ฉันมีเรื่องที่จะมาขอปรึกษาหน่อยคะ
คือ ฉันกับแฟนเคยเลิกกันมาครั้งนึงแล้วคะ
ช่วงที่ฉันเลิกกับเขาไปฉันก็คุยกับคนอื่นเรื่อยเปื่อยคะ รวมทั้งแฟนเก่าด้วยแต่ฉันไม่ได้คิดอะไรแล้วก็มีเพื่อนแกล้งพิมว่าที่รัก สารพัดอย่างเลยคะ แต่ฉันก็ขอเขากลับมาคบกันใหม่ เพราะฉันรู้สึกรักเขามารู้ตัวเอาตอนที่เราเลิกกันไปหนะคะ
แต่พอกลับมาคบ ตอนช่วงแรกฉันก็โดนเขาว่าสารพัดอย่าง โดนไล่ให้เลิกกันไป โดนหาว่ากลับมาเพราะเงิน เพราะผลประโยชน์ และก็อีกหลายอย่าง คือตอนนั้นฉันก็เข้าใจเขาว่ามันสมควรแล้วที่เขาทำแบบนี้กับฉัน ฉันทนเขามาด้วยเพราะฉันรักเขา ไม่ว่าเขาจะว่าจะด่าอะไรฉันก็ยังทนเขามาตลอดด้วยเหตุผลเดียวคือ 'รัก' เวลาที่ฉันเห็นเขายิ้มเวลาอยู่กับฉัน ได้อยู่ใกล้ๆกัน ได้ไปดูหนังด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันคิดว่ามันคุ้มที่ฉันอดทนมาตลอด
แต่พอเวลาผ่านไป เขาก็ยังเหมือนเดิม แม้จะมีช่วงเวลาที่มีความสุขอยู่บ้างก็จริง แต่ว่าพอเวลายิ่งผ่านไป เขายิ่งไล่ฉันบ่อยขึ้น ไล่ให้กลับไปคบกับแฟนเก่าทั้งๆที่ฉันคุยกับเขาแค่คนเดียว ไล่ให้เลิกกันไปทั้งๆที่ฉันอยู่ตรงนี้ โดนหาว่าไม่ไว้ใจเขาทั้งๆที่ฉันก็ไม่ยุ่งเฟสกับเขาอีก (มีอยู่ครั้งนึงฉันเคยแอบเปิดเฟสเขาโดยที่เขาไม่ได้ให้ดูแล้วฉันก็ไปเห็นเขาคุยกับคนนึง เขาใช้คำหวานกับผู้หญิงคนนั้น ด้วยความเป็นผู้หญิงเห็นแบบนี้ก็คิดแล้วว่าเขาต้องชอบผู้หญิงคนนี้แต่ฉันไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ถามว่า เขาได้คุยกับใครรึป่าว เท่านั้นหละคะ ทะเลาะกันทั้งวันเลยคะ หลังจากนั้นฉันก็ไม่ยุ่งเฟสเขาอีก แต่เราเพิ่งมาคุยกันเมื่อวานก่อน เขาบอกว่าตอนเลิกกับฉันก็มีคุยบ้าแลวเขาก็บอกว่าเขาชอบผู้หญิงคนนั้นจริง แต่ว่ามันก็มีคำถามเกิดขึ้นในใจอยู่ดี ว่า แล้วตอนนี้หละยังชอบอยู่ไหม ฉันไม่ได้ถามออกไปเพราะไม่อยากทะเลาะกันอีก ฉันทำได้อดทนเพราะคำว่ารักคำเดียวที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้) โดนว่าฉันมีคนอื่นทั้งๆที่มีคนเดียว และเขาก็ชอบพูดด้วยคะว่าเผื่อใจไว้บ้างเราคงคบกันได้ไม่นานหรอก ทุกครั้งที่เขาเอารูปผู้หญิงคนนั้นคนนี้ส่งมาให้ดูฉันก็เข้าใจนะคะว่าผู้ชายชอบแบบผู้หญิงขาวสวยอยู่แล้ว แต่ช่วงนี้เขาเริ่มห่างฉันอย่างเห็นได้ชัด คือ จากที่เคยโทรหาก่อนก็ไม่โทรคะ คุยน้อยลง จนฉันรู้สึกเลยคะ ฉันปรับตัวไม่ทันเลยคะ บางทีก็รู้สึกว่าเขาคุยกับคนอื่นอยู่ แต่ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้คะ
