สาเหตุ...........ที่ผู้ชายดีๆบางคนถึงนอกใจไปมีคนอื่น

ผมเป็นผู้ชายธรรมาดาคนหนึ่ง ไม่ได้รวย ไม่ได้หล่อ กลางกลางคับ  ผมรู้จักแฟนผมมาประมาณปีกว่าแล้วครับตอนนี้ ผมยอมรับนะครับ  ตอนแรกผมรักแฟนผมมาก แต่หลังหลังเดือนกว่ามานี้ผมกลับรู้สึกรักเธอน้อยลง ผมพยายามหาเหตุผลให้กลับตัวเอง  ไม่ใช่ว่าผมเริ่มเบื่อเธอ  แต่คงเป็นเพราะความรู้สึกที่ให้มามันทำให้ผมรู้ว่า ถึงแม้ว่าผมจะรักเค้ามาก  แต่เราคงจะไปด้วยกันไม่ได้อยู่ดี

ก่อนผมมาเจอแฟน  ผมเป็นผู้ชายเพลย์บอยมาก  เที่ยวกลางคืนบ่อยๆ จีบสาวไปทั่ว  (และก็ได้สาวจากผับไปนอนเกือบทุกครั้ง )  จนผมมาเจอกับแฟน  มันทำให้ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ได้มาจากความรัก ที่ไม่ใช่ความรู้สึกความใคร่ในกามอย่างที่ผมพบเจอที่ผ่านมา  ผมยอมที้งความชั่ว  เปลี่ยนตัวเอง เป็นผู้ชายอบอุ่น เทคแคร์ เอาใจใส่ ไม่เจ้าชู้ ตั้งแต่ผมรู้จักกับแฟนวันแรกจนผ่านมาถึงทุกวันนี้ (หลังหลังเริ่มน้อยลง  ผมจะอธิบายต่อไปนะครับ)  ซึ่งแฟนผมไม่เคยรู้เลยว่าแต่ก่อนผมเป็นคนยังไง  ถึงแม้ว่าผมจะบอกเค้าแต่เค้าก็ไม่เคยเชื่อ (เค้าบอกว่ามองภาพไม่ออก)  ผมดูแลเค้าทุกอย่าง  ตื่นเช้า ก่อนทำงานผมจะทำอาหารให้แฟนผมกิน สามมื้อ เช้าทำเสด ทำปิ่นโตให้เป็นอาหารเที่ยง  ตอนเย็นเนื่องจากผมเลิกงานเร็วกว่า ทุกคืนผมจะกลับมาทำอาหารเย็นเตรียมให้แฟนผม เสื้อผ้าก็คอยซักให้  ถูบ้าน  กวาดบ้าน  ผมรับผิดชอบหมด ผมรู้สึกดีใจและภูมิใจที่ผมสามารถดูแลคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนผมได้  จนเพื่อนๆหลายคนไม่คิดว่าเสืออย่างผมจะสิ้นลายเพราะผู้หญิงคนนี้

ผมปฏิบัติกับแฟนผมเช่นนี้มาปีกว่า  แต่ในทางกลับกัน  แฟนผมไม่ค่อยดูแลอะไรผมเลย  ซักผ้า รีดผ้า ทำอาหาร งานบ้านเล็กเล็กน้อยน้อย  เป็นหน้าที่ผมคนเดียว  ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดในใจเสมอว่าเราเป็นผู้ชายต้องดูแลคนที่เรารักให้ได้  จนกระทั่งมีวันหนึ่งผมเหนื่อยจากการทำงาน  แต่พอถึงคอนโดก็เตรียมทำอาหารให้แฟนผมกิน จัดห้องถูห้อง แต่แล้วแฟนผมกลับถึงห้องเธอกลับไม่กินข้าวที่ผมทำไว้โดยให้เหตุผลว่าได้กินข้าวกับที่ทำงานแล้ว  ผมก็ไม่ว่าอะไรแต่ในใจเริ่มคิดว่าทำไมไม่โทรมาบอกกันก่อนจะได้ไม่ต้องทำ  พอตื่นเช้าผมก็ทำอาหารเช้าและเที่ยงเตรียมไว้แต่มีบางครั้งผมมัวแต่ล้างจานก็เลยทำให้ผมเกือบต้องไปทำงานสาย  หลังหลังก็เลยทิ้งจานไว้ไม่ล้างแอบคิดในใจว่าแฟนผมตื่นขึ้นมาคงต้องช่วยผมล้างแน่นอน(ผมทำงานแปดโมงเช้า ส่วนแฟนผม ทำงานสิบโมงครึ่ง) แต่ทว่าทุกครั้งเธอจะตื่นสายขนาดผมโทรปลุกทุกครั้ง  ทีนี้ไม่ต้องหวังเลยคับว่าเธอจะช่วยผม  และเหตุนี้ทุกวันที่ผมกลับถึงห้องตอนเย็น  จะเจอกองจานที่ผมกองไว้ตั้งแต่ตอนเช้าและสภาพห้องที่รกยุ่งเหยิงเนื่องจากแฟนผมรีบร้อนหาของ ทาครีม ไดรผม วางระเกะระกะ  เป็นแบบนี้ทุกวัน  

