รักเรา 6 ปีกว่า กำลังจะจบเพราะงานในครัวของแฟน?
จริงๆ เราไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เรายังจับต้นชนปลายทุกอย่างไม่ถูก ล็อกอินจริงๆ ก็มี แต่ไม่อยากใช้ ขออนุญาตถามด้วยล็อกอินชั่วคราวนี้นะคะ ส่วนใครที่อ่านแล้วรู้ว่าเราเป็นใคร ก็เงียบไว้ โอเคนะ ไม่อยากให้กระทบกับชีวิตจริง แต่มันไม่มีทางออก แล้วเรากำลังอยากได้ความเห็นจริงๆ ค่ะ
อาจจะยาวนิดนึง แต่ไม่อยากมาต่อทีละนิดๆ คงเล่าทีเดียวจบ ก็รบกวนขอความคิดเห็นด้วยนะคะ
เราคบกับแฟนมา 6 ปีกว่าๆ ตั้งแต่มัธยม เรียนคนละมหาลัย คนละสาขาอย่างสิ้นเชิง แต่เจอกันเกือบทุกวัน จนตอนนี้เรียนจบทั้งคู่ ที่บ้านรับรู้ว่าคบกัน แต่ยังไม่ได้แต่งงานนะคะ บ้านใครบ้านมัน
แฟนเราทำงานสายอาหาร ส่วนเราเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ทุกคนน่าจะพอรู้ใช่ไหมว่าคนทำงานครัว เรื่องเวลานี่ไม่ตรงกับเราแน่นอน เราทำงานเก้าโมง เลิกงานห้าโมงเย็น ส่วนเค้า .. งานจะเป็นกะๆ เข้าเช้าเลิกเย็น เข้าบ่ายเลิกดึก อะไรแบบนี้
เรารับได้นะ เวลาแฟนเข้างานเช้า เลิกงานสักทุ่มนึง สองทุ่ม นี่ไม่ใช่ปัญหาเลย เรารอได้ค่ะ ไปรอ แล้วค่อยไปหาอะไรกินกัน ไม่ได้เจอกันทุกวัน แต่เจอแค่อาทิตย์ละสองครั้งก็มากพอ ส่วนวันไหนแฟนเข้าบ่าย แปลว่าเลิกดึกมาก บางวันเค้ายังมาทานข้าวเที่ยงที่บริษัทเรา ได้เจอหน้ากันบ้าง ไม่มีปัญหาค่ะ ..
จนกระทั่ง ..
แฟนเราย้ายมาทำงานที่ใหม่ สักราวๆ สามสี่เดือนก่อน ที่เป็นร้านอาหารชื่อดัง ราคาแพงระยับ (สำหรับเราอ่ะนะ -*-) แต่เวลางานเยอะจนน่าตกใจ ตารางงานมีก็เหมือนไม่มี เพราะคนไม่พอ บางวันเข้างานเก้าโมงครึ่ง เลิกงานสี่ทุ่มแบบนี้ บอกตรงๆ รับไม่ได้ค่ะ
โอทีไม่มี service charge ตายตัว เงินเดือนรวมๆ แล้วโคตะระไม่คุ้มค่าเหนื่อยในมุมมองของเรา
กลายเป็นว่าเราสองคนไม่ได้เจอกันเลย อาทิตย์นึงเจอครั้งนึงนี่นับว่ามาก .. หยุดวันเดียวแถมเป็นวันธรรมดา ส่วนใหญ่ก็เหนื่อยแล้ว นอนอยู่บ้านไป ถ้าอยากเจอต้องทำไง? รอค่ะรอ เลิกงานห้าโมงนี่ไปนั่งรอแฟนในห้องน้ำห้าง โชคดีมีโซฟานุ่ม รันทดเบาๆ 55555 คือพยายามแล้วนะ จะให้ไปเดินช็อปก็ไม่รู้จะไปไหน ซื้ออะไร นั่งร้านกาแฟสีเขียวทุกครั้งก็เปลือง เราหาหนังสือไปนั่งอ่านรอในห้องน้ำนี่แหละสบายสุด 5555555 แล้วคิดดูนะคะ อ่ะ ตีให้ 6 โมงเลย หกโมงถึงสี่ทุ่ม ไม่น้อยเลยนะคะที่จะต้องนั่งรอ ..
