นี่เป็นกระทู้แรกที่เขียนลง พันทิพ รู้สึกกล้าๆกลัวๆแต่ก็อยากได้ความเห็นจากเพื่อนๆในพันทิพ ว่าเราควรจะเดินต่อไปดีหรือควรหยุดความสัมพันธ์ครั้งนี้ดี เริ่มเลยละกัน
เรามีโอกาสได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง เราเป็นคนไม่สวย อ้วนด้วยแถมดำอีกต่างหาก ส่วนฝ่ายชายเป็นวิศวะกร โยธา ความหล่อก็มีให้เห็นประปราย เรามีโกาสได้คุยกันมากขึ้นและใกล้ชิดกันมากขึ้น พี่เค้าน่ารักดีเป็นคนตลกกวนๆ เราก็เป็นคนฮาๆเลยรู้สึกว่าคุยกันถูกคอ จนมีวันหนึ่งพี่เค้าขอมาห้องเรา เราก็เห็นว่าคุยกันมาสักพักละ ก็เลยพามาห้องแต่ไม่ได้มีอะไรกันนะคะแค่คุยกันนั่งเล่นกันพี่เค้าทำงานอยู่ไซท์ใกล้ๆที่พักเลยแอบงานมางีบอยู่บ่อยๆ พี่เค้าเป็นคนบ้างานมาก อันนี้เท่าที่รู้จักมา เพราะเค้านอนดึกตื่นเช้าทุกวันขยันตัวเป็นเกรียวหัวเป็นน๊อต เวลาคุยกันก็มีบ้างแต่ไม่เยอะ เข้าใจพี่เขาอยู่ว่าเค้าต้องทำงานเยอะมากๆเลยไม่ค่อยกวนดีกว่าแต่ที่น่าสงสัยคือพอตกเย็นค่ำๆปุ๊ปพี่เค้าจะหายต๋อมไปเลยนะ ไลน์ก็ไม่ตอบโทรไปก็ไม่รับเป็นแบบนี้ตลอดแต่เคยคุยกันช่วงแรกๆเคยเปิดกล้องคุยกันพี่เค้าอยู่ที่ที่พักคนงานอยู่กับคนงานและขายของที่นั่นก็เคยเห็นนะว่าเค้าไม่มีใคร และเค้าก็บอกว่าเค้าไม่มีใคร มันก็น่าเชื่ออยู่นะเพราะพี่เค้าดูเป็นคนจริงใจดี แต่ติดอยู่ตรงเป็นคนแปลกๆไปหน่อยบางทีก็ไม่เข้าใจว่าเค้าเป็นอะไร เค้าคิดอะไรอยู่ จนวันหนึ่งเราทั้งสองคนได้มีอะไรกัน แต่ตอนนี้ความรู้สึกเปลี่ยนละจากแค่ชอบกลายเป็นรัก ก็เรามีอะไรกันแล้วนี่เนอะ เหมือนจะแฮปปี้เอ็นดิ้งนะแต่ไม่เลย เหมือนการมีอะไรกันของเราทำให้ความสัมพันธ์เริ่มจริงจัง เราเริ่มอยากได้เวลาจากพี่เค้ามากขึ้น อยากคุยมากขึ้น ส่วนใหญ่เราจะไลน์หาเค้าอ่านแต่ไม่ค่อยตอบ นานๆจะตอบทีเราก็รอๆๆๆให้ตอบแต่ก็ตอบทุกวันนะ และเวลาทำอะไรเค้าไม่ค่อยบอก คือเราไม่ชอบการรอแบบไม่รู้จุดหมายว่าเราจะต้องรอนานแค่ไหนกว่าจะได้คุยกัน เป็นความรักที่เริ่มต้นแบบยากลำบากเหมือนต้องพยายามฝ่าฟันกับตัวเองมากๆ(ลืมบอกช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราปิดเทอมพอดี เลยว่างงง มากๆวันๆก็กินๆนอนๆเล่นโน่นนี่ไปเรื่อยเลยมีเวลาที่จะคุยกับพี่เค้าทั้งวัน) แต่เราก็ไม่ได้ตามจิกเค้ามากนะ มีง๊องแง๊งบ้างตามภาษาคนรักไม่มีเวลาให้ พี่เค้าก็ไม่ว่าอะไรเค้าก็คงเข้าใจแหละว่าเค้าไม่มีเวลาจริงๆ และทุกครั้งที่พี่เค้ามาหาก็จะมีอะไรกันตลอด เค้าจะหาเวลามาหาอาทิตละประมาน 3-4 ครั้ง