เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีเรื่องทุกข์ใจเกี่ยวกับความรักจนกระทั่งในช่วงปีที่น้ำท่วมใหญ่ในกรุงเทพ
เมื่อตอนปี ๕๒ ผมได้รู้จักพี่คนหนึ่งผ่านทาง social network หน้าตาไม่เคยเห็น แต่อัธยาศัย ถูกคอก็เลยคุยกันเรื่อยมาผ่านทาง social network เราต่างปิดตัวเอง เรามีฐานะทางสังคมที่ไม่อยากเปิดเผยให้รู้ว่าเราเป็นเกย์ เราไม่ถามข้อมูลส่วนตัวกันมาก ได้แต่คุยเรื่องทั่วไป คลายเหงา ระบายทุกข์กันไป
พี่เขามีแฟนแล้วคบกันมา ๗ ปี ผมก็คุยกับพี่เขา แบบวางตัวแบบห่างๆ พอสมควร แบบพี่น้อง จนวันหนึ่งพี่เขาก็บอกว่าเขาเริ่มห่างๆกับแฟนเขา ไม่เจอกันมาสองสามเดือนแล้ว ผมก็รับทราบข้อมูลนี้ ภายนอกผมก็ยังคงไม่ได้ปรับระดับความสัมพันธ์ให้มากเพราะเขายังไม่ได้เลิกกัน แต่ก็คุยกันมากขึ้นในลักษณะพี่น้อง
แต่ก็ยอมรับว่าผมมีใจให้กับเขา แม้ไม่เคยเห็นหน้าตา แต่ชอบที่ความคิด ชอบเขาทุกอย่างที่เขาพิมพ์ผ่านตัวอักษรมา เหมือนอย่างที่คลับฟายเดย์เคยบอก พิมพ์ผ่านจอ จะเสกสรรค์ปั้นแต่งอะไรมาก็ได้ แต่กระนั้น ผมก็ยั้บยั้งช่างใจไม่อยู่จริงๆ เหมือนปลื้มแบบเป็น idol
เราคุยกันเรื่อยมาประมาณปีหนึ่ง วันหนึ่งเราก็นัดมาเจอกันแบบตัวเป็นๆ ทานข้าวกัน คือ อย่างน้อยเป็นพี่น้องกันก็เจอกันสักครั้งก็ไม่แปลก แต่ในใจผมก็ดีใจมาก เหมือนได้ออกเดทครั้งแรกมั้ง เพราะไม่เคยมีแฟน ปิดกั้นตัวเองมาตลอด
ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ใจหนึ่งผมตกหลุมรักทันที แต่อีกใจผมก็ตัดใจทันที เพราะ เขาดูดีมาก เป็นดาราได้เลย ถึงเขาไม่มีแฟน เขาคงไม่เอาเราแน่ๆ หลังจากกินข้าวมื้อนั้น ระดับความสัมพันธ์ภายนอกก็คุยกันตามปกติ แต่ใจผมก็พยายามตัดใจ แต่ก็ยังคุยกันต่อมาเรื่อยๆ นานๆครั้งผมก็ถามเขาเรื่องแฟน พี่เขาก็บอกว่าห่างกันมากขึ้นไม่ค่อยเจอกัน แต่ตราบใดที่เขายังไม่เลิกกันผมก็จะอยู่ห่างๆแบบนี้ดีกว่า คุยกันผ่าน msn นัดทานข้าวกันบ้าง
จนวันหนึ่งเขา msn บอกว่า "คิดถึง" วินาทีนั้นกำแพงในใจพังทลายทันที คุยกันมาเป็นปี ไม่เคยมีคำนี้ ตอนนั้นศีลธรรม จรรยา ความตั้งใจที่จะไม่เขาไปยุ่งกับเขามากกว่าที่เป็นอยู่ จนกว่าเขาจะเลิกกับแฟนแบบจริงๆจัง ได้พังทลายสลายหมด
และแล้วเราตกลงกันว่าเราจะคุยกันอย่างจริงจังมากขึ้น ไปกินข้าว ไปเที่ยวกัน แต่ผมยังขอสัญญาจากเขาว่า วันใดที่พี่เลือกได้อย่างชัดเจน โปรดบอกผม ผมไม่อยากทำผิดศีลธรรม ไม่อยากแย่งของใคร ไม่อยากเป็นมือที่สาม (ทั้งที่จริงก็คือกำลังคบชู้ อ่ะนะ)