ช่วงนี้ฉันปรึกษาเพื่อนหลายคนเพราะเขาบอกเลิกฉันบ่อยขึ้น ไล่ฉันบ่อยขึ้น เพื่อนฉันให้คำปรึกษาแค่ เลิกเถอะ, ทนได้ไง, กลับมาก็ต้องทำให้ดีกว่าเดิมไม่ใช่ไล่แบบนี้
ถามเพื่อนคนไหนพวกเพื่อนก็บอกแค่เลิกดีสุด แต่ตลกนะคะ ฉันกลับไม่กล้าบอกเขา ไม่อยากบอกเลิกเขา ถามว่าฉันรักเขาไหม รักมากคะ มากจนไม่อยากเลิกหรือจากกันไปเลย แต่สำหรับเขาฉันไม่รู้คะว่าเขาคิดยังไง เขาบอกว่าฉันสำคัญ มีค่า รักอยู่ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจเขาว่าทำไมต้องไล่ฉันด้วย
เพื่อนฉันบอกอีกคะว่าเขาทำมากไป ยึดติดอดีตมากไป ฉันกลับมาก็ต้องดูแลให้ดีกว่าเดิมไม่ใช่ไล่ให้กลับไปหาคนเก่า ไล่ให้เลิกกันไปแบบนี้ และจบประโยคสุดท้ายว่า ไม่ไหวก็เลิกเถอะ
ตอนนี้ฉันหนักใจคะ ฉันไม่อยากเลิกแต่ฉันก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของเขาฉันกลัว ฉันควรทำยังไงต่อดีคะ ฉันต้องทำใจเผื่อใช่ไหมคะ หรือฉันต้องทำยังไง ตอนนี้ความรู้สึกมันหนักอึ้งไปหมดเลยคะ
ถ้าผิดห้องต้องขอโทษด้วยนะคะ
เลิกหรือไม่เลิกดี?
คือ ฉันกับแฟนเคยเลิกกันมาครั้งนึงแล้วคะ
ช่วงที่ฉันเลิกกับเขาไปฉันก็คุยกับคนอื่นเรื่อยเปื่อยคะ รวมทั้งแฟนเก่าด้วยแต่ฉันไม่ได้คิดอะไรแล้วก็มีเพื่อนแกล้งพิมว่าที่รัก สารพัดอย่างเลยคะ แต่ฉันก็ขอเขากลับมาคบกันใหม่ เพราะฉันรู้สึกรักเขามารู้ตัวเอาตอนที่เราเลิกกันไปหนะคะ
แต่พอกลับมาคบ ตอนช่วงแรกฉันก็โดนเขาว่าสารพัดอย่าง โดนไล่ให้เลิกกันไป โดนหาว่ากลับมาเพราะเงิน เพราะผลประโยชน์ และก็อีกหลายอย่าง คือตอนนั้นฉันก็เข้าใจเขาว่ามันสมควรแล้วที่เขาทำแบบนี้กับฉัน ฉันทนเขามาด้วยเพราะฉันรักเขา ไม่ว่าเขาจะว่าจะด่าอะไรฉันก็ยังทนเขามาตลอดด้วยเหตุผลเดียวคือ 'รัก' เวลาที่ฉันเห็นเขายิ้มเวลาอยู่กับฉัน ได้อยู่ใกล้ๆกัน ได้ไปดูหนังด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันคิดว่ามันคุ้มที่ฉันอดทนมาตลอด