วันไหนงานยุ่งก็ไม่ต้องพูดถึงไลน์ยังไม่ได้คุยกันเลย แต่ที่เราไม่เข้าใจเค้าเราเหมือนรู้สึกว่าเค้ายังไม่เปิดใจให้เราสักเท่าไรหรือเราคิดไปเองเพราะไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันเลยเค้าเคยขอไปบ้านเราอยู่นะแต่ทุกครั้งที่มาหาก็มาที่ห้องตลอดหรือไม่ก็แค่ไปกินข้าวกันแล้วก็ไซท์งาน จนเราบอกว่าถ้าหนูลดน้ำหนักให้เหลือ 50 กก ได้พี่ต้องพาหนูไปเที่ยว 7 วัน เค้าก็ยังไม่ตกลงนะแต่เค้าเคยพูดว่าถ้าลดได้อยากได้อะไรจะให้ ตอนนี้เราก็กำลังพยายามลดน้ำหนักอยู่ ปัญหาของคู่เราตอนนี้คือเราไม่ค่อยแน่ใจในความสัมพันธ์ ยังงงๆอยู่ว่าตกลงเราสำคัญไหมหรือแค่ม่หลอกฟันไปวันๆหรืออะไรกันแน่ ลืมอีกนิดนึงเวลาเราหอมแก้มพี่เค้าจะหลบตาแบบไม่มองหน้าเลย พี่เค้าไม่กล้าจูบเราไม่กล้าหอมแก้มเรา เราเคยเซ้าซี้ให้เค้าหอมแก้มเราอยู่นะเค้าก็บอกว่าไม่เอา รีบ ไม่เอา จนเราจับหน้าเค้ามาหอมเอง เค้าก็พูดยิ้มๆว่ากวนตีน เหมือนเค้าจะเขินนะ หรือเค้าไม่รู้สึกรักเรา เค้าเลยไม่หอม ไม่จูบ หรือเค้าเขิน โว๊ะ งง งงจริงๆ
เพื่อนๆช่วยแสดงความเห็นกับเรื่องของเราหน่อยนะ ช่วยเราคิดหน่อยทุกวันนี้เรางง
ถ้ามันดูไม่เหมาะสมหรือเพื่อนๆไม่ชอบ อย่าด่าเรานะเรากลัว แค่ติเบาๆเรายินดีรับฟังค่ะ ขอบพระคุณที่อ่านจนจบจ้า เราเขียนไม่ค่อยเก่งอาจงงๆบ้างขอโทษด้วยนะจ๊ะเพื่อนๆ
รักหรือแค่หลอกไปวันๆ
เรามีโอกาสได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง เราเป็นคนไม่สวย อ้วนด้วยแถมดำอีกต่างหาก ส่วนฝ่ายชายเป็นวิศวะกร โยธา ความหล่อก็มีให้เห็นประปราย เรามีโกาสได้คุยกันมากขึ้นและใกล้ชิดกันมากขึ้น พี่เค้าน่ารักดีเป็นคนตลกกวนๆ เราก็เป็นคนฮาๆเลยรู้สึกว่าคุยกันถูกคอ จนมีวันหนึ่งพี่เค้าขอมาห้องเรา เราก็เห็นว่าคุยกันมาสักพักละ ก็เลยพามาห้องแต่ไม่ได้มีอะไรกันนะคะแค่คุยกันนั่งเล่นกันพี่เค้าทำงานอยู่ไซท์ใกล้ๆที่พักเลยแอบงานมางีบอยู่บ่อยๆ พี่เค้าเป็นคนบ้างานมาก อันนี้เท่าที่รู้จักมา เพราะเค้านอนดึกตื่นเช้าทุกวันขยันตัวเป็นเกรียวหัวเป็นน๊อต เวลาคุยกันก็มีบ้างแต่ไม่เยอะ เข้าใจพี่เขาอยู่ว่าเค้าต้องทำงานเยอะมากๆเลยไม่ค่อยกวนดีกว่าแต่ที่น่าสงสัยคือพอตกเย็นค่ำๆปุ๊ปพี่เค้าจะหายต๋อมไปเลยนะ ไลน์ก็ไม่ตอบโทรไปก็ไม่รับเป็นแบบนี้ตลอดแต่เคยคุยกันช่วงแรกๆเคยเปิดกล้องคุยกันพี่เค้าอยู่ที่ที่พักคนงานอยู่กับคนงานและขายของที่นั่นก็เคยเห็นนะว่าเค้าไม่มีใคร และเค้าก็บอกว่าเค้าไม่มีใคร มันก็น่าเชื่ออยู่นะเพราะพี่เค้าดูเป็นคนจริงใจดี