ใครดู Extremely Loud & Incredibly Close (2011) คิดว่าไง

ตอนดูไม่ได้รู้ว่าสร้างจากนิยาย ระหว่างดูก็เกิดความสงสัยไปตลอดเรื่องว่าหนังต้องการจะสื่ออะไร ทำไมฉากนี้ๆ ทำเพื่อหวังผลอะไรหรือเปล่า และมาสู่จุดเฉลยที่ อ๋อ เหตุผลเพื่ออย่างนี้ๆ ซึ่งก็โอเค เข้าใจ สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านนิยายหรือรับรู้เรื่องราวมาก่อนหน้าก็จะรู้ว่าหนังทำสำเร็จในการตั้งคำถามและนำเสนอสิ่งที่ต้องการจะสื่อ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์แม่-ลูก พ่อ-ลูก อุปนิสัยของตัวละครเด็กที่โดนปลูกฝังโดยพ่อให้เป็นคนแบบนั้น ถ้ามองแบบไม่อคติก็คงไม่แปลก แต่ถ้าใช้ครั้งแรกในการมองเป็นตัวตัดสินไอ้เด็กช่างซักช่างพูดยอมรับว่าอยากถีบสักทีในหลายๆซีนที่มันแสดงอารมณ์แม้ว่ามันจะไม่คิดหรือมองแบบเราก็เถอะ ซึ่งตรงนี้เป็นตัวบอกว่านักแสดงเด็กมันแสดงได้ดีเหลือเกิ๊น
ิ   
    ส่วนตัวถ้าหนังขาดตอนเฉลยจะมองว่าระหว่างทางมันน่ารำคาญซะจริง มันมีคำถามตลอดเวลากับไอ้บทว่ามันต้องการให้รู้สึกหรือเข้าใจมันยังไง ทำให้ขาดอารมณ์ร่วมที่จะลุ้นหรือเอาใจช่วยให้ตัวเด็ก มีแต่อยากจะยันหน้ามันทุกครั้งเวลามันอ้าปาก สู้ตัวละครชายแก่คนนั้นไม่ได้ที่ไม่พูดสักคำ เหมือนแกเป็นคนเข้าใจโลก ใช้คำน้อยๆแต่รู้สึกเข้าใจและอินมากกว่าแต่ละคำที่ออกมาจากปากเด็กตัวเอกคนนั้น(ไอ้เด็กเรื่องนี้เป็นตัวละครที่ระดับความน่าตบหัวทิ่มเกือบเท่าไอ้เด็กแหกปากจาก The Babadook แต่ทั้งสองเรื่องพอหนังจบก็ทำให้เข้าใจพวกมันขึ้นมาบ้าง)
   
     สรุปมันเป็นหนังที่ดีเรื่องหนึ่ง แต่ถ้าให้บอกว่าเป็นหนังที่สร้างจากนิยายที่ดีหรือไม่...ก็ไม่รู้  เพราะไม่ได้อ่านมาก่อน (แต่เห็นว่าคะแนนวิจารณ์จากพวกนักวิจารณ์ไม่ค่อยดี.... แล้วไหงได้ชิงออสการ์ best picture วะ)