แต่พอเวลาผ่านไป เขาก็ยังเหมือนเดิม แม้จะมีช่วงเวลาที่มีความสุขอยู่บ้างก็จริง แต่ว่าพอเวลายิ่งผ่านไป เขายิ่งไล่ฉันบ่อยขึ้น ไล่ให้กลับไปคบกับแฟนเก่าทั้งๆที่ฉันคุยกับเขาแค่คนเดียว ไล่ให้เลิกกันไปทั้งๆที่ฉันอยู่ตรงนี้ โดนหาว่าไม่ไว้ใจเขาทั้งๆที่ฉันก็ไม่ยุ่งเฟสกับเขาอีก (มีอยู่ครั้งนึงฉันเคยแอบเปิดเฟสเขาโดยที่เขาไม่ได้ให้ดูแล้วฉันก็ไปเห็นเขาคุยกับคนนึง เขาใช้คำหวานกับผู้หญิงคนนั้น ด้วยความเป็นผู้หญิงเห็นแบบนี้ก็คิดแล้วว่าเขาต้องชอบผู้หญิงคนนี้แต่ฉันไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ถามว่า เขาได้คุยกับใครรึป่าว เท่านั้นหละคะ ทะเลาะกันทั้งวันเลยคะ หลังจากนั้นฉันก็ไม่ยุ่งเฟสเขาอีก แต่เราเพิ่งมาคุยกันเมื่อวานก่อน เขาบอกว่าตอนเลิกกับฉันก็มีคุยบ้าแลวเขาก็บอกว่าเขาชอบผู้หญิงคนนั้นจริง แต่ว่ามันก็มีคำถามเกิดขึ้นในใจอยู่ดี ว่า แล้วตอนนี้หละยังชอบอยู่ไหม ฉันไม่ได้ถามออกไปเพราะไม่อยากทะเลาะกันอีก ฉันทำได้อดทนเพราะคำว่ารักคำเดียวที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้) โดนว่าฉันมีคนอื่นทั้งๆที่มีคนเดียว และเขาก็ชอบพูดด้วยคะว่าเผื่อใจไว้บ้างเราคงคบกันได้ไม่นานหรอก ทุกครั้งที่เขาเอารูปผู้หญิงคนนั้นคนนี้ส่งมาให้ดูฉันก็เข้าใจนะคะว่าผู้ชายชอบแบบผู้หญิงขาวสวยอยู่แล้ว แต่ช่วงนี้เขาเริ่มห่างฉันอย่างเห็นได้ชัด คือ จากที่เคยโทรหาก่อนก็ไม่โทรคะ คุยน้อยลง จนฉันรู้สึกเลยคะ ฉันปรับตัวไม่ทันเลยคะ บางทีก็รู้สึกว่าเขาคุยกับคนอื่นอยู่ แต่ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้คะ
ช่วงนี้ฉันปรึกษาเพื่อนหลายคนเพราะเขาบอกเลิกฉันบ่อยขึ้น ไล่ฉันบ่อยขึ้น เพื่อนฉันให้คำปรึกษาแค่ เลิกเถอะ, ทนได้ไง, กลับมาก็ต้องทำให้ดีกว่าเดิมไม่ใช่ไล่แบบนี้
ถามเพื่อนคนไหนพวกเพื่อนก็บอกแค่เลิกดีสุด แต่ตลกนะคะ ฉันกลับไม่กล้าบอกเขา ไม่อยากบอกเลิกเขา ถามว่าฉันรักเขาไหม รักมากคะ มากจนไม่อยากเลิกหรือจากกันไปเลย แต่สำหรับเขาฉันไม่รู้คะว่าเขาคิดยังไง เขาบอกว่าฉันสำคัญ มีค่า รักอยู่ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจเขาว่าทำไมต้องไล่ฉันด้วย
เพื่อนฉันบอกอีกคะว่าเขาทำมากไป ยึดติดอดีตมากไป ฉันกลับมาก็ต้องดูแลให้ดีกว่าเดิมไม่ใช่ไล่ให้กลับไปหาคนเก่า ไล่ให้เลิกกันไปแบบนี้ และจบประโยคสุดท้ายว่า ไม่ไหวก็เลิกเถอะ
ตอนนี้ฉันหนักใจคะ ฉันไม่อยากเลิกแต่ฉันก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของเขาฉันกลัว ฉันควรทำยังไงต่อดีคะ ฉันต้องทำใจเผื่อใช่ไหมคะ หรือฉันต้องทำยังไง ตอนนี้ความรู้สึกมันหนักอึ้งไปหมดเลยคะ
ถ้าผิดห้องต้องขอโทษด้วยนะคะ