สวัสดีค่ะ
จขกท.กำลังมีความรัก(ข้างเดียว)กับเกย์หนุ่มรุ่นน้องอยู่คนนึงค่ะ คือเรารู้จักกันมา3-4ปีละ เป็นเพื่อนร่วมงานกัน ยอมรับค่ะครั้งแรกที่เจอน้องเค้า ไม่รู้สึกว่าเค้าเป็น อาจจะเพราะวันนั้นพวกเราต้องพบกับผู้ใหญ่ในบริษัทและต่างก็ไม่ทีใครรู้จักใคร เค้าจึงวางมาดแมนมากๆ ตอนนั้นเจ้านายบอกอยากให้ทุกคนทำความรู้จักกันเอง จึงปล่อยให้พวกเราคุยกันซักถามที่มาที่ไป จขกทได้โอกาสก็คุยกับน้องเขา (สาบานตอนนั้นไม่คิดอะไรจริงๆ มีแฟนอยู่แล้วด้วยค่ะ แค่มองว่าน้องเขารูปร่าง หน้าตาดีเท่านั้น)พอคุยถึงได้รู้สึกนิดๆว่า เอ๊ะ!เป็นรึป่าวนะ แต่ไม่ได้ติดใจอะไร ไม่เคยเอาเรื่องน้องเขาเก็บมาเพ้อฝันเหมือนทุกวันนี้
พวกเราทำงานด้วยกันจนสนิทกันระดับหนึ่ง ในก๊วนพวกเรามีประมาณ5-6คนส่วนใหญ่ก็ผู้หญิง ว่างๆก็พากันไปเที่ยวด้วยกัน มีบางครั้งพวกเราต้องแยกกันทำงานแต่เมื่อมีโอกาส พวกเราก็จะนัดเจอกันเสมอ ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติอย่างที่มันเคยเป็น อ้อ!ตอนนั้นน้องเค้ามีแฟนอยู่แล้วด้วย แต่ไม่เคยเที่ยวด้วยกันกับพวกเรามีแค่ทักทายกันตอนเจอบ้าง
ประมาณช่วงปีที่2ที่รู้จักกันล่ะมั้งคะ ที่ได้รู้ว่าน้องเค้าเลิกกับแฟนหนุ่มของเค้า เพื่อนในกลุ่มมาเล่าให้ฟัง จขกทเองแปลกใจไม่น้อยที่รู้ว่าน้องเป็นคนบอกเลิก เพราะตลอดเวลาที่รู้จักน้อง เค้าดูเป็นคนที่รักแฟนเค้ามาก ติดแฟนหนึบ ยอมทุกอย่าง ไม่คิดว่าจะเป็นฝ่ายไปซะเอง หลังจากนั้นน้องเค้าก็ป๊อบในหมู่เกย์มากๆ เพื่อนในกลุ่มก็จะแซวบ่อยๆว่าตอนนี้คนไหน มีกี่คน ตกลงคนไหนแน่ฯลฯ แต่จขกทไม่เคยไปถามเอง เพราะด้วยความที่เราไม่คุยกันเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ จะคุยเรื่องทั่วๆไป เรื่องตลกๆสนุกๆรึไม่ก็เรื่องงานซะมากกว่า ส่วนเรื่องความรักของจขกทน้องก็ไม่เคยยุ่งเช่นเดียวกัน (จขกท.ก็เลิกกับแฟนเหมือนกัน และก็มีคนคุยด้วยเรื่อยๆค่ะณตอนนั้น)
แล้วอะไรคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้จขกทเพี้ยนขนาดนี้ ตอบเลยค่ะ ไม่ทราบเหมือนกัน ทราบแค่ว่ามีบางครั้งที่ยืนใกล้ๆแล้วรู้สึกว่าเราอยู่กับผู้ชายคนนึงที่ไม่ใช่เกย์
อาจจะเกิดจากการสัมผัสรึป่าวก็ไม่แน่ใจ เคยมีอยู่ครั้งนึงน้องเค้าต้องทำท่าอะไรสักอย่างแล้วจับมือจขกท ตอนนั้นรู้สึกวูบวาบขึ้นมาแว๊บนึงค่ะ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา พวกเราไม่เคยโดนตัวกัน ให้สนิทกันแค่ไหนก็ไม่เคยกอดกัน โอบกัน ต่างจากเพื่อนเกย์คนอื่นที่จขกทมี พวกนั้นเขาจะกล้าจับตัวเราโดยที่เราเองไม่รู้สึกอะไร และเท่าที่เห็น น้องเค้าก็ไม่โอบเพื่อนผู้หญิงคนไหนเหมือนกันค่ะ
