ปีกว่าแล้วสินะที่เราอยู่ด้วยกันมา ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันก็มาก แล้วอีกไม่นานเธอก็จะได้อัพเดตร่างใหม่เป็น lollipop แสนหวาน เราเองก็รอคอยและตื่นเต้นไม่น้อยไปกว่าเธอ เรียกว่านับวันรอเลยล่ะ
เมื่อคืนก็เหมือนเช่นเคย เธอเป็นสิ่งสุดท้ายที่อยู่ในมือเราก่อนเข้านอน เราค่อยๆวางเธอลงข้างเตียงอย่างเบามือเหมือนทุกครั้ง ก่อนที่เธอจะดับแสงหน้าจอไปพร้อมๆกับเราที่หลับตาสู่ห้วงนิทราเช่นกัน
รุ่งเช้า... เสียงไก่ขันแว่วมาแต่ไกล แต่เหมือนจะขาดอะไรไปบางอย่าง ใช่สิ... ทุกทีต้องมีเสียงเธอมาปลุกเรานี่นา เรารีบเอื้อมมือไปหยิบเธออย่างเร็ว เปิดจอ...
อ๊ากกกกกกกก..... Pop up ระรัวๆๆๆๆๆๆ นี่มันอะไรกัน แจ้งแอพนั่นนี่ปิดตัวอย่างไม่ถูกต้อง ระรัวยิ่งกว่าปืนกลสนามรบ ยิ่งกดปิดเท่าไหร่ก็ยิ่งเปิดซ้อนกันมามากเท่านั้น... สติๆๆ เรารีบกดรีบูทเธอทันที หวังให้เธอกลับมาเป็นปกติ เธอค่อยๆเปิดตัวขึ้นแล้ว
.... HT... On...
อ๊ากกกก... ครึ่งหนึ่งของชีวิตที่เราทำหายไป... เพลงพี่แอมดังขึ้นมาในหัวเราทันที มันใช่ไหมละ อีกครึ่งหนึ่งของเธอหายไปไหนนนนน
ปล่อยให้อึ้งสักพัก พอน้ำตารื้นๆขึ้นมา อีกครึ่งหนึ่งของเธอก็กลับมา... แล้วเจ้า POP Up ระรัวๆๆๆๆ นั่นก็กลับมาอีก เธอรู้ไหม... มันเหมือนเธอแกล้งเราให้เสียน้ำตาแล้วเอื้อมมาเช็ดให้ แล้วต่อยเข้าตาเราระรัวๆๆๆๆ .... ขอขอบว่าเจ็บนะ เจ็บมากกกก
แต่ความรักและศรัทธาที่เรามีต่อเธอ เรายังไม่ยอมแพ้ ...เราปิดเธอแล้วค่อยๆวางเธอลงอย่างช้าๆ แล้วพาร่างกายที่เบาหวิวของเราเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า... แล้วพาเธอไปยังที่ที่ไม่คิดว่าต้องได้พาเธอไป...ร้านซ่อมโทรศัพท์
"... บอร์ดเจ๊งค่ะ อีมี่เครื่องหาย...."
"... แน่ใจนะคะว่าไม่ได้ทำตก หรือเอาไปทำอะไร..."
"... ส่งซ่อมศูนย์ก็หลายเดือนนะคะ..."
"... 8-9 พันล่ะค่ะ ค่าซ่อม..."
ยังไม่พอใช่ไหม ฉันยังไม่เจ็บเท่าเธอต้องการรรร.... เพลงพี่มิ้น ดังมาในหัวเราอีกเพลงละ แต่ละคำที่พรั่งพรูออกมาจากปากเจ้าหน้าที่ ...โดนขนาดนี้ ขอเจ็บแต่จบดีกว่า
เราพาร่างที่บอบช้ำเกินทนกลับมาบ้าน นั่งมองเธอด้วยใจร้าวราน หวังเพียงปาฏิหารย์เท่านั้น...
ปาฏิหารย์ไม่มีจริง... พี่กบบอก แต่เราไม่เชื่ออ่ะ...
