สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผมมีเรื่องนึงที่คิดวนไปวนมา หลายรอบมาก ในเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา ผมไม่รู้ทำไงดี เลยมาตั้งกระทู้คุยกับเพื่อนๆนะครับ
บ้านผมอยู่แถวลาดกระบังครับ ปกติผมจะไปทำงานโดยใช้ airport link และถ้าคนแถวนั้นถ้าบ้านไกลหน่อยจะทราบดีว่า เราจะขับรถมาจอดลานจอดรถสาธารณะใกล้ๆ airport link ครับ และเรื่องราวของผมเกิดขึ้นที่ตรงนั้น
ทุกๆวัน ผมจะไปขับรถไปจอดประมาณ 8:30 - 8:45 am จนมีวันนึง ผมเห็นรถคันนึงสีขาว ขับมาจอดใกล้ๆผม ผมก้อไม่คิดไรครับ เตรียมตัวลงจากรถ
ผญ ที่ขับรถคันนั้นก้อ ง่วนเก็บสัมภาระ และ ลงจากรถเหมือนกัน ผมก้อมองตามประสา ผช ว่า ผญ ที่ลงจากรถใกล้ๆผมจะหน้าตายังไง
..โอ้โห หน้าตาดีเลย หน้าตาตรงสเปคผมมาก รูปร่างค่อนข้างสูง ผอม ผิวไม่ขาวมาก ผมดำสนิท คิ้วดำ ตาเรียวชี้ (คล้ายๆนางเอกหนังจีน) แต่งตัวดีเลยครับ ท่าทางกระฉับกระเฉง ดูฉลาด บอกตรงๆว่า เค้าหน้าตาตรงสเปคผม กว่าที่ผมคิดไว้มาก ทำให้ผมค่อนข้างประทับใจ
เอาไงละคราวนี้ ข้าวของตัวเองก้อยังเก็บไม่เสร็จ อยากจะลงตามไปให้ทัน ผมก้อรีบเก็บของตัวเอง แล้วรีบลงไป แปปเดียวเท่านั้นครับ เธอเดินเร็วมาก เธอเดินเกือบถึง airport link แล้ว ตรงสเปคผมอีก ผมชอบคนที่ดู active เดินคล่องๆ ไม่งุ่มง่าม วันนี้ก้อหมดไป
วันที่2 การได้เจอเธอครั้งนั้น ทำให้ผมมีกำลังใจในการมาทำงาน รู้สึกดีที่จะได้เจอใครสักคน ผมตื่นมาเช้าไปหน่อย นั่งรอมองรถสีขาว จนกระทั่งเวลา 8:45 เธอมาครับพี่น้อง เธอเลี้ยวเข้ามาจอดพอดี ผมทำตัวไม่ถูก จริงๆคือผมเก็บของรอเธอนานแล้ว แต่ว่า ทำไมไม่รู้ พอเห็น เธอ เลี้ยวรถมา ผมรู้สึก ก้าวขาไปไหนไม่ถูกเลย ได้แต่มองเธอเดินจากไป
วันที่3 ผมรีบลงรถ และเดินตามเธอข้างหลัง จนต่อแถวรอรถไฟฟ้าใกล้ๆเธอ ผมไม่ได้โรคจิตนะ น้ำหอมเธอเป็นกลิ่นที่ผมชอบมากเลยครับ ดูเป็นคนแต่งตัวเรียบๆ แต่แอบหรู ใช้ของเข้ากับตัวเอง ผมเหนเธอเล่นมือถือ และ ยิ้มไปด้วย เป็นครั้งแรกที่เหนเธอยิ้มครับ เธอยิ้มน่ารักมากกกกกกกกกกกกก
ปกติหน้าเฉยๆ จะดูเรียบร้อย ดูคุณหนูๆ แต่พอยิ้มปุ๊ป ดูน่ารัก ขี้เล่น แววตาซุกซน น่าแกล้งมาก สเปคเลยครับแบบนี้ ผมเอาไปเพ้อกะเพื่อนที่ทำงานหลายวันเลย
และผมก้อเปนอย่างนี้จนเกือบเดือน จนกระทั้งวันนึงผมรวบรวมความกล้า
