เย้!! สอบเสร็จแล้วสองวิชา พรุ่งนี้หยุด ดีใจมะมะโลย(มากๆเลย) <<แล้วนี่แก่ไม่คิดจะอ่านหนังสือต่อหน่อยเรอะ - -<<
สวัสดีครับ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ป้าๆ ลุงๆ และสวัสดีทุกๆคนที่ได้หลงเข้ามาในกระทู้ของผม อาจจะจงใจกดเข้ามาก็ดี
เผลอกกดเข้ามาก็ดี ยินดีตอนรับนะครับ
เนื่องจากในตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากอ่านหนังสือ <<อ้าว? แล้วนี้แกจะเอาอะไรไปสอบ ห๊ะ!!<<
และเมื่อคืนผมได้นอนเพียงแค่สองชม. จริงๆผมนั้นอยากนอน แต่ก็นอนไม่ได้เพราะท้องอิ่ม ฮ่าๆ
(ชีวิตคนเรานี่ก็แปลกดีเหมือนกันนะครับ หิวก็เป็นทุกข์ อิ่มก็เป็นทุกข์) ผมเลยอยากจะมาเล่าเรื่อง
บางเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตผมให้เพื่อนๆในพันทิปได้ฟังกันครับ ส่วนตัวแล้วผมอยากทำกระทู้นี้มานาน
แล้วครับ แต่กำลังหาช่วงโอกาสเหมาะๆอยู่ ในตอนแรกผมคิดว่าจะเขียนกระทู้นี้ตอนช่วงปิดเทอม
แต่ในเมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างมันเป็นใจ ผมเลยอยากทำกระทู้นี้ในวันนี้ ตอนนี้เลยครับ :3
เมื่อก่อน...ตอนผมได้ยินชื่อมหา'ลัยหอการค้าฯ สิ่งแรกที่นึกได้คือไอแพดครับ ฮ่าๆ
ผมได้รู้จักมหาลัยนี้ตั้งแต่ตอนที่ได้ดูโฆษณาว่าแจกไอแพดให้นักศึกษาทุกคน
ในความคิดผมตอนนั้น "เฮ้ยเจ๋งว่ะ!! แจกกันงี้เลยอ่อ ป๊าดดด โหดขนาดดดดด"
ซึ่งนั่นทำให้ผมได้รู้จักกับมหา'ลัยแห่งนี้
เวลาผ่านไปไม่นานผมก็ได้ไปเป็นนักศึกษาวิชาทหาร(ตัดเกรียนเรียนรด. 555)
ที่ศูนย์ใหญ่ฯ ยอมรับเลยครับว่าไม่เคยไปแถวดินแดงเลยสักครั้งในชีวิต และนั้นก็ทำให้ผม
ได้เห็นตึกอาคารแห่งนึงบนป้ายนั้นเขียนว่า มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ซึ่งผมก็ได้
รู้ว่า.. "อ่อ!! หอการค้าฯ อยู่แถวนี้เองนี่หว่า ใกล้บ้านดีจังแฮ้ะ"
เผลอแปปเดียวก็เรียนจบ ปวช.3 แล้ว T__T ก็ได้แต่คิดว่า "เอ๋? เราจบปวช.มาอย่างงี้
เราควรจะไปทางไหนดีนะ จะกวดวิชาเรียนพิเศษเพื่อจะเข้าม.รัฐก็คงไม่ทันแล้วแน่ ๆ"
ส่วนตัวแล้วผมเคยเรียนแค่ภาษาอังกฤษครับ เคยไปนั่งร้องเพลงกับพี่แนน และท่องศัพท์
ไปเคาะกระดานไปกับครูสวยมาเหมือนกันครับ ซึ่งก็ได้แค่นั้นวิชาอื่น ๆ ผมไม่เคยเรียนเลยครับ
คุณแม่ท่านไม่อนุญาต ชีวิตช่วงนั้นผมรู้สึก เคว้งคว้าง น้อยใจ ว่าทำไมกันเราถึงไม่สามารถไป
เรียนพิเศษเพื่อสอบเข้าให้ได้อย่างคนอื่นเค้ามั่งนะ (จริงๆแล้วก็รู้สึกน้อยใจด้วยเหตุผลอื่นด้วย
เช่น การจำกัดวุฒิการศึกษาของบางมหาลัย) และต่อมาผมก็ได้มีโอกาสไปสอบ SMART-I
ผมดีใจมากที่ได้เจอมหา'ลัยที่ให้โอกาสให้เด็กอาชีวะอย่างผมสามารถสอบได้ ผมดีใจมาก
ที่สามารถทำข้อสอบได้(บ้าง) มันทำให้ผมมีไฟ มีแรงฮึดสู้ แต่แล้วความขี้เกียจมันก็ได้พราก
ทุกอย่างไปจากผม(เด็กๆไม่ควรเอาเป็นตัวอย่างนะครับ 5555) อาจเป็นเพราะด้วยงาน
โปรเจคจบ(ทำเหมือนวิจัยเป็นเล่มหนามาก)งานเยอะและต้องไปฝึกงานตามสถานประกอบการ
เลยทำให้ผมไม่สามารถแบ่งเวลาแทบไม่ได้เลย(นี่แกไม่คิดจะโทษตัวเองเลยเหรอ ห๊ะ!!)