รอแล้วได้อะไร? ได้กินข้าวมื้อนึง แล้วกลับบ้านใครบ้านมัน ไม่เกิน 2 ชั่วโมง โถววววว นั่งรอ 4 ชั่วโมงเพื่อจะได้เจอกัน 2 ชั่วโมง บางมุมก็สงสารตัวเอง
วันเวลาปกติ ธรรมดานี่ไลน์ไปครึ่งวันกว่าจะตอบ ไลน์ทิ้งไว้ 11 โมง บ่ายสี่โมงยังไม่ตอบเลยค่ะ ไม่ว่าง .. บางวันฟังแล้วก็สงสารเค้า เบรกกินข้าวนี่ไม่ครบชั่วโมงนะ กินเสร็จทำงานต่อ เห้ออออ
ทุกๆ อย่างมันมากไป เวลางานมันกินเวลาในชีวิตเค้ามาไปในมุมมองเรา เราเสนอให้เค้าย้ายร้าน หางานใหม่ จะเป็นร้านอาหาร หรือโรงแรมเราก็โอเค ขอแค่เวลามันดีกว่านี้ก็โอเคแล้ว เพื่อตัวเค้าเองด้วย
แต่เค้าตอบเรากลับมาว่า ใจจริงเค้าไม่อยากย้าย .. เค้าพูดเหมือนใจเค้าให้กับงานมากกว่าเรา บอกตรงๆ เราเสียใจมาก ร้านนี้เราเป็นคนแนะนำเค้าเองเพราะอาหารอร่อย เจ้านายชอบไปกิน เราทำ cv ให้เค้าเอง สมัครให้หมด เค้ามีหน้าที่ไปสัมภาษณ์แค่นั้น .. แต่งานที่เราสมัครให้ มันกำลังจะทำให้เราเลิกกันจริงๆ เหรอ? เสียใจมาก ถ้าต้องเลิกกันเพราะร้านนี้จริงๆ เราคงอดคิดไม่ได้ว่าเพราะเราอยากให้เค้าไปลองทำที่นี่เอง เห้ออออ
ทุกอย่างมันสับสนไปหมด .. ไม่ได้เจอหน้ากัน เวลาไม่มีให้กัน แถมด้วยความที่คบกันมานาน ทุกคนรอบตัวก็ชอบมาถามเรื่องแต่งงาน บอกตรงๆ เราเป็นผู้หญิงแล้วมาถามบ่อยๆ นี่โคตะระกดดันเลย คือเข้าใจป่ะ ผู้ชายเค้ายังไม่พูดอะไรสักคำ จะให้เราคิดไปเองว่าเค้าจะแต่งงานกับเราก็ไม่ใช่นะ
มันสับสนมาก .. เราคบกันทำไม เราทำอะไรกันอยู่ เวลาเจอกันไม่มีแล้ว ไลน์ก็ไม่มีเวลาตอบ จะแต่งงานไหมไม่รู้ โทรหาก็มีแค่สิบนาทีตอนเช้า กลางคืนนี่ 90% คือไม่มี เพราะเรารอไม่ไหวจริงๆ หลับตลอด เวลาเราเครียด เราร้องไห้ ตอนนี้คนแรกที่เราร้องไห้ด้วยกลายเป็นเพื่อน มันไม่ใช่เค้าแล้ว
บางครั้ง .. ในขณะที่เราไม่มีเวลาให้กัน แล้วเค้าไปส่งเพื่อนร่วมงานที่อยู่ทางเดียวกันกลับบ้าน เออ มันน้อยใจอ่ะ ก็รู้นะว่าอาจเป็นเรื่องไร้สาระ แต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมแฟนเราถึงไปกับผู้หญิงอื่นสองต่อสอง ทั้งที่เราไม่มีโอกาสเจอหน้าด้วยซ้ำไป เค้ากลับไม่เข้าใจความรู้สึกเรา มองว่าเราคิดมากอะไรไร้สาระ
หลังจากผ่านการคุยกับรอบที่ร้อย อยู่ในภาวะเกือบจะเลิกกัน .. เราอยากให้เค้าย้ายที่ทำงาน แค่นั้น แต่เค้ากลับตัดสินใจจะย้ายสายงานไปเลย ไม่ทำแล้วงานครัว
ซึ่งเราไม่ได้ต้องการแบบนี้สักนิด เค้าให้เหตุผลว่างานครัวเป็นแบบนี้ทั้งนั้น ไม่มีเวลาหรอก เค้าเปลี่ยนสายงานเลยดีกว่า
เราไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เสียดายฝีมือ เสียดายเวลาที่เรียนมา มันคือสิ่งที่เค้าชอบด้วย .. เราค่อนข้างจะมั่นใจนะว่ามันมีงานอีกหลายที่มากๆ ที่เวลางานไม่เอาเปรียบลูกจ้างแบบนี้ หรือว่าเราคิดผิดคะ? หรือว่างานครัวมันก็กินเวลางานเยอะแบบนี้ทั้งหมด?
เราควรทำยังไงดี TT บอกตรงๆ ว่าไม่อยากเลิกกัน หกปีกว่าที่ผ่านอะไรด้วยกันมามันมีค่ามาก แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เค้าต้องทิ้งอนาคตมาเพื่อเรา
สับสน TT
รักเรา 6 ปีกว่า กำลังจะจบเพราะงานในครัวของแฟน? ควรทำไงดี?
