ป๊อปปี้เลิฟ กับการแอบรักที่ยาวนาน

เรื่องมีอยู่ว่าเราแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งมานานมาก ตอนเด็กๆประมาณเราอยู่อนุบาลบ้านเราทำธุรกิจค้าขาย
แล้วต้องไปรับสินค้าอีกหมู่บ้านหนึ่งมาขาย(บ้านเราอยู่ต่างจังหวัดหนะค่อนข้างเป็นชนบท)
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของรักในวัยเด็ก(555++เด็กไปมั้ยเนี่ย)บ้านที่พ่อเราไปรับของมาขายเค้ามีลูกชายอยู่คนหนึ่ง
แล้วเวลาไปรับของมาขายเราก็จะชอบไปกับพ่อ พ่อกับแม่ของเค้าก็ชอบแซวเรากับลูกชายเค้า
ลูกชายเค้าชอบเราเอาดอกกุหลาบมาให้ เราก็ชอบแหละแต่เราขี้อายมากๆ(เด็กหนอเด็ก) ก็ไม่กล้าตอบรับอะไร

แล้วเวลาก็ล่วงเลยไปจำได้อีกทีตอนอยู่ ป.5 ถึงตอนนี้เรายังไม่ปิ๊งใคร มีคนผ่านเข้ามาเยอะแต่เราก็ปฏิเสธ
อยู่มาวันหนึ่งห้องของเราก็มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาแล้วนักเรียนใหม่ก็คือเขาคนนั้น กรี้ดดด
หัวใจเราเริ่มพองโตขึ้นอีกครั้ง แต่ก็ได้แค่รู้สึกดีใจลึกๆคนเดียว ไม่กล้าบอกใครก็แอบชอบเค้าหนิเนอะ
แต่ก็ด้วยความที่เป็นเด็กใหม่ก็เลยฮอต พอเข้ามาก็ไปเป็นแฟนกับหัวหน้าห้องเราเลยจร้า ถึงกับเศร้าเลยเรา

จากนั้นเราก็ได้แต่แอบมองและได้คุยกับเขาในฐานะเพื่อนร่วมห้องเรียนก็เท่านั้นแต่เวลาได้คุยกับเค้า
แม้จะเป็นแค่คำสั้นๆแต่ก็ทำให้เรายิ้มได้ทั้งวันเลยหล่ะ

ถ้าเยิ่นเย้อไปหน่อยก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ พอดีมือใหม่หัดเขียน
เรื่องราวยังมีต่อน๊าาเดี๋ยวกลับมาเล่าต่อ