เรื่องสั้น บุพเพเหมันต์

หนาวนี้มีเธอ

       บรรยากาศแห่งความสุขบังเกิดขึ้นแล้วสำหรับเขา ท่ามกลางไอเย็นเกาะยอดหญ้าเกิดเป็นแม่คนิงค์

ทำให้เขารู้สึกหนาวจนขนลุก มือไม้สั่นเทาด้วยความหนาวยะเยือก

ฝูงนกกระสาไซบีเรียนบินหนีหนาวจากเหนือทวีปแสวงหาไอแดดอุ่นผ่านลงไปยังทิศใต้ ใบไม้พัดลอยไปตามแรงลม

เป็นภาพที่ทำให้เขาประทับใจ นานมาแล้วที่เขาเองก็ไม่ได้สัมผัสกับความหนาวเช่นนี้ เป็นหนาวแรกของปีก่อนเทศกาลคริศมาสต์

ครั้งนี้เขามาเที่ยวขับรถแรลลี่จากกรุงเทพ เพื่อมาที่อุทยานแห่งชาติกับกลุ่มเพื่อนที่ทำงาน ต่างคนต่างมีรถเป็นของตัวเอง

ตามคำชักชวนของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม เขาถือกล้องถ่ายภาพคู่ใจในมือ

เพื่อรอพระอาทิตย์ขึ้นสู่ยอดทิวเขา ส่องสว่าง ให้เขาได้เก็บภาพบรรยากาศสักรูปเป็นที่ระลึกเป็นวันสุดท้ายของทริปท่องเที่ยว


“มาเลย ตรงนี้วิวสวย เราก็กำลังรอถ่ายอยู่เหมือนกัน”

เพื่อนของเขาคนหนึ่งกล่าวชวนหาท่เหมาะแก่เขา

“อืม วันนี้หนาวมาก ไม่ได้สัมผัสอากาศหนาวมานานเลยเชียว ไหนๆตรงไหนวิวสวย”

“ตรงนี้แหล่ะ เจ๋งสุด เห็นแนวเขาสลับกัน เวลาดวงอาทิตย์ขึ้นตรงนั้นก็ถ่ายได้เลย” เพื่อนเขาว่า
จนถึงเวลาที่พระอาทิตย์เคลื่อนตัวพ้นขอบฟ้า

“แชะ แชะ “ เขาลั่นชัตเตอร์อย่างใจเย็น ด้วยความหนาวทำให้มือไม้ของเขาสั่นพอควร
แต่เขาก็เก็บรูปนั้นได้ด้วยความชำนาญอย่างมืออาชีพ รวมทั้งเพื่อนของเขาที่มาด้วยกันอีกสี่คน
แล้วทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงหวานจากเธอ

“สวัสดีค่ะ คุณเป็นช่างภาพเหรอค่ะ รบกวนช่วยกดกล้องให้ฉันหน่อย”

หญิงสาวคนหนึ่งทักเขาจากด้านหลัง เธอใส่เสื้อโค๊ตตัวใหญ่คลุมเข่ามิดชิด
ขณะที่เขากำลังรอพระอาทิตย์ขึ้น เขาหันหลังขวับไปตามเสียงเรียก

“อ๋อใช่ครับ ผมเป็นช่างภาพธรรมชาติ จะให้ผมถ่ายรูปให้เหรอ ได้สิครับ”

เขายิ้มรับปากเธอด้วยความเต็มใจ เมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวแววตาโต
ผมบรอนซ์สลวย ผิวพรรณผุดผ่องได้ที่ ที่จัดได้ว่าสวยมากคนนี้
ทำให้เขาไม่รีรอที่จะเป็นช่างภาพจำเป็นให้เธอ จนเพื่อนๆต่างอิจฉาที่เขาได้ช่วยเหลือถ่ายภาพให้เธอ

“แชะ แชะ แชะ “

เขากดชัตเตอร์สามสี่ครั้งในขณะที่เธอเปลี่ยนท่าทางไปเรื่อยๆ จนเธอพอใจ

“ขอบคุณมากค่ะคุณช่างภาพธรรมชาติ นี่ค่ะนามบัตรฉัน
ฉันชื่อเบลล่าเป็นนางแบบนิตยสารต่างประเทศ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

เขายื่นมือรับโอบมือของเธออย่างละมุน แล้วส่งกล้องถ่ายรูปคืนให้เธอ

“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อฤทธิ์ นี่ครับนามบัตรผม”