ผลงานก็เลยออกมาตามความตั้งใจครับ นึกถึงแล้วก็เสียดายแต่ชีวิตคนเราต้องเดินต่อไปแหละ^^
ก็อยากฝากถึงน้องๆนะครับ ที่กำลังจะสอบก็ดีหรืออีก2ปีสอบหรืออีกหลายๆปี พี่อยากให้น้องๆ
ตั้งใจและทำให้ได้ ถึงเราจะไม่รู้จักกันแต่พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องทุกๆคนนะครับ จะได้ไม่ต้อง
มานั่งนึกเสียดาย ฝันให้ไกลไปให้ถึงนะครับ สู้ๆ
ผมได้ตัดสินใจมาสมัครที่หอการค้าฯ ทั้งๆที่ไม่เคยมาดูสถานที่หรืออะไรใดๆเลยทั้งสิ้น
ในวันแรกพบ... ผมถึงกับต้องตกตะลึงกับความยิ่งใหญ่ของมหา'ลัยครับว่าทำไมใหญ่ได้แค่นี้ 5555
ผมรู้สึกหวั่นๆในใจเมื่อผมได้จ่ายค่าเทอมจำนวนเงินสามหมื่นห้าพันแปดร้อยบาทไปเรียบร้อยแล้ว
"เฮ้ยเราคิดถูกแล้วจริงๆเหรอว้ะ" "เฮ้ยไหนๆก็ตั้งใจแล้ว ต้องเรียนที่นี่แหละ"
และแล้ว..ปิดเทอม6เดือนก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก ใกล้จะถึงวันรับน้องลูกแม่ไทรแล้วเหรอ?
วันรับน้องลูกแม่ไทรของผมก็คือค่ายลูกแม่ไทรจิตใจงามครับ ก่อนที่จะถึงวันนั้น ชีวิตผมก็ได้
เกิดเหตุการณ์ใหม่ๆขึ้น ไลน์กลุ่มเด้งตลอด เฟสบุ๊คเพื่อนแอดมาจากกลุ่มหอการค้าเยอะมาก
ถือว่าเป็นเรื่องราวดีๆ(?)ครับ 55555
เมื่อถึงวันค่ายฯ ผมกลัวมากที่จะไม่มีเพื่อน ผมมาสมัครคณะนี้คนเดียว ไม่มีเพื่อนมาสมัครด้วย
ผมกังวลมาก เพื่อนใหม่จะเป็นยังไง เค้าจะเป็นเพื่อนกับเราไหม บลาๆๆ เท่าที่เด็กใหม่เข้าโรงเรียน
ใหม่จะคิดออก เมื่อไปถึงมหา'ลัยก็ได้รู้จักเพื่อนๆบ้าง ได้เจอเพื่อนๆร่วมsec ได้เจอรุ่นพี่ในsec
ได้ทำกิจกรรมเข้าฐานต่างๆ ผมรู้สึกประทับใจพี่เลี้ยงค่ายทุกคนมาก คอยเอนเตอร์เทนน้องๆตลอด
แม้น้องๆบางทีจะไม่มีอารมณ์ร่วมเลย 55555
และแล้วก็ถึงวันเปิดเทอม เปิดเทอมวันแรกผมก็ได้นัดเพื่อนที่รู้จักกันทางไลน์มานั่งด้วยกัน
ก็อยู่ด้วยกันตลอดตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ ผมโชคดีมากที่ได้เพื่อนที่ดี คอยช่วยกันเรียนเสมอ บ้าไปด้วยกัน
ทุกข์ไปด้วยกัน สนุกไปด้วยกัน กิจกรรมแรกของพวกเราคือเข้าซุ้มเชียร์ บางทีก็รู้สึกสนุกดี
บางทีก็เบื่อเพราะต้องกลับบ้านดึกๆซึ่งมันทำให้เหนื่อย แต่กิจกรรมนี้ก็ได้ทำให้ผมรู้จักกับรุ่นพี่
