ในชีวิตคุณสามารถเกลียดใครแบบไม่ขอเผาผีกันอีกเลยบ้างค่ะ

คบกันมาหกปีสุดท้ายเลิกกันยิ่งกว่านั้นผมดันเกลียดเทอเข้าใส้คำว่าเพื่อนก็ไม่มีอีกแล้วถึงผมตายจะมาเผาผีก็ไม่อโหสิกรรมเนี่ยแหละที่ผมพึ่งเข้าใจว่ารักมากสุดท้ายแม้งเกลียดมากอีกมันคงไม่ผิดใช้ไมครับถ้าความรู้

และคุณจะอโหสิหรือให้อภัยเขาไหม

ในกรณีที่ผิดใจกันแล้วเขาหักหลังเราอ่ะค่ะ เวลาผ่านไปนานมากกกก มากจนลืมความโกรธที่มีต่อเขา ถ้าเขามาขอโทษเราจะยกโทษให้แล้วกลับไปคบ(ในที่นี้หมายถึงทะเลาะกับเพื่อนนะคะ) หรือ ควรต่างคนต่างอยู่ดีคะ คือเราคิ

มาว่ากันถึงความรู้สึกเกลียดดีกว่า อะไรเอ่ย ที่เพื่อนๆ ...เกลียด...เข้ากระดูกดำ เออเนอะ .... สำหรับผม ไอ้ตัวนี้เลย งอ สระ อู .... งู เกลียดกลัว เจอทีไร ใจสั่น พาลจะเป็นลม วันก่อนเจอพี่เหลือมตัวเท่า

ขอแทนตัวเองว่าเรานะครับ เราขอเกริ่นไว้ก่อนว่านี่เป็นเรื่องจริงของทั้งชีวิตเรา ตั้งแต่จำความได้ อยากเล่าเพื่อเป็นบทเรียนตัวอย่าง ให้ใครหลายๆคนหรือเด็กสมัยใหม่ได้ฉุกคิด หลังจากที่เราเล่าเรื่องทั้งหมดนี่

ขอเริ่มเลยน่ะค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ....บ้านดิฉันผิดใจกันกับเพื่อนบ้านข้างๆ ผิดใจกันมาหลายปีแล้ว แบบว่า ตายไม่เผาผีกันเลยก็ว่าได้ สาเหตุยังไง ช่างมันเถอะค่ะ พูดแล้วมันโมโห แต่เรื่องที่จะเล่าคือว่า หลังค

ชีพ : ลั่นทมให้อภัยฉันเถิด ฉันกลัวแล้ว, ฉันยอมแล้ว, ฉันเกลียดแก, ฉันจะเผาสุสานแก, อีผีบ้า นังปีศาจ ลั่นทม : ยังไม่สำนึกอีก, ทมรักชีพ, สาน้าขอโทษ รสสุคนธ์ : ว้าย ผีนังลั่นทม, ชีพค่ะ (เรียกหาผัวทั้งวั