เขายื่นนามบัตรและกล่าวตอบเธอ แล้วเธอก็เดินจากกลุ่มของเขาไป
ทั้งเขาและเพื่อนต่างเดินลงจากยอดเขาด้วยความเหน็ดเหนื่อย
จนถึงรีสอร์ทที่พัก เขากลับที่พักรีสอร์ทแยกตัวออกจากกลุ่มเพื่อน

ในใจพลันนึกถึงเธอขึ้นมา ใบหน้าคม จมูกโด่ง
แม้จะมีรูปร่างสูงโปร่งแบบฝรั่งแต่ผิวพรรณของเธอก็นวลดุจเทพี
ทำให้เขาอดคิดถึงเธอไม่ได้ เมื่อเอานามบัตรนั้นขึ้นมาอ่านดู
ก็รู้ว่าเธอเป็นลูกครึ่งไทยเยอรมันและเป็นนางแบบนิตยสารในยุโรป

แล้วโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังพอดีกับที่เขากำลังเก็บกระเป๋าเพื่อจะออกจากห้องพัก


“กริ๊งๆๆๆๆ” เขากดรับโทรศัพท์


“สวัสดีค่ะคุณฤทธิ์ ฉันเบลล่าเองค่ะ เที่ยงนี้ว่างมั้ยค่ะ ดิฉันอยากเลี้ยงขอบคุณคุณเมื่อเช้า”


“สวัสดีครับ พอดีผมกำลังจะเช็คเอาท์ออกจากห้องแล้วล่ะครับ แต่ถ้าคุณอยากตอบแทนผมก็ไม่ขัดน้ำใจครับ”

“คุณพักที่ไหนค่ะ มาหาดิฉันที่รีสอร์ท นวลนิทราห้อง1021
ใกล้กับผาแม่อินทร์นะคะ มาถึงแล้วโทรมาหาดิฉันที่เบอร์นี้เลยค่ะ ดิฉันกำลังเหงา”

“ได้เลยครับ เดี๋ยวผมไปถึงในอีกครึ่งชั่วโมงแล้วผมจะโทรไปครับ”

“รีบมานะคะ ไม่งั้นอดนะจะบอกให้”

แล้วเธอก็วางหู ส่วนเขารีบเช็คอินออกจากห้องพักทันที

เขาขอตัวแยกออกมาจากกรุ๊ปเพื่อนขอขับรถกลับคนเดียว
จนเพื่อนทุกคนเอะใจ ว่าเขาช่างง่ายดายต่อคำชักชวน

“เฮ้ยยนี่ จะไปหาเธอจริงๆเหรอ ระวังตัวด้วยนะอาจจะเป็นแก้งค์มิจฉาชีพก็ได้”

“คงไม่ขนาดนั้นหรอก ไม่อยากคิดมาก เดี๋ยวเจอกันที่กรุงเทพละกันไปล่ะ”

แล้วเขาก็ขับรถกระบะคันเก่งหลังจากเช็คเอาท์ เมื่อไปถึงที่นัดหมาย
เขาเห็นเธอนั่งรอที่ร้านอาหารของรีสอร์ทคนเดียว
แล้วเขาก็เดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามที่โต๊ะของเธอ
บรรยากาศค่อนข้างเงียบสงบ แขกในที่พักมีน้อยมากเพราะยังไม่ถึงช่วงเทศกาล
เหมาะแก่การสนทนาตามประสาหนุ่มสาวยิ่งนัก

“คุณเบลล่ามาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ ผมมาคนเดียวเหมือนกัน”

“ค่ะดิฉันมาคนเดียว เพิ่งจะมาถึงเมืองไทยได้สองวัน ก็แวะมาเที่ยวที่นี่เลย
เห็นว่าแถวนี้อากาศดีมากวิวก็สวย อ่ะนี่ค่ะดิฉันสั่งอาหารไว้รอคุณฤทธิ์แล้วค่ะ เชิญทานได้ตามสบายเลยนะคะ”


เขาเห็นอาหารไทยทั้งหมดที่วางอยู่บนโต๊ะน่ากินทุกย่าง
มีทั้งแหนมหมูสดย่างไฟ น้ำพริกอ่อง ต้มแช่บกระดูกอ่อน
หอยแมลงภู่อบชีส ไส้กรอกข้าวยำทอดกระเทียมท่อนเต็มคำ
และสลัดผักยอดดอย เขาน้ำลายสอเมื่อเห็นเมนูอาหาร
อดไม่ได้ที่เขาจะเรียกพนักงานเสิร์ฟให้จัดไวน์ขาวมาขวดหนึ่ง เพื่อฉลองกับนางแบบสาวสวย

