พลาดมากที่เลือกเป็นติ่งวังยูผู้หน้าสงสาร

ดูมาถึงตอนที่ 47 แล้วค่ะไปต่อไม่ไหวจริง ทั้งสนุก  ทั้งเศร้า แต่มันอึดอัดสุดๆ ดูต่อไม่ไหวแล้วเจ็บแทนวังยู ถึงจะเป็นแค่ละครคนเขียนบทก็ทำเกินไปกับชอนา
ขอระบายคร่าวๆ เราผิดเองที่อยู่ข้างชอนา
ตอนแรกสุข จิ้น ฟิน กระจาย



ดูมาเรื่อยๆเห็นชอนากับนยังไม่สมหวัง นี่เจ็บไปแล้วดอกหนึ่ง
แต่ไม่รู้คนเขียนบทต้องการอะดูสายตาที่ ทานาชิลิมองวังยูแล้วเกิดอาการจิ้นนิดๆ เพราะจะจิ้นกับนยังต่อไปก็เจ็บปวดเหลือเกิน แต่ฉากสุดท้ายก่อนทานาชิลิจะตายแล้วตัดพ้อวังยู เห็นชัดๆเลยว่านางต้องชอบวังยู


ดูถึงตอนที่ 30 กว่าๆนี่เริ่มปล่อยวางกับเรื่องของวังยูกับซึงนยังได้แล้ว ปล่อยให้ติ่งเพฮาเขามีความสุขไปเถอะ ส่วนติ่งวังยูทำใจค่ะ ดูการฟัดกันด้วยมันสมองของคนในราชสำนักมันมากๆ
แต่ติ่งเริ่มใจชื่นขึ้นมาบ้างเมื่อยอนบิชูมีใจให้วังยู ที่มีลุ้นดูต่อไปอย่างมีความสุข แต่......คนเขียนบททำอะไรค่ะ ถึงวังอยู่ไม่ได้กับนยังก็ไม่เป็นไร แต่นี่ยังทำลายความสุขเล็กๆของติ่งเมื่อ ยอนบิชูต้องมาตายในอ้อมกอดวังยู เฮ่อติ่งเศร้า ทำไมไม่เขียนให้นางอยู่ข้างๆวังยู ช่วยเหลือวังยูบ้าง พอให้ต่อมจิ้นทำงาน


แต่ที่เจ็บสุดๆตคือตอนที่วังยูรู้ว่ามาฮาคือลูกของตนได้ไม่นาน มาฮาก็ตายซะแล้ว คือเกือบจะมีความสุขอยู่แล้ว แต่คนเขียนบทก็ดับฝันติ่ง ทำร้ายวังยูอีกแล้ว งานนี้เศร้าจากบิชูยังไม่หายยังมาเจอมาฮาตายอีก ตอนนี้จิตใจติ่งย่ำแย่แล้ว ดูต่อไปไม่ไหวแล้ว


ถึงตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองพลาดมากที่เลือกอยู่ฝั่งวังยู ไม่กล้าจะดูต่อเลย เพราะตอนนี้รู้สึกว่าวังยูไม่เหลือใครแล้ว ไม่อยากเศร้าอีกแล้ว แต่ก็ดูมาใกล้จะจบล่ะ ใครดูก่อนสปอยหน่อยว่าวังยูจะมีความสุขไหม ไม่ต้องได้กับชึงนยังก็ได้ แค่ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแค่นี้ก็มีกำลังใจจะดูต่อแล้วล่ะ