ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก

ตอนม.3เราเคยแอบชอบรุ่นพี่ม.4คนนึงแต่พี่เขามีแฟนเราก็คุยกันประมาณเดือนนึงแล้วเราก็ย้ายไปเรียนที่ใหม่ก็เริ่มหายไปจากกันจนเวลาผ่านไปเราเข้ามหาลัยปี1พี่เขามาแฮปปี้เบิร์ดเดย์เราในแชทเฟสแล้วเราก็คุยกันมาทุกวันเรื่อยๆจนจากที่เฉยๆไม่รู้สึกอะไรความรู้สึกนั้นก็กลับมาอีกครั้ง ตั้งแต่เราเริ่มคุยกันใหม่เราพิมพ์คุยกันอย่างเดียวไม่มีเบอร์โทรศัพท์ ตั้งแต่คุยกันเหมือนเราค่อยๆเรียนรู้กันใหม่รวมถึงต่างคนต่างโตขึ้นความรู้สึกแบบเด็กเริ่มหายไปเริ่มเข้าใจกันมากขึ้น เราคุยกันมาทุกวันจนเราเริ่มรู้สึกดีกับเขา เราไม่ได้เป็นแฟนกันแต่เราคือคนที่สำคัญของกันและกัน คอยเป็นห่วงคอยให้กำลังใจกัน คอยอยู่ข้างๆเขาเวลาเขาไม่สบายใจเวลาเขาต้องการที่ปรึกษา บางทีเราคิดนะว่าอยากให้เป็นแบบนี้เรื่อยๆ สถานะที่ไม่มีชื่อเรียกแต่เราต้องการกันทุกวัน เราชอบนะอะไรที่ไม่เร่งรีบเกินไป ค่อยๆเรียนรู้ค่อยๆรัก เพราะเราอยากให้เธออยู่กับเราแบบนี้ทุกวัน พี่เขามีความเป็นผู้ใหญ่มากคอยสอนเราหลายๆอย่างทำให้เรามองอะไรกว้างขึ้น จากเป็นคนเอาแต่ใจเขาทำให้เราเป็นคนมีเหตุผลคอยรับฟัง. ไม่ขออะไรมากขอให้อย่าหายไปไหนก็พอ ใครเคยมีความสัมพันธ์แบบนี้มาแชร์กันได้นะคะ😁