“คุณเบลล่าดื่มไวน์ ได้มั้ยครับ ผมเลี้ยงเอง”

เขายิ้มผายให้เห็นความจริงใจ แล้วถามเธอทันที

“ได้ค่ะ แต่ดิฉันเมาง่ายนะ จะมอมฉันเหรอ”

“ดื่มได้เหรอ งั้นมาชนแก้วกัน มาเที่ยวคนเดียวได้ด้วย ผมชอบผู้หญิงที่ใจกล้าอย่างคุณจัง ”

ทั้งสองดื่มไวน์และทานอาหารจนเลือดลมเริ่มฝาดได้ที่
หนุ่มสาวคลอเคลียเสียงสนทนาให้แขกในรีสอร์ทอิจฉาตาเป็นมัน
ในขณะรับประทานอาหารเที่ยง โดยที่เขาเปลี่ยนใจจะไม่กลับกรุงเทพในเร็ววันนี้ เพราะมีภารกิจกับเธออีกหลายวัน
ในขณะที่เธอจิ้มเนื้ออบสวรรค์แกล้มไวน์แดงเขาปาก เขาเอ่ยถามเธอด้วยที่ยังไม่เคยถาม

“เอ่อ คุณเบลล่าครับ ไม่ทราบว่าคุณมีแฟนหรือยังครับ”

“เรื่องนั้นน่ะ ดิฉันไม่ยุ่งมาตั้งแต่สมัยเรียนไฮสคูลแล้วล่ะค่ะ ถามทำไมเหรอคะ จะขอดิฉันแต่งงานเหรอ”

“ป่าวครับ แค่อยากรู้ว่าหัวใจคุณยังว่างอยู่หรือเปล่า

ผมยังเป็นโสดแล้วก็อยากรู้ด้วยว่าทำไมคุณถึงกล้าเปิดเผยอะไรมากมายกับผมอย่างนี้ ทั้งๆที่เราเพิ่งรู้จักกันแค่วันเดียว”

“ดิฉันแค่อยากเพลิดเพลินกับชีวิต พอดีเห็นคุณเข้าก็เลยอดไม่ได้ที่จะปล่อยตัวออกไปอย่างนั้น

เพราะเห็นว่าคุณคงเป็นมืออาชีพมากพอ แต่แล้วคุณฤทธิ์เองก็เป็นผู้ชายที่ฉันก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะทำกับฉันได้ดีเพียงนี้”


“งั้นคุณเบลล่าก็ยังโสดอยู่น่ะสิครับ ถ้าไม่รังเกียจผมขอเสนอตัวเป็นคู่ใจของคุณได้มั้ย”

เขาถามตรงๆกับเธอไปอย่างนั้น ลองเสี่ยงดวงดู ทำให้เธออายม้วนหน้าลงมองดูอาหารบนจานต่อ
ที่มีทั้งมะเขือยาวนึ่งแบบเหนือ และ ใส้อั่วท่อนใหญ่ วางอยู่ในจาน เธอใช้ส้อมจิ้มไปที่ไส้อั่วพร้อมใช้มีดเล็กบรรจงหั่น

“ไม่รังเกียจหรอกค่ะ ดิฉันเองก็เหงาอยู่เหมือนกันนี่นา
ฉันพร้อมเป็นคนรักของคุณฤทธิ์ค่ะ คุณทั้งหล่อทั้งสมาร์ทและคิดว่าคงนิสัยดี
และฉันยินดีให้คุณทุกอย่างตามที่คุณต้องการค่ะ”

ด้วยความที่เธอเป็นสาวมั่นและเปิดเผย แบบฉบับฝรั่งที่กำลังเดียวดายในเวลานี้
เธอจึงตอบรับคำขอรักจากเขาทันที

แล้วความเปลี่ยวเหงาหนาวทรวงของทั้งคู่ก็ละลาย ให้ได้รับความสุขอิ่มเอม
กลายเป็นไออุ่นในยามที่ใจถวิล ก่อกำเนิดเป็นความรักที่บุพเพแห่งลมหนาวพัดพาให้มาพบกัน
หลังจากคบหาไปมาหาสู่กันระยะหนึ่ง โดยที่เขาก็บินไปหาเธออยู่บ่อยๆ
ทั้งสองตกลงใจแต่งงานกันในเวลาสองปีต่อมาที่เยอรมันนี
ส่วนฤทธิ์ย้ายไปเป็นช่างภาพท่องเที่ยวในกรุงเบอร์ลิน พร้อมทั้งมีลูกชายด้วยกัน