รู้จักมหา'ลัยมากขึ้น ต่อมาก็วันไหว้แม่ไทรและเฉลยพี่รหัสเป็นวันที่ทำให้ผมสนุกมากๆครั้งหนึ่ง
ได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ ได้เต้นสนุกๆ(ตอนแรกก็อายแต่พอมาถึงวันนี้ความอายมันหายไปหมดแล้วครับ 55)
ได้รู้จักกับพี่รหัสป้ารหัสแสนใจดี กิจกรมต่อมาคือแข่งเชียร์และเฟรชชี่ไนท์ ก็อารมณ์ประมาณกีฬาสี
น่ะครับก็แข่งเชียร์กัน และในที่สุดกิจกรรมทั้งหมดก็ได้จบลงพร้อมด้วยการสอบกลางภาคครับ
การสอบกลางภาคของมหา'ลัยนั้น ผมคิดว่าเป็นอะไรที่โหดร้ายมากๆ เพราะไม่อ่าน ทำไม่ได้แน่ๆ
เนื้อหาเยอะมากครับเราอ่านกัน1อาทิตย์ก่อนสอบก็ยังจำไม่หมดจนใกล้วันสอบบางวันเราอ่านกัน
ไม่นอนเลยทีเดียว ใครบอกเรียนมหา'ลัยเอกชนง่าย ผมนี่อยากให้เค้ามาลองเรียนด้วยกันเลยครับ แฮ่ะๆ
แต่ก็จะมีเพื่อนหลายๆคนครับที่ไม่อ่านหนังสือมาแล้วบ่นๆข้อสอบยากมากทำไม่ได้เลย
เราก็ได้แต่นึกในใจ "ก็แกไม่อ่านมา แกจะทำได้เหรอ" แต่ไม่ได้พูดออกไปครับ อันนี้ก็นานาจิตตังครับ อิอิ
ผมได้มีโอกาสได้เข้าชมรมประสานเสียง ซึ่งก็จะมีการซ้อมร้องเพลงตลอด ซึ่งทำให้ผมนั้น
รู้สึกผูกพันกับชมรมนี้มาก แต่เพราะมีการซ้อมบ่อยทำให้เราต้องจัดเวลาแบ่งเวลาให้ดีขึ้นไม่งั้นไฟนอล
ไม่รอดแน่ๆ ผมก็อ่านมาตลอดนะครับ แต่พอมาถึงการสอบไฟนอลตอนนี้ผมก็ยังอยู่โต้รุ่งเหมือนเดิมครับ ฮ่าๆ
มาพูดถึงการเรียนกันดีกว่า ผมลงเรียนคณะบัญชีครับ ในเทอมแรกคณะจะลงทะเบียนเรียนให้
โดยลงให้หกวิชาครับได้แก่ วิชาบัญชีเบื้องต้น ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร
วิทยาศาศตร์ทั่วไป คณิตศาสตร์และสถิติในชีวิตประจำวัน และการตลาดครับ
วิชาบัญชีเบื้องต้น : มาดูวิชาเอกของผมครับ ก็เริ่มเรียนตั้งแต่ความรู้เบื้องต้นบัญชี ลงสมุดรายวันทั่วไป
งบทดลอง ปรับปรุงบัญชี งบกำไรขาดทุน งบแสดงฐานะการเงิน งบแสดงหมายเหตุประกอบ
สมุดรายวันเฉพาะ periodic&perpetual(เรียนเป็นภาษาอังกฤษนะครับ O.O") บัญชีอุตสาหกรรม
บัญชีภาษีมูลค่าเพิ่ม และสุดท้ายระบบใบสำคัญครับ เทอมหน้าผมจะเรียนชั้นกลาง1แล้ว
เป็นกำลังใจให้ผมกันด้วยนะครับ T^T