ผมสังเกตุว่า เธอกลับบ้านค่อนข้างดึกมาก สามทุ่มก้อแล้ว ก้อยังเหนรถเธออยู่ ผมเลยเขียน post-it แปะไว้ เป็นข้อความที่เป็นห่วงนะครับ หวังแค่ให้เธอยิ้มได้ ในวันที่เหนื่อยๆ
สวรรค์ไม่เปนใจครับ หลังจากผมรวบรวมความกล้าแปะ post-it ไว้หน้ารถเธอ สักพักฝนกระหน่ำลงมา ผมได้แต่มอง post-it ที่ค่อยหล่นลงกะพื้น และหวังว่า พรุ่งนี้จะมาแปะใหม่
จากนั้น ผมก้อได้แปะ post-it อย่างที่ต้องการ ผมก้อรอคอยว่า เธอจะมาตอบมั้ย หรือ ยังไง หรือผมควรจะแสดงตัวดี
วันที่ 2 ต่อจากนั้น สักพักผมก้อแปะ post-it ที่แสดงความเป็นห่วงต่อ
วันที่ 3 ผมไม่เห็นรถเธอจอดละครับ ผมเป็นห่วงมาก ใจนึงก้อกลัวเธอจะกลัว ผม ใจนึงก้อกลัวเธอจะหายไป
วันที่ 4 ผมเดินไปหลายลานจอดรถ ปรากฎเหนเธอเปลี่ยนที่จอด ผมเสียใจมากครับ รู้สึกไม่อยากให้คนที่เราชอบ เค้ากลัวเรา แต่เราก้ออยากรู้จักเค้าจริงๆนะ
วันที่ 5 ผมตัดสินใจแปะ post-it บอกเธอว่า ผมมาดีนะครับ ไม่ได้เป็น stalker หรือไม่ได้เจตนาทำให้เธอกลัว ถ้าเธอกลัวก้อขอโทษด้วยนะครับ
วันที่ 7 ผมรู้สึกว่าเธอคงกลัวผมจริงๆ แต่ผมไม่อยากจะอยู่ๆก้อหายไป เลยตัดสินใจโกหกไปว่า ผมโดนไล่ออกจากงาน และ ต่อไปนี้คงจะไม่ได้มาเขียนแล้ว ขอให้เธอดูแลตัวเองดีดี
นี่คือเรื่องราวในใจของผมครับ ผมคิดว่าน่ารักๆอย่างเธอคงจะมีแฟนแล้ว แต่เธอก้อยังอยู่ในความทรงจำของผมมาจนถึงทุกวันนี้
แอบมองคนนึงมาเดือนกว่า ที่สถานีรถไฟฟ้าครับ
บ้านผมอยู่แถวลาดกระบังครับ ปกติผมจะไปทำงานโดยใช้ airport link และถ้าคนแถวนั้นถ้าบ้านไกลหน่อยจะทราบดีว่า เราจะขับรถมาจอดลานจอดรถสาธารณะใกล้ๆ airport link ครับ และเรื่องราวของผมเกิดขึ้นที่ตรงนั้น
ทุกๆวัน ผมจะไปขับรถไปจอดประมาณ 8:30 - 8:45 am จนมีวันนึง ผมเห็นรถคันนึงสีขาว ขับมาจอดใกล้ๆผม ผมก้อไม่คิดไรครับ เตรียมตัวลงจากรถ
ผญ ที่ขับรถคันนั้นก้อ ง่วนเก็บสัมภาระ และ ลงจากรถเหมือนกัน ผมก้อมองตามประสา ผช ว่า ผญ ที่ลงจากรถใกล้ๆผมจะหน้าตายังไง
..โอ้โห หน้าตาดีเลย หน้าตาตรงสเปคผมมาก รูปร่างค่อนข้างสูง ผอม ผิวไม่ขาวมาก ผมดำสนิท คิ้วดำ ตาเรียวชี้ (คล้ายๆนางเอกหนังจีน) แต่งตัวดีเลยครับ ท่าทางกระฉับกระเฉง ดูฉลาด บอกตรงๆว่า เค้าหน้าตาตรงสเปคผม กว่าที่ผมคิดไว้มาก ทำให้ผมค่อนข้างประทับใจ
เอาไงละคราวนี้ ข้าวของตัวเองก้อยังเก็บไม่เสร็จ อยากจะลงตามไปให้ทัน ผมก้อรีบเก็บของตัวเอง แล้วรีบลงไป แปปเดียวเท่านั้นครับ เธอเดินเร็วมาก เธอเดินเกือบถึง airport link แล้ว ตรงสเปคผมอีก ผมชอบคนที่ดู active เดินคล่องๆ ไม่งุ่มง่าม วันนี้ก้อหมดไป
