ก่อนอื่นเราก็ขอสวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านเรยนะ เราของตั้งนามสมมุติชื่อแพร ตอนนี้เราอยู่ ม. ห้าล้วนะ ส่วนคนที่เราชอบชื่อนายแล้วกัน
เรื่องของเราเป้นเรื่องที่เกิดกับเราจิงๆ เราไม่รู้ว่ามันน้ำเน่าหรือป่าวนะ 55555 เอ่อ.. เราเพิ่งลองเขียนครั้งแรก ถ้าไม่ดียังไง ขอโทดด้วยน้าา
เริ่มเรยดีกว่า.... คือตอนนั้นเราอยู่ประมาน ป.สาม ที่นี่เรากับ นายอยู่คนละโรงเรียนกัน แต่ก็มาเรียนพิเศษ ที่เดียวกัน (อ่อ เราอยู่แบบ อำเภอนอกๆเมืองหน่อยนะ ) ที่นี้เราก็เรียนด้วยกันมาเรื่อยๆๆ จน ป. ห้า เราเริ่มรู้สึกว่าเราชอบเค้า ที่นี้เราเป็นคนน่าตาแบบไม่ได้สวยอะไรงี้เรยไม่กล้าบอกเค้า จนมาวันที่เราเรียนจะจบ ป.หก เราก็แบบอาเฟรนชิพให้เค้าเขียน เอาช็อกโกแล็ตไปให้เค้า คือจิงๆๆเราว่าเค้ารู้นะว่าเราชอบเค้า 555 แบบเพื่อนแซวด้วยแหละ ที่นี้ต่างคนก็แยกย้ายกันเข้า ม.หนึ่ง ก็จากอยู่อำเภอนอกๆเมือง เราก็เข้ามาอยู่ โรงเรียนในเมืองเนาะ555 แต่ก็อยู่คนละโรงเรียนคนละอำเภอกัน ก็แบบไม่ได้คุยกันพักใหญ่เรย
แล้วตอนนั้นเราจำได้ว่ามันเป็นวันกีฬาสีของ โรงเรียนเรา ตอนนั้น นาย ส่งข้อความมาหาเราว่า "คิดถึงๆ อย่าคิดไกลเป็อย่างอื่ยแค่คิดถึงแบบเพื่อน" ตอนนั้นเราก็แบบลืมๆนายบ้างแล้วนะ ก็แบบอะไรของมันว่ะ อยู่ๆก็ส่งมา5555 หลังจากวันนั้น นายก็ส่งข้อความแบบหยอดๆมาหาเราุกวันเรย แล้วก็โทรมาคุยโทรมาหาเราด้วย ตอนนั้นเราไม่รู้ว่านี้มันเรียกว่าความรัก หรือป่าว เพราะเราเองก็ไม่เคยมีแฟนไง คือยังเด็กจิงๆตอนนั้น ม.หนึ่งอ่ะ แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนเราขึ้น ม.สอง นายก็บอกเราว่า นายบอกเราว่านายไม่อยากทำให้คนที่นายรักเสียใจอีกแล้ว เราหยุดคุยกันแค่นี้นะ เราก็งง นะว่าคืออะไร ก็ไปค้นเฟสดู ก็อ่อ มีแฟนแล้วหรอ คือช่วงนั้น เฟส เป็นอะไรที่ยังไม่บูมขนาดนี้ เราเองไม่ค่อยได้เปิดดูไง ส่วนมากจะคุยโทรสับ กันซะมากกว่า นายบอกเราว่า ให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เราก็อ่อได้ เพราะเราเด็กจิงๆมั้ตอนนั้น เรยไม่ซีอะไรเรย หลังจากนั้นนายก็หายไปเรย นานๆ ครั้งถึงทักเฟสมาคุยกัน ย้ำ!! ว่านานๆครั้งจิงๆ55
พอตอนนั้นเราขึ้น ม.สี่แล้ว นายก็ทักเรามาบ่อยขึ้น แต่จะคุยแบบ เพื่อนๆกันมากกว่า หลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาเป็นปีๆนะ นายปรึกษาเรื่องเรียนบ้าง เรื่องครอบครัวบ้าง นายบอกว่าเราเป็นคนที่แบบคุยได้ ปรึกษาได้ให้คำปรึกษาได้ดี เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เจอกัน ประมานสี่ได้ หลังจากจบ ป.6 อ่ะ
