[Y] ทำไมการชอบผู้ชายมันถึงได้ลำบากแบบนี้

ขอเกริ่นก่อนครับว่า ผมรู้ว่าตัวเองเป็น ยอมรับที่ตัวเองชอบผู้ชาย  หน้าตาถือว่าดี

เพื่อนๆมีแต่ผู้ชาย ผมเคยพยายามไปเที่ยวกับแก๊งสาวๆ หรือ แก๊งเกย์ แต่ก็ไม่อินครับ ไม่อินที่เรื่องที่เค้าคุยกัน เม้าท์กัน จิกกัดกัน (มโนว่าตัวเองเป็นเต้ยฮอโมน) มันอยู่ด้วยแล้วไม่สนุก เคยลองถามตุ๊ดแล้วว่าผมแมนหรอ ผมคิดว่าถ้าเป็นผีก็ต้องเห็นผีสิ เพื่อนที่เป็นตุ๊ดก็บอกว่า ลักษณะผมมันดูเป็นลูกคุณหนูแล้วก็ไม่ออกท่าทาง ดูแล้วไม่รู้

เมื่อไม่กี่อาทิตย์ก็ลองไปเที่ยวบาร์เกย์แถวสีลมมาครับ แต่ว่าไม่สนุกเลย ผมไม่ชอบเที่ยวผับ ชอบนั่งดริ้งมากกว่า ก็เลยได้แต่นั่งดริ้งที่โต๊ะ
แล้วก็เดินโฉบๆไปๆมาๆ แต่ก็เหมือนเดิม สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว

ยอมรับว่าเป็นคนเรดาห์ไม่ดีด้วยครับ ดูใครก็ดูไม่ค่อยออก ยกเว้นตูดบิดจริงๆ

เคยมีแฟนครับ แต่ผมเป็นคนไปจีบ ก่อนจะไปจีบก็แอบมองตั้งหลายเดือน มองเหมือนเวลาเราไปปลื้มคนๆนึง มองดูเค้าคุยกับคนอื่น ดูนิสัยต่างๆ แล้วก็ลังเลว่าเป็นรึเปล่าด้วย แต่ตอนนี้เลิกกันแล้ว เลิกกันด้วยสาเหตุอะไรผมก็ไม่ทราบ ยังเสียใจจนถึงตอนนี้อยู่เลยครับ

ไม่รังเกียจที่จะเป็นคนไปจีบนะครับ แต่สำหรับผมมันยากมาก ผมไม่เคยชอบใครโดยที่ไม่เคยคุยกันเลย เจอคนหน้าตาดีก็เลยแค่มองดูเป็นอาหารตา เพราะฉนั้นก็เลยอยากให้มีคนเข้าหาผมบ้าง

ตอนนี้รู้สึกตัวเองอับเฉามากๆ มาบ่นเฉยๆ ไปละครับ