เรื่องมันก็นานมากแล้ว จะเข้าปีที่3 ที่ผมยังลืมเรื่องเก่าๆไม่ได้
ผมเคยรู้จักผู้หญิงคนนึงเธอชื่อB อยู่จังหวัดประจวบคีรีขัน รู้จักกันทางอินเตอร์เน็ต เราคบกันประมาน3เดือนทุกอย่างไปได้ดีมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเธอ
จนวันนึง เธอได้ตั้งท้อง ตัวผมเองรู้สึกดีใจมากเลยนะคงมีคนเข้าใจความรู้สึกนี้ แต่เรื่องมันไม่ได้เรียบง่ายแบบนั้น เธอไม่ยอมให้ผมเป็นพ่อของเด็ก เธอบอกว่าที่บ้านเธอไม่ยอมรับในตัวผม ด้วยเหตุที่ว่าผมยังเด็กเกินไปตอนนั้นผมอายุ19 ส่วนเธออายุ29 ครั้งสุดท้ายที่เจอกันคำถามทุกคำถามเธอไม่เคยตอบตรงประเด็น เธอบอกอย่างเดียวว่าเด็กเป้นลูกเธอ แต่สิ่งที่เธอทำการแก้ปัญหาของเธอตือเอาผู้ชายอีกคนมารับเป้นพ่อแทนผม ซึ่งผู้ชายคนนั้นเป็นสามีของเธอตามกฎหมาย ทำไมผมไม่รู้ตั้งแต่แรก ทำไมเธอไม่คิดจะบอก แล้วเธอก็หายไปจากชีวิตผม
แล้วอยู่ๆเธอก็โทรมาหาผมพร้อมน้ำตากับสามีเธอที่ทำตัวน่ารักเกินไป ทำนองว่าเจ้าชู้ เราคุยกันแบบเพื่อน แล้วเธอก็หลุดปากออกมาว่าเด็กคือลูกผม พอผมได้ยินน้ำตาผมไหลออกมาไม่รู้ตัว รู้สึกเหมือนโดนโกหกซ้ำซาก ติดตรงที่แววตาเด็กตัวน้อยๆทำไให้ผมร้องให้ออกมาแบบไม่อาย นี่มันเรื่องจริง เรื่องจริงที่ตัวผมไม่เคยคิดว่าจะมาเจอเรื่องราวอะไรแบบนี้ ผมควรทำยังไง ควรทำใจใช่มั้ย ทำใจที่ไม่สามารถดูแลไม่มีสิทธแม้จะเข้าไกล้ ทั้งทีจริงผมยังรักเธอกับลูก
สำคัญที่สุดคือผมแยกไม่ออกว่าคำพูดที่เธอพ่นมา มันเรื่องจริง หรือปั้นมา
คนที่เธอไม่ยอมรับ
ผมเคยรู้จักผู้หญิงคนนึงเธอชื่อB อยู่จังหวัดประจวบคีรีขัน รู้จักกันทางอินเตอร์เน็ต เราคบกันประมาน3เดือนทุกอย่างไปได้ดีมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเธอ
จนวันนึง เธอได้ตั้งท้อง ตัวผมเองรู้สึกดีใจมากเลยนะคงมีคนเข้าใจความรู้สึกนี้ แต่เรื่องมันไม่ได้เรียบง่ายแบบนั้น เธอไม่ยอมให้ผมเป็นพ่อของเด็ก เธอบอกว่าที่บ้านเธอไม่ยอมรับในตัวผม ด้วยเหตุที่ว่าผมยังเด็กเกินไปตอนนั้นผมอายุ19 ส่วนเธออายุ29 ครั้งสุดท้ายที่เจอกันคำถามทุกคำถามเธอไม่เคยตอบตรงประเด็น เธอบอกอย่างเดียวว่าเด็กเป้นลูกเธอ แต่สิ่งที่เธอทำการแก้ปัญหาของเธอตือเอาผู้ชายอีกคนมารับเป้นพ่อแทนผม ซึ่งผู้ชายคนนั้นเป็นสามีของเธอตามกฎหมาย ทำไมผมไม่รู้ตั้งแต่แรก ทำไมเธอไม่คิดจะบอก แล้วเธอก็หายไปจากชีวิตผม
แล้วอยู่ๆเธอก็โทรมาหาผมพร้อมน้ำตากับสามีเธอที่ทำตัวน่ารักเกินไป ทำนองว่าเจ้าชู้ เราคุยกันแบบเพื่อน แล้วเธอก็หลุดปากออกมาว่าเด็กคือลูกผม พอผมได้ยินน้ำตาผมไหลออกมาไม่รู้ตัว รู้สึกเหมือนโดนโกหกซ้ำซาก ติดตรงที่แววตาเด็กตัวน้อยๆทำไให้ผมร้องให้ออกมาแบบไม่อาย นี่มันเรื่องจริง เรื่องจริงที่ตัวผมไม่เคยคิดว่าจะมาเจอเรื่องราวอะไรแบบนี้ ผมควรทำยังไง ควรทำใจใช่มั้ย ทำใจที่ไม่สามารถดูแลไม่มีสิทธแม้จะเข้าไกล้ ทั้งทีจริงผมยังรักเธอกับลูก
สำคัญที่สุดคือผมแยกไม่ออกว่าคำพูดที่เธอพ่นมา มันเรื่องจริง หรือปั้นมา