เป็นวิชาที่ โหดมาก โหดจริงๆ ครับ ผมพอมีพื้นฐานแล้วแต่ต้องตั้งใจเรียนมากๆเลยเนื้อหาเยอะมาก
สอบกลางภาค30% ปลายภาค50%(กำลังเครียดอยู่พอดีเลยครับ) สอบย่อย10% คะแนนเก็บ10%
ดูจากสัดส่วนคะแนนแล้ว ผมคิดว่ามันโหดมากๆเลยแหละครับ T_T แต่ผมสู้ตายยังไงก็จะสู้จนให้ได้A
ครับ ^__^
วิชาการตลาด : มาดูวิชาที่สองครับ วิชานี้เนื้อหาสนุกมากครับน่าติดตามตลอด แต่ว่ามันโหดร้ายมาก
ถ้ามันอยู่ในการสอบครับ วิชานี้สอบกลางภาค40% ปลายภาค50% คะแนนเก็บเยอะมากครับ10%
ซึ่งถ้าดูจากคะแนนก็คงจะพอบรรยายอะไรได้หลายๆอย่างครับ แต่ผมไม่ท้อครับ ผมสู้ อิอิ
วิชาคณิตฯ : เรียนเกี่ยวกับเลขง่ายกับสถิติครับและการใช้โปรแกรมนัมเบอร์กับสแพดครับ
วิชานี้จะบอกว่าง่ายก็ไม่ง่าย จะยากก็ไม่ยากครับ ถ้าไม่ตั้งใจยากแน่นอนครับ
วิชาวิทย์ฯ : เรียนเรื่องของวิทย์ทั่วไปครับแต่เนื้อหาน่าสนใจ เช่น เรื่องอาหาร เอมไซน์ ความชรา เทโรเมีย
แพทย์ทางเรื่อง บรรจุภัณฑ์ วัสดุ พลังงานคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า และพลังงานทดแทนครับ หลายคนดูจากเรื่องแล้ว
อาจจะคิดว่า เฮ้ยง่ายจะตายไป แต่เท่าที่ผมพบมานะครับเป็นวิชาที่ทำให้เด็กวิทย์หลายๆคนตกได้นะครับ
ถ้าไม่ตั้งใจ
วิชาไทยฯ : เป็นการเรียนทฤษฏีเกี่ยวกับการสื่อสารล้วนๆครับ เป็นวิชาที่สนุกดีและกิจกรรมในห้องเรียน
น่าสนใจมากครับ
วิชาอังกฤษ : วิชาสุดท้าย เป็นวิชาที่ค่อนข้างง่ายครับเป็นเหมือนการเรียนปรับพื้นฐาน ทั้งการสนทนาง่ายๆ
เราเริ่มเรียนกันตั้งแต่ part of speech, simple & continuous tense ฯลฯ กันเลยครับ แต่ก็ยังมีเพื่อนตกได้
เหมือนกัน _ _' แต่ผมเชื่อว่าคนเรามันค่อยๆปรับกันไปได้ครับหากมีความพยายาม
สุดท้ายนี้ก็อยากฝากถึงทุกคนครับ ผมเชื่อว่าหากคนเรามีความพยายามแล้วก็จะสามารถชนะได้ทุกอย่างแหละครับ
หวังว่ากระทูนี้จะเป็นประโยชน์แก่ผู้เข้ามาอ่านทุกคนนะครับ หากผิดพลาดประการใดผมก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
พิมพ์ไปพิมพ์มาก็ได้เวลาอ่านหนังสือต่อแล้วครับ 5555 ดังนั้นผมขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะครับ ฟิ๊ววววววววววววววววววววววววว.....