แล้ววันนั้นก็มาถึง ช่วงน้ำท่วมใหญ่ กรุงเทพ เขาส่ง msn มาบอกผมว่า "เขากลับไปคบกับแฟนเก่าเขาแล้ว" ผมอึ้งไม่พูดอะไร พิมพ์ไปบอกว่า ขอโทรคุยหน่อย แต่เขาก็ไม่รับโทรศัพท์
หลังจากวันนั้น ผมก็หายไปจากชีวิตเขา แต่ตัวผมเองก็ล้มแบบทลายเหมือนกัน น้ำหนักลดลงเป็นสิบโลภายในเดือนเดียว เพราะผมใช้วิธีวิ่ง วันๆหนึ่งวิ่งสองสามชั่วโมง วิ่งให้ลืมเขา แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ เปลี่ยนทุกอย่างในชีวิตเพื่อลบเขาออก ลาออกจากงาน ย้ายที่อยู่ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ลืมเขา ยังแอบติดตามเขาตลอดมา
จากการที่ติดตามเขาตลอดมา ไม่ว่าใน instagram หรือ face book (ไม่ได้กด follow นะครับ แค่แอบไปส่อง) เลยทำให้รู้ว่า ตลอดมาเขาไม่ได้ห่างกับแฟนเขาเลยก็ได้ วันที่เขาโทรมาว่ากลับไปคบกับแฟนเก่า อีกแค่เดือนเดียวเขาก็ไปเที่ยวอังกฤษและยุโรปกับแฟน (ซึ่งแทบเป็นไปไม่ได้ว่าจะเตรียมไปเที่ยวยุโรปเพียงแค่เดือนเดียว แค่ขอวีซ่าทั้งอังกฤษและแชงเก้นก็คงสองเดือนอย่างต่ำ)
แต่แล้ววันหนึ่งเขา block ผม ไม่ให้ไปส่องเขาอีก ซึ่งหลังจากวันที่หายกันไปประมาณปีครึ่ง นั่นเพราะในชีวิตจริงๆ เพื่อนของผมกับเขามันก็วนเวียนอยู่ในสังคมเดียวกัน โดยเฉพาะกลุ่มเพื่อนของแฟนเขา มีโอกาสเจอกันง่ายมาก แต่ผมก็ไม่พูดอะไร
จากตรงนี้มันเลยทำให้ผมเกิดคำถามในใจว่า block ทำไม ผมไม่เคยไปก้าวก่าย หรือแสดงตัวตนอะไรในหน้าเพจ หรือในรูปเขา แค่แอบตามเงียบๆ เหมือนกับว่าเขากำลังกลัวว่าเราจะรู้ความจริง หรือแค่ต้องการจะลบเราออกจากชีวิต
คำถามที่จะถาม (ซึ่งก็พอรู้คำตอบ) แต่ผมอยากจะถามกับเขาให้ชัดเจนว่า
๑. ความสัมพันธ์ที่ผ่านมา เราเจ็บแทบตาย สำหรับเขาคืออะไร เราเป็นแค่ของเล่นใช่ไหม
๒. ทำไมต้อง block ผมด้วย กลัวผมจะไปทำอะไรให้เดือดร้อน หรือรังเกียจผมมากหรือไง (อารมณ์ทั้งรักทั้งแค้น หนีนักใช่ไหม ถ้างั้นก็เปิดตัวจังๆไปเลย)
เพื่อนๆคิดว่า ผมควรจะถามเขาให้ clear เลยดีไหม
ที่จริงไม่ว่าคำตอบจะไปในทิศทางใด มันไม่ได้มีประโยชน์ทางรูปธรรมกับผม เขาคงไม่ได้กลับมารักผม แต่มันติดค้างในใจ และผมอยากจะลบการติดค้างนี้ เอาตรงๆก็อยากจะแก้เผ็ดด้วยหล่ะ แต่ที่ไม่ถามเขา เพราะผมไม่อยากไปทำให้เขาไม่สบายใจ กลัวแฟนเขารู้แล้วจะไปมีปัญหากับแฟนเขา หรือจะไปคุยกับแฟนเขาตรงๆเลยว่า แฟนเขาเคยคบซ้อนกับผม
