ชื่อแต่ละตอนมาจากวรรณคดีคลาสสิค
ตอนที่ 9 ชายเป่าปี่แห่งฮาเมลิน (นิทานพื้นบ้านของเยอรมัน)
เกิดเหตุวิกฤตในเมืองฮาเมลิน กองทัพหนูรุกรานไปทุกหย่อมหญ้า กัดแทะทุกสิ่งที่มิใช่โลหะ แม้แมวที่เลี้ยงไว้ก็เอาตัวไม่รอด เหมือนโดนโรคระบาด พ่อเมืองจึงประชุมกันแก้ปัญหา ทันใดนั้น ปรากฎชายแปลกหน้าคนหนึ่ง สวมเสื้อผ้าหลากสี พร้อมถือปี่ไว้ในมือ เข้ามาอาสาจัดการกับหนู โดยเรียกร้องเหรียญเงิน 1 พันเหรียญเป็นค่าตอบแทน พ่อเมืองเสนอเพิ่มให้อีกเป็น 5 พันเหรียญหากทำการสำเร็จ เขาตกลง เป่าปี่เดินออกจากเมืองไป ด้วยอำนาจเสียงปี่พวกหนูจึงวิ่งตามเขาไปเป็นแถวยาวเหยียด เมื่อถึงริมฝั่งแม่น้ำ ต่างก็พากันกระโจนลงน้ำ ถูกกระแสน้ำพัดหายไปจากเมืองจนหมดสิ้น ชายเป่าปี่กลับมาทวงสัญญา พ่อเมืองเห็นว่าภัยหนูได้หมดไปแล้ว ประกอบกับเสียดายทรัพย์ จึงมอบให้เพียง 50 เหรียญ โดยให้เหตุผลแกมโกงว่า เขามิได้เสียแรงทำการใดเลย แค่เป่าปี่แล้วพวกหนูก็กระโดดลงแม่น้ำไปเอง เขายืนยันอย่างน้อยต้องได้ 1 พันตามที่เรียกร้องแต่แรก เมื่อไม่ได้เขาจึงจากไปโดยไม่รับสิ่งใด แต่ประกาศจะกลับมาทวงคืนสัญญา ไม่นาน เขากลับมาพร้อมเป่าปี่เดินออกจากเมืองไป คราวนี้ เด็กๆ ในเมืองพากันเดินตามไปเป็นทิวแถว เมื่อถึงหุบเขาใกล้เมือง พวกเด็กๆทั้งหมดก็เข้าไปในถ้ำอันมืดมิดด้วยอำนาจแห่งเสียงปี่ เขาใช้เวทย์มนต์ปิดประตูปากถ้ำด้วยก้อนหินและให้ดินถล่มลงมาทับปิดบังทาง เหลือเพียงเด็กพิการขาเป๋ 1 คนที่เดินตามไปไม่ทัน รอดกลับมาเล่าเหตุการณ์ให้ชาวเมืองได้รับรู้และสาปแช่งตลอดไป........
จิตใจอาฆาตเคียดแค้น โหยหาความยุติธรรมให้กับตัวเอง โดยมองข้ามความยุติธรรมสำหรับผู้อื่น เรียกร้องเอาคืนเกินกว่าความผิดที่ผู้อื่นได้ก่อไว้ สุดท้าย ความดีงามที่ตนกระทำก็จะถูกลบเลือน…...
Pinocchio ซีรีส์ -- เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยชวนให้ติดตาม -- ชื่อตอน ตอนที่ 9
ตอนที่ 9 ชายเป่าปี่แห่งฮาเมลิน (นิทานพื้นบ้านของเยอรมัน)
เกิดเหตุวิกฤตในเมืองฮาเมลิน กองทัพหนูรุกรานไปทุกหย่อมหญ้า กัดแทะทุกสิ่งที่มิใช่โลหะ แม้แมวที่เลี้ยงไว้ก็เอาตัวไม่รอด เหมือนโดนโรคระบาด พ่อเมืองจึงประชุมกันแก้ปัญหา ทันใดนั้น ปรากฎชายแปลกหน้าคนหนึ่ง สวมเสื้อผ้าหลากสี พร้อมถือปี่ไว้ในมือ เข้ามาอาสาจัดการกับหนู โดยเรียกร้องเหรียญเงิน 1 พันเหรียญเป็นค่าตอบแทน พ่อเมืองเสนอเพิ่มให้อีกเป็น 5 พันเหรียญหากทำการสำเร็จ เขาตกลง เป่าปี่เดินออกจากเมืองไป ด้วยอำนาจเสียงปี่พวกหนูจึงวิ่งตามเขาไปเป็นแถวยาวเหยียด เมื่อถึงริมฝั่งแม่น้ำ ต่างก็พากันกระโจนลงน้ำ ถูกกระแสน้ำพัดหายไปจากเมืองจนหมดสิ้น ชายเป่าปี่กลับมาทวงสัญญา พ่อเมืองเห็นว่าภัยหนูได้หมดไปแล้ว ประกอบกับเสียดายทรัพย์ จึงมอบให้เพียง 50 เหรียญ โดยให้เหตุผลแกมโกงว่า เขามิได้เสียแรงทำการใดเลย แค่เป่าปี่แล้วพวกหนูก็กระโดดลงแม่น้ำไปเอง เขายืนยันอย่างน้อยต้องได้ 1 พันตามที่เรียกร้องแต่แรก เมื่อไม่ได้เขาจึงจากไปโดยไม่รับสิ่งใด แต่ประกาศจะกลับมาทวงคืนสัญญา ไม่นาน เขากลับมาพร้อมเป่าปี่เดินออกจากเมืองไป คราวนี้ เด็กๆ ในเมืองพากันเดินตามไปเป็นทิวแถว เมื่อถึงหุบเขาใกล้เมือง พวกเด็กๆทั้งหมดก็เข้าไปในถ้ำอันมืดมิดด้วยอำนาจแห่งเสียงปี่ เขาใช้เวทย์มนต์ปิดประตูปากถ้ำด้วยก้อนหินและให้ดินถล่มลงมาทับปิดบังทาง เหลือเพียงเด็กพิการขาเป๋ 1 คนที่เดินตามไปไม่ทัน รอดกลับมาเล่าเหตุการณ์ให้ชาวเมืองได้รับรู้และสาปแช่งตลอดไป........
จิตใจอาฆาตเคียดแค้น โหยหาความยุติธรรมให้กับตัวเอง โดยมองข้ามความยุติธรรมสำหรับผู้อื่น เรียกร้องเอาคืนเกินกว่าความผิดที่ผู้อื่นได้ก่อไว้ สุดท้าย ความดีงามที่ตนกระทำก็จะถูกลบเลือน…...