นอกจากคำว่าบอกรักผม  ยิ้มให้ผม  กอดผมตอนนอน  ผมก็ไม่เคยได้รับความรู้สึกดีๆที่คนเป็นแฟนมอบให้กัน  จนผมลุกขึ้นมาบอกกับเธอตรงตรง ปรับความเข้าใจ  อยากให้เธอดูแลและช่วยผมเล็กเล็กน้อยน้อยบ้าง เธอรับฟังไม่เถียงแต่อย่างใด และก็ปรับปรุงตัวเองดีขึ้น ช่วยงานผม ดูแลผม  แต่สุดท้ายทำแค่สามวันก็กลับมาเป็นสภาวะเดิม

ผมรู้สึกเหนื่อยล้า ไม่มีความสุข ทั้งต้องทำงานหาเงินดูแลแฟน  และยังต้องมาทำงานบ้านทุกอย่างคนเดียว  ทุกครั้งที่ผมทำอะไรให้แฟนผม  เธอจะรู้สึกเฉยๆ  เหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งที่ผมทำให้เธอประจำอยู่แล้ว พอเวลามีปัญหาอยากจะปรึกษากลับได้ยินแต่เสียงหัวเราะและเปลี่ยนเรื่อง  พอเล่ามากมากก็จะทำท่าเครียดไม่แฮปปี้  ผมต้องแก้ปัญหาคนเดียวจนลืมไปเลยคับว่าผมมีแฟน  วันวันอยู่ด้วยกันก็เอาแต่เล่นมือถือ ดูข่าว ผมอยากที่คุยอยากจะอ้อนแต่ก็ไม่ได้เพราะแฟนผมไม่สนใจผมเลยนอกจากเล่นมือถือ  ผมได้แต่คิดในใจว่าทำไมผมรักเธอ  เหตุผลตอนนี้ผมต้องบอกตามตรง  ผมหาเหตุผลไม่ได้คับ...................

ผู้ชายอย่างผม สามารถเป็นผู้นำให้ได้  แต่ในบางมุมบางครั้ง  เรารู้สึกเหนื่อยหรือท้อก็ต้องการกำลังใจและความเอาใจใส่จากคนที่เรารัก  ผมไม่สามารถเป็นผู้ให้ได้ตลอดเวลา ..........  

