ผมควรรอหรือเปล่าครับ

เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเป็นคนบอกเลิกเขาครับ ผมกับเขา อายุห่ามีโอกาสปี คือ เขาอายุ 40 ผมอายุ 17 เราทั้งคู่เป็นเกย์ ครับ เราคบกันได้ประมาณ 9 เดือน ดูเหมือนว่าจะไปได้ดีนะครับ แต่พักหลังๆพี่เขาทงานเยอะ เลยไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวให้ผม ผมย้ายมาอยู่บ้านพี่เขาประมาณ4-5เดือน พี่เขาเป็นคนที่ติดโซเชียล มีคุยบ้าง ค่อนข้างจะเยอะ ซึ่งบางคนที่พี่เขาคุยด้วยนั้น คุยกันสนิทมากเกิน ซึ่งผมเป็นคนที่ขี้หึงมากแต่ผมไม่พูด ได้แต่เก็บไว้ และจนผมทนไม่ไหวผมเลยพูดและถามพี่เขาไป จนทะเลาะกัน พี่เขาได้บอกกับผมว่าถึงเขาจะคุยเยอะแต่พี่เขาก็ไม่เคยไปมีอะไรกับใคร ซึ่งผมได้ยินผมก็ดีใจนะ ก็เลยเลิกกังวลเรื่องนี้ไป และยังมีหลายๆอย่างที่ผมรู้สึกว่าพี่เขาเปลี่ยนไปคือไม่ค่อยบอกรักผม แล้วเวลานอนตอนที่คบกันแรกเขาชอบให้ผมนอนหนุนแขนแล้วซบที่อกเขาทุกคืนไม่ก็นอนกันกัน ซึ่งพักหลังนั้นพี่เขาชอบนอนหลับก่อน หรือไม่ก็นอนหันหลังให้ผม มันเลยทำให้ผมน้อยใจ แล้วยังมีอีกประเด็นคือเขาไม่สามารถบอกใครๆได้ว่าเราเป็นแฟนกันหรือบอกใครว่าคบกัน เวลาคนถามเขาก็บอกว่าเป็นหลานไม่ก็บอกว่าเป็นลูกศิษย์ มันทำให้ผมยิ่งน้อยใจมากไปกว่าเดิมอีกส่วนตัวผม ผมรู้สึกว่าเขาแครํคนอื่นมากกว่าผมและอีกสิ่งก็คือเขาไม่ชอบที่จะมีเพศสัมพันธ์กับผมนานๆทีเราจะมีอะไรกันเดือนละครั้งถึงสองครั้งเขา ไม่ใส่ใจผมเหมือนแต่ก่อน และเวลาทะเลาะกันเขาชอบไล่ผมให้ไปไกลๆ ตอนนั้นผมนอนร้องไห้ทุกคืนโดยที่ไม่ให้เขารู้ ร้องไห้เก็บเสียงไม่ให้เขาได้ยิน มันทรมานนะครับที่เรารู้สึกอะไรแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะไม่อยากมีปัญหากัน แล้วมีวันนึงเราไปทำงานด้วยกันที่วัดแห่งนึงเป็นงานใหญ่ซึ่งผมได้เจอกับเพื่อนของเขาแต่เขาไม่ค่อยจะสนิทกันเท่าไหร่ เพื่อนของพี่เขาได้มาขอไลน์ผม ผมก็ให้ไป เราก็คุยกันมาเรื่อยๆโดยที่พี่เขาไม่รู้ จนกระทั่งวันนึงผมกับแฟนกลับจากไปคุยงานมาพี่เขาเพลียเลยเข้านอน เพื่อนของพี่เขาได้นัดผมออกไปหาที่ทำงาน ผมก็ลังเลนะ แต่ผมก้ตัดสินใจที่จะออกไป แล้วบอกกับแฟนผมว่าจะออกไปบ้านแม่เดี๋ยวค่ำๆจะกลับ ผมได้ไปหาเพื่อนพี่เขาที่ทำงานพี่เขาเลิกงานพอดีเขาเลยพาผมไปบ้านเขาที่ บางพลี สมุทรปาการ ผมรู้สึกมีใจให้เพื่อนพี่เขานะ เพราะบวกกับอารมณ์น้อยใจแฟนด้วย เพื่อนพี่เขาก็ชอบบผมเหมือนกัน พอค่ำๆ แฟนผมก็ส่งไลน์มา ถามว่ากลับรึยัง แต่ผมไม่ตอบ และปิดเครื่องไป ผมกับเพื่อนพี่เขาเรากินเบียไปเยอะมากผมก็เลยลองเปิดเครื่องโทรศัพท์ดู แฟนผมก็โทรเข้ามาผมเลยตัดสินใจรับสาย ผมด้วยอาการเมานิดๆไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ ผมโกหกเขาไปว่าไปทำธุระกับพ่อ เขาไม่เชื่อ ก็เซ้าซี้ผมอยู่อย่างงั้นจนผมรำคาญผมเลยบอกเลิกพี่เขาไป แล้วผมก็วางสายไป ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรเพราะกำลังหลงกับคนใหม่และเพราะเมา จนวันรุ่งขึ้นผมโทรไปหาแฟนผมแล้วบอกเขาว่าจะเข้าไปเอาเสื้อผ้า ตอนนั้นอารมณ์ผมเย็นชามากไม่รู้สึกอะไรกับแฟนผมเลยตอนที่ผมเข้าไปเอากระเป๋าใส่เสื้อผ้า แฟนผมถามผมว่าเราจะเป็นพี่น้องกันได้ไหม แต่ผมตอบแฟนผมไปว่าไม่ แล้วเดินจากออกบ้านแฟนผมไป ผมไม่ได้ติดต่อเขาเลยไม่ได้รู้ข่าวสารเกี่ยวกับพี่เขาเลย เป็นเวลา 3-4 เดือน ซึ่งผมก็เลิกกับเพื่อนพี่เขาเราคบกันได้แค่เดือนกว่าๆ ก็เลิกกัน หลังจากนั้นผมก็ทำงานอย่างเดียวจนกระทั้งผมได้ตัดสินใจทักแฟนที่คบมา 9 เดือนที่ผมทิ้งไป ตอนแรกเหมือนพี่เขาไม่ค่อยจะอยากคุยกับผม ต่อจากนั้นมาเรื่อย เราก็คุยกันตามประสาพี่น้อง ผมไม่รู้ว่าพี่เขามีแฟนใหม่แล้วเป็นตำรวจ ผมก็เลยถามเขาพี่เขาบอกว่าคบกับแฟนที่เป็นตำรวจหลังจากที่เลิกกับผม แตนแรกที่รู้ ผมก็ยังไม่รู้สึกอะไร จนผมได้เจอกับแฟนใหม่ของพี่เขาอยู่ด้วยกันในบ้าน อยู่ในห้องนอน ทำนู้นทำนี้ด้วยกัน เรียกแทนตัวเขากับแฟนใหม่ว่า"ตัวเอง เค้า " มันให้ผมนึกเห็นภาพในอดีตต่างของผมกับพี่เขาที่เคยทำด้วยกันที่เคยอยูาด้วยกันแล้วตอนนี้มันทำไม่ได้ แล้วมีคนอื่นมาแทนที่ผม มันทำให้ผมรู้สึก เสียดาย และเกลียดตัวเองมาก มี่บอกเลิกพี่เขาไป ผมได้แต่พร่ำเพ้อในเฟสในไลน์ ร้องไห้หนักมาก ร้องทุกวัน เปิดเพลงฟังแล้วร้องไห้ จนผมทนไม่ได้เลยตัดสินใจโทรหาพี่เขาแล้วถามพี่เขาว่า เราสองคนจะมีโอกาสกลับมารักกันอีกครั้งไหม พี่เขาตอบว่า เขายังรักผมเหมือนเดิม เขาบอกผมให้รอ พอผมได้ยินผมก็ดีใจ และเลิกพร่ำเพ้อ ก็ได้แต่รอเวลาซึ้งมันไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่ แต่ผมก็จะรอ