เพื่อนๆคิดว่าเราจะสามารถช่วยเหลื่อเพื่อนร่วมโลกของเราได้อย่างไรบ้าง
"ถึง อองซาน ซูจี
เราขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ครอบครัว และครูบาอาจารย์ จงช่วยคุ้มครองเราด้วย ความจริงก็คือเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในคดีนี้เลย เราอยากให้ท่านซูจีช่วยเรา จึงเขียนจดหมายจากเรือนจำส่งหาท่าน เราไม่ได้เป็นฆาตกร ไม่อยากจะถูกจองจำอีกต่อไปแล้ว เราคิดว่าฆาตกรตัวจริงน่าจะหลบหนีไปยังต่างประเทศแล้ว มันไม่ยุติธรรมกับเราเลยที่ต้องถูกจับกุมและจองจำเช่นนี้ เราต้องการความยุติธรรมและความเท่าเทียม
ขณะที่ท่านอ่านจดหมายฉบับนี้ เราไม่รู้ว่าท่านจะรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา แต่ถ้าเป็นไปได้ เราอยากให้ท่านช่วยเหลือเรา เราต้องการความช่วยเหลือจากท่าน
เราสองคนเป็นคนยากจน เราเลยเดินทางมาประเทศไทยเพื่อทำงานเก็บเงิน ซอ ลิน เองก็ไม่มีพ่อ เขาต้องหาเงินจุนเจือแม่เพียงคนเดียว ส่วนผมเอง (นายวิน) ก็ต้องทำงานหาเงินจุนเจือยายและครอบครัว ในช่วงแรกที่เราสองคนมาถึงไทย เราเจอกับอุปสรรคมากมาย เราไม่อยากจะต้องทนทุกข์ทรมานกับความยากจน ก็เลยพยายามทำงานอย่างหนักและส่งเงินกลับไปให้ครอบครัวบ่อย ๆ ซึ่งเราเองก็มีความสุขที่ได้ทำเช่นนั้น
แต่ตอนนี้ความหวังของเราดับสลาย เราเป็นห่วงครอบครัว ใครจะหาเลี้ยงพวกเขา เราคิดถึงครอบครัวทุกวัน เราร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงพวกเขา ทุกคืนก่อนนอน เราภาวนาขอให้คนทุกคนและทุกชีวิตบนโลกปลอดภัย อยู่กันอย่างสงบสุข ตอนนี้เราจึงขอให้ทุกคนภาวนาให้เราบ้าง ให้เราได้รับการปลดปล่อยจากการถูกจองจำด้วยคดีที่พวกเราไม่ได้ก่อ
ท่านอองซาน ซูจี ได้โปรดเมตตาสงสารเราด้วยเถิด
เว พิว และ ซอ ลิน"
เปิดจดหมาย 2 แรงงานพม่า ผู้ต้องหาคดีเกาะเต่า ที่ส่งถึง อองซาน ซูจี
"ถึง อองซาน ซูจี
เราขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ครอบครัว และครูบาอาจารย์ จงช่วยคุ้มครองเราด้วย ความจริงก็คือเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในคดีนี้เลย เราอยากให้ท่านซูจีช่วยเรา จึงเขียนจดหมายจากเรือนจำส่งหาท่าน เราไม่ได้เป็นฆาตกร ไม่อยากจะถูกจองจำอีกต่อไปแล้ว เราคิดว่าฆาตกรตัวจริงน่าจะหลบหนีไปยังต่างประเทศแล้ว มันไม่ยุติธรรมกับเราเลยที่ต้องถูกจับกุมและจองจำเช่นนี้ เราต้องการความยุติธรรมและความเท่าเทียม
ขณะที่ท่านอ่านจดหมายฉบับนี้ เราไม่รู้ว่าท่านจะรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา แต่ถ้าเป็นไปได้ เราอยากให้ท่านช่วยเหลือเรา เราต้องการความช่วยเหลือจากท่าน
เราสองคนเป็นคนยากจน เราเลยเดินทางมาประเทศไทยเพื่อทำงานเก็บเงิน ซอ ลิน เองก็ไม่มีพ่อ เขาต้องหาเงินจุนเจือแม่เพียงคนเดียว ส่วนผมเอง (นายวิน) ก็ต้องทำงานหาเงินจุนเจือยายและครอบครัว ในช่วงแรกที่เราสองคนมาถึงไทย เราเจอกับอุปสรรคมากมาย เราไม่อยากจะต้องทนทุกข์ทรมานกับความยากจน ก็เลยพยายามทำงานอย่างหนักและส่งเงินกลับไปให้ครอบครัวบ่อย ๆ ซึ่งเราเองก็มีความสุขที่ได้ทำเช่นนั้น
แต่ตอนนี้ความหวังของเราดับสลาย เราเป็นห่วงครอบครัว ใครจะหาเลี้ยงพวกเขา เราคิดถึงครอบครัวทุกวัน เราร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงพวกเขา ทุกคืนก่อนนอน เราภาวนาขอให้คนทุกคนและทุกชีวิตบนโลกปลอดภัย อยู่กันอย่างสงบสุข ตอนนี้เราจึงขอให้ทุกคนภาวนาให้เราบ้าง ให้เราได้รับการปลดปล่อยจากการถูกจองจำด้วยคดีที่พวกเราไม่ได้ก่อ
ท่านอองซาน ซูจี ได้โปรดเมตตาสงสารเราด้วยเถิด
เว พิว และ ซอ ลิน"