ก็แค่อีกหนังน้ำเน่าอีกเรื่อง แต่เป็นเรื่องเศร้าในชีวิตจริง อึดอัด อยากขอความคิดเห็น
เมื่อตอนปี ๕๒ ผมได้รู้จักพี่คนหนึ่งผ่านทาง social network หน้าตาไม่เคยเห็น แต่อัธยาศัย ถูกคอก็เลยคุยกันเรื่อยมาผ่านทาง social network เราต่างปิดตัวเอง เรามีฐานะทางสังคมที่ไม่อยากเปิดเผยให้รู้ว่าเราเป็นเกย์ เราไม่ถามข้อมูลส่วนตัวกันมาก ได้แต่คุยเรื่องทั่วไป คลายเหงา ระบายทุกข์กันไป
พี่เขามีแฟนแล้วคบกันมา ๗ ปี ผมก็คุยกับพี่เขา แบบวางตัวแบบห่างๆ พอสมควร แบบพี่น้อง จนวันหนึ่งพี่เขาก็บอกว่าเขาเริ่มห่างๆกับแฟนเขา ไม่เจอกันมาสองสามเดือนแล้ว ผมก็รับทราบข้อมูลนี้ ภายนอกผมก็ยังคงไม่ได้ปรับระดับความสัมพันธ์ให้มากเพราะเขายังไม่ได้เลิกกัน แต่ก็คุยกันมากขึ้นในลักษณะพี่น้อง
แต่ก็ยอมรับว่าผมมีใจให้กับเขา แม้ไม่เคยเห็นหน้าตา แต่ชอบที่ความคิด ชอบเขาทุกอย่างที่เขาพิมพ์ผ่านตัวอักษรมา เหมือนอย่างที่คลับฟายเดย์เคยบอก พิมพ์ผ่านจอ จะเสกสรรค์ปั้นแต่งอะไรมาก็ได้ แต่กระนั้น ผมก็ยั้บยั้งช่างใจไม่อยู่จริงๆ เหมือนปลื้มแบบเป็น idol
เราคุยกันเรื่อยมาประมาณปีหนึ่ง วันหนึ่งเราก็นัดมาเจอกันแบบตัวเป็นๆ ทานข้าวกัน คือ อย่างน้อยเป็นพี่น้องกันก็เจอกันสักครั้งก็ไม่แปลก แต่ในใจผมก็ดีใจมาก เหมือนได้ออกเดทครั้งแรกมั้ง เพราะไม่เคยมีแฟน ปิดกั้นตัวเองมาตลอด
ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ใจหนึ่งผมตกหลุมรักทันที แต่อีกใจผมก็ตัดใจทันที เพราะ เขาดูดีมาก เป็นดาราได้เลย ถึงเขาไม่มีแฟน เขาคงไม่เอาเราแน่ๆ หลังจากกินข้าวมื้อนั้น ระดับความสัมพันธ์ภายนอกก็คุยกันตามปกติ แต่ใจผมก็พยายามตัดใจ แต่ก็ยังคุยกันต่อมาเรื่อยๆ นานๆครั้งผมก็ถามเขาเรื่องแฟน พี่เขาก็บอกว่าห่างกันมากขึ้นไม่ค่อยเจอกัน แต่ตราบใดที่เขายังไม่เลิกกันผมก็จะอยู่ห่างๆแบบนี้ดีกว่า คุยกันผ่าน msn นัดทานข้าวกันบ้าง
จนวันหนึ่งเขา msn บอกว่า "คิดถึง" วินาทีนั้นกำแพงในใจพังทลายทันที คุยกันมาเป็นปี ไม่เคยมีคำนี้ ตอนนั้นศีลธรรม จรรยา ความตั้งใจที่จะไม่เขาไปยุ่งกับเขามากกว่าที่เป็นอยู่ จนกว่าเขาจะเลิกกับแฟนแบบจริงๆจัง ได้พังทลายสลายหมด
และแล้วเราตกลงกันว่าเราจะคุยกันอย่างจริงจังมากขึ้น ไปกินข้าว ไปเที่ยวกัน แต่ผมยังขอสัญญาจากเขาว่า วันใดที่พี่เลือกได้อย่างชัดเจน โปรดบอกผม ผมไม่อยากทำผิดศีลธรรม ไม่อยากแย่งของใคร ไม่อยากเป็นมือที่สาม (ทั้งที่จริงก็คือกำลังคบชู้ อ่ะนะ)