[รีวิว] ชีวิต freshman ลูกแม่ไทร จากวันนั้นถึงวันนี้... UTCC Let's Go Let's Win
สวัสดีครับ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ป้าๆ ลุงๆ และสวัสดีทุกๆคนที่ได้หลงเข้ามาในกระทู้ของผม อาจจะจงใจกดเข้ามาก็ดี
เผลอกกดเข้ามาก็ดี ยินดีตอนรับนะครับ
เนื่องจากในตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากอ่านหนังสือ <<อ้าว? แล้วนี้แกจะเอาอะไรไปสอบ ห๊ะ!!<<
และเมื่อคืนผมได้นอนเพียงแค่สองชม. จริงๆผมนั้นอยากนอน แต่ก็นอนไม่ได้เพราะท้องอิ่ม ฮ่าๆ
(ชีวิตคนเรานี่ก็แปลกดีเหมือนกันนะครับ หิวก็เป็นทุกข์ อิ่มก็เป็นทุกข์) ผมเลยอยากจะมาเล่าเรื่อง
บางเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตผมให้เพื่อนๆในพันทิปได้ฟังกันครับ ส่วนตัวแล้วผมอยากทำกระทู้นี้มานาน
แล้วครับ แต่กำลังหาช่วงโอกาสเหมาะๆอยู่ ในตอนแรกผมคิดว่าจะเขียนกระทู้นี้ตอนช่วงปิดเทอม
แต่ในเมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างมันเป็นใจ ผมเลยอยากทำกระทู้นี้ในวันนี้ ตอนนี้เลยครับ :3
เมื่อก่อน...ตอนผมได้ยินชื่อมหา'ลัยหอการค้าฯ สิ่งแรกที่นึกได้คือไอแพดครับ ฮ่าๆ
ผมได้รู้จักมหาลัยนี้ตั้งแต่ตอนที่ได้ดูโฆษณาว่าแจกไอแพดให้นักศึกษาทุกคน
ในความคิดผมตอนนั้น "เฮ้ยเจ๋งว่ะ!! แจกกันงี้เลยอ่อ ป๊าดดด โหดขนาดดดดด"
ซึ่งนั่นทำให้ผมได้รู้จักกับมหา'ลัยแห่งนี้
เวลาผ่านไปไม่นานผมก็ได้ไปเป็นนักศึกษาวิชาทหาร(ตัดเกรียนเรียนรด. 555)
ที่ศูนย์ใหญ่ฯ ยอมรับเลยครับว่าไม่เคยไปแถวดินแดงเลยสักครั้งในชีวิต และนั้นก็ทำให้ผม
ได้เห็นตึกอาคารแห่งนึงบนป้ายนั้นเขียนว่า มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ซึ่งผมก็ได้
รู้ว่า.. "อ่อ!! หอการค้าฯ อยู่แถวนี้เองนี่หว่า ใกล้บ้านดีจังแฮ้ะ"
เผลอแปปเดียวก็เรียนจบ ปวช.3 แล้ว T__T ก็ได้แต่คิดว่า "เอ๋? เราจบปวช.มาอย่างงี้
เราควรจะไปทางไหนดีนะ จะกวดวิชาเรียนพิเศษเพื่อจะเข้าม.รัฐก็คงไม่ทันแล้วแน่ ๆ"
ส่วนตัวแล้วผมเคยเรียนแค่ภาษาอังกฤษครับ เคยไปนั่งร้องเพลงกับพี่แนน และท่องศัพท์
ไปเคาะกระดานไปกับครูสวยมาเหมือนกันครับ ซึ่งก็ได้แค่นั้นวิชาอื่น ๆ ผมไม่เคยเรียนเลยครับ
คุณแม่ท่านไม่อนุญาต ชีวิตช่วงนั้นผมรู้สึก เคว้งคว้าง น้อยใจ ว่าทำไมกันเราถึงไม่สามารถไป
เรียนพิเศษเพื่อสอบเข้าให้ได้อย่างคนอื่นเค้ามั่งนะ (จริงๆแล้วก็รู้สึกน้อยใจด้วยเหตุผลอื่นด้วย
เช่น การจำกัดวุฒิการศึกษาของบางมหาลัย) และต่อมาผมก็ได้มีโอกาสไปสอบ SMART-I
ผมดีใจมากที่ได้เจอมหา'ลัยที่ให้โอกาสให้เด็กอาชีวะอย่างผมสามารถสอบได้ ผมดีใจมาก
ที่สามารถทำข้อสอบได้(บ้าง) มันทำให้ผมมีไฟ มีแรงฮึดสู้ แต่แล้วความขี้เกียจมันก็ได้พราก
ทุกอย่างไปจากผม(เด็กๆไม่ควรเอาเป็นตัวอย่างนะครับ 5555) อาจเป็นเพราะด้วยงาน
โปรเจคจบ(ทำเหมือนวิจัยเป็นเล่มหนามาก)งานเยอะและต้องไปฝึกงานตามสถานประกอบการ
เลยทำให้ผมไม่สามารถแบ่งเวลาแทบไม่ได้เลย(นี่แกไม่คิดจะโทษตัวเองเลยเหรอ ห๊ะ!!)
