มนุษย์แม่..จอมเบียดเบียน

เราขอออกตัวก่อนเลยว่า เราไม่ได้ว่าแม่ทุกคนบนโลกนี้ เราเคยเจอแม่เจ๋งๆ ที่ professional มากๆ ทำงานเต็มที่ ไม่มาสาย ไม่กลับก่อน เลี้ยงลูกด้วย แต่ที่จะมาขอระบายวันนี้เรามีปัญหากับมนุษ์แม่บางพวกอะ

ไอ้เรื่องเห่อลูกก็ไม่เท่าไหร่หรอกนะ วันๆ พูดถึงแต่เรื่องลูกตัวเอง คนฟังอย่างเราก็เบื่อแหละ แต่ก็ช่างมันเหอะไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้เราก็แล้วไป  แต่พฤติกรรมที่รับไม่ได้เลยของมนุษย์แม่ ก็คือการเอาเปรียบคนอื่น
คนเป็นแม่หลายคนใช้ความเป็นแม่ของตัวเองเอาเปรียบผู้อื่นในที่ทำงาน เราเองโดนกับตัวมาหลายครั้ง จนตอนนี้อยากจะลาออกแล้ว (ที่ทำงานมีแม่ลูกอ่อนหลายคน)  ตัวอย่างง่ายๆนะ งานบางอย่างต้องทำเป็นทีม เวลานัดคุยงาน มนุษย์แม่ก็จะ "เออ พี่ไม่ว่าง มาไม่ได้ ลูกพี่ บลาๆๆ" หรือ "พี่ขอกลับก่อนนะ ลูกรออยู่" หรือ "คุยกันไปนะ แล้วมีอะไรก็มา update พี่" หรือไม่ก็ "ว่าไงก็ว่าตามกันค่ะ" (ไม่ขอช่วยคิด คิดไม่ออก คิดถึงแต่ลูก) คือ... กินแรงคนอื่น ทุเรศอะค่ะ! นอกจากนี้ เธอเหล่านี้ก็จะสามารถพูดขอความเห็นใจจากผู้บังคับบัญชา ชักแม่น้ำทั้ง 5 ถึงความยากลำบากในการเป็นแม่มาอ้างเพื่อให้พวกเธอไม่ต้องรับผิดชอบงานบางอย่าง ที่สุดท้ายงานเหล่านั้นก็มาลงที่เราหรือไม่ก็คนอื่น!!

มีเพื่อนในที่ทำงานหลายคนที่ตกอยู่ในสภาวะถูกเบียดเบียนอย่างเรา ด้วยความที่พวกเราโสด หรือไม่ก็ไม่มีลูก แล้วมันแฟร์เหรอ?? เราคนโสดควรมีเสรีมากกว่าคนเป็นแม่ปะคะ ควรมีเวลาว่างหลังเลิกงานเพราะไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตใครปะคะ แต่กลับต้องได้รับงานที่ควรกระจายไปยังพวกมนุษย์แม่ ต้องหอบงานมาทำที่บ้าน และคับแค้นใจจากความไม่ยุติธรรมที่พวกเราได้รับ ทั้งๆที่สุดท้ายแล้วพวกเราจะไม่ได้มีลูกมาดูแลเราตอนแก่เหมือนพวกเธอเหล่านั้น

คนเลือกที่จะมีลูก ก็ต้องรู้ตัวอยู่แล้วว่าสร้างภาระระยะยาวให้ตัวเอง และเต็มใจยอมรับมัน เพื่อว่าตนเองนั้นจะได้มีหลักประกันตอนบั้นปลายชีวิต (ความคิดแบบคนส่วนใหญ่ มีลูกเพื่อหวังให้ทดแทนบุญคุณ) พวกเธอได้รับสิทธิ์ลาคลอด 3 เดือนไปแล้ว ได้เงินเดือนโดยที่ไม่ต้องทำงาน พอพวกเธอกลับมาทำงาน ก็มากินแรงคนอื่นๆ โดยใช้ "ความเป็นแม่" มาอ้าง ถ้าจะไม่ทำงานให้สมกับเงินเดือนที่ได้ พวกเธอก็ควรใช้สิทธิ์ลาต่อโดยไม่เอาเงินเดือนซะ จะมาทำงานแบบทำครึ่งโยนครึ่ง เบียดเบียนเพื่อนร่วมงานทำไม ไม่ละอายแก่ใจกันบ้างเหรอ

พวกเธอ win win ลูกก็มี งานหนักก็กระจายความลำบากไปให้คนโสดได้ สังคมให้ท้าย และพวกเธอก็ยัง ask for more อยู่ร่ำไป พวกเธอภาคภูมิใจ ซาบซึ้งเมื่อวันแม่เวียนมาถึง แต่พวกเธอคงไม่สำนึกเลยว่าการได้มาซึ่งการยกย่องว่าเธอเป็น "ผู้เสียสละ" นั้น พวกเธอได้เอาเปรียบ เบียดเบียนผู้อื่นไปมากขนาดไหน เราอยากจะเล่าความรู้สึกนี้ให้ลูกๆของคนเหล่านี้ได้ฟัง อยากรู้ว่าลูกๆยังจะภาคภูมิใจในตัวแม่ของพวกเขาเหมือนเดิมไหม

ใครเคยเจอพวกแม่ๆ เอาความเป็นแม่มาอ้างแพื่อหลบเลี่ยงงานโดยไม่เกรงใจบ้างไหม และคิดเห็นกันอย่างไรคะ