จริงๆ เราไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เรายังจับต้นชนปลายทุกอย่างไม่ถูก ล็อกอินจริงๆ ก็มี แต่ไม่อยากใช้ ขออนุญาตถามด้วยล็อกอินชั่วคราวนี้นะคะ ส่วนใครที่อ่านแล้วรู้ว่าเราเป็นใคร ก็เงียบไว้ โอเคนะ ไม่อยากให้กระทบกับชีวิตจริง แต่มันไม่มีทางออก แล้วเรากำลังอยากได้ความเห็นจริงๆ ค่ะ
อาจจะยาวนิดนึง แต่ไม่อยากมาต่อทีละนิดๆ คงเล่าทีเดียวจบ ก็รบกวนขอความคิดเห็นด้วยนะคะ
เราคบกับแฟนมา 6 ปีกว่าๆ ตั้งแต่มัธยม เรียนคนละมหาลัย คนละสาขาอย่างสิ้นเชิง แต่เจอกันเกือบทุกวัน จนตอนนี้เรียนจบทั้งคู่ ที่บ้านรับรู้ว่าคบกัน แต่ยังไม่ได้แต่งงานนะคะ บ้านใครบ้านมัน
แฟนเราทำงานสายอาหาร ส่วนเราเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ทุกคนน่าจะพอรู้ใช่ไหมว่าคนทำงานครัว เรื่องเวลานี่ไม่ตรงกับเราแน่นอน เราทำงานเก้าโมง เลิกงานห้าโมงเย็น ส่วนเค้า .. งานจะเป็นกะๆ เข้าเช้าเลิกเย็น เข้าบ่ายเลิกดึก อะไรแบบนี้
เรารับได้นะ เวลาแฟนเข้างานเช้า เลิกงานสักทุ่มนึง สองทุ่ม นี่ไม่ใช่ปัญหาเลย เรารอได้ค่ะ ไปรอ แล้วค่อยไปหาอะไรกินกัน ไม่ได้เจอกันทุกวัน แต่เจอแค่อาทิตย์ละสองครั้งก็มากพอ ส่วนวันไหนแฟนเข้าบ่าย แปลว่าเลิกดึกมาก บางวันเค้ายังมาทานข้าวเที่ยงที่บริษัทเรา ได้เจอหน้ากันบ้าง ไม่มีปัญหาค่ะ ..
จนกระทั่ง ..
แฟนเราย้ายมาทำงานที่ใหม่ สักราวๆ สามสี่เดือนก่อน ที่เป็นร้านอาหารชื่อดัง ราคาแพงระยับ (สำหรับเราอ่ะนะ -*-) แต่เวลางานเยอะจนน่าตกใจ ตารางงานมีก็เหมือนไม่มี เพราะคนไม่พอ บางวันเข้างานเก้าโมงครึ่ง เลิกงานสี่ทุ่มแบบนี้ บอกตรงๆ รับไม่ได้ค่ะ
โอทีไม่มี service charge ตายตัว เงินเดือนรวมๆ แล้วโคตะระไม่คุ้มค่าเหนื่อยในมุมมองของเรา
กลายเป็นว่าเราสองคนไม่ได้เจอกันเลย อาทิตย์นึงเจอครั้งนึงนี่นับว่ามาก .. หยุดวันเดียวแถมเป็นวันธรรมดา ส่วนใหญ่ก็เหนื่อยแล้ว นอนอยู่บ้านไป ถ้าอยากเจอต้องทำไง? รอค่ะรอ เลิกงานห้าโมงนี่ไปนั่งรอแฟนในห้องน้ำห้าง โชคดีมีโซฟานุ่ม รันทดเบาๆ 55555 คือพยายามแล้วนะ จะให้ไปเดินช็อปก็ไม่รู้จะไปไหน ซื้ออะไร นั่งร้านกาแฟสีเขียวทุกครั้งก็เปลือง เราหาหนังสือไปนั่งอ่านรอในห้องน้ำนี่แหละสบายสุด 5555555 แล้วคิดดูนะคะ อ่ะ ตีให้ 6 โมงเลย หกโมงถึงสี่ทุ่ม ไม่น้อยเลยนะคะที่จะต้องนั่งรอ ..
