มิกิ ผู้พิทักษ์ VS ไอ้เหมียว จากเรื้อนร้ายกลายเป็น.....

เกริ่นๆก่อนนะคะ  ^^  ตั้งแต่ตอนเด็กมา เราชอบเลี้ยงหมา เลี้ยงแมวมากเลยค่ะ แต่เพราะความเป็นเด็ก จึงจะไม่ค่อยรู้ว่าถ้าจะเลี้ยงสัตว์นั้นเราต้องทำอะไรบ้าง  คือเป็นเด็ก ยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ใครเอาหมาเอาแมวให้ ก็เอามาเลี้ยง ละจะโดนพ่อบ่นๆอยู่เสมอค่ะ ว่าไม่ค่อยมีเวลาดูจะเอามาทำไม แต่เราอยากเลี้ยงจึงไม่ค่อยฟังคำพ่อบ่นเท่าไหร่  จำได้ครั้งหนึ่ง เราได้หมามาสองตัวค่ะ ตัวแรกเป็นตัวผู้ ตัวนี้พ่อจะชอบ เพราะมันกินเก่ง เชื่อฟัง ตัวที่สอง เป็นตัวเมียค่ะ "ชื่อมิกิ " มิกิเป็นหมาที่อยู่กับเรานานที่สุด บ้านเราอยู่ติดกับถนนใหญ่ค่ะ รถมักผ่านไปมากตลอด หมาแมวตัวอื่นๆไม่โดนยาตาย ก็รถชนตาย มีแต่เจ้ามิกินี่แหละค่ะ โดนชนกี่ครั้งๆก็ไม่ตาย มิกิเป็นหมาพันธุ์ไทยค่ะตัวสีดำ  กินข้าวน้อย เลือกกิน ไม่ค่อยเชื่อฟัง เท่าไหร่ แต่สิ่งที่มันมีคือความซื่อสัตย์และกตัญญูมากกกกค่ะ  ตอนมันเล็กๆเราก็ดูแลเป็นอย่างดี แต่พอมันโตมา มันไม่ค่อยสวย ชอบไปเล่นอะไรมาแล้วจะมีกลิ่นเหม็นๆๆติดตัวตลอด มีทั้งเห็บทั้งหมัดติดเต็มตัวเลยค่ะ มิกิชอบวิ่งไล่จับไก่กินไก่ดิบๆได้เลย ตอนนั้นจากรัก เราก็กลายเป็นรังเกียจมันมาก  เวลามันเข้ามาใกล้ๆเราก็จะถีบมัน ไล่มัน แต่มันก็ยังคงความซื่อสัตย์และกตัญญูนะคะ  ตอนเช้าเย็นมันจะคอยมานั่งส่งเราขึ้นรถไปโรงเรียน ตอนเย็นก็รอเรากลับบ้าน จากนั้นเวลาพ่อหรือคนในครอบครัวจะไปไหนมันจะเดาใจละวิ่งนำหน้าค่ะ น่ารักมาก ^^ครั้งหนึ่งมีเพื่อนพ่อมาส่งพ่อที่บ้าน มันเข้าไปดมกลิ่นเมื่อไม่คุ้นกับกลิ่น มันก็วิ่งเข้าไปยืนสกัด เพื่อนพ่อเราค่ะ  มันจะทำแบบนี้เป็นประจำ ไม่เคยที่จะซื่อสัตย์ลดลงเลยค่ะ  ผ่านมาสักพักหนึ่ง เราก็ต้องสอบเข้ามหาลัย ทำกิจกรรม ไม่ค่อยได้อยู่บ้านค่ะ แล้วก็มีโทรศัพท์จากที่บ้านโทรมาบอกว่ามันตายแล้วค่ะ มันวิ่งเล่นอยู่ดีๆแล้วก็ล้มช็อกน้ำลายฟูมปาก  น้าบอกว่ามันคงจะไปกินหญ้าแล้วกินโดนยาฆ่าแมลง  พอรู้ข่าวแรกๆก็เฉยๆนะคะ ไม่ค่อยสนใจ แต่ก็เป็นแบบนั้นได้ไม่นาน เราดันกลับมารู้สึกเสียใจค่ะ คิดถึงมันมากกกกก  ร้องไห้หามัน จนแม่มาคุยกับเราว่าไม่เป็นไร ต่อไปนี้แม่คงไม่กล้าจะเลี้ยงสัตว์อีก เพราะเลี้ยงแล้วจะรักมันมาก พอมันตายไปเราก็จะมาเสียใจแบบนี้ T^T  (พูดละก็คิดถึงมัน)  เราคิดเสมอนะคะถ้าย้อนเวลาได้เราจะรักและดูแลเหมือนกับตอนที่มันยังเล็กๆ เราจะไม่ถีบไม่ไล่มันเวลามันเข้ามาเล่นกับเรา แต่ก็เป็นแค่ความคิดน่ะคะ มันย้อนเวลาไปไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือทำปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ เมื่อมิกิตายที่บ้านก็ไม่เลี้ยงหมาหรือแมวอีกเลย เลี้ยงแต่ปลาเอาไว้กินลูกน้ำ 555  (เสียดายรูปมิกิไม่มีอ่ะค่ะ ไว้หาเจอจะเอามาให้ดูนะคะ)  

