กระทู้ระบาย.. พยายามจะออกจากชีวิตใครบางคนเป็นร้อยๆหน แต่สุดท้ายก็ไม่ใจแข็งพอ

ขอมาระบายก่อนนอนค่ะ

เคยมีความรู้สึกแบบนี้มั้ยคะ

เหนื่อยกับแอบรักการรอคอย การหลอกตัวเอง การตั้งความหวังลมๆแล้งๆที่ไม่มีวันเป็นจริง

เบื่อหน่ายกับตัวเองที่เป็นคนใจอ่อนมากไป ไม่เด็ดเดี่ยวใจแข็งสักที พยายามจะออกไปจากชีวิตเค้าหลายหนแต่ทำได้ไม่เคยข้ามวัน

น้อยใจที่เวลาเค้ามีสุขเค้าไม่นึกถึง แต่พอเค้ามีทุกข์กลับมาขอความช่วยเหลือเราเป็นคนแรก และก็เบื่อตัวเองที่วนกลับไปใจอ่อนอีกตามเคย

เจ็บปวดหัวใจทุกครั้งที่เค้าชื่นชมคนอื่นให้เราฟัง เจ็บปวดเพราะเป็นคนที่ไม่ได้ถูกเลือก ที่ต้องคอยเป็นที่ปรึกษาแก้ปัญหาให้ความรักของเค้า

เสียใจที่บางครั้งเราเหมือนเป็นอากาศในยามที่เค้ากำลังมีความสุขอยู่กับใครอีกคน

อยากจะหลุดพ้นไปจากวงจรแบบนี้จัง เกือบ 5 ปีแล้วสินะ ไม่รู้ทนมาได้ไง และจะต้องทนไปถึงเมื่อไร ในใจตอนนี้มันอยากไปให้พ้นๆ แต่ก็กลัวเค้าจะงงว่าเราเป็นอะไร หายไปไหน นั่นไง.. แคร์ความรู้สึกเค้าอีกแล้วเรา..

เฮ้ออออออ เบื่อที่สุด การออกไปจากชีวิตคนๆนึงนี่มันยากเย็นขนาดนี้เลยหรือนี่!!

มีใครกำลังรู้สึกแบบเราอยุ่บ้างมั้ยคะ?