ผลงานก็เลยออกมาตามความตั้งใจครับ นึกถึงแล้วก็เสียดายแต่ชีวิตคนเราต้องเดินต่อไปแหละ^^
ก็อยากฝากถึงน้องๆนะครับ ที่กำลังจะสอบก็ดีหรืออีก2ปีสอบหรืออีกหลายๆปี พี่อยากให้น้องๆ
ตั้งใจและทำให้ได้ ถึงเราจะไม่รู้จักกันแต่พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องทุกๆคนนะครับ จะได้ไม่ต้อง
มานั่งนึกเสียดาย ฝันให้ไกลไปให้ถึงนะครับ สู้ๆ
ผมได้ตัดสินใจมาสมัครที่หอการค้าฯ ทั้งๆที่ไม่เคยมาดูสถานที่หรืออะไรใดๆเลยทั้งสิ้น
ในวันแรกพบ... ผมถึงกับต้องตกตะลึงกับความยิ่งใหญ่ของมหา'ลัยครับว่าทำไมใหญ่ได้แค่นี้ 5555
ผมรู้สึกหวั่นๆในใจเมื่อผมได้จ่ายค่าเทอมจำนวนเงินสามหมื่นห้าพันแปดร้อยบาทไปเรียบร้อยแล้ว
"เฮ้ยเราคิดถูกแล้วจริงๆเหรอว้ะ" "เฮ้ยไหนๆก็ตั้งใจแล้ว ต้องเรียนที่นี่แหละ"
และแล้ว..ปิดเทอม6เดือนก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก ใกล้จะถึงวันรับน้องลูกแม่ไทรแล้วเหรอ?
วันรับน้องลูกแม่ไทรของผมก็คือค่ายลูกแม่ไทรจิตใจงามครับ ก่อนที่จะถึงวันนั้น ชีวิตผมก็ได้
เกิดเหตุการณ์ใหม่ๆขึ้น ไลน์กลุ่มเด้งตลอด เฟสบุ๊คเพื่อนแอดมาจากกลุ่มหอการค้าเยอะมาก
ถือว่าเป็นเรื่องราวดีๆ(?)ครับ 55555
เมื่อถึงวันค่ายฯ ผมกลัวมากที่จะไม่มีเพื่อน ผมมาสมัครคณะนี้คนเดียว ไม่มีเพื่อนมาสมัครด้วย
ผมกังวลมาก เพื่อนใหม่จะเป็นยังไง เค้าจะเป็นเพื่อนกับเราไหม บลาๆๆ เท่าที่เด็กใหม่เข้าโรงเรียน
ใหม่จะคิดออก เมื่อไปถึงมหา'ลัยก็ได้รู้จักเพื่อนๆบ้าง ได้เจอเพื่อนๆร่วมsec ได้เจอรุ่นพี่ในsec
ได้ทำกิจกรรมเข้าฐานต่างๆ ผมรู้สึกประทับใจพี่เลี้ยงค่ายทุกคนมาก คอยเอนเตอร์เทนน้องๆตลอด
แม้น้องๆบางทีจะไม่มีอารมณ์ร่วมเลย 55555
และแล้วก็ถึงวันเปิดเทอม เปิดเทอมวันแรกผมก็ได้นัดเพื่อนที่รู้จักกันทางไลน์มานั่งด้วยกัน
ก็อยู่ด้วยกันตลอดตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ ผมโชคดีมากที่ได้เพื่อนที่ดี คอยช่วยกันเรียนเสมอ บ้าไปด้วยกัน
ทุกข์ไปด้วยกัน สนุกไปด้วยกัน กิจกรรมแรกของพวกเราคือเข้าซุ้มเชียร์ บางทีก็รู้สึกสนุกดี
บางทีก็เบื่อเพราะต้องกลับบ้านดึกๆซึ่งมันทำให้เหนื่อย แต่กิจกรรมนี้ก็ได้ทำให้ผมรู้จักกับรุ่นพี่