ใครเคยพบเจอกับความเจ็บปวดแบบนี้บ้างไหม แก้ไขได้รึเปล่าอ่ะ.... พอจะมีหนทางไหนให้เธอกลับมาได้บ้าง... ช่วยแนะนำหน่อยยยย
็HTC M7... เมื่อคืนยังรักกันดี ตื่นมาเช้านี้เธอก็แปรเปลี่ยนไป
เมื่อคืนก็เหมือนเช่นเคย เธอเป็นสิ่งสุดท้ายที่อยู่ในมือเราก่อนเข้านอน เราค่อยๆวางเธอลงข้างเตียงอย่างเบามือเหมือนทุกครั้ง ก่อนที่เธอจะดับแสงหน้าจอไปพร้อมๆกับเราที่หลับตาสู่ห้วงนิทราเช่นกัน
รุ่งเช้า... เสียงไก่ขันแว่วมาแต่ไกล แต่เหมือนจะขาดอะไรไปบางอย่าง ใช่สิ... ทุกทีต้องมีเสียงเธอมาปลุกเรานี่นา เรารีบเอื้อมมือไปหยิบเธออย่างเร็ว เปิดจอ...
อ๊ากกกกกกกก..... Pop up ระรัวๆๆๆๆๆๆ นี่มันอะไรกัน แจ้งแอพนั่นนี่ปิดตัวอย่างไม่ถูกต้อง ระรัวยิ่งกว่าปืนกลสนามรบ ยิ่งกดปิดเท่าไหร่ก็ยิ่งเปิดซ้อนกันมามากเท่านั้น... สติๆๆ เรารีบกดรีบูทเธอทันที หวังให้เธอกลับมาเป็นปกติ เธอค่อยๆเปิดตัวขึ้นแล้ว
.... HT... On...
อ๊ากกกก... ครึ่งหนึ่งของชีวิตที่เราทำหายไป... เพลงพี่แอมดังขึ้นมาในหัวเราทันที มันใช่ไหมละ อีกครึ่งหนึ่งของเธอหายไปไหนนนนน
ปล่อยให้อึ้งสักพัก พอน้ำตารื้นๆขึ้นมา อีกครึ่งหนึ่งของเธอก็กลับมา... แล้วเจ้า POP Up ระรัวๆๆๆๆ นั่นก็กลับมาอีก เธอรู้ไหม... มันเหมือนเธอแกล้งเราให้เสียน้ำตาแล้วเอื้อมมาเช็ดให้ แล้วต่อยเข้าตาเราระรัวๆๆๆๆ .... ขอขอบว่าเจ็บนะ เจ็บมากกกก
แต่ความรักและศรัทธาที่เรามีต่อเธอ เรายังไม่ยอมแพ้ ...เราปิดเธอแล้วค่อยๆวางเธอลงอย่างช้าๆ แล้วพาร่างกายที่เบาหวิวของเราเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า... แล้วพาเธอไปยังที่ที่ไม่คิดว่าต้องได้พาเธอไป...ร้านซ่อมโทรศัพท์
"... บอร์ดเจ๊งค่ะ อีมี่เครื่องหาย...."
"... แน่ใจนะคะว่าไม่ได้ทำตก หรือเอาไปทำอะไร..."
"... ส่งซ่อมศูนย์ก็หลายเดือนนะคะ..."
"... 8-9 พันล่ะค่ะ ค่าซ่อม..."
ยังไม่พอใช่ไหม ฉันยังไม่เจ็บเท่าเธอต้องการรรร.... เพลงพี่มิ้น ดังมาในหัวเราอีกเพลงละ แต่ละคำที่พรั่งพรูออกมาจากปากเจ้าหน้าที่ ...โดนขนาดนี้ ขอเจ็บแต่จบดีกว่า
เราพาร่างที่บอบช้ำเกินทนกลับมาบ้าน นั่งมองเธอด้วยใจร้าวราน หวังเพียงปาฏิหารย์เท่านั้น...
ปาฏิหารย์ไม่มีจริง... พี่กบบอก แต่เราไม่เชื่ออ่ะ...
ใครเคยพบเจอกับความเจ็บปวดแบบนี้บ้างไหม แก้ไขได้รึเปล่าอ่ะ.... พอจะมีหนทางไหนให้เธอกลับมาได้บ้าง... ช่วยแนะนำหน่อยยยย