แต่ติดอยู่ตรงเป็นคนแปลกๆไปหน่อยบางทีก็ไม่เข้าใจว่าเค้าเป็นอะไร เค้าคิดอะไรอยู่ จนวันหนึ่งเราทั้งสองคนได้มีอะไรกัน แต่ตอนนี้ความรู้สึกเปลี่ยนละจากแค่ชอบกลายเป็นรัก ก็เรามีอะไรกันแล้วนี่เนอะ เหมือนจะแฮปปี้เอ็นดิ้งนะแต่ไม่เลย เหมือนการมีอะไรกันของเราทำให้ความสัมพันธ์เริ่มจริงจัง เราเริ่มอยากได้เวลาจากพี่เค้ามากขึ้น อยากคุยมากขึ้น ส่วนใหญ่เราจะไลน์หาเค้าอ่านแต่ไม่ค่อยตอบ นานๆจะตอบทีเราก็รอๆๆๆให้ตอบแต่ก็ตอบทุกวันนะ และเวลาทำอะไรเค้าไม่ค่อยบอก คือเราไม่ชอบการรอแบบไม่รู้จุดหมายว่าเราจะต้องรอนานแค่ไหนกว่าจะได้คุยกัน เป็นความรักที่เริ่มต้นแบบยากลำบากเหมือนต้องพยายามฝ่าฟันกับตัวเองมากๆ(ลืมบอกช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราปิดเทอมพอดี เลยว่างงง มากๆวันๆก็กินๆนอนๆเล่นโน่นนี่ไปเรื่อยเลยมีเวลาที่จะคุยกับพี่เค้าทั้งวัน) แต่เราก็ไม่ได้ตามจิกเค้ามากนะ มีง๊องแง๊งบ้างตามภาษาคนรักไม่มีเวลาให้ พี่เค้าก็ไม่ว่าอะไรเค้าก็คงเข้าใจแหละว่าเค้าไม่มีเวลาจริงๆ และทุกครั้งที่พี่เค้ามาหาก็จะมีอะไรกันตลอด เค้าจะหาเวลามาหาอาทิตละประมาน 3-4 ครั้ง วันไหนงานยุ่งก็ไม่ต้องพูดถึงไลน์ยังไม่ได้คุยกันเลย แต่ที่เราไม่เข้าใจเค้าเราเหมือนรู้สึกว่าเค้ายังไม่เปิดใจให้เราสักเท่าไรหรือเราคิดไปเองเพราะไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันเลยเค้าเคยขอไปบ้านเราอยู่นะแต่ทุกครั้งที่มาหาก็มาที่ห้องตลอดหรือไม่ก็แค่ไปกินข้าวกันแล้วก็ไซท์งาน จนเราบอกว่าถ้าหนูลดน้ำหนักให้เหลือ 50 กก ได้พี่ต้องพาหนูไปเที่ยว 7 วัน เค้าก็ยังไม่ตกลงนะแต่เค้าเคยพูดว่าถ้าลดได้อยากได้อะไรจะให้ ตอนนี้เราก็กำลังพยายามลดน้ำหนักอยู่ ปัญหาของคู่เราตอนนี้คือเราไม่ค่อยแน่ใจในความสัมพันธ์ ยังงงๆอยู่ว่าตกลงเราสำคัญไหมหรือแค่ม่หลอกฟันไปวันๆหรืออะไรกันแน่ ลืมอีกนิดนึงเวลาเราหอมแก้มพี่เค้าจะหลบตาแบบไม่มองหน้าเลย พี่เค้าไม่กล้าจูบเราไม่กล้าหอมแก้มเรา เราเคยเซ้าซี้ให้เค้าหอมแก้มเราอยู่นะเค้าก็บอกว่าไม่เอา รีบ ไม่เอา จนเราจับหน้าเค้ามาหอมเอง เค้าก็พูดยิ้มๆว่ากวนตีน เหมือนเค้าจะเขินนะ หรือเค้าไม่รู้สึกรักเรา เค้าเลยไม่หอม ไม่จูบ หรือเค้าเขิน โว๊ะ งง งงจริงๆ
เพื่อนๆช่วยแสดงความเห็นกับเรื่องของเราหน่อยนะ ช่วยเราคิดหน่อยทุกวันนี้เรางง
ถ้ามันดูไม่เหมาะสมหรือเพื่อนๆไม่ชอบ อย่าด่าเรานะเรากลัว แค่ติเบาๆเรายินดีรับฟังค่ะ ขอบพระคุณที่อ่านจนจบจ้า เราเขียนไม่ค่อยเก่งอาจงงๆบ้างขอโทษด้วยนะจ๊ะเพื่อนๆ