               หลังจากนั้นมาเราก็ได้เจอกับแมวจรจัดตัวหนึ่งค่ะ ตัวมันผอมน่ารังเกียจมีแต่ขี้เรื้อน ตัวเหม็นมากกก มันคงเดินเข้ามาหาอะไรกินแถวบ้านเรา เราเดินเข้าไปหามันอย่างไม่รู้สึกรังเกียจมันเลย ในใจคิดแต่สงสาร พ่อบอกว่า มันคงเป็นแมวของคนที่มาเช่าอยู่ข้างบ้าน พอเขาย้ายไปก็ทิ้งมันไว้ตรงนี้ ลองดูสภาพมันนะคะ                                        
                                                          
                                                          

        อย่างที่เราบอกไปตอนต้นนะคะว่า ทำปัจจุบันให้ดีสุด เรารู้สึกผิดกับการที่ทำร้ายเจ้ามิกิหมาแสนรู้ไม่ค่อยใส่ใจมันเท่าไหร่ เราจึงตัดสินใจที่จะดูแลมันค่ะ เราก็แอบหวังนะคะว่าผลบุญที่ช่วยไอ้เหมียว (ที่บ้านเรียกแมวตัวนี้ว่าไอ้เหมียวค่ะ) จะส่งให้มิกิได้ไปเกิดในภพที่ดี สาธุๆๆๆ

ที่บ้านไม่มีอุปกรณ์สำหรับสัตว์เลี้ยงแบบน่ารักๆที่ใครๆมี เรากับน้องชายพามันไปหาหมอโดยจับมันใส่ถุงแล้วเอาผ้าพันตัวมันไว้ค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเงิน เลยถามพนักงงานหน้าร้าน ว่ารักษาขี้เรื้อนแบบนี้จะแพงมั้ยคะ เขาบอกว่าเข็มละ 140 บาท ได้ยินแบบนั้นดีใจเลยค่ะไม่เกินงบ จากนั้นเราก็พามันเข้าห้องตรวจ เรากับน้องชายช่วยกันจับตัวมัน เห็นแล้วมันคงรู้สึกเจ็บปวด ได้แต่บอกว่า อดทนนะเหมียวนะ หลังจากฉีดยาก็เดินออกมา เห็นคนอื่นเขาพาแมวมารักษาเป็นแมวไฮโซทั้งนั้น 555555 หมอก็เอาใบนัดให้ ไอ้เหมียว ต้องมาฉีดยาอีกสามครั้ง โอมายยยยยย  คือเราไม่ค่อยได้กลับบ้าน กลับมาครั้งนี้โชคดีเจอมัน แต่ถ้าเป็นครั้งอื่นที่ต้องพามานี่ไม่รู้จะทำยังไงดี ปัญหาคือ เราแอบพ่อมาถ้ารู้นี่กลัวโดนด่า เราเลยขอให้แม่ช่วยพามันมาหาหมออีกครั้งตามนัด  เรื่องมันแปลกก็ตรงนี้ค่ะ เวลาเราอยู่บ้านมันจะมาหาเรา แต่ตอนที่ไม่อยู่มันจะไม่มาเลย ถ้าเป็นครั้งสองครั้งนี่ไม่ค่อยสงสัย แต่จะเป็นแบบนี้ทุกครั้ง ถ้าเรากลับบ้านมันก็จะมานั่งรอ  สรุปคือ แม่เราก็ไม่ได้พามันไปหมอเพราะมันไม่มา ละก็ยังจรจัดอยู่ ถามว่าทำไมถึงไม่เลี้ยงมัน? ทุกคนตัดสินใจเลี้ยงแล้วค่ะ แต่พอเรากลับมาเรียนมันก็ไม่มา ตามหาก็ไม่เจอ  ยังงงๆอยู่เหมือนกันค่ะ