รู้จักมหา'ลัยมากขึ้น ต่อมาก็วันไหว้แม่ไทรและเฉลยพี่รหัสเป็นวันที่ทำให้ผมสนุกมากๆครั้งหนึ่ง
ได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ ได้เต้นสนุกๆ(ตอนแรกก็อายแต่พอมาถึงวันนี้ความอายมันหายไปหมดแล้วครับ 55)
ได้รู้จักกับพี่รหัสป้ารหัสแสนใจดี กิจกรมต่อมาคือแข่งเชียร์และเฟรชชี่ไนท์ ก็อารมณ์ประมาณกีฬาสี
น่ะครับก็แข่งเชียร์กัน และในที่สุดกิจกรรมทั้งหมดก็ได้จบลงพร้อมด้วยการสอบกลางภาคครับ
การสอบกลางภาคของมหา'ลัยนั้น ผมคิดว่าเป็นอะไรที่โหดร้ายมากๆ เพราะไม่อ่าน ทำไม่ได้แน่ๆ
เนื้อหาเยอะมากครับเราอ่านกัน1อาทิตย์ก่อนสอบก็ยังจำไม่หมดจนใกล้วันสอบบางวันเราอ่านกัน
ไม่นอนเลยทีเดียว ใครบอกเรียนมหา'ลัยเอกชนง่าย ผมนี่อยากให้เค้ามาลองเรียนด้วยกันเลยครับ แฮ่ะๆ
แต่ก็จะมีเพื่อนหลายๆคนครับที่ไม่อ่านหนังสือมาแล้วบ่นๆข้อสอบยากมากทำไม่ได้เลย
เราก็ได้แต่นึกในใจ "ก็แกไม่อ่านมา แกจะทำได้เหรอ" แต่ไม่ได้พูดออกไปครับ อันนี้ก็นานาจิตตังครับ อิอิ
ผมได้มีโอกาสได้เข้าชมรมประสานเสียง ซึ่งก็จะมีการซ้อมร้องเพลงตลอด ซึ่งทำให้ผมนั้น
รู้สึกผูกพันกับชมรมนี้มาก แต่เพราะมีการซ้อมบ่อยทำให้เราต้องจัดเวลาแบ่งเวลาให้ดีขึ้นไม่งั้นไฟนอล
ไม่รอดแน่ๆ ผมก็อ่านมาตลอดนะครับ แต่พอมาถึงการสอบไฟนอลตอนนี้ผมก็ยังอยู่โต้รุ่งเหมือนเดิมครับ ฮ่าๆ
มาพูดถึงการเรียนกันดีกว่า ผมลงเรียนคณะบัญชีครับ ในเทอมแรกคณะจะลงทะเบียนเรียนให้
โดยลงให้หกวิชาครับได้แก่ วิชาบัญชีเบื้องต้น ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร
วิทยาศาศตร์ทั่วไป คณิตศาสตร์และสถิติในชีวิตประจำวัน และการตลาดครับ
วิชาบัญชีเบื้องต้น : มาดูวิชาเอกของผมครับ ก็เริ่มเรียนตั้งแต่ความรู้เบื้องต้นบัญชี ลงสมุดรายวันทั่วไป
งบทดลอง ปรับปรุงบัญชี งบกำไรขาดทุน งบแสดงฐานะการเงิน งบแสดงหมายเหตุประกอบ
สมุดรายวันเฉพาะ periodic&perpetual(เรียนเป็นภาษาอังกฤษนะครับ O.O") บัญชีอุตสาหกรรม
บัญชีภาษีมูลค่าเพิ่ม และสุดท้ายระบบใบสำคัญครับ เทอมหน้าผมจะเรียนชั้นกลาง1แล้ว
เป็นกำลังใจให้ผมกันด้วยนะครับ T^T