วันที่2 การได้เจอเธอครั้งนั้น ทำให้ผมมีกำลังใจในการมาทำงาน รู้สึกดีที่จะได้เจอใครสักคน ผมตื่นมาเช้าไปหน่อย นั่งรอมองรถสีขาว จนกระทั่งเวลา 8:45 เธอมาครับพี่น้อง เธอเลี้ยวเข้ามาจอดพอดี ผมทำตัวไม่ถูก จริงๆคือผมเก็บของรอเธอนานแล้ว แต่ว่า ทำไมไม่รู้ พอเห็น เธอ เลี้ยวรถมา ผมรู้สึก ก้าวขาไปไหนไม่ถูกเลย ได้แต่มองเธอเดินจากไป
วันที่3 ผมรีบลงรถ และเดินตามเธอข้างหลัง จนต่อแถวรอรถไฟฟ้าใกล้ๆเธอ ผมไม่ได้โรคจิตนะ น้ำหอมเธอเป็นกลิ่นที่ผมชอบมากเลยครับ ดูเป็นคนแต่งตัวเรียบๆ แต่แอบหรู ใช้ของเข้ากับตัวเอง ผมเหนเธอเล่นมือถือ และ ยิ้มไปด้วย เป็นครั้งแรกที่เหนเธอยิ้มครับ เธอยิ้มน่ารักมากกกกกกกกกกกกก
ปกติหน้าเฉยๆ จะดูเรียบร้อย ดูคุณหนูๆ แต่พอยิ้มปุ๊ป ดูน่ารัก ขี้เล่น แววตาซุกซน น่าแกล้งมาก สเปคเลยครับแบบนี้ ผมเอาไปเพ้อกะเพื่อนที่ทำงานหลายวันเลย
และผมก้อเปนอย่างนี้จนเกือบเดือน จนกระทั้งวันนึงผมรวบรวมความกล้า
ผมสังเกตุว่า เธอกลับบ้านค่อนข้างดึกมาก สามทุ่มก้อแล้ว ก้อยังเหนรถเธออยู่ ผมเลยเขียน post-it แปะไว้ เป็นข้อความที่เป็นห่วงนะครับ หวังแค่ให้เธอยิ้มได้ ในวันที่เหนื่อยๆ
สวรรค์ไม่เปนใจครับ หลังจากผมรวบรวมความกล้าแปะ post-it ไว้หน้ารถเธอ สักพักฝนกระหน่ำลงมา ผมได้แต่มอง post-it ที่ค่อยหล่นลงกะพื้น และหวังว่า พรุ่งนี้จะมาแปะใหม่
จากนั้น ผมก้อได้แปะ post-it อย่างที่ต้องการ ผมก้อรอคอยว่า เธอจะมาตอบมั้ย หรือ ยังไง หรือผมควรจะแสดงตัวดี
วันที่ 2 ต่อจากนั้น สักพักผมก้อแปะ post-it ที่แสดงความเป็นห่วงต่อ
วันที่ 3 ผมไม่เห็นรถเธอจอดละครับ ผมเป็นห่วงมาก ใจนึงก้อกลัวเธอจะกลัว ผม ใจนึงก้อกลัวเธอจะหายไป
วันที่ 4 ผมเดินไปหลายลานจอดรถ ปรากฎเหนเธอเปลี่ยนที่จอด ผมเสียใจมากครับ รู้สึกไม่อยากให้คนที่เราชอบ เค้ากลัวเรา แต่เราก้ออยากรู้จักเค้าจริงๆนะ
วันที่ 5 ผมตัดสินใจแปะ post-it บอกเธอว่า ผมมาดีนะครับ ไม่ได้เป็น stalker หรือไม่ได้เจตนาทำให้เธอกลัว ถ้าเธอกลัวก้อขอโทษด้วยนะครับ
วันที่ 7 ผมรู้สึกว่าเธอคงกลัวผมจริงๆ แต่ผมไม่อยากจะอยู่ๆก้อหายไป เลยตัดสินใจโกหกไปว่า ผมโดนไล่ออกจากงาน และ ต่อไปนี้คงจะไม่ได้มาเขียนแล้ว ขอให้เธอดูแลตัวเองดีดี
นี่คือเรื่องราวในใจของผมครับ ผมคิดว่าน่ารักๆอย่างเธอคงจะมีแฟนแล้ว แต่เธอก้อยังอยู่ในความทรงจำของผมมาจนถึงทุกวันนี้