แล้ววันนั้นก็มาถึง ช่วงน้ำท่วมใหญ่ กรุงเทพ เขาส่ง msn มาบอกผมว่า "เขากลับไปคบกับแฟนเก่าเขาแล้ว" ผมอึ้งไม่พูดอะไร พิมพ์ไปบอกว่า ขอโทรคุยหน่อย แต่เขาก็ไม่รับโทรศัพท์
หลังจากวันนั้น ผมก็หายไปจากชีวิตเขา แต่ตัวผมเองก็ล้มแบบทลายเหมือนกัน น้ำหนักลดลงเป็นสิบโลภายในเดือนเดียว เพราะผมใช้วิธีวิ่ง วันๆหนึ่งวิ่งสองสามชั่วโมง วิ่งให้ลืมเขา แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ เปลี่ยนทุกอย่างในชีวิตเพื่อลบเขาออก ลาออกจากงาน ย้ายที่อยู่ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ลืมเขา ยังแอบติดตามเขาตลอดมา
จากการที่ติดตามเขาตลอดมา ไม่ว่าใน instagram หรือ face book (ไม่ได้กด follow นะครับ แค่แอบไปส่อง) เลยทำให้รู้ว่า ตลอดมาเขาไม่ได้ห่างกับแฟนเขาเลยก็ได้ วันที่เขาโทรมาว่ากลับไปคบกับแฟนเก่า อีกแค่เดือนเดียวเขาก็ไปเที่ยวอังกฤษและยุโรปกับแฟน (ซึ่งแทบเป็นไปไม่ได้ว่าจะเตรียมไปเที่ยวยุโรปเพียงแค่เดือนเดียว แค่ขอวีซ่าทั้งอังกฤษและแชงเก้นก็คงสองเดือนอย่างต่ำ)
แต่แล้ววันหนึ่งเขา block ผม ไม่ให้ไปส่องเขาอีก ซึ่งหลังจากวันที่หายกันไปประมาณปีครึ่ง นั่นเพราะในชีวิตจริงๆ เพื่อนของผมกับเขามันก็วนเวียนอยู่ในสังคมเดียวกัน โดยเฉพาะกลุ่มเพื่อนของแฟนเขา มีโอกาสเจอกันง่ายมาก แต่ผมก็ไม่พูดอะไร
จากตรงนี้มันเลยทำให้ผมเกิดคำถามในใจว่า block ทำไม ผมไม่เคยไปก้าวก่าย หรือแสดงตัวตนอะไรในหน้าเพจ หรือในรูปเขา แค่แอบตามเงียบๆ เหมือนกับว่าเขากำลังกลัวว่าเราจะรู้ความจริง หรือแค่ต้องการจะลบเราออกจากชีวิต
คำถามที่จะถาม (ซึ่งก็พอรู้คำตอบ) แต่ผมอยากจะถามกับเขาให้ชัดเจนว่า
๑. ความสัมพันธ์ที่ผ่านมา เราเจ็บแทบตาย สำหรับเขาคืออะไร เราเป็นแค่ของเล่นใช่ไหม
๒. ทำไมต้อง block ผมด้วย กลัวผมจะไปทำอะไรให้เดือดร้อน หรือรังเกียจผมมากหรือไง (อารมณ์ทั้งรักทั้งแค้น หนีนักใช่ไหม ถ้างั้นก็เปิดตัวจังๆไปเลย)
เพื่อนๆคิดว่า ผมควรจะถามเขาให้ clear เลยดีไหม
ที่จริงไม่ว่าคำตอบจะไปในทิศทางใด มันไม่ได้มีประโยชน์ทางรูปธรรมกับผม เขาคงไม่ได้กลับมารักผม แต่มันติดค้างในใจ และผมอยากจะลบการติดค้างนี้ เอาตรงๆก็อยากจะแก้เผ็ดด้วยหล่ะ แต่ที่ไม่ถามเขา เพราะผมไม่อยากไปทำให้เขาไม่สบายใจ กลัวแฟนเขารู้แล้วจะไปมีปัญหากับแฟนเขา หรือจะไปคุยกับแฟนเขาตรงๆเลยว่า แฟนเขาเคยคบซ้อนกับผม