ที่นี้ช่วงปิดเทอม ม.4เทอมหนึ่ง เราได้กลับไปบ้านที่ของสมมุติว่าเป็นอำเภอ จะนะ แล้วกัน เราก็แบบเช็กอิน จะนะไรงี้ ที่นี้นายก็ทักเฟสเรามา ถามว่าอยู่จะนะ หรอ แล้วกลับวันไหน เราก็บอกอยู่อีกหลายวันเรย นายก็บอกว่าเนี่ยอยู่จะนะ เหมือนกัน พรุ่งนี้มาเจอกันที่ตลาดน้ำนะ เราก็แบบ เห้ย!! พรุ่งนี้เราจะไปเจอนายหรอ ดูสภาพเราดิโถ่วไม่น่าดูเรย55555 เราก็บอกนายว่าไม่เอาอ่ะนายไม่ไป 55 นายก็บอกว่า ถ้าไม่มาเราจะไปหาที่บ้าน อ้าว!! งานเข้าสิคับมาที่บ้าน ก็คงสวยอ้ะดิ ทั้งป้าทั้งน้า เต็มบ้านงี้ เราเรยบอกนายว่าได้ๆ งั้นเดียวเราออกไปนะ นายก็ไม่ตอบกลับมาสักทีหายไปนาน สักพักนายก็อกว่า อ้าวแพร เบอร์เก่านี้ไม่ใช้แล้วหรอโทรไม่ติดอ่ะ เราก็บอก อ่อใช่ๆๆ เราเปลี่ยนเบอร์นานแล้ว นนายบอกว่าขอเบอร์หน่อยได้มั้ย ? กรี๊ดดๆๆ ผช ขอเบอ 55 เราก็แบบให้เบอไป ที่นี้เราก็บอกว่าเราไปนอนล่ะ นายก็บอกฝันดีเรา บอกว่าเจอกัน พรุ่งนี้ คืนนั้นเราพูดตรงๆ ว่าเรานอนไม่หลับ 55 คิดดูดิคนที่เราแอบชอบมาตั้งแต่ ป.สี่ ไม่ได้เจอกันมา ตั้งสี่ปี มาเจอกัน พรุ่งนี้ จะเป็นไง จะหล่อขึ้นมั้ยน้า ใจจะเต้นเหมือนเดิมมั้ยว่ะ 555555 เราแบบตื่นเต้นอ่ะ
เดี่ยวค่อยมาโพสต่อนะ ^^
มุ้งมิ้งกับรักครั้งแรก
เรื่องของเราเป้นเรื่องที่เกิดกับเราจิงๆ เราไม่รู้ว่ามันน้ำเน่าหรือป่าวนะ 55555 เอ่อ.. เราเพิ่งลองเขียนครั้งแรก ถ้าไม่ดียังไง ขอโทดด้วยน้าา
เริ่มเรยดีกว่า.... คือตอนนั้นเราอยู่ประมาน ป.สาม ที่นี่เรากับ นายอยู่คนละโรงเรียนกัน แต่ก็มาเรียนพิเศษ ที่เดียวกัน (อ่อ เราอยู่แบบ อำเภอนอกๆเมืองหน่อยนะ ) ที่นี้เราก็เรียนด้วยกันมาเรื่อยๆๆ จน ป. ห้า เราเริ่มรู้สึกว่าเราชอบเค้า ที่นี้เราเป็นคนน่าตาแบบไม่ได้สวยอะไรงี้เรยไม่กล้าบอกเค้า จนมาวันที่เราเรียนจะจบ ป.หก เราก็แบบอาเฟรนชิพให้เค้าเขียน เอาช็อกโกแล็ตไปให้เค้า คือจิงๆๆเราว่าเค้ารู้นะว่าเราชอบเค้า 555 แบบเพื่อนแซวด้วยแหละ ที่นี้ต่างคนก็แยกย้ายกันเข้า ม.หนึ่ง ก็จากอยู่อำเภอนอกๆเมือง เราก็เข้ามาอยู่ โรงเรียนในเมืองเนาะ555 แต่ก็อยู่คนละโรงเรียนคนละอำเภอกัน ก็แบบไม่ได้คุยกันพักใหญ่เรย