รอแล้วได้อะไร? ได้กินข้าวมื้อนึง แล้วกลับบ้านใครบ้านมัน ไม่เกิน 2 ชั่วโมง โถววววว นั่งรอ 4 ชั่วโมงเพื่อจะได้เจอกัน 2 ชั่วโมง บางมุมก็สงสารตัวเอง
วันเวลาปกติ ธรรมดานี่ไลน์ไปครึ่งวันกว่าจะตอบ ไลน์ทิ้งไว้ 11 โมง บ่ายสี่โมงยังไม่ตอบเลยค่ะ ไม่ว่าง .. บางวันฟังแล้วก็สงสารเค้า เบรกกินข้าวนี่ไม่ครบชั่วโมงนะ กินเสร็จทำงานต่อ เห้ออออ
ทุกๆ อย่างมันมากไป เวลางานมันกินเวลาในชีวิตเค้ามาไปในมุมมองเรา เราเสนอให้เค้าย้ายร้าน หางานใหม่ จะเป็นร้านอาหาร หรือโรงแรมเราก็โอเค ขอแค่เวลามันดีกว่านี้ก็โอเคแล้ว เพื่อตัวเค้าเองด้วย
แต่เค้าตอบเรากลับมาว่า ใจจริงเค้าไม่อยากย้าย .. เค้าพูดเหมือนใจเค้าให้กับงานมากกว่าเรา บอกตรงๆ เราเสียใจมาก ร้านนี้เราเป็นคนแนะนำเค้าเองเพราะอาหารอร่อย เจ้านายชอบไปกิน เราทำ cv ให้เค้าเอง สมัครให้หมด เค้ามีหน้าที่ไปสัมภาษณ์แค่นั้น .. แต่งานที่เราสมัครให้ มันกำลังจะทำให้เราเลิกกันจริงๆ เหรอ? เสียใจมาก ถ้าต้องเลิกกันเพราะร้านนี้จริงๆ เราคงอดคิดไม่ได้ว่าเพราะเราอยากให้เค้าไปลองทำที่นี่เอง เห้ออออ
ทุกอย่างมันสับสนไปหมด .. ไม่ได้เจอหน้ากัน เวลาไม่มีให้กัน แถมด้วยความที่คบกันมานาน ทุกคนรอบตัวก็ชอบมาถามเรื่องแต่งงาน บอกตรงๆ เราเป็นผู้หญิงแล้วมาถามบ่อยๆ นี่โคตะระกดดันเลย คือเข้าใจป่ะ ผู้ชายเค้ายังไม่พูดอะไรสักคำ จะให้เราคิดไปเองว่าเค้าจะแต่งงานกับเราก็ไม่ใช่นะ
มันสับสนมาก .. เราคบกันทำไม เราทำอะไรกันอยู่ เวลาเจอกันไม่มีแล้ว ไลน์ก็ไม่มีเวลาตอบ จะแต่งงานไหมไม่รู้ โทรหาก็มีแค่สิบนาทีตอนเช้า กลางคืนนี่ 90% คือไม่มี เพราะเรารอไม่ไหวจริงๆ หลับตลอด เวลาเราเครียด เราร้องไห้ ตอนนี้คนแรกที่เราร้องไห้ด้วยกลายเป็นเพื่อน มันไม่ใช่เค้าแล้ว
บางครั้ง .. ในขณะที่เราไม่มีเวลาให้กัน แล้วเค้าไปส่งเพื่อนร่วมงานที่อยู่ทางเดียวกันกลับบ้าน เออ มันน้อยใจอ่ะ ก็รู้นะว่าอาจเป็นเรื่องไร้สาระ แต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมแฟนเราถึงไปกับผู้หญิงอื่นสองต่อสอง ทั้งที่เราไม่มีโอกาสเจอหน้าด้วยซ้ำไป เค้ากลับไม่เข้าใจความรู้สึกเรา มองว่าเราคิดมากอะไรไร้สาระ
หลังจากผ่านการคุยกับรอบที่ร้อย อยู่ในภาวะเกือบจะเลิกกัน .. เราอยากให้เค้าย้ายที่ทำงาน แค่นั้น แต่เค้ากลับตัดสินใจจะย้ายสายงานไปเลย ไม่ทำแล้วงานครัว
ซึ่งเราไม่ได้ต้องการแบบนี้สักนิด เค้าให้เหตุผลว่างานครัวเป็นแบบนี้ทั้งนั้น ไม่มีเวลาหรอก เค้าเปลี่ยนสายงานเลยดีกว่า
เราไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เสียดายฝีมือ เสียดายเวลาที่เรียนมา มันคือสิ่งที่เค้าชอบด้วย .. เราค่อนข้างจะมั่นใจนะว่ามันมีงานอีกหลายที่มากๆ ที่เวลางานไม่เอาเปรียบลูกจ้างแบบนี้ หรือว่าเราคิดผิดคะ? หรือว่างานครัวมันก็กินเวลางานเยอะแบบนี้ทั้งหมด?
เราควรทำยังไงดี TT บอกตรงๆ ว่าไม่อยากเลิกกัน หกปีกว่าที่ผ่านอะไรด้วยกันมามันมีค่ามาก แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เค้าต้องทิ้งอนาคตมาเพื่อเรา
สับสน TT