                       หลายอาทิตย์ต่อมา เรากลับบ้านค่ะ ไอ้เหมียวก็มาต้อนรับ  ด้วยสุขภาพที่ดูแข็งแรงขึ้น
        
ตอนนี้ขนที่หายไปก็เริ่มขึ้นมาละค่ะ  นี่ฉีดยาไปเข็มเดียว แล้วก็ให้กินนมกินอาหาร ไม่ใช้อาหารเม็ดนะคะ ส่วนมากจะเป็นแคบหมูบด ข้าวเหนียวผสมน้ำแกงค่ะ  ตามแบบฉบับบ้านๆของเรา 55555

เราพยายามกลับบ้านบ่อยๆเพื่อเจอมันค่ะ แล้วอาการมันก็ดีขึ้นๆๆ  รู้สึกดีใจ อิอิ มาเจอครั้งนี้เซอไพสสุดเลยค่าาาา ท่านผู้ชม ตกใจ อย่างกะคนละตัวเล้ยย

     

สุขภาพไอ้เหมียวแข็งแรงขึ้น เพียงแค่ฉีดยาไปแค่เข็มเดียว ยังงงๆอยู่เลย  มาคราวนี้นอนเฝ้าเลยค่ะ มันชอบให้เกาคอและก็จะทำหน้าฟินๆๆ
                                                

ตอนนี้ไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่กลับ คิดตลอดว่ามันจะมาหาอีกมั้ย มันไม่นอนบ้าน แล้วมันจะไปไหน แต่ที่เราโล่งใจคือมันหายป่วย สุขภาพแข็งแรงค่ะ  เราเชื่อว่าสัตว์นั้นมีความรู้สึกเหมือนกับเราๆ เราชอบมองตามันค่ะ เวลาไปเที่ยวหรือไปที่ไหน เราก็จะเจอหมาแมวจรจัดอยู่ตลอด น่าสงสาร ถ้าเกิดว่าเพื่อนๆเจอพอมีกำลังช่วยมันได้ก็ช่วยมันเถอะค่ะ มันมีจิตใจแต่พูดไม่ได้ ยังมีสัตว์ที่รอความช่วยเหลือจากเราอีกเยอะนะคะ แค่ให้อาหารบางตามที่เราพอมีกำลัง ก็อาจจะต่อชีวิตให้มันอีกก็ได้นะคะ แต่อย่าลืมถ้าช่วยมัน เราจะต้องไม่เดือนร้อนนะคะ หวังว่าเรื่องนี้อาจจะช่วยให้ข้อคิดดีๆสำหรับหลายๆคนค่ะ  รูปมีเยอะแต่ลงไม่ได้หมดนะคะ ไฟล์มันใหญ่ เอาลงแค่นี้ไปก่อนเนอะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ  
ขออนุญาตแท็กด้วยน้าาค้าาาาาาา