แล้วตอนนั้นเราจำได้ว่ามันเป็นวันกีฬาสีของ โรงเรียนเรา ตอนนั้น นาย ส่งข้อความมาหาเราว่า "คิดถึงๆ อย่าคิดไกลเป็อย่างอื่ยแค่คิดถึงแบบเพื่อน" ตอนนั้นเราก็แบบลืมๆนายบ้างแล้วนะ ก็แบบอะไรของมันว่ะ อยู่ๆก็ส่งมา5555 หลังจากวันนั้น นายก็ส่งข้อความแบบหยอดๆมาหาเราุกวันเรย แล้วก็โทรมาคุยโทรมาหาเราด้วย ตอนนั้นเราไม่รู้ว่านี้มันเรียกว่าความรัก หรือป่าว เพราะเราเองก็ไม่เคยมีแฟนไง คือยังเด็กจิงๆตอนนั้น ม.หนึ่งอ่ะ แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนเราขึ้น ม.สอง นายก็บอกเราว่า นายบอกเราว่านายไม่อยากทำให้คนที่นายรักเสียใจอีกแล้ว เราหยุดคุยกันแค่นี้นะ เราก็งง นะว่าคืออะไร ก็ไปค้นเฟสดู ก็อ่อ มีแฟนแล้วหรอ คือช่วงนั้น เฟส เป็นอะไรที่ยังไม่บูมขนาดนี้ เราเองไม่ค่อยได้เปิดดูไง ส่วนมากจะคุยโทรสับ กันซะมากกว่า นายบอกเราว่า ให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เราก็อ่อได้ เพราะเราเด็กจิงๆมั้ตอนนั้น เรยไม่ซีอะไรเรย หลังจากนั้นนายก็หายไปเรย นานๆ ครั้งถึงทักเฟสมาคุยกัน ย้ำ!! ว่านานๆครั้งจิงๆ55
พอตอนนั้นเราขึ้น ม.สี่แล้ว นายก็ทักเรามาบ่อยขึ้น แต่จะคุยแบบ เพื่อนๆกันมากกว่า หลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาเป็นปีๆนะ นายปรึกษาเรื่องเรียนบ้าง เรื่องครอบครัวบ้าง นายบอกว่าเราเป็นคนที่แบบคุยได้ ปรึกษาได้ให้คำปรึกษาได้ดี เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เจอกัน ประมานสี่ได้ หลังจากจบ ป.6 อ่ะ
ที่นี้ช่วงปิดเทอม ม.4เทอมหนึ่ง เราได้กลับไปบ้านที่ของสมมุติว่าเป็นอำเภอ จะนะ แล้วกัน เราก็แบบเช็กอิน จะนะไรงี้ ที่นี้นายก็ทักเฟสเรามา ถามว่าอยู่จะนะ หรอ แล้วกลับวันไหน เราก็บอกอยู่อีกหลายวันเรย นายก็บอกว่าเนี่ยอยู่จะนะ เหมือนกัน พรุ่งนี้มาเจอกันที่ตลาดน้ำนะ เราก็แบบ เห้ย!! พรุ่งนี้เราจะไปเจอนายหรอ ดูสภาพเราดิโถ่วไม่น่าดูเรย55555 เราก็บอกนายว่าไม่เอาอ่ะนายไม่ไป 55 นายก็บอกว่า ถ้าไม่มาเราจะไปหาที่บ้าน อ้าว!! งานเข้าสิคับมาที่บ้าน ก็คงสวยอ้ะดิ ทั้งป้าทั้งน้า เต็มบ้านงี้ เราเรยบอกนายว่าได้ๆ งั้นเดียวเราออกไปนะ นายก็ไม่ตอบกลับมาสักทีหายไปนาน สักพักนายก็อกว่า อ้าวแพร เบอร์เก่านี้ไม่ใช้แล้วหรอโทรไม่ติดอ่ะ เราก็บอก อ่อใช่ๆๆ เราเปลี่ยนเบอร์นานแล้ว นนายบอกว่าขอเบอร์หน่อยได้มั้ย ? กรี๊ดดๆๆ ผช ขอเบอ 55 เราก็แบบให้เบอไป ที่นี้เราก็บอกว่าเราไปนอนล่ะ นายก็บอกฝันดีเรา บอกว่าเจอกัน พรุ่งนี้ คืนนั้นเราพูดตรงๆ ว่าเรานอนไม่หลับ 55 คิดดูดิคนที่เราแอบชอบมาตั้งแต่ ป.สี่ ไม่ได้เจอกันมา ตั้งสี่ปี มาเจอกัน พรุ่งนี้ จะเป็นไง จะหล่อขึ้นมั้ยน้า ใจจะเต้นเหมือนเดิมมั้ยว่ะ 555555 เราแบบตื่นเต้นอ่ะ
เดี่ยวค่อยมาโพสต่อนะ ^^