ภายหลังมานี้ผมเลือกที่จะเงียบ ทำได้ก็ทำ ไม่เรียกร้องอะไรใดใดทั้งสิ้น  แฟนผมก็รู้สึกผมแปลกไป ไม่ค่อยร่าเริง ไม่คุยหวานหวาน (ผมไม่มีอารมณ์จริงจริง)  จนวันหนึ่ง เพื่อนผม ชวนผมไปเที่ยวหลังจากไม่ได้เที่ยวมานานปี  ตอนนั้นผมก็รู้สึกเบื่อๆพอดีก็เลยไป  คืนนั้นผมก็ได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นผู้หญิงน่ารัก ขาว เฟรนลี่  เราคุยกันถูกคอมากครับ หลังจากที่ผับเริ่มปิด  ผมก็อาสาไปส่งเธอที่คอนโดและผมก็มีอะไรกับเธอ ซึ่งในใจคงคิดว่าเธอคงรักสนุกไม่ผูกพัน  พอตอนเช้าผมตื่นผมกำลังเตรียมตัวกลับ  เธอเข้ามากอดผมบอกตรงๆนะครับ  เราเพิ่งรู้จักกันแต่ทำไมอ้อมอกของเธอกับอบอุ่น  และเธอก็พาผมไปอาบน้ำ  และที่ทำให้ผมทึ่งก็คือ เธอขัดตัว แม้กระทั่งซอกนิ้วตีนยังขัดให้ซึ่งไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับผมมาก่อน  หลังจากนั้นเธอก็พาผมไปกินข้าว ที่ร้านปิ้งย่างมิยาบิ และตอนจะเชคบิลเธอก็รีบจ่ายเงินให้ผม ซึ่งตั้งแต่ผมเกิดมาจนมีแฟนปัจจุบันกล้าพูดเลยครับว่ามีแต่ ญ ที่ให้ผมเป็นคนจ่าย  แม้แต่แฟนปัจจุบันยังไม่เคย

ผมไม่รู้เธอทำแบบนี้เธอต้องการอะไร  แต่เธอให้เหตุผลว่า  อยู่กับผมแล้วมีความสุข  อยากอยุ่กับผมไปนานนาน  ตั้งแต่นั้นเธอคนนี้ก็ดูแลผม  ทำอาหารหลังจากที่ผมทำงานเสด มาหาผมที่ทำงาน เทคแคร์ผม ผมมีความสุขมากครับ จนเวลาผ่านไปเกือบอาทิตย์กว่า ผมก็จำต้องเลิกราและหายไปเงียบเงียบ เนื่องจาก ผมรู้สึกว่าผมกำลังทำผิด  เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากครับแต่ผมมีแฟนแล้ว  ผมเลือกที่จะหยุดความรู้สึกไว้ กลับไปหาแฟน(เธอไม่รู้ว่าผมมีกิ๊ก)  ผมคิดในใจว่า  ผมจะลองให้โอกาสแฟนผมอีกครั้ง  เพราะลึกๆผมอยากให้แฟนผมเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในชีวิตคับ

จนเวลาผ่านมาถึงวันนี้  แฟนผมก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม  อาจเปลี่ยนไปบ้างแต่เล็กน้อย หากแต่รักของผมก็น้อยลงทุกวันทุกวันตามไป

ผมอยากบอกกับใครหลายคนว่า  จริงจริงแล้วผู้ชายก็ไม่ได้นอกใจเป็นสันดาน  หากแต่ปัยจัยหลายหลายอย่างพาไปเช่นผม  ผมอยากให้ผู้หญิงหลายคน ที่ชอบใส่ใจแฟนแบบ โทรตื้อ หาเรื่องว่าฝ่ายชายมีกิ๊ก ขี้หึงตลอดเวลา ไม่คำนึงว่าฝ่ายชายต้องการอะไร เปลี่ยนมาใส่ใจแบบ ให้ความรัก ความอบอุ่น เป็นเพื่อนคู่คิดยามที่มีปัญหา เอาใจใส่เชื่อใจซึ่งกันละกัน

ผู้ชายหลายคน ก็แพ้ใจคนที่เค้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุขและเป็นไออุ่นตอนที่เค้าท้อแท้ได้นะคับ  

ถ้าผู้ชายคนไหนดีกับคุณ ถึงแม้ว่าเค้าไม่ค่อยชอบพูดแต่คุณก็รู้สึกได้ว่าเค้ารักคุณ  จงใส่ใจเค้าบ้าง  อย่าเห็นเค้าเป็นของตายนะคับ  ถ้าเราสองต่างเติมเต็มให้กันตลอดคงจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบผมแน่นอนคับ

ขอบคุณคับ
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  ปัญหาครอบครัว ความรักวัยทำงาน
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่