จขกทคิดว่าไม่ใช่แค่ตัวเองที่รู้สึกว่าน้องเค้าแมนขึ้นนะคะ เคยได้ยินเพื่อนผู้หญิงคนนึงคุยกะน้องไว้เหมือนกันว่า เออ เดี๋ยวนี้เมิงดูเป็นผู้ชายมากขึ้นนะ น้องเค้าก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แล้วพักหลังๆ จขกทรู้สึกว่าน้องเค้ามองมาที่จขกทมากขึ้น รึว่าอาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้จขกทรู้สึกสับสนกับความคิดตัวเองอยู่จึงคอยหลบหน้า คุยแป๊บๆก็ขอตัวไปทำงาน น้องคงมีคำถามในใจว่าทำไมทำตัวแปลกๆ(มีบางวันฝันถึงน้องเค้า แต่ไม่ได้ฝันลามกน้า แค่เข้ามามีส่วนร่วมในฝันเฉยๆ)
จขกทไม่ได้หวังให้น้องมาสนใจใดๆนะคะ ลึกๆรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ อีกอย่างน้องเค้าอายุห่างจขกทเยอะค่ะ ตอนนี้พยายามไม่คิดเรื่องนี้ค่ะ หาอะไรทำให้ยุ่งๆไว้ ช่มความคิดเรื่องนี้ไม่ให้มันมากไปกว่านี้ จริงๆตอนนี้ก็พอมีคนคุยอยู่ค่ะ แต่ไม่สม่ำเสมอ พอเจอหน้าน้องเค้าถึงหวั่นไหวได้อีก ภาวนาให้น้องเค้ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนอีกที จขกทจะได้เลิกฟุ้งซ่านเสียที เอ๊ะรึจขกทจะหนีไปแต่งงานดีนะเนี่ย
ไม่ทราบจะบอกใคร บอกผ่านเฟสก็ไม่ได้ ขอระบายทางนี้ละกัน เผื่อจะมีคนหัวอกเดียวกันช่วยบอกวิธีลดความเพ้อเจ้อของจขกทได้บ้าง
ขอบคุณมากค่ะ
หลงรักเกย์อยู่ค่ะ
จขกท.กำลังมีความรัก(ข้างเดียว)กับเกย์หนุ่มรุ่นน้องอยู่คนนึงค่ะ คือเรารู้จักกันมา3-4ปีละ เป็นเพื่อนร่วมงานกัน ยอมรับค่ะครั้งแรกที่เจอน้องเค้า ไม่รู้สึกว่าเค้าเป็น อาจจะเพราะวันนั้นพวกเราต้องพบกับผู้ใหญ่ในบริษัทและต่างก็ไม่ทีใครรู้จักใคร เค้าจึงวางมาดแมนมากๆ ตอนนั้นเจ้านายบอกอยากให้ทุกคนทำความรู้จักกันเอง จึงปล่อยให้พวกเราคุยกันซักถามที่มาที่ไป จขกทได้โอกาสก็คุยกับน้องเขา (สาบานตอนนั้นไม่คิดอะไรจริงๆ มีแฟนอยู่แล้วด้วยค่ะ แค่มองว่าน้องเขารูปร่าง หน้าตาดีเท่านั้น)พอคุยถึงได้รู้สึกนิดๆว่า เอ๊ะ!เป็นรึป่าวนะ แต่ไม่ได้ติดใจอะไร ไม่เคยเอาเรื่องน้องเขาเก็บมาเพ้อฝันเหมือนทุกวันนี้
พวกเราทำงานด้วยกันจนสนิทกันระดับหนึ่ง ในก๊วนพวกเรามีประมาณ5-6คนส่วนใหญ่ก็ผู้หญิง ว่างๆก็พากันไปเที่ยวด้วยกัน มีบางครั้งพวกเราต้องแยกกันทำงานแต่เมื่อมีโอกาส พวกเราก็จะนัดเจอกันเสมอ ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติอย่างที่มันเคยเป็น อ้อ!ตอนนั้นน้องเค้ามีแฟนอยู่แล้วด้วย แต่ไม่เคยเที่ยวด้วยกันกับพวกเรามีแค่ทักทายกันตอนเจอบ้าง