เป็นวิชาที่ โหดมาก โหดจริงๆ ครับ ผมพอมีพื้นฐานแล้วแต่ต้องตั้งใจเรียนมากๆเลยเนื้อหาเยอะมาก
สอบกลางภาค30% ปลายภาค50%(กำลังเครียดอยู่พอดีเลยครับ) สอบย่อย10% คะแนนเก็บ10%
ดูจากสัดส่วนคะแนนแล้ว ผมคิดว่ามันโหดมากๆเลยแหละครับ T_T แต่ผมสู้ตายยังไงก็จะสู้จนให้ได้A
ครับ ^__^
วิชาการตลาด : มาดูวิชาที่สองครับ วิชานี้เนื้อหาสนุกมากครับน่าติดตามตลอด แต่ว่ามันโหดร้ายมาก
ถ้ามันอยู่ในการสอบครับ วิชานี้สอบกลางภาค40% ปลายภาค50% คะแนนเก็บเยอะมากครับ10%
ซึ่งถ้าดูจากคะแนนก็คงจะพอบรรยายอะไรได้หลายๆอย่างครับ แต่ผมไม่ท้อครับ ผมสู้ อิอิ
วิชาคณิตฯ : เรียนเกี่ยวกับเลขง่ายกับสถิติครับและการใช้โปรแกรมนัมเบอร์กับสแพดครับ
วิชานี้จะบอกว่าง่ายก็ไม่ง่าย จะยากก็ไม่ยากครับ ถ้าไม่ตั้งใจยากแน่นอนครับ
วิชาวิทย์ฯ : เรียนเรื่องของวิทย์ทั่วไปครับแต่เนื้อหาน่าสนใจ เช่น เรื่องอาหาร เอมไซน์ ความชรา เทโรเมีย
แพทย์ทางเรื่อง บรรจุภัณฑ์ วัสดุ พลังงานคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า และพลังงานทดแทนครับ หลายคนดูจากเรื่องแล้ว
อาจจะคิดว่า เฮ้ยง่ายจะตายไป แต่เท่าที่ผมพบมานะครับเป็นวิชาที่ทำให้เด็กวิทย์หลายๆคนตกได้นะครับ
ถ้าไม่ตั้งใจ
วิชาไทยฯ : เป็นการเรียนทฤษฏีเกี่ยวกับการสื่อสารล้วนๆครับ เป็นวิชาที่สนุกดีและกิจกรรมในห้องเรียน
น่าสนใจมากครับ
วิชาอังกฤษ : วิชาสุดท้าย เป็นวิชาที่ค่อนข้างง่ายครับเป็นเหมือนการเรียนปรับพื้นฐาน ทั้งการสนทนาง่ายๆ
เราเริ่มเรียนกันตั้งแต่ part of speech, simple & continuous tense ฯลฯ กันเลยครับ แต่ก็ยังมีเพื่อนตกได้
เหมือนกัน _ _' แต่ผมเชื่อว่าคนเรามันค่อยๆปรับกันไปได้ครับหากมีความพยายาม
สุดท้ายนี้ก็อยากฝากถึงทุกคนครับ ผมเชื่อว่าหากคนเรามีความพยายามแล้วก็จะสามารถชนะได้ทุกอย่างแหละครับ
หวังว่ากระทูนี้จะเป็นประโยชน์แก่ผู้เข้ามาอ่านทุกคนนะครับ หากผิดพลาดประการใดผมก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
พิมพ์ไปพิมพ์มาก็ได้เวลาอ่านหนังสือต่อแล้วครับ 5555 ดังนั้นผมขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะครับ ฟิ๊ววววววววววววววววววววววววว.....