึม ไม่พูดจา แล้วงานเสร็จก็จะกลับ ทำไมต้องมาประขดกันด้วย คุยไปคุยมาสุดท้ายเหมือนตรึงใส่กัน ตอนเธอกลับไปแล้วส่งข้อความมาบอกว่า แฟนหาง่ายแต่แฟนที่เข้าใจกันหายาก ผมนี่งงเลย