ประมาณช่วงปีที่2ที่รู้จักกันล่ะมั้งคะ ที่ได้รู้ว่าน้องเค้าเลิกกับแฟนหนุ่มของเค้า เพื่อนในกลุ่มมาเล่าให้ฟัง จขกทเองแปลกใจไม่น้อยที่รู้ว่าน้องเป็นคนบอกเลิก เพราะตลอดเวลาที่รู้จักน้อง เค้าดูเป็นคนที่รักแฟนเค้ามาก ติดแฟนหนึบ ยอมทุกอย่าง ไม่คิดว่าจะเป็นฝ่ายไปซะเอง หลังจากนั้นน้องเค้าก็ป๊อบในหมู่เกย์มากๆ เพื่อนในกลุ่มก็จะแซวบ่อยๆว่าตอนนี้คนไหน มีกี่คน ตกลงคนไหนแน่ฯลฯ แต่จขกทไม่เคยไปถามเอง เพราะด้วยความที่เราไม่คุยกันเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ จะคุยเรื่องทั่วๆไป เรื่องตลกๆสนุกๆรึไม่ก็เรื่องงานซะมากกว่า ส่วนเรื่องความรักของจขกทน้องก็ไม่เคยยุ่งเช่นเดียวกัน (จขกท.ก็เลิกกับแฟนเหมือนกัน และก็มีคนคุยด้วยเรื่อยๆค่ะณตอนนั้น)
แล้วอะไรคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้จขกทเพี้ยนขนาดนี้ ตอบเลยค่ะ ไม่ทราบเหมือนกัน ทราบแค่ว่ามีบางครั้งที่ยืนใกล้ๆแล้วรู้สึกว่าเราอยู่กับผู้ชายคนนึงที่ไม่ใช่เกย์
อาจจะเกิดจากการสัมผัสรึป่าวก็ไม่แน่ใจ เคยมีอยู่ครั้งนึงน้องเค้าต้องทำท่าอะไรสักอย่างแล้วจับมือจขกท ตอนนั้นรู้สึกวูบวาบขึ้นมาแว๊บนึงค่ะ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา พวกเราไม่เคยโดนตัวกัน ให้สนิทกันแค่ไหนก็ไม่เคยกอดกัน โอบกัน ต่างจากเพื่อนเกย์คนอื่นที่จขกทมี พวกนั้นเขาจะกล้าจับตัวเราโดยที่เราเองไม่รู้สึกอะไร และเท่าที่เห็น น้องเค้าก็ไม่โอบเพื่อนผู้หญิงคนไหนเหมือนกันค่ะ
จขกทคิดว่าไม่ใช่แค่ตัวเองที่รู้สึกว่าน้องเค้าแมนขึ้นนะคะ เคยได้ยินเพื่อนผู้หญิงคนนึงคุยกะน้องไว้เหมือนกันว่า เออ เดี๋ยวนี้เมิงดูเป็นผู้ชายมากขึ้นนะ น้องเค้าก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แล้วพักหลังๆ จขกทรู้สึกว่าน้องเค้ามองมาที่จขกทมากขึ้น รึว่าอาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้จขกทรู้สึกสับสนกับความคิดตัวเองอยู่จึงคอยหลบหน้า คุยแป๊บๆก็ขอตัวไปทำงาน น้องคงมีคำถามในใจว่าทำไมทำตัวแปลกๆ(มีบางวันฝันถึงน้องเค้า แต่ไม่ได้ฝันลามกน้า แค่เข้ามามีส่วนร่วมในฝันเฉยๆ)
จขกทไม่ได้หวังให้น้องมาสนใจใดๆนะคะ ลึกๆรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ อีกอย่างน้องเค้าอายุห่างจขกทเยอะค่ะ ตอนนี้พยายามไม่คิดเรื่องนี้ค่ะ หาอะไรทำให้ยุ่งๆไว้ ช่มความคิดเรื่องนี้ไม่ให้มันมากไปกว่านี้ จริงๆตอนนี้ก็พอมีคนคุยอยู่ค่ะ แต่ไม่สม่ำเสมอ พอเจอหน้าน้องเค้าถึงหวั่นไหวได้อีก ภาวนาให้น้องเค้ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนอีกที จขกทจะได้เลิกฟุ้งซ่านเสียที เอ๊ะรึจขกทจะหนีไปแต่งงานดีนะเนี่ย
ไม่ทราบจะบอกใคร บอกผ่านเฟสก็ไม่ได้ ขอระบายทางนี้ละกัน เผื่อจะมีคนหัวอกเดียวกันช่วยบอกวิธีลดความเพ้อเจ้อของจขกทได้บ้าง
ขอบคุณมากค่ะ